στιγμές (Τ)

1. Εάν έπρεπε, εάν ήθελα να μελετήσω τόσο πολύ έναν φιλόσοφο, ώστε να αποκλείσω, ελλείψει χρόνου, όλους τους άλλους, μεταξύ του Χέγκελ και του Κονδύλη θα επέλεγα ανεπιφύλακτα τον πρώτο. Να γιατί.
2. Ο Χέγκελ είναι πολύ λιγότερο τσομπάνης από τον Κονδύλη. Ο Κονδύλης είναι αρχιτσέλιγκας. Θα εξηγηθώ παρακάτω.
3. Ο πρώτος σε βοηθά να σκέφτεσαι. Ο δεύτερος γνωρίζει πολλά. Με ενδιαφέρει το πρώτο, δεν αδιαφορώ για το δεύτερο, γι αυτό εξ άλλου και διάβαζα, διαβάζω και θα διαβάζω Κονδύλη.
4. Ο Κονδύλης είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη ελληνικής μεταπρατικής (φιλοσοφικής σκέψης): πολύ διάβασμα, πολλές γνώσεις, πολύς μηρυκασμός, καθόλου σκέψη.

5. Ένα βασικό χαρακτηριστικό της νεοελληνικής μεταπρατικής σκέψης είναι η από δεύτερο χέρι πρόσληψη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Η πρόσληψη του Κονδύλη είναι νιτσεϊκή – και εδώ αρχίζει το δράμα, το δικό του και το δικό μας. Ο Κονδύλης δεν μελέτησε την αρχαία ελληνική γραμματεία, άλλα ήταν τα αναγνώσματά του – από Μακιαβέλι και μετά.
6. Ο Κονδύλης μηρυκάζει τον Θουκυδίδη. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος όπως ο αρχαίος Έλληνας αριστοκράτης, δουλοκτήτης γαιοκτήμονας, ποιμενικής καταγωγής. Ή θα σε γαμήσω, θα σε ρίξω, θα σε νικήσω ή θα με γαμήσεις, θα με ρίξεις, θα με νικήσεις· επειδή όμως εγώ είμαι πιο ισχυρός από σένα, θα το κάνω εγώ, εγώ θα σε γαμήσω. Και θέλω συνεχώς, γραμμικά, να αυξάνω την ισχύ μου, αυτό είναι το κομβικό μου μέλημα, μέχρι να γίνω αθάνατος, να υποτάξω πλήρως τη φύση: αυτή είναι η αρχαία ελληνική μεταφυσική, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά αντεστραμμένη εσχατολογία – να γιατί δεχόμαστε ότι ο δυτικός ευρωπαϊκός πολιτισμός έχει εκεί τις ρίζες του. Αυτή είναι η αρχαία ελληνική κοινωνία, η οποία επί πολλούς αιώνες πολεμούσε ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ, μέχρι που εξαφανίστηκε. Μπορείτε, σας παρακαλώ, να το διανοηθείτε; Φανταστείτε, σας παρακαλώ, να πολεμούσαμε κάθε χρόνο!
7. Κατά συνέπεια, όταν δηλαδή υπάρχει μόνο πόλεμος και επιθυμία αύξησης της Ισχύος, δεν υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρχει αντικειμενικότητα. Όλα αυτά ο τσομπάν – Κονδύλης δεν τα κατανόησε. Κατά συνέπεια, και πάλι, αλήθεια είναι ό,τι αποφασίζω εγώ ο ικανός και θαρραλέος θαυμαστής των αρχαίων Ελλήνων προγόνων τσομπαναραίων.
8. Πολύ τυχερός όποιος δεν βρέθηκε στο δρόμο και στο στόμα του τσομπάν-Κονδύλη, αιωνία του η μνήμη. Εάν διαπίστωνε άγνοια, αδυναμία, συγκατάβαση, κατανόηση – θα σε εξευτέλιζε με τον πιο ιταμό τρόπο, θα σε ταπείνωνε, θα σε γαμούσε χωρίς σάλιο, θα σε ξέσκιζε, θα σε εξόντωνε χωρίς έλεος. Η πιο μεγάλη ηδονή που ένιωθε ήταν να σε έβλεπε να πονάς. Εάν ήσουν κρυφοφασιστάκος και κρυφοσταλινικός, όπως ήταν ο αρχιτσέλιγκας Κονδύλης, εάν είχες αναγάγει τον εμπαιγμό και τον εξευτελισμό σε Τέχνη, θα έκανες καλή παρέα μαζί του. Και υπήρξαν τέτοιοι. Το σύμπλεγμα ανωτερότητας σε τέτοιο υψηλό σημείο ώστε να γίνεται ολοφάνερο ότι πρόκειται για καμουφλαρισμένο σύμπλεγμα κατωτερότητας.

9. Οι φίλοι και οι φίλες που με γνωρίζουν προσωπικά αντιλαμβάνονται το μέγεθος της αυτολογοκρισίας που υπέστην για να γράψω ένα τόσο ήπιο και κόσμιο κείμενο.
10. Έλειψα τρεις μέρες, ακούω της ντοματιές να φωνάζουν, ‘διψάμε!’. Πάω να τις ποτίσω.