φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Η βασική ένσταση, διαφωνία, απορριπτική επιχειρηματολογία κατά της θεωρίας του ζωντανού κομμουνισμού είναι ότι πρόκειται για μια ανιστορική, υπεριστορική επινόηση, κατασκεύασμα. Πρόκειται για ανιστορικές απόψεις, πρόκειται για ανιστορικό τρόπο σκέψης. Είναι ανιστορική γιατί δεν ταιριάζει στην ιστορία, εάν κατανοώ σωστά το επίθετο ανιστορικός. Την ίδια σημασία πάνω κάτω έχει και το αδόκιμο επίθετο υπεριστορικός: δεν λαμβάνει υπ΄ όψει την ιστορία, κινείται πέραν αυτής. Η αναφορά στην ιστορία μαρτυρά την θεωρητική προέλευση της ένστασης: είναι μαρξιστική. Κατά συνέπεια, η θεωρία του ζωντανού κομμουνισμού δεν είναι μαρξιστική, δεν είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής της μαρξιστικής μεθόδου.
ΔΥΟ μεγάλα ζητήματα έρχονται στο προσκήνιο με αυτή την ένσταση και την παραδοχή ότι η θεωρία του ζωντανού κομμουνισμού δεν είναι μαρξιστική. Το ζήτημα της ιστορίας και το ζήτημα του ιστορικού υλισμού, δηλαδή της πρόσληψης του μαρξισμού ως επιστήμης της Ιστορίας. Μήπως είναι εμπνευσμένη από την αναρχική θεωρία; Όχι, δεν φαίνεται να είναι. Λογικό και επόμενο είναι λοιπόν οι βασικοί πολέμιοι της θεωρίας του ζωντανού μαρξισμού να είναι μαρξιστές και αναρχικοί. Και άλλοι είναι, όπως οι καστοριαδικοί, οι αναρχοσυνδικαλιστές και άλλοι και άλλοι.
Continue reading →
