φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Αναδημοσιεύω το κείμενο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό kaboom, στο τελευταίο έκτο τεύχος (Δεκέμβριος 2019), για όσους και όσες δεν το έχουν διαβάσει
οι (έξι) εφιάλτες του Κυρίου και ο νεοφιλελευθερισμός
‘ Τώρα έχω γίνει ο Θάνατος, ο καταστροφέας των κόσμων ’
Ρόμπερτ Όπενχάιμερ
(αμέσως μετά την πρώτη δοκιμή της ατομικής βόμβας, Ιούνιος 1945)
Ο νεοφιλελευθερισμός είναι ένα ακόμα ακόνισμα των μαχαιριών (προηγήθηκε ο ναζισμός), ένας πρόσφατος παροξυσμικός σπασμός της καπιταλιστικής κυριαρχικής σχέσης, μια μορφή προληπτικής αντεπανάστασης, μια μορφή περιδεούς άμυνας μέσω αμείλικτης διαρκούς επίθεσης. Αφού διευκρινίσω ότι, πρώτον, η ίδια η κυριαρχική σχέση (άρα και η καπιταλιστική, το κεφάλαιο) είναι μια διαρκής προληπτική αντεπανάσταση, περιδεής άμυνα και αμείλικτη διαρκής επίθεση και, δεύτερον, ότι προαναγγέλλει, ως μεταβατική εποχή, μαζί με το μεταμοντέρνο (μετανεωτερικότητα), την έλευση μιας τέταρτης εποχής του καπιταλισμού, (μετά τον καπιταλισμό της εθνικής αγοράς, των μονοπωλίων [ιμπεριαλισμός] και των πολυεθνικών [παγκοσμιοποίηση]), την εποχή της συρρίκνωσης, θα εκθέσω, άκρως συνοπτικά εξ ανάγκης, τι εννοώ με τις φράσεις προληπτική αντεπανάσταση, περιδεής άμυνα και αμείλικτη επίθεση του νεοφιλελευθερισμού με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνει τουλάχιστον σαφής ο τρόπος με τον οποίο σκέφτομαι. Το κείμενο καταγράφει τα βασικά σημεία ενός δοκιμίου με τον τίτλο «ένα δεύτερο κομμουνιστικό μανιφέστο».