οι μεταμορφώσεις της πόλης: τοπολογία της αρπαγής, της εργασίας και της αεργίας

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΑΣ αρχίσουμε με την διατύπωση δύο ερωτημάτων. Γιατί πολλές πόλεις της κεντρικής Ευρώπης λήγουν σε -burg; Η απάντηση είναι γνωστή. Burg είναι το φρούριο, το κάστρο, ο πύργος (>burg). Το δεύτερο αυτό συνθετικό δηλώνει ότι ο πυρήνας πολλών πόλεων ήταν κάποιο φρούριο. Γιατί οι πόλεις αναπτύσσονται γύρω από ένα φρούριο;  Το δεύτερο ερώτημα: γιατί οι κατακτητές Μακεδόνες και αργότερα οι κατακτητές Ρωμαίοι έκτιζαν πόλεις μόλις κατακτούσαν μια περιοχή; Και δεν ήταν μόνο αυτοί! Όλοι οι κατακτητές της Δύσης όπου πατάνε το πόδι τους πόλεις κτίζουν, αυτό είναι το πρώτο τους μέλημα.  Θα μου πείτε γιατί ήταν πολιτισμένοι. Θα δούμε πόσο πολιτισμένοι ήταν. Ο πολιτισμός είναι μια λέξη που ο πυρήνας της είναι η πόλις. Ναι, η πόλις, όχι η πόλη! Ποια είναι η διαφορά, έχουν κάποια κοινά στοιχεία;

ΣΗΜΕΡΑ, φίλες και φίλοι, θα διαβάσετε μια σύντομη ιστορία της πόλης που θα σας παρακινήσει, νομίζω,  να σκεφτείτε κάποια πράγματα, μπορεί και να αναθεωρήσετε κάποια. Επειδή στο μέλλον όλα τα πράγματα θα γίνουν στις πόλεις, επειδή η παγκόσμια ιστορία θα επικεντρωθεί στις πόλεις, θα ασχοληθούμε πολλές φορές με αυτό το ζήτημα και συγκεκριμένα με τις πόλεις στον 21ο αιώνα. Μια συνεκτική ιστορία λοιπόν του φαινομένου είναι απαραίτητη. Πριν το κάνουμε θα επιχειρήσουμε να ορίσουμε την πόλη και να διευκρινίσουμε τον όρο τοπολογία.

Continue reading

big little lies: ο Κύριος, οι Υποτελείς, η Αριστερά δεν μπορούν, δεν θέλουν να αποδεχτούν το τέλος της εποχής της εργασίας

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΠΕΥΔΩ ευθύς αμέσως να διευκρινίσω ότι ο τίτλος του σημερινού σημειώματος είναι παραπλανητικός, εν μέρει. Ο Κύριος και οι σύμβουλοί του, και το υπηρετικό προσωπικό του (πολιτικοί, δικαστικοί, διανοούμενοι και άλλοι πολλοί) έχει  σαφή συνείδηση του γεγονότος ότι η κοινωνία της εργασίας, η εποχή της εργασίας ζει τις τελευταίες μέρες της, ότι η κοινωνία της αεργίας είναι εδώ, μπροστά μας, τη ζούμε, ότι θα γίνει πιο σαφής τα χρόνια που θα ακολουθήσουν αλλά αυτή η συνείδηση περιορίζεται μέσα στα όρια της τάξης τους, στις κλειστές και κρυφές συναντήσεις τους και συζητήσεις τους –  δεν το αποδέχονται δημοσίως. Θα δούμε αν μια μέρα θα το κάνουν και που οφείλεται αυτή η αμφισημία, η διπλοπροσωπία, η διγλωσσία.

ΜΕ κριτήριο την κατανόηση της παρούσας κοινωνικής πραγματικότητας, της συνείδησης της εποχής μας, της χάραξης προσωπικών στρατηγικών, μπορούμε να διατυπώσουμε την άποψη ότι μεταξύ των Υποτελών (εργαζομένων, ανέργων και αέργων) έχουν διαμορφωθεί δύο οπτικές. Μπορούμε να δούμε τα πράγματα από την οπτική γωνία της εργασίας ή από την οπτική της αεργίας. Η συντριπτική πλειονότητα των Υποτελών βλέπει τα πράγματα από την οπτική γωνία της εργασίας, δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς. Όσοι και όσες έχουν μια εξασφαλισμένη εργασία (εργοστάσιο, εμπόριο, δημόσιοι υπάλληλοι κ.α.) είναι καταδικασμένοι να τα βλέπουν υπό αυτό το πρίσμα, δεν μπορούν να σκεφτούν και να πράξουν αλλιώς. Οι άλλοι και οι άλλες, οι μερικώς εργαζόμενοι, οι περιστασιακά εργαζόμενες, οι προσωρινά άνεργοι, προσπαθούν, αγωνίζονται, προσδοκούν να κρατηθούν στην αγορά της εργασίας, να πουλήσουν το μόνο εμπόρευμα που κατέχουν,  την εργασιακή τους δύναμη. Μεταξύ των μακροχρόνια ανέργων άλλοι δεν έχουν χάσει τις ελπίδες τους κι άλλοι τις έχουν χάσει –  είναι οι άεργοι και οι άεργες, είτε έχουν συνείδηση της κατάστασής τους είτε όχι. Όσο περνάει ο χρόνος ο αριθμός των αέργων θα αυξένεται και θα συγκροτούνται δυο τάσεις, δυο στρατηγικές –  της παραίτησης, της αποχαύνωσης, του εγκλεισμού και της δημιουργίας, της οριστικής υπέρβασης του εργασιακού ανταγωνισμού.

Continue reading

κόκα και γαμήσι: μια πολεμολογική, δρομολογική και γαμησιολογική προσέγγιση του μεγαλειώδους δράματος του θεού Μαραντόνα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΓΚΟΛ μπορεί να βάλει ένας ποδοσφαιριστής  με όλα τα μέρη του σώματός του –  εκτός από το χέρι. Απαγορεύεται αυστηρά. Κι όμως! Έχουν μπει πολλά γκολ με το χέρι, από επαγγελματίες και ερασιτέχνες, μόνο που δεν υπέπεσαν στην αντίληψη του διαιτητή. Εάν τώρα αναρωτηθούμε ποιο ήταν το ωραιότερο γκολ που έχει μπει στην ιστορία του ποδοσφαίρου, οι περισσότεροι θα μας πουν ότι ήταν αυτό που έβαλε ο Μαραντόνα όταν πήρε τη μπάλα κάτω από τη σέντρα, πέρασε όλους τους παίκτες της αντίπαλης ομάδας, πέρασε και τον τερματοφύλακα. Διαφωνώ. Το ωραιότερο γκολ έχει μπει με το χέρι και το έχει βάλει ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Ήταν το ωραιότερο γιατί ακριβώς έχει μπει με το χέρι και δεν το είδε κανένας. Σήμερα θα ασχοληθούμε με το φαινόμενο Μαραντόνα, με το χάρισμά του, με το μεγαλειώδες δράμα του. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

ΚΑΤΑ τη διάρκεια του 19ου αιώνα, ιδίως στο δεύτερο μισό (1850-1900), κατά τη διάρκεια της ζωής του Καρλ Μαρξ (1818-1883)!, το μεσαιωνικό ποδόσφαιρο που παιζόταν στην Αγγλία μετεξελίχθηκε σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα, σε καπιταλιστικό ποδόσφαιρο. Το μεσαιωνικό ποδόσφαιρο παιζόταν μεταξύ εκατοντάδων ανδρών δύο χωριών που τα  τέρματα ήταν οι δύο ανοιχτές πόρτες των σπιτιών των αρχόντων των χωριών, τα οποία απείχαν μέχρι και 5 χιλιόμετρα μεταξύ τους. Ο σκοπός (goal) του παιχνιδιού ήταν να ρίξουν μια μπάλα από κουρέλια και δέρμα  μέσα στη πόρτα –  στον αντίπαλο νικητή ο άρχοντας κερνούσε μπύρα σε όλους τους άνδρες παίκτες. Αυτό όμως σπάνια επιτυγχάνοναν. Η απόσταση και η ανεξέλεγκτη βία δεν το επέτρεπαν. Το παιχνίδι διαρκούσε από το πρωί μέχρι τον βράδυ, έφευγαν να αρμέξουν τις αγελάδες, επέστρεφαν, δεν υπήρχε κανένας απολύτως κανόνας, σημειώνονταν θάνατοι και πολλοί ελαφροί και βαρείς τραυματισμοί. Με αφορμή το παιχνίδι ξεκαθαρίζονταν πολλοί λογαριασμοί (μαχαιρώματα).

Continue reading

οι τέσσερις τρόποι κατανάλωσης του κοινωνικού πλούτου: 3α. διανομή και αγροτική Κυριαρχία

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΜΕΛΕΤΟΥΜΕ τους τρόπους κατανάλωσης, χρήσης του κοινωνικού πλούτου για να εξετάσουμε δύο βασικά ζητήματα, για να απαντήσουμε σε δύο ερωτήματα. Το ένα είναι το ντελίβερι. Είναι δυνατόν σε πέντε, δέκα χρόνια να μην υπάρχουν σούπερμάρκετ και ο κοινωνικός πλούτος, με την μορφή του εμπορεύματος,  να διανέμεται κατ΄οίκον; Το δεύτερο είναι το κρίσιμο ζήτημα της θεωρίας του κομμουνισμού: διανεμητικός κομμουνισμός ή ανοιχτοεκθετικός/ελευθεροπροσβασιακός κομμουνισμός;  Θα αφήσουμε το δεύτερο για αργότερα. Ως προς το πρώτο,  θα εκθέσω ευθύς αμέσως το συμπέρασμα που έχω καταλήξει, θα το αναπτύξω όμως διεξοδικότερα στο μέλλον: ναι, είναι δυνατόν όλος ο κοινωνικός πλούτος να διανέμεται εκτός από την τροφή. Θα διανέμονται τα διαρκή λεγόμενα αγαθά, ενώ τα αγαθά άμεσης κατανάλωσης, η τροφή και κάποια άλλα (καθαριότητα, ας πούμε) όχι. Εάν είναι έτσι, όλα σχεδόν τα σχετικά εμπορικά καταστήματα θα κλείσουν και τα ρούχα, τα παπούτσια, τις οικιακές συσκευές, τα ανταλλακτικά, τα βιβλία και άλλα πολλά θα διανέμονται.Είναι μια τάση που έχει ήδη εκκινήσει. Επιπλέον, εάν μπορούμε να φανταστούμε κάτι που θα διαδεχτεί τον καπιταλισμό, μία πολύ βασική πτυχή αυτής της κοινωνίας θα είναι ο διανεμητικός της χαρακτήρας, όπου τα αγαθά δεν θα είναι εμπορεύματα. Αυτή η διανεμητική κοινωνία θα είναι κοινωνία αεργίας και οικιακού εγκλεισμιού. Ώστε λοιπόν αυτά τα τρία (διανομή, αεργία και οικιακός εγκλεισμός) πάνε πακέτο.

Continue reading

οι τέσσερις τρόποι κατανάλωσης του κοινωνικού πλούτου: 2. ανοιχτή έκθεση/ελεύθερη πρόσβαση

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΟΤΑΝ ζούσαμε στην Αλεξανδρούπολη, μια μέρα ο νεαρός στρατιωτικός που ζούσε με την οικογένειά του πάνω από εμάς με ζήτησε να έρθει μαζί μου να μάθει να μαζεύει χόρτα, ζωχούς και αγριοράδικα. Χάρηκα. Του έδειξα τα χόρτα, δεν είναι δύσκολο να τα διακρίνεις από άλλα, κάποια στιγμή όμως τον έχασα από τα μάτια μου. Γυρίζω πίσω και τον βλέπω να μαζεύει αυτά που άφηνα. Τον πλησιάζω και τον λέω: του χρόνου τι θα μαζέψουμε; Δεν κατάλαβε. Αυτά τα αφήνω να σποριάσουν για να έχουμε και του χρόνου.

ΔΕΝ δανείζομαι βιβλία από κοινοτικές, δημόσιες βιβλιοθήκες ούτε από φίλους γιατί έχω τη συνήθεια να διαβάζω πολύ ενεργητικά. Υπογραμμίζω, κάνω σχόλια στα περιθώρια, αποτυπώνω σκέψεις, χρησιμοποιώ μολύβι και μπλέ και κόκκινου χρώματος στιλό, βρίζω, αγανακτώ και άλλα πολλά.

ΤΟ πρόβλημα πώς θα μοιραστούν τέσσερα άτομα πέντε μπιφτέκια είναι πολύ δύσκολο. Όταν ήμουν έφηβος, κάποιος από τη τετραμελή παρέα μας έλυνε το πρόβλημα ως εξής: κάρφωνε κατ΄επανάληψη με το πηρούνι δύο και έτσι μας άφηνε να πάρουμε από ένα, απαλλάσσοντάς μας από το πρόβλημα, μέχρις ότου ο Γρηγόρης, οικοδόμος, κάρφωσε το πηρούνι του στο πάνω μέρος της παλάμης του δράστη του εγκλήματος και γέμισε το  τραπέζι αίματα. Τους αγαπούσα τους οικοδόμους, από τότε όμως τους λάτρεψα.

ΟΤΑΝ γεμίζει το μικρό τσιπουράδικο, ο μαγαζάτορας φωνάζει: οι πρωινοί να φεύγουν. Αναγκάζεται, διότι οι πρώτοι που ήρθαν δεν φεύγουν είτε γιατί το αγνοούν (και πρέπει να το μάθουν) είτε γιατί το λησμονούν ή αδιαφορούν μέσα στο τσακίρ κέφι. Κι εγώ το έμαθα: ήρθες πρώτος, θα φύγεις πρώτος. Ήταν τότε που ένας μεγαλύτερος από τη πρωινή παρέα μας φώναξε: Μήτσο, να πληρώσουμε, έχουμε κι αγελάδες ν΄ αρμέξουμε, κι εγώ διαμαρτυρήθηκα. Με έκανε νόημα και είδα μια παρέα δυο νεαρών ζευγαριών να περιμένουν. Είμαστε ευγενικοί, άρα φιλομαθείς, άρα εύστροφοι.

Continue reading

οι τέσσερις τρόποι κατανάλωσης του κοινωνικού πλούτου: 1. το μοίρασμα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΜΕ την πρώτη πρόταση του ‘Κεφαλαίου’ ο Κάρολος, ο φίλος μας, ένας από τους πολλούς φίλους μας, και φίλες μας,  στις κοινωνίες που κυριαρχεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής ο πλούτος εμφανίζεται ως ένας τεράστιος σωρός εμπορευμάτων, ανοίγει δύο δρόμους, τον ένα συνειδητά, τον οποίο και ακολουθεί, τον άλλον μάλλον όχι συνειδητά –  αυτόν θα τον ακολουθήσουμε εμείς με τη βοήθειά του, με τον δρόμο που ακολούθησε. Ακολουθεί τον δρόμο της ανάλυσης του εμπορεύματος, του χρήματος και του κεφαλαίου, του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής (αρπαγής είναι το σωστό), εμείς θα ακολουθήσουμε τον δρόμο της μελέτης και ανάλυσης του πλούτου των κοινωνιών, όπως ακριβώς γράφει, του κοινωνικού πλούτου. Οδηγός μας είναι αυτό το πολύτιμο εμφανίζεται, εμφανίζεται σαν ένας τεράστιος σωρός από εμπορεύματα, εμφανίζεται, νομίζουμε ότι είναι αλλά δεν είναι, δεν αποτελείται! Γιατί γράφει εμφανίζεται; Διότι το εμπόρευμα δεν είναι μόνο ανταλλακτική αξία, είναι και χρηστική αξία, αξία χρήσης. Το χαρτί υγείας που αγοράζουμε δεν είναι μόνο εμπόρευμα, το οποίο αποφέρει κέρδος στον έμπορο ή στον βιομήχανο καπιταλιστή  αλλά κι ένα προϊόν με το οποίο ικανοποιούμε κάποια βασική ανάγκη. Αυτή όμως η βασική ανάγκη ικανοποιείται ιστορικά με πολλούς τρόπους και στο μέλλον μπορεί να μην χρησιμοποιούμε αυτόν τον τρόπο, το χαρτί υγείας,  αλλά να επιστρέψουμε σε κάποιον του παρελθόντος – στο νερό! Όταν κάποιος νεοέλληνας ήθελε κάποτε να βρίσει έναν άλλον του έλεγε, άντε ρε πλύνε τον κώλο σου, δηλαδή, άντε ρε παλιοτουρκαλά, παλιομουσουλμάνε! Θα μπορούσε λοιπόν, φίλες και φίλοι, να γραφεί ένα τρίτομο έργο με τίτλο Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ και πιθανόν να γραφεί κάποτε στο μέλλον. Χαίρομαι πολύ που θα πεθάνω ήσυχος γνωρίζοντας ότι υπάρχουν πολλοί νέοι και πολλές νέες που είναι φιλομαθείς, ανοιχτόμυαλοι, πολύ ευρέων πνευματικών οριζόντων. Αυτοί είναι οι φίλες και οι φίλοι στους οποίους απευθύνομαι κάθε πρωί-  όχι μόνο αυτοί, βέβαια. Το τονίζω γιατί δεν θέλω να σταματήσουν να πίνουν τσιπουράκι μαζί μου.

Continue reading

on delivery

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΜΠΟΡΟΥΜΕ να φανταστούμε μια κοινωνία στην οποία όλα όσα χρειαζόμαστε φτάνουν στα σπίτια μας από τις αποθήκες με κάποιους εργαζόμενους, τους ντελιβεράδες;  Μπορούμε. Είναι δυνατόν να υπάρξει μια τέτοια κοινωνία στο μέλλον; Τι λέτε;  Θα ήθελα να σας ρωτήσω και κάτι άλλο –  τι προτιμάτε, να πάτε εσείς στο σούπερμάρκετ ή να φέρουν τα ψώνια στο σπίτι; Τα ρούχα, τα παπούτσια, τα βιβλία και άλλα πολλά που χρειαζόμαστε; Εμείς και πολλοί άλλοι και άλλες θα προτιμήσουμε να πάμε στο σούπερμάρκετ ή οπουδήποτε αλλού, στο βιβλιοπωλείο ας πούμε, αλλά δεν είναι και λίγοι αυτοί που θα προτιμήσουν την παράδοση κατ΄ οίκον, το ντελίβερι. Γιατί θα το προτιμήσουν; Τι συνέπειες θα έχει αυτή η προτίμηση; Έχει κάποια σχέση με την άνεση και την ευκολία;  Μάλλον. Μήπως πρέπει να ασχοληθούμε και με την άνεση και την ευκολία; Είμαστε σίγουροι ότι ξέρουμε τι είναι;

ΣΗΜΕΡΑ, φίλες και φίλοι,  και τις επόμενες μέρες, θα ασχοληθούμε με το ντελίβερι, με την κατ΄ οίκον παράδοση, με την διανομή όλων όσα χρειαζόμαστε. Για να ασχοληθούμε όμως με αυτό το ζήτημα θα πρέπει πρώτα να πούμε κάποια πραγματάκια. Να θέσουμε ερωτήματα και να σκεφτούμε. Θα μου πείτε, τα πράγματα φαίνονται απλά –  τι να πούμε δηλαδή για το ντελίβερι; Έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία αυτή η πρακτική;  Θα σας πω τι θα πούμε. Δεν θέλω να χάσω χρόνο, γι αυτό και θα αναφερθώ ευθύς αμέσως στο κομβικό ζήτημα της θεωρίας της επανάστασης και της θεωρίας του κομμουνισμού. 

Continue reading

‘Πόθεν και πότε οι Έλληνες;’ – τρόπος παραγωγής και σημασιολογία

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η  μέσα σε εισαγωγικά φράση του τίτλου είναι τίτλος  βιβλίου του Θεόδωρου Γ. Γιαννόπουλου (ΠΕΚ, 2012). Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι Έλληνες κατοικούν στην ελλαδική χερσόνησο από την παλαιολιθική εποχή, από το 46.000 π. Χ. και μιλούν μια γλώσσα από την οποία προήλθε μετά από χιλιετίες η ελληνική. Πριν αυτή τη χρονολογία η ελλαδική χερσόνησος ήταν ακατοίκητη. Από που ήρθαν; Το 65.000 π. Χ. ο homo sapiens άφησε την Αφρική και κινήθηκε προς τα βόρεια. Το 49-47.000 βρίσκεται στην σημερινή Παλαιστίνη και το 46.000 στα Βαλκάνια και στην ελλαδική χερσόνησο. Είναι κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες. Τη νεολιθική εποχή, μετά το 6.000 π. Χ. οι κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες Έλληνες γίνονται γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Πώς έγινε αυτή η αλλαγή; Τη γεωργία και την κτηνοτροφία την έμαθαν από αποίκους της σημερινής Μικράς Ασίας. Θα παραθέσω την γνώμη του συγγραφέα, δεν φέρω όμως καμία ευθύνη εάν νιώσετε κάπως αμήχανα.  Και θα καταλάβετε τι σημαίνει επιστήμη. Θα ήταν παράβλεψη εάν δεν παρέθετα και τον υπότιτλο του βιβλίου: Οι υπεύθυνες απαντήσεις της επιστήμης και η παρούσα κατάσταση της έρευνας για την πρώτη αρχή του ελληνικού πολιτισμού. Ας απολαύσουμε λοιπόν την υπευθυνότητα της επιστήμης. Γράφει ο συγγραφέας (σελ. 537) –  τον είχε καλέσει και η Φλέτσα στην εκπομπή Στα άκρα.

Continue reading

η στρατηγική της κατάλυσης της δημοκρατίας (στις ΗΠΑ)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΓΙΑ να επισημάνουμε τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ Ρεπουμπλικανικού και Δημοκρατικού Κόμματος στις ΗΠΑ αναζητήσαμε την ιστορική γένεση της ρωμαϊκής res publica και της αθηναϊκής δημοκρατίας. Παρατηρήσαμε ότι και οι δύο αυτές μορφές πολιτείας, πολιτειακής συγκρότησης, είναι η πολιτική μορφή της αρπαγής του κοινωνικού πλούτου (της παραγωγής μέσω της χρήσης δούλων και της πολεμικής λείας μέσω της χρήσης των μικροκαλλιεργητών) από τους πλούσιους και ισχυρούς γαιοκτήμονες της Ρώμης και της Αθήνας. Είδαμε επίσης ότι και οι δύο προήλθαν από τις παραχωρήσεις που έκαναν οι γαιοκτήμονες για να αποτραπεί ένας εμφύλιος πόλεμος, παραχωρήσεις που θα αύξαιναν την ισχύ και τον πλούτο και τη δόξα τους. Επισημάναμε ακόμα και τις διαφορές: ενώ η res publica, μείξη μοναρχίας, αριστοκρατίας και δημοκρατίας,  τείνει προς την αριστοκρατία και την μοναρχία (αυτοκρατορία), προς τη βία, την καταστολή  και την σκληρότητα,  προς την κατάργηση των παραχωρήσεων, προς την επιλεκτική εξόντωση, προς την ενίσχυση της ανισότητας, της ιεραρχίας και της πειθαρχίας, προς την ακινησία και τον αρχαϊσμό, ενώ η δημοκρατία προς την ενίσχυση των παραχωρήσεων, την απόσπαση της αφοσίωσης των Υποτελών με την απάτη και την μίμηση του Κυρίου, προς την μεταβολή και την κίνηση, προς την καινοτομία.

Continue reading

το ανοσοποιητικό σύστημα των κυβοργίων: κυβόργια ή λαχανόκηποι;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΘΑ ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι δεν είμαι γιατρός, επιστήμονας, ειδικός, ειδήμων, επαΐων. Οι ειδικοί, και οι λάτρεις τους, υποστηρίζουν ότι οι άσχετοι, όπως εμείς, οι πολλοί και οι πολλές,  δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε για κάτι που δεν ξέρουμε. Τόσα χρόνια μελετούσαν και διάβαζαν για να  μάθουν αυτά που έμαθαν κι έρχεσαι εσύ και μιλάς;! Μόνο που η δική μας η δουλειά είναι να διατυπώνουμε ερωτήσεις κι αν οι ειδικοί δεν απαντούν, να λέμε τη γνώμη μας. Μπορούμε να την πούμε γιατί οι ερωτήσεις μας δεν αφορούν ειδικές γνώσεις, το μέρος, αλλά την ολότητα, το ρόλο και τη λειτουργία της ιατρικής και της τεχνικής-επιστήμης.

Continue reading