4.
Το 2041, μετά από δύο χρόνια φοίτησης, αναγκάστηκα να εγκαταλείψω το Πανεπιστήμιο, τις σπουδές μου για την παγκόσμια ιστορία. Ο πατέρας μου κόλλησε τον ιό MOUNTAIN 91 και πήρε τα βουνά. Έκλεισε το φαρμακείο και πήγε κι έκτισε μια ξύλινη καλύβα πάνω στη Πίνδο, κοντά σε ένα ποταμάκι, όπου καλλιεργούσε ένα μικρό κήπο. Μετά από δύο χρόνια βρέθηκε ένα εμβόλιο αλλά προτίμησε να μείνει στο βουνό, όπως και οι περισσότεροι, άντρες και γυναίκες. Η μητέρα μου δεν μπορούσε με τον μισθό της να πληρώσει τα δίδακτρα του Πανεπιστημίου κι εγώ, όσο κι αν προσπάθησα να βρω κάποια δουλείά, δεν τα κατάφερα. Η ”ανεργία” των νέων εκείνα τα χρόνια ήταν πάνω από 75 % – κάποιοι, προσκολημμένοι στο παρελθόν, επέμεναν να την αποκαλούν ανεργία. Θα πρέπει να σας υπενθυμίσω ότι ήδη από το 2024 δεν υπήρχαν δημόσια, κρατικά πανεπιστήμια – υπήρχαν δυο τρία αλλά μάθαινες πολύ περισσότερα αν έκανες καμιά μπουρδελότσαρκα παρά εκεί.