2040: ηλεκτρικά αυτοκίνητα με ή χωρίς οδηγό (90%) -βενζινοκίνητα αυτοκίνητα με οδηγό (10%)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΕ δέκα, είκοσι χρόνια, μέχρι το 2040 το αργότερο,  η πλειονότητα των αυτοκινήτων θα είναι ηλεκτρικά με ή χωρίς οδηγό. Μας επιτρέπεται άραγε να είμαστε βέβαιοι, βέβαιες γι΄ αυτή την εξέλιξη; Ναι, μας επιτρέπεται, και θα δούμε γιατί. Η γενίκευση του ηλεκτρικού αυτοκινήτου με ή χωρίς οδηγό  θα είναι η ολοκλήρωση δυο παράλληλων τάσεων που βρίσκονται εν εξελίξει.  Που οφείλονται αυτές οι εξελίξεις; Ποιες θα είναι οι συνέπειες τους; Τι θα κερδίσουμε και τι θα χάσουμε; Μας λέει κάτι η εξέλιξη αυτή για την εποχή μας; Θα δεχτούν οι οδηγοί να χάσουν το τιμόνι, την οδήγηση; Θα δεχτούν να παρατήσουν τον βενζινοκίνητο κινητήρα; Πώς να την κρίνουμε αυτή την εξέλιξη, ως θετική ή ως αρνητική; Με αυτά τα ερωτήματα θα ασχοληθούμε σήμερα.

ΤΟ 2040 όλα τα αυτοκίνητα θα είναι ηλεκτρικά με ή χωρίς οδηγό; Όχι, κατηγορηματικά όχι. Θα υπάρχουν τρεις κατηγορίες αυτοκινήτων: τα ηλεκτικά χωρίς οδηγό, τα ηλεκτρικά με οδηγό και τα βενζινοκίνητα/ντιζελοκίνητα με οδηγό –  τον χρήστη ή υπηρέτη οδηγό. Τα ηλεκτρικά με ή χωρίς οδηγό θα είναι το 80-90%, τα υπόλοιπα θα είναι βενζινοκίνητα με οδηγό. Γιατί θα υπάρχουν αυτές οι τρεις κατηγορίες, γιατί θα υπάρχουν βενζινοκίνητα –  όσο θα υπάρχει βενζίνα; 

ΑΣ δούμε το ζήτημα που μας απασχολεί από την οπτική γωνία της οδήγησης. Η οδήγηση του αυτοκινήτου είναι απόλαυση, ηδονή αλλά είναι και ταλαιπωρία. Γιατί είναι ταλαιπωρία;  Επειδή, όταν οδηγούμε, εργαζόμαστε. Η οδήγηση απαιτεί τη κίνηση των δύο ποδιών, των δύο χεριών, την όραση και την ακοή. Αυτό που κάνει ο οδηγός το έκανε ο εργάτης σε πολλά εργοστάσια του 19ου και 20ού αιώνα. Ο οδηγός είναι ένας προλετάριος του 19ου-20ού αιώνα. Είναι ένας αναχρονισμός – όταν οδηγούμε, όποιοι και  όποιες κι αν είμαστε υποβιβαζόμαστε στην κατάσταση του προλετάριου του 19ου αιώνα. Εάν οδηγήσουμε πολλές ώρες κουράζονται τα άκρα μας, η μέση μας, ο αυχένας μας, πονάει το κεφάλι –  οι επαγγελματίες οδηγοί (ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες και άλλοι πολλοί) το ξέρουν πολύ καλά. Και εμείς το ξέρουμε πολύ καλά όταν κάνουμε πολύωρο ταξίδι. Η οδήγηση δεν είναι μόνο χειρωνακτική εργασία αλλά και διανοητική-ψυχική. Είμαστε προσηλωμένοι, επικεντρωμένοι στο δρόμο κι αυτό που κάνουμε είναι να μην βγούμε από το δρόμο, να μην τρακάρουμε. Κατά κάποιο τρόπο, σημαδεύουμε, όπως σημαδεύουμε με ένα πυροβόλο όπλο. Εάν το αυτοκίνητο δεν έχει οδηγό, μια υπάλληλος που πάει στη δουλειά της μπορεί να πάρει ένα υπνάκο, μισή ή μια ώρα. Ένα ζευγάρι που πάει από Θεσσαλονίκη στην Αθήνα μπορεί να ζευγαρώσει και να τη πέσει για ύπνο ή να κάνει κάτι άλλο. Τα αυτοκίνητα χωρίς οδηγό θα μας απαλλάξουν από μια πολύ κουραστική, εξαντλητική εργασία.

Η οδήγηση όμως είναι και μια απόλαυση, την οποία πολλοί οδηγοί θα αρνηθούν να την αποποιηθούν. Τι απόλαυση είναι αυτή; Με την οδήγηση έχεις την αίσθηση ότι ελέγχεις το όχημα και ο έλεγχος αυτός χαρίζει ηδονή. Εάν όμως κάποια στιγμή ένα τρακτέρ πάει να διασχίσει το δρόμο τριάντα μέτρα μπροστά σου, ενώ τρέχεις με 100 χιλιόμετρα, όχι μόνο δεν θα προλάβεις να ελέγξεις τίποτα, δεν θα προλάβεις να χεστείς πάνω σου –  θα σε μαζεύουν με το κουταλάκι μέσα από τις λαμαρίνες και τα πλαστικά. Εάν το αυτοκίνητο είναι ένας χώρος, είναι χώρος, μικροσκοπικός, αυτός ο χώρος είναι η επικράτεια σου, είσαι πρωθυπουργός σε αυτόν τον χώρο – υπήκοοί σου είναι οι συνεπιβάτες σου. Mein Auto ist mein Burg, λένε οι Γερμανοί. Εάν είναι έτσι, ο οδηγός είναι ένας φρουριοκράτης, μπουρζουάς, με την αρχική σημασία της λέξης. Η γερμανική λέξη Fuhrer σημαίνει οδηγός –  ο Χίτλερ ήταν οδηγός του λαού του, ήξερε που τον πήγαινε. Η λέξη duce προήλθε από τη λέξη dux, ducis, που είναι ο ηγεμών, ο οδηγός. Ο οδηγός είναι ο αγός (αρχηγός) της οδού, προπορεύεται. Όταν οδηγούμε αρπάζουμε χώρο και αμέσως τον αφήνουμε. Οι οδηγοί είναι άρπαγες κοινόχρηστου χώρου και απελευθερωτές κοινόχρηστου χώρου. Όταν το αυτοκίνητο ακινητοποιείται, αρπάζει χωρίς να απελευθερώνει. Στην οδήγηση συνοψίζεται όλη η πολιτική φιλοσοφία της δυτικής Κυριαρχίας.

ΚΑΤΑ συνέπεια, ένα μέρος των οδηγών θα δεχτούν να χρησιμοποιούν αυτοκίνητα χωρίς οδηγό, χωρίς τιμόνι. Θα είναι πιο φτηνά, επειδή επιπλέον θα είναι και ηλεκτρικά. Εάν θέλουν να έχουν αυτοκίνητο, δεν θα έχουν άλλη επιλογή. Ένα μέρος δεν θα μπορέσει, δεν θα θελήσει να αποποιηθεί την ηδονή της οδήγησης –  θα χρησιμοποιεί αυτοκίνητα οδηγώντας τα. Οι δύο αυτές κατηγορίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων και των χρηστών/οδηγών θα ανέρχεται στο 80-90% του συνόλου των αυτοκινήτων.

ΑΣ δούμε τώρα  το ζήτημα από την οπτική γωνία του κινητήρα, της ισχύος του και της ταχύτητας. Θα είναι πολλοί, οι άντρες περισσότερο, όχι οι γυναίκες, που θα δυσανασχετίσουν με το ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Ο ηλεκτρικός κινητήρας δεν έχει την ισχύ, την επιτάχυνση, και την τελική ταχύτητα του βενζινοκίνητου. Δεν θα μπορούν όμως να το αποκτήσουν γιατί θα είναι πολύ ακριβό, και θα δούμε γιατί στη συνέχεια. Οι οδηγοί νομίζουν ότι το αυτοκίνητο είναι όχημα –  αλλά δεν είναι! Το όχημα σύρεται από ζώα, το αυτοκίνητο δεν το έλκουν, δεν το τραβάνε ζώα, άλογα ή βόδια! Το αυτοκίνητο βάλλεται, εκσφενδονίζεται από τον κινητήρα του –  είναι βλήμα. Ο τετράχρονος κινητήρας είναι μετεξέλιξη των πυροβόλων όπλων –  για να φτάξεις κινητήρα και πυροβόλα όπλα χρειάζεσαι τα ίδια ακριβώς εργαλεία. Αυτός είναι ο λόγος που στους δυο μεγάλους πολέμους του 20ού αιώνα οι αυτοκινητοβιομηχανίες μπορούσαν να μετατραπούν σε μονάδες παραγωγής όπλων, σε πολεμικές βιομηχανίες –  και τούμπαλιν. Το βενζινοκίνητο αυτοκίνητο καταγράφει, συνοψίζει το εντονότερο χαρακτηριστικό της δυτικής Κυριαρχίας –  την λατρεία της ισχύος, την επιθυμία αύξησης της ισχύος. Και της λατρείας της ταχύτητας! Η οποία ταχύτητα, γράφει ο Πολ Βιριλιό, είναι το πεπρωμένο της Δύσης –  δηλαδή, από την ταχύτητα θα τη βρει ο δυτικός πολιτισμός! Θα οδηγήσει ποτέ ηλεκτρικό αυτοκίνητο, και μάλιστα χωρίς οδηγό,  αυτός που σήμερα έχει και οδηγεί Φερράρι ή Πόρσε ή Μερσέντες; Ποτέ των ποτών.

ΕΤΣΙ, το ηλεκτρικό αυτοκίνητο είναι μια άρνηση, μια υποχώρηση της λατρείας της ισχύος και της επιθυμίας αύξησης της ισχύος, της επιθυμίας της ταχύτητας. Ο ηλεκτρικός κινητήρας δεν έχει καμιά σχέση με τα πυροβόλα όπλα –  είναι μια ηλεκτρική εργαλειομηχανή. Δεν εκφενδιονίζεται αλλά ωθείται. Δεν έχει μεγάλη επιτάχυνση, δεν έχει μεγάλη ισχύ, δεν έχει μεγάλη ταχύτητα. Το ηλεκτρικό αυτοκίνητο παραμένει βλήμα αλλά πολύ εξημερωμένο, πολύ αποδυναμωμένο. Πλησιάζει κάπως το όχημα. Νομίζω πως αυτή είναι μια πολύ θετική εξέλιξη.

ΑΠΟΜΕΝΕΙ να εξετάσουμε μια ακόμα διάσταση του ζητήματος –  την κοινωνική, ταξική. Σήμερα, με κριτήριο την κοινωνική θέση του χρήστη/οδηγού, υπάρχουν τρεις κατηγορίες αυτοκινήτων: τα φτηνά, τα μεσαία και τα ακριβά. Τα πρώτα είναι των χαμηλόμισθων εργαζομένων, τα δεύτερα των μικρομεσαίων εισοδημάτων και τα τρίτα των ισχυρών και πλούσιων, της άρχουσας τάξης. Η χωροταξία του αυτοκινητοδρόμου, οι τρεις λωρίδες κίνησης, καταγράφει τις κατηγορίες των αυτοκινήτων σήμερα αλλά και την ταξική διάρθρωση –  σε γενικές γραμμές. Η κοινωνική άνοδος θα επιδειχτεί με την αγορά ακριβότερου αυτοκινήτου. Αν για κάποιο λόγο έχεις και οδηγείς αυτοκίνητο που δεν είναι της τάξης σου, του εισοδήματός σου, θα το παρατήσεις. Κοινωνική κάθοδος σημαίνει και αυτοκινητιστική κάθοδος.

ΤΟ 2040 τα πράγματα θα αλλάξουν. Η κλιματική αλλαγή και η μελλοντική έλλειψη πετρελαίου αναγκάζει τον καπιταλισμό να παραγάγει ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Τα οποία παράγονται με ρομπότ, με λίγη ανθρώπινη εργασία. Ο κινητήρας τους και η μπαταρία κατασκευάζονται πολύ πιο γρήγορα, με λιγότερα υλικά. Θα έχουμε εξοικονόμηση εργασίας και πρώτων υλών. Τα συνεργεία επισκευής αυτοκινήτων, τα καταστήματα ανταλλακτικών, τα βενζινάδικα, τα διυλιστήρια πετρελαίου θα περιοριστούν κατά πολύ,  θα χαθούν και μαζί τους πολλές θέσεις εργασίας. Η συρρίκνωση του καπιταλισμού θα επιταχυνθεί. Η προϊούσα συρρίκνωση των μικρομεσαίων θα περιορίσει κατά πολύ την παραγωγή της μεσαίας κατηγορίας αυτοκινήτων. Θα υπάρχει η διάκριση μεταξύ ηλεκτρικών αυτοκινήτων με ή χωρίς οδηγό αλλά δεν θα είναι η βασική. Η βασική διάκριση θα είναι μεταξύ ηλεκτρικών αυτοκινήτων και βενζινοκίνητων/ντιζελοκίνητων αυτοκινήτων.

ΤΟ αυτοκίνητο, ως εμπόρευμα, ως πολιτισμικό σύμβολο, ως τρόπος αντίληψης και συμπεριφοράς, πρέπει να σωθεί, ακόμα κι αν εξαντληθούν τα ορυκτά καύσιμα. Το αυτοκίνητο δίνει ζωή στον καπιταλισμό, σε τέτοιο σημείο που αναρωτιέμαι αν μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός χωρίς αυτοκίνητα. Ένας τρόπος υπάρχει σήμερα: το ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Με οδηγό –  για να μην στερηθούν πολλοί την ηδονή της οδήγησης. Χωρίς οδηγό –  αποτέλεσμα της επέκτασης της αυτοματοποίησης, της τεχνητής νοημοσύνης,  σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής. Τα βενζινοκίνητα αυτοκίνητα όμως δεν θα χαθούν, απλά θα περιοριστούν. Ποιοι θα τα έχουν και θα τα οδηγούν;  Θα υπάρξουν δύο χρήσεις αυτών των αυτοκινήτων: θα τα έχουν οι πλούσιοι και ισχυροί Κύριοι, είτε θα τα οδηγούν οι ίδιοι είτε υπηρέτες οδηγοί (σωφέρ) και το Κράτος.

ΑΥΤΟ σημαίνει ότι η κοινωνική δομή των καπιταλιστικών κοινωνιών θα αλλάξει. Θα υπάρχει μια πλειονότητα αέργων/εργαζομένων (ηλεκτρικά αυτοκίνητα με ή χωρίς οδηγό) και μια μειονότητα των βιομηχάνων, τραπεζιτών, εμπόρων, ανωτάτων στελεχών της οικονομίας και του Κράτους (διοίκηση, πολιτική, δικαιοσύνη, αστυνομία και στρατός), που θα έχει και θα χρησιμοποιεί βενζινοκίνητα αυτοκίνητα. Ο Κύριος πρέπει να είναι πιο ισχυρός και πιο γρήγορος από τους Υποτελείς του –  ο πιο ισχυρός και ο πιο γρήγορος γίνεται Κύριος.

ΒΕΝΖΙΝΟΚΙΝΗΤΑ αυτοκίνητα θα χρησιμοποιεί και το Κράτος –  αστυνομία και στρατός, που θα ενοποιηθούν και θα γίνουν ένα –  η διακασία ενοποίησης έχει ήδη αρχίσει και μέχρι το 2040 θα έχει ολοκληρωθεί. Όπως ο Κύριος έτσι και το Κράτος πρέπει να είναι πιο ισχυρό και πιο ταχύ από τους υπηκόους. Για να μπορεί να επιβλέπει, να επιτηρεί, να καταδιώκει, να καταστέλει οφείλει να είναι πιο ταχύ και πιο ισχυρό. Τα αποθέματα των ορυκτών καυσίμων που  υπάρχουν θα χρησιμοποιηθούν από τους Κυρίους και το Κράτος. Με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όλα τα εναπομείντα αποθέματα θα ανήκουν και θα χρησιμοποιηθούν από αυτούς. Ενώ το κόστος παραγωγής των βενζινοκίνητων θα μειωθεί κι άλλο, η τιμή τους θα είναι τέτοια ώστε να μη μπορεί η πλειονότητα του πληθυσμού να τα αγοράζει και να τα χρησιμοποιεί.