τρεις ανεπανόρθωτες εγκεφαλικές βλάβες

Τρεις ανεπανόρθωτες εγκεφαλικές βλάβες με έχουν κάνει τον πιο αποτυχημένο, τον πιο δυστυχισμένο και τον πιο κοσμοξεφτιλισμένο: η πρώτη έγινε όταν ήμουν παιδί: ο παππούς μου έκανε ταυτόχρονα καμιά δεκαριά δουλειές, γιατί δεν μπορούσε πολλή ώρα μόνο μία: έτσι, μου είναι αδύνατον να ασκήσω επάγγελμα, να προσφέρω στην κοινωνία:σας ζητώ συγγνώμη.
η δεύτερη συνέβη όταν στην εφηβεία αποφάσισα ότι εγώ μεροκάματο πάνω από έξι μήνες τον χρόνο δεν δουλεύω. Μην ξεχνάτε ότι έτσι μεγάλωσα και μεγαλώνω δύο παιδιά, εντάξει. Εάν νομίζετε ότι σας έριξα, δουλεύοντας μόνο έξι μήνες ενώ εσείς έντεκα ή δεκατρείς, σας ζητώ συγγνώμη.
η τρίτη συνέβη πριν πέντε χρόνια, στα πενήντα τέσσερα: εγώ μεροκάματο δεν ξαναδουλεύω. Δεν ξέρω τι θα κάνω – αν και ξέρω πολύ καλά τι κάνω, όπως γνωρίζετε, μερικοί και μερικές.

λοιπόν, όχι επάγγελμα, όχι πάνω από έξι μήνες το χρόνο, μετά τα πενήντα πέντε θα με φροντίσει η κοινωνία γιατί πέρασα τη ζωή μου φροντίζοντάς την.
Εκτός κι αν θέλετε να πολεμήσετε. Εμείς θέλουμε.

Θέλετε;