φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Μ΄ αρέσει πολύ να φαντάζομαι, είμαι φαντασμένος. Να φαντάζομαι πράγματα που δεν υπάρχουν. Δεν με ενδιαφέρει εάν θα υπάρξουν ή όχι, καρφάκι δε μου καίγεται. Το να φαντάζομαι με βοηθάει να σκέφτομαι, κι όταν σκέφτομαι, φαντάζομαι. Η πολλή φαντασία όμως είναι επικίνδυνη καμιά φορά – δημιουργείς έναν άλλο κόσμο που μπορεί να σε καταπιεί. Δημιουργείς έναν άλλο κόσμο γιατί αυτός που ζούμε δεν είναι ο καλυτερότερος. Αυτή είναι η λογική της σχιζο-φρένειας. Δεν διατρέχω όμως αυτόν τον κίνδυνο: είμαι πολύ προσγειωμένος σε αυτόν τον κόσμο που δεν είναι ο καλυτερότερος. Δεν είμαι απλά προσγειωμένος σε αυτόν τον κόσμο, είμαι κάτι χειρότερο, ώστε, ό,τι και να φανταστώ δεν μπορώ να γλιστρήσω (ιδιόλεκτο των ψυχιάτρων – να ξεφύγω από τη λογική): αυτή η κοινωνία με έχει βιάσει πολλές φορές, με πολλούς τρόπους και συνεχίζει να το κάνει. Έχω λοιπόν πολλούς λογαριασμούς ανοικτούς με αυτόν τον κόσμο, τόσους πολλούς που το γλίστρημα θα ήταν πολυτέλεια. Εξήντα δύο χρόνια π[ερπατάω σε τεντωμένο σχοινί και δεν έχω έπεσα ακόμα. Πηγαινοέρχομαι μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας με μεγάλη άνεση. Κινδύνεψα να πέσω, τελικά όμως αποδείχτηκε ότι ήταν μάθημα που το πέρασα με πολύ καλό βαθμό. Καθηγήτρια, η ζωή.