φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΕΝΩ μέχρι προ ολίγων μόλις δεκαετιών ο Κύριος, όποιος κι αν ήταν αυτός, δουλοκτήτης, φεουδάρχης ή καπιταλιστής, χρειαζόταν πολλούς υποτελείς για να παράγει πλούτο και να διεξαγάγει πολέμους, τώρα και στο μέλλον δεν θα τους χρειάζεται, δεν θα τους χρειάζεται όλους, λίγους. Είναι μία από τις πολλές μεγατάσεις της εποχής μας. Γνωρίζουμε πολύ καλά γιατί δεν θα τους χρειάζεται: ο παγκόσμιος πλούτος παράγεται από ολοένα και λιγότερα χέρια και μυαλά, ολοένα και πιο γρήγορα και στο μέλλον η διαδικασία αυτή θα ενταθεί σε έκταση και σε ένταση. Ένα από τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του 21ου αιώνα θα είναι η διαρκής αύξηση του αριθμού των άχρηστων και περιττών, πλεοναζόντων πληθυσμών – αυτοί είναι χαρακτηρισμοί του Κυρίου και των συμβούλων του.
Ο Κύριος αναγνωρίζει ότι υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα, δικό του πρόβλημα, το οποίο και θα επιδεινωθεί. Το πρόβλημα είναι η ίδια η ύπαρξη των πλεοναζόντων πληθυσμών: πώς θα το αντιμετωπίσει, ποιες λύσεις θα προκρίνει; Να εγκαταλείψει τους πλεονάζοντες πληθυσμούς στη τύχη τους, να τους εξοντώσει ή να τους παράσχει ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα;
ΔΕΝ είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι θα κάνει και πότε θα το κάνει. Οι σύμβουλοι του σκέφτονται και ξανασκέφτονται τα υπέρ και τα κατά της κάθε μία απόφασης. Έχουν διαμορφωθεί δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Το ένα τάσσεται υπέρ μιας ξεκάθαρης και σαφούς και αποφασιστικής στάσης – όποια κι αν είναι αυτή. Εντός αυτού του στρατοπέδου υποστηρίζονται οι τρεις παραπάνω λύσεις. Το άλλο στρατόπεδο προτείνει την πρόκριση και των τριών λύσεων ταυτοχρόνως: και εγκατάλειψη, και εξόντωση, και παροχή εισοδήματος. Δεν θα ασχοληθούμε με αυτό.
ΑΣ δούμε διεξοδικά τη στρατηγική και τον τρόπο σκέψης του πρώτου στρατοπέδου, της μίας και αποφασιστικής λύσης. Και τα δύο συμφωνούν ότι, εάν υπάρχουν και επιβιώνουν και ζουν δισεκατομμύρια ανθρώπων χωρίς να εργάζονται ή να εργάζονται περιστασιακά, τότε αφενός η ηθική της εργασίας έχει εξαφανιστεί και αφετέρου η κατάσταση αυτή αφήνει μια παρακαταθήκη για το μέλλον: ναι, μπορούμε να ζούμε χωρίς να εργαζόμαστε! Ή, εργαζόμενοι κάνα δυο μήνες τον χρόνο. Αυτός είναι ο κομβικός κίνδυνος της ύπαρξης των πλεοναζόντων πληθυσμών, δεν είναι η ανησυχία για τον υπερπληθυσμό ή τη σπάνη της τροφής και του νερού ή το ξέσπασμα εξεγέρσεων. Το πρόβλημα είναι πολιτισμικό – η ποσότητα μετατρέπεται σε ποιότητα! Χαριστική βολή στον δυτικό πολιτισμό και τη δυτική Κυριαρχία!
ΑΥΤΟΝ τον κίνδυνο βλέπουν και αναγνωρίζουν και τα δύο στρατόπεδα. Αυτόν τον κίνδυνο καλούνται να διαχειριστούν με γνώμονα την ενίσχυση και διαιώνιση της δυτικής Κυριαρχίας. Αντιλαμβάνονται και την σοβαρότητα της κατάστασης και τη δυσκολία αντιμετώπισής της. Η εγκατάλειψη των πληθυσμών στη τύχη τους ενισχύει την Κυριαρχία, δεν μειώνονται τα κέρδη αλλά η ίδια η ύπαρξή τους είναι μια πολιτισμική πρόκληση, όπως ήδη έγραψα. Οι πληθυσμοί αυτοί θα γίνονται όλο και πιο μεγάλοι και μπορεί σε είκοσι τριάντα χρόνια να είναι πάνω από το μισό της ανθρωπότητας. Όσο πιο πολλοί γίνονται, τόσο πιο επικίνδυνοι πολιτισμικά γίνονται! Μπορούμε να φανταστούμε στα τέλη του 21ου αιώνα τα 3/4 της ανθρωπότητας να λιμοκτονεί κάτω από άθλιες συνθήκες. Η λύση της εγκατάλειψης αντιμετωπίζει προσωρινά το πρόβλημα αλλά σε βάθος χρόνου το οξύνει. Ένα από τα αδιέξοδα της Κυριαρχίας. Αυτός είναι ο λόγος που οι πολέμιοι αυτής της λύσης κατηγορούν τους αντιπάλους για αδυναμία και έλλειψη διορατικότητας.
Η εξόντωση είναι η δεύτερη λύση. Άλλες δυσκολίες εδώ. άλλα διλήμματα: θα είναι επιλεκτική ή καθολική; Θα είναι φανερή, απροκάλυπτη ή καλυμμένη; Οι υποστηρικτές της εξόντωσης προκρίνουν την επιλεκτική καλυμμένη εξόντωση. Η πρόκριση λέει πολλά – δηλώνει τον φόβο τους, τα όρια των κινήσεών τους. Θα εξοντώνουμε επιλεκτικά με μη βίαιο τρόπο, καλυμμένα. Με τον λιμό, τις επιδημίες, την κλιματική αλλαγή – αρωγός μας η φύση: η φύση το κάνει, όχι εμείς!
ΟΙ υποστηρικτές αυτής της λύσης φοβούνται την καθολική και απροκάλυπτη εξόντωση. Φοβούνται ότι η λύση αυτή αφενός θα φέρει στο παγκόσμιο προσκήνιο τη βασική αντίφαση της εποχής μας, την αντίφαση μεταξύ του τεράστιου πλούτου και της παγκόσμιας εξαθλίωσης και αφετέρου θα δημιουργήσει δυο μεγάλα παγκόσμια κοινωνικά στρατόπεδα, των Κυρίων και των Υποτελών όλης της Οικουμένης! Φοβούνται τις απροσδιόριστες και ίσως ανεξέλεγκτες εξελίξεις που πιθανόν να συμβούν.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ και άλλοι που τάσσονται υπέρ της απροκάλυπτης και καθολικής εξόντωσης: είμαστε τόσο ισχυροί, διατείνονται και ομολογούν, που δεν φοβόμαστε κανέναν. Να τους καθαρίσουμε, να τελειώνουμε. Οι αντίπαλοί τους τους υπενθυμίζουν το παρελθόν: η απεριόριστη ισχύς είναι αδυναμία! Θα υπάρξει τέτοια παγκόσμια αναταραχή που η διαχείρισή της δεν θα είναι εφικτή.
ΤΕΛΟΣ, μια μικρή μειονότητα, ακαδημαϊκοί κυρίως της Αγγλίας και των ΗΠΑ, προκρίνουν τη λύση του παγκόσμιου ελάχιστου κοινωνικού εισοδήματος. Δύο είναι τα επιχειρήματά τους, το ένα αρνητικό, το άλλο θετικό. Η εγκατάλειψη και η εξόντωση στρατηγικά δεν ενισχύουν την αναπαραγωγή και την διαιώνιση της Κυριαρχίας. Είναι προσωρινές λύσεις, μη αποτελεσματικές. Για να διαιωνιστεί και να ενισχυθεί η καπιταλιστική Κυριαρχία θα πρέπει να ενισχύσουμε τον καπιταλισμό σε παγκόσμια βάση. Κάτω από τις ιστορικά καθορισμένες συνθήκες της εποχής μας, ο καλύτερος τρόπος ενίσχυσης του δυτικού πολιτισμού και της δυτικής καπιταλιστικής Κυριαρχίας είναι η καθιέρωση του παγκόσμιου ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, τοπικά καθορισμένου: 1200 ευρά το μήνα σε τετραμελή οικογένεια της Γαλλίας, 400 της Ελλάδας, 200 της Τουρκίας, 100 της Νιγηρίας.
ΤΑ πλεονεκτήματα αυτής της λύσης είναι δύο, διατείνονται οι υποστηρικτές της: η παγκόσμια κοινωνική ειρήνη, άρα ανυπαρξία κινδύνων κατάλυσης της Κυριαρχίας, και η αύξηση της κατανάλωσης, άρα η αύξηση της παραγωγής. Θα μειωθούν τα κέρδη αλλά θα αυξηθεί η ασφάλεια του παγκόσμιου συστήματος. Η μείωση δεν θα είναι μεγάλη, γιατί ο παγκόσμιος πλούτος είναι τεράστιος: 500 δολάρια το μήνα για κάθε κάτοικο της Γης, ανεξαρτήτως ηλικίας και χώρας. Δηλαδή σε μια εξαμελή οικογένεια της Ινδονησίας αναλογεί μηνιαίος πλούτος 3.000 ευρών! Δίνεις 200 και ζουν σαν άρχοντες! Αυτή είναι η λογική τους.
ΤΗΝ οποία οι υποστηρικτές της εγκατάλειψης και της εξόντωσης δεν θέλουν ούτε να την ακούνε: μα αυτός είναι ο Παράδεισος επί της Γης, αυτός είναι ο παγκόσμιος κομμουνισμός! Βάζετε δυναμίτη στα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού, τους κατηγορούν. Δημιουργείτε τις συνθήκες και της προϋποθέσεις κατάλυσης της Κυριαρχίας: μια ανθρωπότητα που θα επιβιώνει χωρίς να εργάζεται και χωρίς άγχος είναι κάτι που δεν θα θέλαμε να το δούμε.
ΚΑΙ οι τρεις λύσεις, φίλες και φίλοι, δηλώνουν το αδιέξοδο της δυτικής, καπιταλιστικής σήμερα, Κυριαρχίας. Και οι τρεις λύσεις μακροχρόνια υποσκάπτουν τα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού. Η σύγκρουση για όλα αυτά τα ζητήματα θα είναι οξύτατη και παγκόσμια. Η συζήτηση θα γίνει παγκόσμια. Το 2040 η κατάσταση θα έχει ξεκαθαρίσει – εάν ζω, θα είμαι 80. Πολλοί και πολλές θα θέσουν το εξής δίλημμα: αναμονή και προσδοκία της παγκόσμιας επανάστασης ή άμεσα ή παγκόσμιο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα;
Η θέση μου: παγκόσμιο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα μέχρι να γίνει η παγκόσμια επανάσταση. Δεν θέλω να περιμένω, δεν μου πάει. Διότι υπάρχει το ενδεχόμενο να μην γίνει παγκόσμια επανάσταση: μπορεί να μην θέλουν οι Υποτελείς, να μη θελήσουν ή και να θέλουν, να θελήσουν αλλά είτε δεν μπορούν είτε φοβούνται – είτε και δεν μπορούν και φοβούνται!
Σχολιάστε ελεύθερα!