Απολογητική της Κυριαρχίας: Θεία Πρόνοια και Θεοδικία (1)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η Θεολογία δεν είναι ο λόγος περί του Θεού, είναι ο λόγος περί της ισχύος του Θεού, αφού ο Θεός είναι η προσωποποίηση της Ισχύος. Ποιος είναι ο ποιητής, ο δράστης, αυτής της προσωποποίησης;  Ο Κύριος βέβαια. Διατείνομαι λοιπόν ότι η Θεολογία είναι ο λόγος περί της ισχύος του Κυρίου. Ποιας ισχύος όμως;  Της διαθέσιμης υπάρχουσας ή της επιθυμητής, της επιδιωκόμενης; Της επιθυμητής, της επιδιωκόμενης. Διότι ο Κύριος δεν είναι τόσο ισχυρός όσο θα ήθελε να είναι. Εάν ήταν όσο ισχυρός θέλει, θα ήταν Θεός αλλά δεν είναι. Θέλει να γίνει Θεός, αθάνατος δηλαδή, πανίσχυρος, πιο ισχυρός και από τη Φύση (Θάνατος) και απο τους αντιπάλους του (Κυρίους και Υποτελείς).

ΣΤΗΝ έννοια του Θεού, στην προσωποποίηση αυτή λανθάνει λοιπόν η επιθυμία του Κυρίου. Η επιθυμία της αύξησης της ισχύος έπλασε τον Θεό. Εάν αυτή η επιθυμία υπάρχει, ο Θεός υπάρχει. Εάν το πλάσμα της επιθυμίας Του, της φανασίας Του, της φαντασίωσής Του υπάρχει, τότε ο Θεός υπάρχει. Εάν η επιθυμία αυτή δεν έχει εκπληρωθεί, τότε ο Θεός δεν υπάρχει –  θα υπάρξει όταν θα εκπληρωθεί, όταν ο Κύριος γίνει αθάνατος. Κατά συνέπεια, ο Θεός και υπάρχει και δεν υπάρχει.

ΟΤΑΝ ο Κύριος γίνει Θεός, αθάνατος δηλαδή,  θα πάψει να είναι Καλός και θα είναι μόνο Κακός. Θα είναι το απόλυτο Κακό. Καθε καλοσύνη Του θα εξαφανιστεί. Δεν έχουμε φανταστεί, δεν έχουμε σκεφτεί πως θα είναι ο Κύριος όταν θα γίνει Θεός. Μπορεί όμως να γίνει Θεός; Όχι, κατά κανένα τρόπο. Να αυξηθεί περαιτέρω, μέσω της Τεχνικής και της Επιστήμης ασφαλώς, της Τεχνοεπιστήμης,  η διαθέσιμη υπάρχουσα Ισχύς Του, ναι, ειναι εφικτό και αναμενόμενο, αλλά να γίνει αθάνατος δεν μπορεί. Εμείς όμως θα υποθέσουμε ότι μια μέρα τα καταφέρνει και γίνεται Θεός. Πώς θα είναι, θα είναι Φιλάνθρωπος και Δίκαιος και Ελεήμων και Φιλεύσπλαχνος και Πανάγαθος; Ή θα είναι το Απόλυτο Κτήνος, το Απόλυτο Τέρας, ο Απόλυτος Κακός, ο Απόλυτος Εξολοθρευτής και Κατατροφέας και Άρπαγας;  Όταν λέω Απολυτος εννοώ χωρίς όρια –  ο από-λυτος είναι αυτός που έχει λυθεί, ας πούμε ένα άγριο σκυλί, και κάνε ό,τι θέλει, που δεν υφίσταται δεσμούς και όρια. Δεν λέμε με απόλυσαν από τη δουλείά ή απολύθηκα από τον στρατό;  Απόλυτος σημαίνει ότι η ελευθερία μου δεν έχει όρια (απόλυτος καπιταλισμός).  Ή θα συνεχίσει να είναι και Καλός και Κακός;

ΓΙΑΤΙ, φίλες και φίλοι, ο Θεός είναι και Αγαθός και Κακός; Επειδή ο πλάστης του Θεού είναι και Αγαθός και Κακός. Και γιατί ο Κύριος, ο Πλάστης του Θεού είναι και Καλός και Κακός;  Επειδή είναι άνθρωπος;  Όχι, όχι! Είναι Καλός επειδή δεν μπορεί να είναι μόνο Κακός, γιατί δεν μπορεί ναι είναι πανίσχυρος. Είναι Καλός επειδή αναγκάζεται να είναι Καλός. Ποιος τον αναγκάζει;  Και τι σημαίνει να είναι Καλός;

Ο Κύριος ενοχλείται που είναι και Καλός και Κακός. Θέλει να είναι μόνο Κακός αλλά δεν μπορεί. Γιατί δεν μπορεί να είναι μόνο Κακός, γιατί αναγκάζεται να είναι και Καλός; Τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα μα τις παράσχει η επιθυμία Του να γίνει αθάνατος. Αθανασία σημαίνει την ολοσχερή κατάργηση της εξάρτησής του από τη Φύση και από τους Υποτελείς. Η εξάρτηση αυτή είναι εγγενής αδυναμία –  είναι εμμενής θα έλεγα αλλά περιορίζομαι στον χαρακτηρισμό εγγενής. Η εγγενής αυτή αδυναμία, εάν σκεφτούμε και μιλήσουμε πολεμολογικώς, και πρέπει να το κάνουμε, οφείλουμε, δεν είναι παρά καταγραφή της κατανομής ισχύος μεταξύ φύσης και Κυρίου από τη μια και μεταξύ Υποτελών και Κυρίου από την άλλη. Ο Κύριος εξαρτάται και από τη φύση και από τους Υποτελείς κι αυτό είναι αδυναμία. Αυτή η αδυναμία τον αναγκάζει να είναι Καλός και φιλάνθρωπος και ελεήμων. Καλός σημαίνει: δεν σας κόβω τα κεφάλια, δεν σας εξοντώνω γιατί σας χρειάζομαι. Εάν κάποια μέρα δεν θα σας χρειάζομαι, και ξέρουμε ποια θα είναι αυτή η μέρα, θα αντιληφθείτε, αγαπητοί Υποτελείς, ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να βρίσκονται τα κεφάλια σας εκεί που βρίσκονται. Κανένας απολύτως.

ΤΟ γεγονός ότι ο Θεός, ο Κύριος, είναι και Καλός και Κακός  προκαλεί σύγχυση και στους πιστούς και στους Υποτελείς και στους πιστούς Υποτελείς.  Πώς είναι δυνατόν να είναι και Καλός και Κακός;  Πώς είναι Καλός;  Πώς είναι Κακός;  Τι είναι το Κακό, γιατί υπάρχει; Είναι Καλός γιατί μας φροντίζει, γιατί μας νοιάζεται και μας σκέφτεται, γιατί μεριμνά για μας. Αυτή, φίλες και φίλοι, είναι η Θεία Πρόνοια, η οποία έχει καταγραφεί έξοχα στο διαφημιστικό σλόγκαν μιας αλυσίδας σούπερ μάρκετ ως εξής:  φροντίζει πριν από σας για σας. Αλλά, φίλες και φίλοι, η Θεία Πρόνοια δεν είναι μόνο αυτό! Υπάρχει και μια άλλη, πρωτογενής Θεία Πρόνοια για την οποία θα μιλήσουμε ένα άλλο πρωινό:  είναι η επιθυμία αποίκισης του μέλλοντος, είναι η πρόνοια του Κυρίου Θεού για το μέλλον.

ΚΑΙ ενώ ο Θεός και ο Κύριος μας φροντίζει, εμείς είμαστε αχάριστοι και ανυπάκουοι, είμαστε δηλαδή κακοί και ο Θεός/Κύριος δεν το ανέχεται το κακό και μας τιμωρεί: αυτή είναι η Θεοδικία, θεολογικά μιλώντας. Υπάρχει όμως και το Κακό που προέρχεται από τον Θεό μας και τον Κύριό μας! Α, αυτό το κακό υπάρχει για να μας δοκιμάζει ο Θεός, για να πειστεί ότι δεν είμαστε κακοί! Η ύπαρξη του κακού, το προερχόμενο από τον Καλό Κύριο Θεό, δικαιώνεται –  η δικαίωση αυτή καλείται επίσης Θεοδικία, φιλοσοφικά μιλώντας όμως αυτη τη φορά!

ΕΑΝ ο Κύριος γίνει Θεός θα πάψει αυτομάτως να είναι Καλός και θα είναι μόνο Κακός. Δεν θα μείνει κολομπυθρόξυλο! Η διαπίστωση ότι ο Κύριος δεν θα γίνει ποτέ Θεός είναι πηγή αισιοδοξίας. Και απαισιοδοξίας για τον Κύριο! Δεν έχουμε σκεφτεί και  μιλήσει για το μέγα αυτό και φλέγον ζήτημα:  τι αισθάνεται, τι σκέφτεται, τι λέει, τι κάνει ο Κύριος όταν η απαισιοδοξία πλημμυρίζει την ύπαρξή Του; Ας πάρουμε λίγη δουλειά για το σπίτι, ας γίνουν έρευνες: γίνεται άκρως αυτοκαταστροφικός, αυτοκτονικός, καταστρέφει δηλαδή τους όρους, τις συνθήκες, τις προϋποθέσεις της ύπαρξής Του: επιτείνει την Αρπαγή, την Καταστροφή και την εξόντωση – της φύσης και της κοινωνίας.

ΘΑ έχουμε παρέα αύριο Κυριακή από Σαλονίκη. Θα βάλω στο φούρνο ένα μπούτι αγριογούρουνο, με σκόρδο, λεμόνι, βούτυρο, φασκόμηλο και πετιμέζι, πρασόπιτα, ρυζοσαλάτα, σπανάκι σαλάτα με ξυνήθρες (πολύ μικρά λάπατα), μαρουλοσαλάτα και για επιδόρπιο μους σοκολάτα με μαρμελάδα μανταρίνι και λικέρ μανταρίνι.