στιγμές (Π)

1. Θα φασωθούμε.
2. Φασώνομαι: κάνω φάση, σχέση, σχετίζομαι
3. Οι ενδείξεις που υπάρχουν, που βλέπω εγώ τουλάχιστον, με ωθούν να υποστηρίξω ότι κατά την δεκαετία 2020-2030, μπορεί και νωρίτεραm, θα ξεσπάσει μια απεργιακή φάση, μια περίοδος μηνών ή και κάνα δυο ετών, ένας απεργιακός χείμαρρος σε ιδιωτικό και κρατικό/δημόσιο τομέα. Μιας και η απεργία είναι ένα από τα ισχυρά όπλα των εργαζομένων, μιας και απεργώντας δεν κάνεις τίποτα άλλο από το να πολεμάς, αυτός είναι ο κοινωνικός πόλεμος, θέτει εκτός φασώματος πολλούς και πολλές που δεν μπορούν να απεργήσουν αλλά θέλουν να πολεμήσουν, πρέπει, εκτός της απεργίας, να βρεθεί κι ένα άλλο όπλο, το οποίο θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν και αυτοί που απεργούν και αυτοί που δεν μπορούν: άνεργοι, συνταξιούχοι, έφηβοι, νέοι, παιδιά, κ.α.
4. Εφόσον όμως πολεμήσουν (και) μαζί, θα πρέπει να έχουν κι ένα κοινό στόχο.

5. Κοινό στόχο πρέπει να έχουν και οι απεργοί και όχι κάθε βιοτεχνία ή εμπορικό κατάστημα ή Υπουργείο που ικανοποιεί τα αιτήματά της να την κάνει και να πηγαίνει να δουλέψει.
6. Αυτό δεν είναι κοινότητα, δεν είναι ομάδα, δεν είναι παρέα. Είσαι όλα αυτά ΜΟΝΟ εάν συνεργάζεσαι με άλλους και βάζεις κοινούς στόχους.
7. Σε αυτή την περίπτωση, η κοινότητα, το συνδικάτο, η ομάδα, η παρέα δεν είναι αυτό που ισχυρίζεται αλλά ένα άθροισμα μεμονωμένων ατόμων· είναι συλλογικός ατομικισμός, η αποθέωση του ατομικισμού. Πρόκειται για ένα ανθρώπινο κοπάδι. Ανθρωποβοσκητική του θείου Πλάτωνος.
8. Η κοινότητα, η ομάδα, η παρέα που δεν φασώνεται, που δεν κάνει σχέση με άλλη, με άλλες, είναι καταδικασμένη να ηττηθεί και να διαλυθεί.
9. Ή να κατρακυλήσει στον εθνικισμό και τη θρησκεία γιατί αυτά ενώνουν τους ανθρώπους και τους ενθαρρύνουν να βαδίζουν προς κοινές αφηγήσεις, οράματα, στόχους – που τους θέτει ο Κύριος βέβαια.