φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΤΑ drones είναι ένα σημείο συνάντησης, σύγκλισης δύο επιθυμιών του Κυρίου. Η μία είναι εμφανής, η άλλη καλυμμένη. Η πρώτη είναι εμφανής γιατί έχει εκπληρωθεί. Η δεύτερη δεν έχει εκπληρωθεί – και δεν πρόκειται. Η πρώτη είναι ένα παυσίπονο, μια παρηγοριά για τη δεύτερη. Ποιες όμως είναι αυτές οι επιθυμίες;
Η πρώτη είναι η επιθυμία απεξάρτησης του Κυρίου από τους Υποτελείς. Ο Κύριος υπάρχει και ζει γιατί συνάπτει μια σχέση με τους Υποτελείς, άλλοτε χρησιμοποιώντας βία κι άλλοτε την πειθώ, τη συναίνεση – ή και τα δύο μαζί. Η βία όμως έχει το προβάδισμα. Είναι προϋπόθεση, χωρίς αυτήν δεν μπορεί να υπάρξει η κυριαρχική σχέση. Το ότι συνάπτει σχέση το φέρει βαρέως. Τον ενοχλεί πολύ η σύναψη των σχέσεων αλλά δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα. Κάθε σχέση, κάθε εξάρτηση δηλαδή, είναι περιορισμός της ισχύος Του. Και εδώ βρίσκεται μια κομβική αντίφαση: επιθυμεί την διαρκή αύξηση της ισχύος του εντός μιας σχέσης!
Η έννοια του απόλυτου είναι αποκρυστάλλωση αυτής της επιθυμίας. Το απόλυτο είναι αύταρκες και αυτόνομο, δεν σχετίζεται με κανένα και τίποτα. Ο Κύριος θα ήθελε να ήταν απόλυτος – να έχει απελευθερωθεί (-λυτός) από όλα τα δεσμά (απο-). Όταν μας απολύουν, μας κόβουν κάθε δεσμό, κάθε σχέση με την εργασία. Όταν απολυόμαστε από τον στρατό, δεν έχουμε πια καμιά σχέση μαζί του. Ο Κύριος δεν θα ήθελε να έχει καμιά σχέση με τους ανθρώπους, τους Υποτελείς, αλλά ούτε και με τη φύση. Από την οποία βέβαια και εξαρτάται και περιορίζεται (ζωή, θάνατος). Ο Θεός, ο αθάνατος Κύριος, βρίσκεται κάπου ψηλά, πολύ μακριά, δεν φαίνεται, μακριά και από ανθρώπους και από τη φύση.
ΤΙΠΟΤΑ άλλο δεν εκφράζει τον αυτοκαταστροφικό και αυτοκτονικό χαρακτήρα του Κυρίου όσο η έννοια του απόλυτου. Εάν δεν εξαρτάται από τους Υποτελείς, μπορεί να είναι Κύριος; Είναι δυνατόν να είσαι μόνος και μακριά και να είσαι Κύριος; Με τις επιθυμίες της απεξάρτησης, της κατάργησης των σχέσεων με τους ανθρώπους και με τη φύση ο Κύριος καταργεί την ίδια την Κυριαρχία! Θέλει να την καταργήσει γιατί η ίδια η Κυριαρχία, ως εξάρτηση, είναι μια πολύ ιδιάζουσα μορφή αδυναμίας. Η επιθυμία της αύξησης της ισχύος προκύπτει από την υπάρχουσα αδυναμία. Ο αδύναμος θέλει να γίνει ισχυρός – ο Κύριος. Η αδυναμία, σε αυτή την περίπτωση, είναι οντολογική, αφορά την ίδια την ύπαρξη του Κυρίου.
ΠΩΣ αυξάνει την ισχύ του ο Κύριος; Με την κινητοποίηση των Υποτελών – για εργασία, πόλεμο, κατανάλωση και διαμαρτυρία. Ο Κύριος ήταν, και είναι ακόμα, κινητήρας, ειδικά ο καπιταλιστής Κύριος. Αυτό γινόταν για δύο χιλιετίες και βάλε. Τώρα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει και αλλάζουν. Ζούμε το τέλος της κινητοποίησης του Υποτελούς. Ο Κύριος παύει να είναι κινητήρας, παύει δηλαδή να παράγει ταχύτητα και κίνηση. Επιθυμεί να αντικαταστήσει τους Υποτελείς με μηχανές – έτσι θα απεξαρτηθεί από αυτούς, να γίνει απόλυτος, δηλαδή ελεύθερος. Ή να κάνει τους Υποτελείς μηχανές – βιονικούς οργανισμούς. Βρισκόμαστε πολύ μακριά από την πλήρη εκπλήρωση αυτής της επιθυμίας αλλά οι τάσεις είναι σαφείς. Με την εφαρμογή της επιστήμης στην παραγωγή, η πλειονότητα των Υποτελών παραγωγών θα μετατραπεί σε ένα άχρηστο και περιττό πληθυσμό. Συνεπώς, και η κινητοποίηση για κατανάλωση θα τείνει κι αυτή να περιορίζεται. Οδεύουμε προς τον θάνατο της διαφήμισης, θα έλεγα ότι τον ζούμε.
ΣΤΟ πεδίο του πολέμου ο Κύριος θα γίνει Ζεύς: θα παρακολουθεί χωρίς να πολεμά. Και θα τον ξεπεράσει: δεν θα πολεμούν άλλοι γι αυτόν. Ενώ κάποτε ο Κύριος δεν μπορούσε να είναι ισχυρός, πλούσιος και ένδοξος χωρίς να κινητοποιεί τους Υποτελείς για να πολεμήσουν, τώρα αυτό ούτε το θέλει ούτε το χρειάζεται. Η καταστροφική και εξοντωτική ισχύς των όπλων του είναι τέτοια που δεν τους έχει ανάγκη. Χρειάζεται λίγους. Το όνειρό του ήταν να πολεμά από μακριά: κάποιος άνθρωπος αθάνατος ρίχνει τους κεραυνούς, ο Ζεύς. Τα κατάφερε: ο κεραυνός έγινε διηπειρωτικός πύραυλος με πυρηνικές κεφαλές. Τώρα θέλει να πολεμά με μηχανές, χωρίς πολεμιστές. Οι ουρανοί θα γεμίσουν με drones. Τα drones είναι εκπληρωμένη επιθυμία για να εκπληρώνει την επιθυμία του να εξοβελίσει την ανυπακοή του Υποτελούς: διάλεξε, λέει σε όποιον του βγάλει γλώσσα: ή δούλος ή νεκρός. Ή μόνο νεκρός, όταν δεν θα χρειάζεται τους δούλους – και δεν τους χρειάζεται.
ΚΑΙ κατόπιν όλων αυτών, η διαπίστωση ότι ζούμε τον θάνατο της διαμαρτυρίας είναι τόσο εύλογη που δεν γράφω τίποτα άλλο.
Η εκπλήρωση της επιθυμίας της πτήσης είναι ένα υποκατάστατο της επιθυμίας της επίτευξης της σωματικής αθανασίας. Όταν ίπταται ο Κύριος αφενός βρίσκεται μακριά από τους Υποτελείς, τους βλέπει από ψηλά, καταργεί τη σχέση, την εξάρτηση, δεν κινδυνεύει, είναι ασφαλής, τους καταστρέφει και τους εξοντώνει αλλά αφετέρου βρίσκεται και πολύ κοντά στον Θεό, τον αθάνατο Κύριο. Με την πτήση, ειδικά τις διαστημικές, ο Κύριος επαναδιατυπώνει την επιθυμία να γίνει Θεός, αθάνατος δηλαδή. Και εν μέρει την πραγματώνει, αφού βρίσκεται εκεί που βρίσκεται ο Θεός – στον Ουρανό. Όταν βρισκόμαστε πάνω στο αεροπλάνο, να γιατί μας αρέσει να πετάμε, είμαστε θεοί, Θεός, γιατί είμαστε εκεί που είναι ο Θεός. Τα αεροπλάνα όμως καμιά φορά πέφτουν αλλά η πτώση αυτή δεν μας πτοεί. Δεν θα συμβεί σε μας.
ΤΟ μόνο που ξεχνάμε είναι ότι δεν θα συμβεί σε εμάς γιατί συμβαίνει κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Είναι τόσο συχνό που δεν μπορούμε να το δούμε. Είναι το αδιέξοδο τόσο συχνό και τόσο καθημερινό ώστε δεν υπάρχει – σαν τον αέρα, δεν τον βλέπουμε αλλά υπάρχει: η εκπλήρωση των επιθυμιών απεξάρτησης, κατάργησης των σχέσεων είναι αυτοκαταστροφή και αυτοκτονία. Εκεί οδηγεί αναπόφευκτα η εκπλήρωση της επιθυμίας της διαρκούς αύξησης της ισχύος: στην αυτοκατάργηση της κυριαρχικής σχέσης, στην πλήρη απουσία ισχύος, στην πλήρη αδυναμία. Και τότε υπάρχει μόνο μια λύση: η επιβεβαίωση της ισχύος: η καταστροφή και η εξόντωση. Ο Κύριος θέλει να γίνει Θεός, να μείνει μόνος, απόλυτος. Η απόλυτη δυστυχία. Η απόλυτη μοναξιά. Ο Θεός. Ο απόλυτος μαλακοβλάκας.
Σχολιάστε ελεύθερα!