στιγμές [σ]

1. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πότε, και πώς, θα καταργηθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ένας από τους σημαντικότερους τρόπους καταστροφής του κοινωνικού πλούτου. Το 2112; Το 2056; Το 2036; Πόσο χαρούμενος θα ήμουν, εάν δεν γίνουν οι Ολυμπιακοί του 2028 – και δεν ξαναγίνουν ποτέ!
2. Η κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων θα είναι μία, από τις σημαντικότερες, νίκη της Παγκόσμιας Πνευματικής Επανάστασης. Να τους καταργήσει αυτοβούλως ο Κύριος ημών καπιταλιστής είναι αδύνατον, όπως θα υποστηρίξω παρακάτω.
3. Σε δύο περιπτώσεις ο άνθρωπος καταστρέφει τον κοινωνικό πλούτο. Η πρώτη: η καταστροφή του αποθέματος σε δέρματα, κρέας, οστά, ζώα κ.α. σε πολλές κυνηγητικές-αλιευτικές κοινωνίες, το οποίο έχει χαρακτηριστεί ‘καταραμένο’, για να αποφευχθεί η παγίωση της Κυριαρχίας, για να αποφευχθεί η συγκρότηση μιας άρχουσας τάξης.

4. Η δεύτερη: η καταστροφή του κοινωνικού πλούτου στις κυριαρχικές (ταξικές, κρατικές) κοινωνίες εξασφαλίζει την επιβολή της σπάνης και της ένδειας και ακολούθως την διαιώνιση της καταναγκαστικής εργασίας. Αυτός είναι ο ένας πυρήνας της Καταστροφικής Τέχνης και Επιστήμης του Κυρίου. Να και ο δεύτερος.
5. Η καταστροφή του κοινωνικού πλούτου από τον Κύριο συμπληρώνει την καταστροφή των ικανοτήτων των Υποτελών μέσω της εργασίας, των συνθηκών ζωής, των ιδεολογικών μηχανισμών,. του κτητικού ατομικισμού, του ανταγωνισμού, ώστε να είναι ανίκανοι να καταλύσουν την Κυριαρχία.
6. Η καταστροφή του κοινωνικού πλούτου στις καπιταλιστικές κοινωνίες δεν φαίνεται, δεν υποπίπτει στην αντίληψή μας· γίνεται όμως με πολλούς τρόπους, ένας εκ των οποίων είναι η τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων.
7. Η καταστροφή του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου είναι μια σαφέστατη ομολογία ότι δεν υπάρχει η παραμικρή προθυμία επίλυσης των παγκόσμιων κοινωνικών προβλημάτων, όπως μας λέει η Προβληματουργική. Τα παγκόσμια κοινωνικά προβλήματα, από τα ‘προσωπικά’ και τα τοπικά μέχρι τα περιφερειακά και τα διεθνή, αντιμετωπίζονται και επιλύονται μόνο με τη χρήση του παγκόσμιου κοινού πλούτου.
8. Όταν τα παγκόσμια κοινωνικά προβλήματα οξυνθούν, όταν δεν θα είναι ήδη αργά, όταν η ανάγκη αντιμετώπισή τους γίνει παγκόσμιος κοινός τόπος, όταν οι Υποτελείς μπορέσουν να σταματήσουν την καταστροφή του κοινωνικού πλούτου, τότε μία από τις αποφάσεις που θα πάρει το Παγκόσμιο Δικαστήριο Διατήρησης της Ζωής και της Κοινωνίας θα είναι η απαγόρευση της τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων.