είμαι πολύ μεγάλος σκηνοθέτης

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΘΑ ήθελα σήμερα να σας αποκαλύψω μια πτυχή της προσωπικότητας μου που μόνο μερικοί φίλοι τη γνωρίζουν. Δεν είμαι ζωγράφος, δεν είμαι ποιητής, δεν είμαι μουσικός, δεν είμαι ηθοποιός, αρχιτέκτων θα μπορούσα να ήμουνα αλλά προτίμησα το καλουπατζής, την ξυλοτυπία. Είμαι όμως σκηνοθέτης, πολύ μεγάλος αλλά άγνωστος κι άσημος. Τώρα, έχω βάλει στα σκαριά δύο ταινίες για τις οποίες θέλω να σας μιλήσω.

ΠΡΙΝ όμως θα ήθελα να πω μερικά πράγματα για τις τρεις  ταινίες που έχω κάνει. Δεν τις έχετε δει, μόνο μερικοί φίλοι και φίλες, κι αυτό γιατί έχουν ένα μειονέκτημα, αν μπορούμε να το πούμε μειονέκτημα: διαρκούν πολύ, οχτώ, δέκα και έντεκα χρόνια.  Για να δεις την πρώτη ταινία, αυτή των οχτώ ετών, με οχτώ ώρες τη μέρα, θα χρειαστείς είκοσι τέσσερα χρόνια! Οπότε, τις ταινίες αυτές, τα τεράστια αυτά αρρωστουργήματα, θα τα δεις κανένας, είναι καταδικασμένα να μείνουν στην αφάνεια.

ΤΩΡΑ σκέφτομαι να φτιάξω μια πολύ σύντομη ταινία, δύο ωρών μονάχα. Ο τίτλος της θα είναι: πριν σύρει το μουνί καράβι, έσερνε τον χιμπατζή. Δεν ξέρω αν θα βρω συνεργάτες, χρήματα και ό,τι άλλο χρειάζεται αλλά θα προσπαθήσω. Είναι μια σπονδυλωτή ταινία με ιστορίες ζευγαριών που τρώνε για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια και για τελευταία φορά. Νομίζω πως, τώρα, μετά από τόσα χρόνια σκηνοθεσίας, μπορώ να ξεπεράσω τον αξεπέραστο Πολίτη Κέιν. Θα υπάρχει μια εισαγωγική ιστορία, στην οποία θα παίζω κι εγώ. Να ποιο είναι το στόρι. 

ΈΝΑΣ χιμπατζής βλέπει μια μπανανιά με ένα μεγάλο τσαμπί κίτρινες μαλακιές μπανάνες. Καθώς πλησιάζει, να σου και μια χιμπατζίνα. Εκεί που κατευθύνονται και οι δύο προς τις νόστιμες και γλυκιές μπανανιές, ξαφνικά η χιμπατζίνα τουρλώνεται. Εγώ, ο χιμπατζής, κοντοστέκομαι, κοιτάω  μια τις μπανάνες, μια τη τουρλωμένη χιμπατζίνα. Αποφασίζω να γαμήσω παρά να φάω. Πάω προς τη χιμπατζίνα αλλά αυτή αρχίζει να τρέχει και χάνεται μέσα στο δάσος. Την ακολουθώ αλλά τη χάνω. Ψάχνω να τη βρω, τίποτα. Κι αποφασίζω να επιστρέψω να φάω τις μπανάνες μου. Και τι να δω! Τη χιμπατζίνα να τρώει μπανάνες. Είχε φάει καμιά δεκαριά, με βλέπει, αρπάζει μερικές ακόμα και την κοπανάει. 

ΜΕΝΩ και τρώω μόνος μου τις μπανάνες.

Καυλή χρονιά, υγεία και χαρά.

Και μη ξεχνάτε: οι μαλάκες και οι τρελοί δεν παθαίνουν ποτέ καρκίνο!