γιατί γίνεται ο πόλεμος στη Συρία, πότε θα σταματήσει; (ποια θα ήταν σήμερα η παγκόσμια κατάσταση, εάν μόνο οι USA είχαν πυρηνικά όπλα;)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΞΕΚΙΝΩ τις σκέψεις μου με το δεύτερο ερώτημα του τίτλου: ποια θα ήταν σήμερα η παγκόσμια κατάσταση, εάν μόνο οι Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής διέθεταν πυρηνικά όπλα; Μας επιτρέπεται να διατυπώσουμε αυτό το ερώτημα επειδή μας βοηθά να σκεφτούμε. Να ποια θα ήταν: η Κούβα θα ήταν προ πολλού πολιτεία των USA, η Μέση Ανατολή θα ήταν αποικία τους, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν, η Σιβηρία θα είχε μοιραστεί μεταξύ των ισχυρότερων καπιταλιστικών Κρατών και η Κίνα θα ήταν διαλυμένη. Και αυτό με τη χρήση ή την απειλή της χρήσης πυρηνικών  όπλων. Θα τα χρησιμοποιούσαν για να πετύχουν αυτούς τους στόχους;  Είμαι βέβαιος. Η βεβαιότητά μου ερείδεται στη δεύτερη ρίψη της ατομικής βόμβας στο Ναγκασάκι, τρεις μόνο μέρες μετά τη Χιροσίμα (6/8/1945). Η ρίψη της ατομικής βόμβας στο Ναγκασάκι, ενώ δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος μετά τη Χιροσίμα,  ήταν ένα μήνυμα προς την παγκόσμια κοινότητα: είμαστε ικανοί να χρησιμοποιήσουμε και στο μέλλον τα πυρηνικά μας όπλα. Να σημειώσουμε ότι η κυβέρνηση της Ιαπωνίας και ο αυτοκράτορας γνώριζαν πέντε ώρες πριν, είχαν ειδοποιηθεί, ότι θα πέσει κι άλλη ατομική βόμβα. Δεν έκαναν απολύτως τίποτα, αν και σε πέντε ώρες μπορούσαν να απομακρυνθούν όλοι οι κάτοικοι του Ναγκασάκι!

ΜΕΤΑ από λίγα χρόνια όμως και η Ρωσία και η Κίνα απέκτησαν τα δικά τους πυρηνικά όπλα. Από τη στιγμή εκείνη άρχισε μια διαδικασία μείωσης της στρατιωτικής ισχύος των Ενωμένων Πολιτειών, την ολοκλήρωση της οποίας ζούμε στις μέρες μας. Διότι, εάν γίνει περιορισμένος πυρηνικός πόλεμος (και όχι ολοκληρωτικός) μεταξύ καπιταλιστικής Δύσης και της συμμαχίας Ρωσίας-Κίνας αυτή που θα ηττηθεί θα είναι η καπιταλιστική Δύση. Μπορούμε, μας επιτρέπεται να φανταστούμε τι θα γινόταν εάν έπεφταν πυρηνικά όπλα στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική!

ΤΑ πυρηνικά όπλα που κατέχουν Ρωσία και Κίνα έχουν κάνει τη συμμαχία αυτή πιο ισχυρή από τις USA. Πρόκειται απώλεια ισχύος, για αδυναμία, για ήττα  –  είναι ανυπόφορο!Περιόρισε δραστικά την πρωτοβουλία των κινήσεων, την εκπόνηση σχεδίων, την ανάληψη επιχειρήσεων, περιόρισε δραστικά την επέκταση του καπιταλισμού. Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση σε αυτό το ζήτημα, την οποία μπορούμε να διαβάσουμε στο βιβλίο του Martin van Greveld, Η μεταμόρφωση του πολέμου (μετ. Μ. Μπλέτας, εκδ. Τουρίκη, 2007 –  το πρωτότυπο εκδόθηκε το 1991). Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι ο πόλεμος με τη μορφή που τον γνωρίζαμε τους τελευταίους αιώνες, ως σύγκρουση κρατών, ανήκει πια στο παρελθόν μετά τον εξοπλισμό των μεγαλύτερων στρατών με πυρηνικά όπλα.  Αυτά που διαβάζουμε στον Κλάουζεβιτς είναι ένα ιστορικό μνημείο. Από τη στιγμή που δεν μπορεί να γίνει πυρηνικός πόλεμος μεταξύ κρατών, ο πόλεμος μεταμορφώνεται, διαμορφώνεται μια κατάσταση, καθημερινά, μπροστά μας, τη ζούμε, με κύριο χαρακτηριστικό συγκρούσεις χαμηλής έντασης, περιορισμένοι πόλεμοι, μικρής κλίμακας πόλεμοι φθοράς, ανταρτοπόλεμοι, τρομοκρατία κι άλλες μορφές του λεγόμενου ανορθόδοξου πολέμου. Πρωταγωνιστές δεν θα είναι πια οι εθνικοί στρατοί (μπορούμε να φανταστούμε πόλεμο μεταξύ Γαλλίας και Αγγλίας;) αλλά  εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα,  αποσχιστικά κινήματα, εθνικές και θρησκευτικές φρατρίες, αντάρτικοι στρατοί, τρομοκράτες, συμμορίες που επιδίδονται σε ληστείες, μάχες και εμπόριο ναρκωτικών. Μια κατάσταση παγκόσμιας γενικευμένης ανομίας. Αυτά υποστηρίζει ο Greveld.

ΑΣ συγκρίνουμε λοιπόν την παγκόσμια κατάσταση που θα υπήρχε, εάν μόνο οι Αμερικάνοι είχαν πυρηνικά όπλα,  με αυτή της σημερινής εποχής. Δύο τελείως διαφορετικές καταστάσεις. Κι αυτό οφείλεται στην κατοχή των πυρηνικών και από τη Ρωσία και Κίνα. Χρησιμοποιείται η έκφραση ισορροπία του τρόμου αλλά αυτή τονίζεται για να ενισχύεται ο εκφοβισμός των υποτελών όλης της Οικουμένης, μιας και πυρηνικός πόλεμος δεν πρόκειται να γίνει.

Ο αμερικάνικος αετός, η καπιταλιστική Δύση δεν μπορεί να χωνέψει τη μείωση της ισχύος της, την ήττα της –  τη λέξη ήττα, γράφει ο Θουκυδίδης για τους Αθηναίους, δεν θέλουν να την ακούνε! Πρόκειται για ήττα αφού η παγκόσμια κατάσταση δεν είναι όπως θα ήταν εάν είχε μόνο αυτή πυρηνικά όπλα. Δεν μπορούν να ξεπεράσουν το παρελθόν, νιώθουν άβολα στο παρόν. Πολλές από τις κινήσεις τους διέπονται από τη φιλοσοφία του Κλάουζεβιτς, δηλαδή από τον τρόπο διεξαγωγής πριν την κατασκευή των πυρηνικών, αναγκάζονται όμως να προσαρμοστούν στην νέα κατάσταση, του μεταμορφωμένου πολέμου. Βιώνουν μια μεταιχμιακή κατάσταση, η οποία προκαλεί και αμηχανία και οδύνη. Και μετά από όλα αυτά, ας απαντήσουμε στο πρώτο ερώτημα. Γιατί γίνεται ο πόλεμος στη Συρία, πότε θα σταματήσει, ποιος θα νικήσει;

Η καπιταλιστική Δύση γνωρίζει ποια θα ήταν σήμερα η παγκόσμια κατάσταση, εάν διέθετε μόνο αυτή πυρηνικά όπλα και πονάει η ψυχούλα της. Ενώ δεν μπορεί, δεν παραιτείται από την επιθυμία της παγκόσμιας Κυριαρχίας της. Αυτό είναι το δράμα της, το αδιέξοδό της, η αποτυχία της, η ήττα της. Πρόκειται περί αρχαϊσμού. Δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς. Με επί κεφαλής τις USA, έχει σχεδιάσει να διώξει τους Ρώσους από την Συρία, για να γίνει πιο στενή η πολιορκία της Ρωσίας, με απώτερο σκοπό την κατάκτηση της Σιβηρίας. Πώς θα μπορούσε να τους διώξει; Θα μπορούσε να το κάνει ευθέως με μια στρατιωτική επίθεση αλλά δεν το έκανε. Γιατί δεν το έκανε; Μα γιατί φοβήθηκε. Τους Ρώσους και τα πυρηνικά τους. Πρόκρινε λοιπόν άλλον τρόπο, ένα πόλεμο μακράς διάρκειας, ένα πόλεμο φθοράς. Ξεκίνησε πριν από εφτά χρόνια με έναν εμφύλιο με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα και 4 εκατομμύρια πρόσφυγες, ο οποίος άναψε κι άλλες φλόγες. Μέχρι στιγμής δεν έχουν καταφέρει να διώξουν τους Ρώσους. Τι θα κάνουν; Δύο επιλογές έχουν. Να σταματήσουν τον πόλεμο.Ήττα!

Ή να επιμείνουν. Εάν προκρίνουν αυτή την επιλογή, ο πόλεμος θα διαρκέσει πολλά χρόνια ακόμα. Ο σκοπός τους θα είναι να ισοπεδώσουν τα πάντα, να εξοντώσουν και να διώξουν τους πάντες, μέχρι που να μείνουν οι Ρώσοι μόνοι τους, χωρίς την υποστήριξη του καθεστώτος Άσαντ, τον οποίο υποστηρίζει η πλειονότητα του συριακού λαού. Ο μόνος τρόπος να φύγουν οι Ρώσοι είναι να εξαφανιστεί ο συριακός λαός! Είναι ικανοί να κάνουν κάτι τέτοιο; Είναι, είναι αδίστακτοι. Δεν είναι βέβαιο όμως ότι θα το κάνουν. Δεν θα το κάνουν.  Ο προχθεσινός βομβαρδισμός θέσεων της Συρίας με 100 πυραύλους, από Αμερικάνους, Γάλλους και Άγγλους, από τους οποίους αναχαιτίστηκαν οι 71, αυτό διαβάζω και ακούω, με 3 άμαχους τραυματίες, δείχνει το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει. Η γνώμη είναι ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα αποσυρθούν και ο πόλεμος στη Συρία θα σταματήσει. Μπορεί να κάνω λάθος. Θα το μάθουμε τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια.

ΕΚΕΙΝΟ που θεωρώ βέβαιο είναι ότι πολλά από τα σχέδια που είχαν εκπονήσει στο παρελθόν θα αναγκαστούν να τα αποσύρουν. Εάν δεν το κάνουν, το μόνο που θα επιτύχουν, το μόνο που θα επιτυγχάνουν καθημερινά είναι η επίδειξη της αδυναμίας τους, του αδιεξόδου τους, της μείωσης της ισχύος τους. Όλες οι μεταβατικές, οι μεταιχμιακές εποχές διαρκούν μεγάλα χρονικά διαστήματα, κάποτε όμως ολοκληρώνονται.