φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΠΡΙΝ μερικούς μήνες διατύπωσα την πρόγνωση ότι η δεκαετία 2020-2030 θα είναι μια τρομερή και φοβερή δεκαετία. Τι θα συμβεί; Θα είμαστε το 2021 στο ευρό; Θα υπάρχει το ευρό και η Ευρωπαϊκή Ένωση; Θα ζήσουμε μια εξέγερση, κατά την οποία θα καούν τράπεζες και εφορίες και αστυνομικά τμήματα και υπουργεία; Εάν υπάρξει μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. ποιες πολιτικές δυνάμεις θα την ελέγχξουν, θα την συντονίσουν, θα την διευθύνουν; Η δεξιά/ακροδεξιά, η Αριστερά, μια οικουμενική κυβέρνηση; Τίποτα από όλα αυτά δεν γνωρίζουμε. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι κατά την εν λόγω δεκαετία θα συγκλίνουν, θα γίνουν σαφή όλα τα αποτελέσματα, οι επιτυχίες δηλαδή, της ανηλεούς καπιταλιστικής επίθεσης που άρχισε την άνοιξη το 2010, εδώ και εφτά ολόκληρα χρόνια.
ΟΙ μισθοί και τα μεροκάματα θα μειωθούν όσο δεν πάει άλλο. Ήδη, 125.000 εργαζόμενοι δουλεύουν με 100-150 ευρά τον μήνα. Εκατοντάδες χιλιάδες έχουν να πληρωθούν μήνες. Πάνω από τους μισούς εργαζόμενους παίρνουν 300 ευρά τον μήνα – οι υπόλοιποι 500 και ένα μικρό μέρος, το βιομηχανικό προλεταράτο, δεν έχει υποστεί πολλές μειώσεις. Θα τις υποστεί όμως, μιας και οι ομαδικές απολύσεις θα γίνει εντός ολίγων ημέρων ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Οι συντάξεις θα περικοπούν κι άλλο. Οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές θα μειωθούν, όπως και οι φόροι. Οι κοινωνικές δαπάνες του Κράτους θα μειωθούν. Θα απολυθούν κρατικοί υπάλληλοι και θα μειωθεί δραστικά ο μισθός τους. Θα γίνουν ιδιωτικοποιήσεις, άρα απολύσεις και μειώσεις μισθών. Οι απαιτήσεις των δανειστών δεν είναι καθόλου παράλογες, είναι πολύ λογικές, αφού μία λογική γίνεται δεκτή, άρα υπάρχει: η καπιταλιστική, η αύξηση των κερδών, η αναδιανομή του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου υπέρ των καπιταλιστών και σε βάρος των Υποτελών Κυρίων και Υποτελών Παραγωγών.
ΟΙ επιδιώξεις του Κεφαλαίου, που άρχισαν να εκπληρώνονται από την άνοιξη του 2010 μέχρι τις μέρες μας, θα πραγματοποιηθούν πλήρως μέσα στη δεκαετία 2020-2030. Ήρθε η ώρα να θέσουμε το ερώτημα που δεν έχει τεθεί μέχρι τώρα: γιατί, φίλες και φίλοι, η επίθεση άρχισε την άνοιξη του 2010;
ΓΙΑΤΙ ήταν η κατάλληλη στιγμή. Ήταν η στιγμή που θα εξασφάλιζε τη νίκη. Ο Κύριος πρώτα νικά και μετά πολεμά. Ήταν η κατάλληλη στιγμή για δύο λόγους: άρχισε η ανεργία να καλπάζει και ήταν οι πάντες χρεωμένοι. Την είχαν προετοιμάσει με την ανεξέλεγκτη παροχή δανείων; Ναι, την είχαν προετοιμάσει με την ανεξέλεγκτη παροχή δανείων. Η οικοδομική δραστηριότητα έφτασε τα όρια της και ο κινητήρας της οικονομικής ανάπτυξης σταμάτησε να δουλεύει, αναπόφευκτα. Ο συσχετισμός των κοινωνικών δυνάμεων, η κατανομή της ισχύος την άνοιξη του 2010 ήταν εμφανώς σε βάρος των εργαζομένων.
ΑΣ θυμηθούμε μερικά πράγματα, γιατί τα ξεχνάμε και η λήθη αυτή καταστρέφει την κοινωνική και ηθική φαντασία. Γιατί υπάρχει και ηθική φαντασία. Όταν άπαντες έλεγαν ότι ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ, εδώ πέρα τόνιζα, χλευαζόμενος, ότι ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ. Και όχι μόνο θα περάσουν αλλά θα έρθουν κι άλλα, και δεύτερο μηνμόνιο και τρίτο και τέταρτο – και πέμπτο και έκτο, μέχρι να εκπληρωθούν όλες οι επιδιώξεις των μεγάλων εξαγωγικών βιομηχανιών, όλων των ισχυρών καπιταλιστικών επιχειρήσεων – παραγωγικών, εμπορικών, μεταποιητικών, τουριστιστικών. Θυμάμαι έναν πρωτοσέλιδο τίτλο της Εποχής: εξεγερθείτε! Εκείνοι που εξεγέρθηκαν (2011 και 2012), ηττήθηκαν· διότι εκείνοι που θα μπορούσαν να ανακόψουν την επίθεση δεν εξεγέρθηκαν – το βιομηχανικό προλεταριάτο. Επρόκειτο περί βεβαιότητας. Η πρώτη. Υπάρχει και δεύτερη. Και τρίτη.
ΤΟΝΙΖΑ, και πάλι χλευαζόμενος, ότι η Αριστερά που παρότρυνε τους εργαζόμενους να εξεγερθούν και που δήλωνε κατηγορηματικά ότι τα μέτρα δεν θα περάσουν είναι μια Αριστερά (τον ΣΥΡΙΖΑ εννοώ, το ηγετικό επιτελείο) που άλλα λέει, άλλα σκέφτεται, άλλα εννοεί κι άλλα κάνει – κι άλλα θα κάνει. Πρόκειται για μικροαστούς, επαγγελματίες πολιτικούς απατεώνες. Αυτή είναι δεύτερη βεβαιότητα. Κι όταν θα κυβερνήσουν, αυτό που θα κάνουν είναι να αναλάβουν τον συντονισμό της καπιταλιστικής επίθεσης. Κι όταν άρχισε η ανάληψη του συντονισμού των καπιταλιστικών υποθέσεων άλλοι μιλούσαν για προδοσία, άλλοι για απειρία διακυβέρνησης κι άλλοι έλεγαν, εντάξει μωρέ, παίξαμε και χάσαμε, τι έγινε; Αγωνιστήκαμε, παλαίψαμε, χάσαμε, δεν τρέχει και τίποτα. Άμα είσαι κρατικός υπάλληλος ή υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παίρνεις κάνα δυο τρία χιλιαρικάκια, όχι, δεν τρέχει τίποτα, μην στεναχωριέσαι. Τώρα κάποιοι, πολλοί και διάφοροι, απαρασάλευτα και αμετάκλητα έξυπνοι, ονευρεύονται μια Αριστερά που δεν θα υποχωρήσει, που δεν θα προδώσει. Αχ, αυτά τα συμφέροντα των κινηματικών!
Η δεύτερη αυτή βεβαιότητα ερείδεται σε μια τρίτη. Η τρίτη βεβαιότητα, φίλες και φίλοι, μας λέει ότι το κράτος ανά πάσα στιγμή εκτελεί κάποιο σχέδιο, όταν δεν βρίσκεται σε διαρκή ετοιμότητα για να αποτρέψει την κατάλυση της Κυριαρχίας, και όποιος αναλαμβάνει τη διαχείριση του κράτους είναι υποχρεωμένος να συνεχίσει την εκτέλεση του σχεδίου. Ειδάλλως θα φύγει κλωτσηδόν. Λίαν επιεικώς. Και ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε τον συντονισμό του κοινωνικού πολέμου, που το συμπληρωματικό περιεχόμενό του ήταν η σταθεροποίηση των επιτυχιών των προηγηθεισών επιθέσεων, πριν την τέταρτη επίθεση, που επίκειται: ομαδικές απολύσεις, άρα μείωση μισθών και μεροκάματου, περικοπή συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις κρατικών υπαλλήλων και δραστική μείωση των μισθών τους. Δεν γνωρίζουμε ποιος ή ποιοι θα αναλάβουν τον συντονισμό αυτής της τέταρτης επίθεσης (τέταρτο μνημόνιο). Θα το μάθουμε σύντομα, δεν βιαζόμαστε.
ΓΙΑ να κάνουμε κάποιες προγνώσεις, πρέπει να έχουμε βεβαιότητες. Χωρίς βεβαιότητες δεν μπορούμε να δούμε το μέλλον. Όσες περισσότερες διαθέτουμε, τόσο πιο ευρέως και τόσο πιο μακριά μπορούμε να δούμε. Οι αυταπάτες όμως, οι ψευδαισθήσεις και τα προσωπικά και ομαδικά συμφέροντα δεν μας επιτρέπουν να τις συνειδητοποιήσουμε. Οι βεβαιότητες αυτές προέρχονται από τη σημερινή φάση του καπιταλισμού (μείωση κερδών λόγω προϊούσας συρρίκνωσης, άρα αναγκαιότητα διαρκούς ανηλεούς επίθεσης), από την διαθέσιμη ισχύ της τεράστιας καπιταλιστικής οργάνωσης, από τις επιδιώξεις της μικροαστικής Αριστεράς και από την κοινωνική και πολιτική αδυναμία των Υποτελών Τάξεων – ή αδιαφορία (βιομηχανικό προλεταριάτο).
ΑΥΤΕΣ οι βεβαιότητες, φίλες και φίλοι, ενδυναμώνονται, ενισχύονται και η εξέλιξη αυτή μας επιτρέπει να ακούμε την υπόκωφη βοή των πλησιαζόντων γεγονότων (η έκφραση είναι του Καβάφη). Ένα από αυτά είναι το κλείσιμο της αριστερής παρένθεσης, την οποία είχα διατυπώσει μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε τη διαχείριση του Κράτους. Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς θα γίνει, γνωρίζουμε όμως μέχρι πότε θα γίνει: μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2019 – εάν βέβαια γίνουν εκλογές. Διότι η βοή που ακούω είναι πολύ δυνατή. Είναι η βοή κοινωνικών και πολιτικών κατολισθήσεων και χιονοστιβάδων. Για να γίνει κατολίσθηση πρέπει να βρέξει πολύ και το έδαφος να μην έχει ερείσματα· για να γίνει μια χιονοστιβάδα πρέπει να χιονίσει πολύ, να φυσήξει και μια πολύ μικρή ποσότητα χιονιού είναι ικανή να παρασύρει τεράστιες ποσότητες. Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την κατολίσθηση ούτε τη χιονοστοβάδα. Χωριά ολόκληρα έχουν εξαφανιστεί από κατολισθήσεις και χιονοστιβάδες. Τώρα βρέχει και χιονίζει, συσσωρεύεται η κρίσιμη μάζα νερού και χιονιού. Το πότε θα γίνει η κατολίσθηση και η χιονοστιβάδα δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι θα γίνει.
Ρε σεις αυτός ο λέφτυ τζι 700 το ‘χει με το γράψιμο! Ανοίχτε του μια κατηγορία στην σχολή για να γράφει εκεί. Ονομάστε την, ξερόλας.
(Δύο φορές το έχω ποστάρει, δύο φορές το έχει διαγράψει ο Κύριος –αυτό και καμιά τρακοσαριά άλλα! Όπως έχει διαγράψει και το επιδοκιμαστικό σχόλιό μου προς τον/της ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ που το αναπαρήγαγε, λέγοντας με αυτόν τον τρόπο όσα δεν λένε 1.000 εικόνες, και ο οποίος/οποία καρατομήθηκε –με την ανθρωπιστική μέθοδο εκτέλεσης, την αναρχική… :-)– αμέσως μετά από εμένα. Τα ξαναποστάρω και τα δύο. Καθ’ ότι: Ένα – δύο – τρία, στ’ αρχίδια μας η αστυνομία!)
ΠΩΣ ΘΑ ΒΙΩΣΕΙ ΤΗN TΡOMEΡH KAI ΦΟΒΕΡΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ 2020 – 2030 Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ;
Νομίζω ότι θα τη βιώσει ζώντας τον «εμμενή κομμουνισμό» του. Αυτός, όμως, ο «εμμενής κομμουνισμός» δεν θα έχει και πολύ σχέση με τις συνθήκες υπό τις οποίες βιώνει την κομμουνιστική εμμένεια σήμερα. Προσέξτε:
Θα έχει κλείσει τη Σχολή του. Ελλείψει μαθητών. Με τα χρόνια, ακόμα και οι πιο πιστοί του μαθητές τον εγκατέλειψαν μέχρι τον τελευταίο. Διότι και ο πιο αγαθιάρης από δαύτους συνειδητοποίησε ότι ο Δάσκαλος δεν ανεχόταν ούτε το παραμικρό κιχ διαφωνίας ή αντίρρησης στις διδαχές του. Καλά-καλά δεν καταδεχόταν να ανταποκριθεί ούτε σε απορίες, περιοριζόμενος, αντί απάντησης, να κοιτάζει με περιφρόνηση όποιον τού υπέβαλε κάποιο ερώτημα. Έτσι, με τη σταδιακή αποχώρηση των μαθητών έως τού τελευταίου, υποχρεώθηκε κάποια στιγμή και ο λαμπε ρατ να υποβάλει την παραίτησή του –τι μάθημα να παραδώσει μέσα σε άδειες αίθουσες, όπου το καλύτερο που είχε να ελπίζει ήταν να τον ακούνε οι αράχνες που είχαν στήσει ολόκληρα παραπετάσματα με τους ιστούς τους, τα ποντίκια που κυκλοφορούσαν σαν στη φωλιά τους και οι σκαντζόχοιροι που είχαν βρει καταφύγιο στις γωνίες;
Φυσικά, πριν τον εγκαταλείψουν οι πιστοί του μαθητές, τον είχαν εγκαταλείψει και οι μαθητές που δυσπιστούσαν εξ αρχής στις ιδέες του ή όσοι είχαν δομικές αντιρρήσεις με αυτές –«εχθρούς» τούς ονόμαζε ο Δάσκαλος. Καταλαβαίνετε τώρα. Όχι μόνο είχαν βαρεθεί να τους πετάει έξω από το μάθημα όποτε του κάπνιζε, αλλά να: τα χρόνια είχαν περάσει, ήταν μεσήλικες πια, λογικά θα είχαν και κάνα κουτσούβελο… –κάπως έτσι δεν είναι η ζωή;
Με τούτα και μ’ εκείνα, ήρθε κι έγινε η Σχολή στάχτη και μπούρμπερη. Λουκέτο. Καπούτ. Να ζήσουμε να τη θυμόμαστε.
Με προσέχετε, έτσι; Ωραία.
Οι συνθήκες όμως στην τρομερή και φοβερή δεκαετία για την οποία σας ομιλώ, δεν άλλαξαν μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με τη Σχολή. Άλλαξαν και σε ό,τι αφορά στις οικογενειακές σχέσεις τού Δασκάλου.
Η γυναίκα του, απελπισμένη ότι θα μπορούσε ποτέ ένα τέτοιο στραβόξυλο να ισιώσει κι ένας τόσο γρουσούζης και μισάνθρωπος να γίνει λίγο περισσότερο άνθρωπος, τον είχε εγκαταλείψει κάποιο βράδυ. Πήρε τα μάτια της κι όπου την έβγαλε η άκρη. Όσο για τα παιδιά του, με το που ενηλικιώθηκαν, μάζεψαν τα μπογαλάκια τους, έριξαν πίσω τους μαύρη πέτρα (με την κρυφή ελπίδα να πετύχει «το γέρο» κατακούτελα και να τον αφήσει σέκο για μια βδομάδα) κι όπου φύγει-φύγει.
Με προσέχετε πάντα, έτσι; Μπράβο, καλά κάνετε γιατί παρακάτω, τώρα που φτάνουμε στο τέλος τής διήγησης, είναι το πιο ωραίο.
Μόνος κι έρημος σαν την καλαμιά στον κάμπο πια, ο Δάσκαλος, λοιπόν. (Και μην έχετε την παραμικρή ελπίδα ότι είπε σαν τον κότσυφα του Σαββόπουλου «δεν με λένε Δάσκαλο και κυρ Δάσκαλο και αφέντη τσουτσουλόμυαλο! μόνο Θανάση με λένε, μόνο Θανάση…».)
Μόνος ξεμόνος, συνέχισε να ζει τον «εμμενή κομμουνισμό» του. «Μα πώς γίνεται κομμουνισμός με έναν;;;», θα πείτε με το δίκιο σας –που εν προκειμένω είναι βουνό, να το πούμε αυτό.
Κι όμως, ο Δάσκαλος κατόρθωσε να το κάνει και αυτό! Δεν είναι σαν κι εμάς τούς βλάκες, τι νομίσατε;
Ο Δάσκαλος, στην τρομερή και φοβερή δεκαετία 2020 – 2030, συνέχισε να βιώνει τον «εμμενή κομμουνισμό» με το …σκύλο του! Ναι, όπως το ακούτε! Η κομμούνα τού Δασκάλου ήταν αυτός κι ο σκύλος του!
Φυσικά, δεν ήξερε, δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί, παρ’ όλη τη σοφία που τον έδερνε ακόμα και στα γεράματά του, ότι ο σκύλος του έλεγε διαρκώς από μέσα του:
«Δεν θα ’ρθει κάποια μέρα, ρε κερατά, που με σαπίζεις στο ξύλο κάθε τρεις και λίγο για το κέφι σου και με ταΐζεις μόνο και μόνο για να έχεις κάποιον δίπλα σου και να τον βασανίζεις τώρα που σε διέγραψαν μέχρι και τα παιδιά σου και γλύτωσαν απ’ τα νύχια σου, δεν θα ’ρθει η μέρα να ψοφήσεις; Θα ’ρχομαι κάθε νύχτα να σε κατουράω στον τάφο σου! Να κολυμπάς στα κάτουρα εις τους αιώνες τών αιώνων!»
Καμαράντ (νομίζω πιάνει και τα δύο φύλα) ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ,
Δίνεις μάθημα μεγάλο στους σκυφτούς ανθρώπους που κυκλοφορούν εδώ.
Όπως έδινε κι ο Ντικ που περνοδιάβαινε στις διαδηλώσεις, έχοντας κρεμασμένη στο ζερβί του δόντι μια μικρή πινακίδα:
Κάτω οι τύραννοι!
Στο αφιερώνω το τραγούδι, μέσα από την καρδιά μου και με όλη την ψυχή μου!
Ρε συ comete! Τόσο ξεφτίλας είσαι που καταδέχεσαι να επιτρέπεις το σχόλιό σου να παραμένει κρεμασμένο, ενώ ο αναρχικός-φασίστας τού μαγαζιού έχει διαγράψει τα απαντητικά δικά μου;
Φτου σου! (να μη σε ματιάσω!)
Να’μαστε καλά. να μας διαγράφουν αδελφέ!
Έτσι όπως το είπες, αδελφέ! Έτσι όπως το είπες! Σου αφιερώνω αδελφικά κι άλλο ένα τραγουδάκι, που το ποστάρω συνήθως ως απάντηση σε διάφορους μυστήριους οι οποίοι νομίζουν ότι η μεγαλύτερη ηλικία και εμπειρία ζωής τούς δίνει τη δυνατότητα να πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες στους νεώτερους!
Φίλε/φίλη (ακόμα δεν είμαι σίγουρος για το φύλο σου) ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ,
Ανοιχτή πρόσκληση, να περάσεις όποτε θέλεις από το τσαρδί μας με τη βεβαιότητα ότι ακόμα κι αν θελήσεις να μου/μας πεις “δεν υπάρχει μεγαλύτερη μαλακία από αυτό που γράψατε, μάγκες”, το σχόλιό σου και απάντησης θα τύχει και θα παραμείνει κρεμασμένο όσο θα υπάρχει διαδίκτυο!
Τα λέμε
Θα περάσω …. να πιούμε και ένα ποτηράκι, έστω και εκ του μακρόθεν.
Η αφιέρωση > Μαχαιριά …
Ευχαριστώ !!!
αααα …. το φύλο λοιπόν. Αγόρι
ΟΚ! Θενξ. 🙂
Με μάτιασες τελικά. Αλλά έξυσα τα παπάρια μου και μου πέρασε.
Μάθε και κάτι λοιπόν, μικρέ λέφτυ τυμπανιστή των 700 ευρώ να υποθέσω -λόγω εορτών στο λέω διότι ίσως είναι καλή ευκαιρία να βγάλεις έξτρα φραγκάκια κάπου αλλού, εδώ δεν υπάρχει περίπτωση- πως ο μεγαλύτερος-απόλυτος αναρχικός είναι ταυτοχρόνως και ο μεγαλύτερος-απόλυτος φασίστας (σύμφωνα πάντα με την δική σου αντίληψη των εννοιών).
Δεν γίνεται διαφορετικά.
Τα υπόλοιπα στο επόμενο εξάμηνο όταν περάσεις τα μαθήματα.
Ειδικά τα μαθηματικά που δεν σε βλέπω να τα πας και τόσο καλά.
Κάπου πήρε το μάτι μου να αναφέρεις για κάτι μονοψήφια δεκαδικά…
Μάθε και κάτι λοιπόν, μικρέ λέφτυ τυμπανιστή των 700 ευρώ να υποθέσω -λόγω εορτών στο λέω διότι ίσως είναι καλή ευκαιρία να βγάλεις έξτρα φραγκάκια κάπου αλλού, εδώ δεν υπάρχει περίπτωση- πως ο μεγαλύτερος-απόλυτος αναρχικός είναι ταυτοχρόνως και ο μεγαλύτερος-απόλυτος φασίστας (σύμφωνα πάντα με την δική σου αντίληψη των εννοιών).
Δεν γίνεται διαφορετικά.
Χα! Σ’ εμένα το λες; Στον λαμπε ρατ πες τα! 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
Τα υπόλοιπα στο επόμενο εξάμηνο όταν περάσεις τα μαθήματα.
Ειδικά τα μαθηματικά που δεν σε βλέπω να τα πας και τόσο καλά.
Κάπου πήρε το μάτι μου να αναφέρεις για κάτι μονοψήφια δεκαδικά…
Ξανά: Χα! Για πες μας, κοροϊδάρα, τι είναι ο αριθμός 0,4 και τι ο αριθμός 0,92; 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
Για πάρτη σου, το τραγουδάκι. Το κέρδισες με την αξία σου! 😉 🙂
Τι έγινε, ρε κομήτη (τής πλάκας); Ακόμα να βρεις τι είναι ο ένας αριθμός και τι ο άλλος; Αν έχεις παιδί που πηγαίνει στα νήπια, ρώτα το και θα σου πει εκείνο! 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
Ψιτ, comete (του hali)! Τραγούδα!
Και να σε πω: η ρόμπα που προβάρεις σου έρχεται λίγο στενή στη μέση, νομίζω. Δεν δοκιμάζεις κάνα μεγαλύτερο νούμερο; 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂