φίλες και φίλοι, καλησπέρα σας

ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΩ την υπόσχεσή μου  και τη δέσμευσή μου για τις αρχές Οκτώβρη και επανέρχομαι δυο μήνες νωρίτερα: α ν η σ υ χ ώ. Οι κεραίες μου πιάνουν περίεργα σήματα. Πολύ περίεργα. Κι επειδή είναι περίεργα, η περιέργειά μας θα τα εντοπίσει και θα τα αποκωδικοποιήσει. Θα διαφωνήσετε –  πάρα πολύ ωραία, εγώ εδώ θα είμαι, δεν φεύγω. Μέχρι τον Οκτώβρη θα διατυπώσουμε  πολλά ερωτήματα και ίσως αυτά τα ερωτήματα μας βοηθήσουν να αποκρυπτογραφήσουμε τα περίεργα σήματα που πιάνουμε.

ΣΥΜΦΩΝΩ με τον Κύριο ότι βρισκόμαστε στον παράδεισο. Ο Κύριος είναι βέβαιος ότι είμαστε ήδη στον παράδεισο. Οι Υποτελείς δεν ξέρουν, δεν πιστεύουν, δεν νομίζουν, ούτε καν περνάει από το μυαλό τους ότι βρίσκονται ήδη στον παράδεισο. Ποιος όμως είναι ο παράδεισος;

ΘΑ σας πω ποιος είναι ο παράδεισος γιατί έχω ζήσει εκεί,  δέκα χρόνια. Έλα, ρε φίλε, κόψε κάτι! Έχεις ζήσει στον παράδεισο; Ναι, ρε μάγκα, έχω ζήσει στον παράδεισο, δεν  κόβω τίποτα. Εσύ να κόψεις! Δεν έχω ζήσει μόνο εγώ στον παράδεισο, έχουν ζήσει και άλλοι και άλλες. Ο παράδεισος είναι σαν τη συνεργασία και τον κομμουνισμό, τα ζεις και δεν έχεις πάρει μυρωδιά ότι τα ζεις! Κάθε μέρα ζούμε στον παράδεισο, κάθε μέρα ζούμε τον παράδεισο. Είμαι εξήντα δύο χρονών, έζησα τα πρώτα δέκα χρόνια στον παράδεισο κι από τότε άλλοτε τον ζω λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο.

ΜΗΝ νομίσετε ότι η ζωή στον παράδεισο είναι παράδεισος, πεταλούδες ψυχές που πετάνε ξέγνοιαστες από λουλούδι σε λουλούδι. Η ζωή, ο παράδεισος, έχει χαρά άλλά έχει και πόνο, έχει λύπη, έχει τσακωμούς, έχει χωρισμούς, έχει πολλά. Αλλά όλα αυτά δεν είναι και πολύ σημαντικά. Μη νομίσετε! Άλλα είναι τα σημαντικά –  τα εξής δύο:

η δουλειά και ο πόλεμος

Continue reading →