φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΕΑΝ ορίσουμε την κοινωνία ως το πλέγμα των σχέσεων μεταξύ ανθρώπων και μεταξύ ανθρώπων και φύσης, τότε πολύ εύλογα θα αναρωτηθούμε για τη μορφή και το περιεχόμενο αυτών των σχέσεων. Έχουν διατυπωθεί δύο απόψεις, απόψεις που τις βρίσκουμε σε μύθους, θρησκείες, φιλοσοφία, λογοτεχνία, τέχνη και αλλού. Η μία υποστηρίζει ότι μία σχέση υπάρχει μόνο, η κυριαρχική. Όποιος και όποια υποστηρίζει αυτή την άποψη είναι μηδενιστής – μηδενισμός είναι να θεωρείς ότι τα πάντα είναι κυριαρχικές σχέσεις, σχέσεις προσταγής και εκτέλεσης, διαταγής και υποταγής και υπακοής. Το αδήριτο πέπλο της Κυριαρχίας σκεπάζει τα πάντα και εμποτίζει όλες τις κοινωνικές σχέσεις, μεταξύ ανθρώπων και μεταξύ ανθρώπων και φύσης.
ΕΑΝ είναι έτσι, τότε δεν υπάρχουν αντικειμενικές αξίες, δεν υπάρχει αντικειμενική γνώση. Κατά συνέπεια, υπάρχει μόνο μία μορφή σχέσης, η κυριαρχική. Αυτό μας το τόνισε πρώτη φορά στον δυτικό πολιτισμό ο Παρμενίδης. Το Είναι, το εόν, και η Κυριαρχία είναι ταυτόσημα – δεν υπάρχει κάτι άλλο πέραν της Κυριαρχίας. Και ήταν πολλοί που τον ακολούθησαν και τον ακολουθούν – οι μηδενιστές. Όποιο επιχείρημα κι αν επικαλεστεί κάποιος, ο μηδενιστής θα το αντιστρέψει προς όφελός του, προς επικύρωση και επίρρωση της άποψής του.
ΑΣ υποθέσουμε, φίλες και φίλοι, ότι ένα παιδί πνίγεται σε λιμάνι, από την αποβάθρα του οποίου τυχαίνει να περνάει ο Κονδύλης. Δεν θα έπαιρνε την Απόφαση να το σώσει, κι αυτό θα αύξανε την Ισχύ του. Εάν έπεφτε, θα υποστήριζε ότι πήρε αυτή την Απόφαση για να αυξήσει την Ισχύ του, κάτι που θα του προκαλούσε μεγάλη Ηδονή. Οι μηδενιστές δεν παίζονται, μπορούν να κάνουν και να πιστεύουν ό,τι θέλουν – δεκάρα τσακιστή δε δίνουν!
ΥΠΑΡΧΕΙ και μια άλλη άποψη. Εκτός από την κυριαρχική σχέση, υπάρχει και άλλη μία, η συνεργασιακή. Σε αυτή τη σχέση δεν προστάζουμε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, και υπάρχουν πάρα πολλοί, αλλά προτείνουμε, διατυπώνουμε κάποια πρόταση. Θέλεις να πάμε να φάμε; Δε λέμε, σήκω να πάμε να φάμε. Θέλεις να κοιμηθούμε μαζί; ρωτάμε – δεν πιάνουμε την άλλη από τα μαλλιά και τη βιάζουμε με το μαχαίρι στο λαιμό! Θα ονομάσω αυτή την πρακτική προτασιακότητα – η οποία είναι μία έννοια.
ΑΠΟ τη στιγμή που κάθε έννοια δεν μπορεί να έχει νόημα αν δεν προϋποθέτει μια άλλη, αντιλαμβάνεστε τι συμβαίνει τώρα; Θα πρέπει να εντοπίσουμε άλλες έννοιες και με αυτόν τον τρόπο να συγκροτήσουμε ένα νέο εννοιολογικό πλαίσιο – το οποίο αποκαλώ εμμενή, ζωντανό κομμουνισμό. Η δε έννοια της επανάστασης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη θεωρία της γνώσεως – οπότε, τα ζητήματα ποιος, τι, πότε, και πώς μαθαίνουμε είμαστε αναγκασμένοι να τα επανεξετάσουμε. Κατά συνέπεια, ο εμμενής ζωντανός κομμουνισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη γνωσιοθεωρία. Διότι η μηδενιστές μας λένε ότι αυτό που μπορείς να μάθεις σε μια κυριαρχική κοινωνία είναι μόνο αυτό το οποίο προσδιορίζει η ίδια η Κυριαρχία διότι δεν υπάρχει άλλη σχέση πέραν της κυριαρχικής. Εφόσον, δηλαδή, υπάρχει μόνο η κυριαρχική σχέση, δεν μπορείς να μάθεις απολύτως τίποτα πέραν αυτής! Ο Κονδύλης δεν έκανε ποτέ προτάσεις – γαμούσε σε μπουρδέλα ή μόνο τον έπαιζε;
Η προτασιακότητα της συνεργασιακής σχέσης προϋποθέτει την αμοιβαιότητα. Η έννοια που τις συνδέει είναι αυτή της ελευθερίας – έχει αρχίσει ήδη η ανακατασκευή της. Διότι η ελευθερία όπως την εννοεί ο Κύριος, όπως εννοείται εντός του εννοιολογικού πλαισίου της Κυριαρχίας, δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την ελευθερία όπως εννοείται στο εννοιολογικό πλαίσιο του εμμενούς ζωντανού κομμουνισμού. Πολύ σύντομα, όταν θα λέμε ελευθερία θα εννοούμε αυτό (Κυριαρχία) ή εκείνο (εμμενής ζωντανός κομμουνισμός).
ΕΑΝ η ελευθερία δεν είναι αμοιβαία, δεν είναι ελευθερία. Ποιο είναι το περιεχόμενο της ελευθερίας; Η προτασιακότητα και η αμοιβαιότητα. Η δυνατότητα να διατυπώνω προτάσεις, η δυνατότητα να τις απορρίπτω ή να τις αποδέχομαι. Άλλη είναι η ελευθερία του Κυρίου: είναι η δυνατότητα απόρριψης κάθε τι που απορρίπτει ή περιορίζει ή περιφρονεί ή συρρικνώνει την Κυριαρχία, δηλαδή η δυνατότητα απόρριψης της προτασιακότητας και της αμοιβαιότητας.
ΟΣΟ θα διευρύνεται η ελευθερία, ο εμμενής ζωντανός κομμουνισμός, όσο θα διευρύνεται η προτασιακότητα και η αμοιβαιότητα, τόσο περισσότερα και πολύ ενδιαφέροντα θα μάθουμε και θα μαθαίνουμε. Εκτός από την έννοια της ελευθερίας έχει αρχίσει να ανακατασκευάζεται και η έννοια της επανάστασης: η επανάσταση ως έννοια μέσα στο εννοιολογικό σύμπαν της Κυριαρχίας είναι η τροπή του Είναι προς την υλοποίηση ενός Δέοντος, με άλλα λόγια, επανάσταση είναι η αύξηση της Ισχύος της Κυριαρχίας.
ΤΟ εννοιολογικό πλαίσιο του εμμενούς ζωντανού κομμουνισμού θα διευρύνεται και θα εμπλουτίζεται όσο θα διευρύνεται ο ίδιος ο εμμενής ζωντανός κομμουνισμός. Εννοείται ότι θα είναι μια διαδικασία αιώνων – ακόμα κι αν η Κυριαρχία αποφασίσει να εξολοθρεύσει τον μισό πληθυσμό της Γης. Διότι, φίλες και φίλοι, η λογική συνέπεια του μηδενισμού δεν είναι άλλη από την εξόντωση. Το δράμα του μηδενισμού είναι ότι δεν μπορεί να τραβήξει αυτή τη λογική συνέπεια στα άκρα της – ο μηδενιστής Κύριος θα αυτοαφανιστεί! Εάν δεν αυτοαφανιστεί, θα είναι αναγκασμένος θα αυτοσυγκρατηθεί! Τι τον αναγκάζει να αυτοπεριοριστεί, να αυτοσυγκρατηθεί; Η ίδια η ζωή. Ο ίδιος ο εμμενής ζωντανός κομμουνισμός. Να γιατί δεν υπάρχει μόνο η κυριαρχική σχέση!
ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ και η έννοια του Δέοντος. Διότι δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία χωρίς Δέον, χωρίς ηθική με άλλα λόγια. Το Δέον, αυτό που πρέπει να γίνει γιατί το θέλουμε και μπορεί να γίνει (ειδάλλως θα εξαφανιστούμε) δεν είναι κάτι απομακρυσμένο στον χρόνο, δεν είναι ουτοπία ή όραμα ή πρότυπο ή Ιδέα. Όσο πιο κοντινό είναι, τόσο πιο μεγαλειώδες είναι. Δεν νοείται ανθρώπινη κοινωνία χωρίς αυτό το Δέον – όχι το Δέον της επιθυμίας της αύξησης της Ισχύος της Κυριαρχίας αλλά το Δέον της επίλυσης των παγκόσμιων προβλημάτων, των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι Υποτελής όλης της οικουμένης. Συμβαίνει ό,τι και με τη γνώση: τα προβλήματα θα επιλύονται και η γνώση θα αυξάνεται μόνο στο βαθμό που διευρύνεται (επανάσταση) ο εμμενής ζωντανός κομμουνισμός, η συνεργασιακή σχέση σε όλες της τις εκφάνσεις – η κοινοχρησία, η κοινοκτησία, η συμβίωση, η συνεργασία, η αλληλεγγύη.
Συνεχίζεις να λές ψέμματα και να διαστρεβλώνεις την φιλοσοφία και την ιστορία της φιλοσοφίας. Η πραγμάτευση της έννοιας του Μηδενισμού που πραγματοποιείς είναι αντάξια ενός Ράμφου και γενικά όλων των νεοορθόδοξων καθαρμάτων. Επιπλέον λειτουργείς και προβοκατόρικα συνδέοντας κάθε έννοια (φιλοσοφικού) μηδενισμού με τον φασίστα Κονδύλη, κάνεις το ίδιο κολπάκι που κάνουν και προαναφερόμενοι νεοορθόδοξοι μαλάκες και άσχετοι. Πολύ φτηνά τα κόλπα σου αλλά σε έχουν και σας έχουν πάρει χαμπάρι πάρα πολλοί..
Aπίστευτη απλοποίηση για παιδιά…
σε ποιο κατηχητικό είσαι να περάσουμε να μας πεις τα των “συνεργασιακών” κοινωνικών σχέσεων, σε ποιο εξωιστορικό παραμύθι τα βρήκες αυτά;
υπάρχει “συνεργασιακή’ κοινωνία;
Ταυτίζεις το μηδενισμό παραπλανητικά με την υποστήριξη της κυριαρχίας και της θεωρίας της. Παλιό. Σταμάτα τώρα να διαβάζεις Γιανναρά! Θα σώθείς.
Κλασικη ληψη του ζητουμενου. Ποιος σε βεβαιωνει αγαπητε θαναση οτι η προταση και η απαντηση ειναι απαλλαγμενες απο σχεσεις ισχύος;
Συνηθως μαλιστα την ισχυ εχει αυτος που θετει την ερωτηση γιατι αυτη δημιουργει το πεδιο της απαντησης.
Μακαρι να ταν οπως τα λες, η ιστορια θα ηταν μεχρι τωρα εκδρομη αρσακειαδων.
Αληθεια η θεση σου δε θελει να υπερισχυσει αυτης που ονομαζεις κυριαρχικη και αυτων που την εκπροσωπουν; Η μήπως αυτοι ειναι οι “κακοί” ή δεν ειναι άνθρωποι;
Και εντελει αν στηριζονται τα παντα σε προτασεις και αποδοχες ή μη, πολύ απλά, δεν αποδέχομαι το Δεον σου. Μου αρκει το δικο μου.
Οσο για το “φασιστα” (μακαρι οι φασιστες να ηταν μηδενιστες) Κονδυλη να στε σιγουροι οτι θα επεφτε να σωσει το παιδι και δε θα το εκανε και θεμα, γιατι όντως θα το εκανε για το γουστο του και γιατι ο πληβειακος κυνισμός αναγκαστικα θωρακιζει την ευαισθησια.