1. Μια φράση (κατάρα) και ένα επίθετο θυμάμαι που έλεγε η μάνα μου: όταν τα είχε μαζί μου με καταριόταν, να σι φαν τα σκλιά να σι φαν· κι όταν ήθελε να πει κάτι για το παρελθόν, τα περασμένα, το αρχαίο μεταχειριζόταν το επίθετο κ α μ ι α φ ο ρ έ ν ι ο ς. Δεν το έχω βρει σε κανένα λεξικό, δεν την έχω διαβάσει ποτέ. Θ’ αρχίσω να το χρησιμοποιώ, να το ποιώ χρήσιμο.
2. Μόλις βγαίνω το πρωί στο μπαλκόνι να πιω καφεδάκι και να καπινίσω ένα τσιγαράκι, στις τέσσερις, στις τρεις και μισή, πριν ξημερώσει εννοώ, με παίρνει χαμπάρι ο κόκκορας και γίνεται χαμός. Ζούσα με το άγχος ότι θα μου τη πέσουν από τη γειτονιά. Γράφω ‘ζούσα’ γιατί σήμερα τον έσφαξα.
3. Αρχίζω τη δεύτερη μελέτη της Φαινομενολογίας του Νου, σε απίστευτα έξοχη μετάφραση του Γιώργου Φαράκλα. Θα είναι πιο απολαυστική ανάγνωση – για να χωνέψω την πρώτη επίπονη ανάγνωση, διάβασα το Νόημα και Κυριαρχία του Γ. Φαράκλα, την Κριτική της Μεταφυσικής στη Νεότερη Σκέψη του Κονδύλη, το Νέο Επιστημονικό Πνεύμα του Μπασελάρ και το Φυσικό Συμβόλαιο του Μισέλ Σερ. Μόνο τα κείμενα που προτείνουν νέες έννοιες (αυτοαναφορικότητα) είναι δύσκολα στην ανάγνωση. Το μάτι όμως πολύ γρήγορα συνηθίζει μέσα στο μισοσκόταδο. Μόλις την τελειώσω, κατά τον Νοέμβρη, θα ξαναπιάσω τον Παρμενίδη του Πλάτωνα.
4. Για όποιον θεωρεί ότι πεντακόσια μέτρα μακριά από το χωριό του είναι ξενιτειά, ο ερχομός ενός φίλου είναι ευτυχία. Είναι ένας από τους πολλούς τρόπους που έχω επινοήσει για να είμαι βέβαιος ποιος είναι φίλος.
Σχολιάστε ελεύθερα!