φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Ο Δημήτρης Πατέλης, καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, μαρξιστής και νομοτελειακός κομμουνιστής, κι εγώ ναυαγούμε σε ακατοίκητο νησάκι του Ειρηνικού: παραλίες παραδεισένιες, φοίνικες, μάνγκο και μπανάνες, καθαρός αέρας και καθαρό νερό – τί ωραία που θα περνούσαμε! Σε λίγες μέρες όμως το κορμί μας θα ήθελε κάτι διακαώς αλλά δεν θα μπορούσαμε να το ικανοποιήσουμε. Δεν υπάρχουν γυναίκες. Ούτε κατσίκες, ούτε προβατίνες. Τί θα κάναμε, Δημήτρη;
ΘΑ βλέπαμε πολλά ερωτικά όνειρα, θα γαμούσαμε στον ύπνο μας γνωστές και άγνωστες, νεαρής ηλικίας θηλυκά και γυναίκες – ξέρεις εσύ, καθηγητής Πανεπιστημίου είσαι, πολλές φοιτήτριες γύρω σου. Χάριν του εγκεφάλου μας, Δημήτρη, αυτού του καλού φύλακα άγγελού μας που μας φροντίζει αλλά και που μας τιμωρεί όταν αποποιούμαστε ή απωθούμε την φροντίδα του. Μετά από λίγες μέρες πιθανόν και να χύναμε στον ύπνο μας – ξέρεις από ονείρωξη, δεν μπορεί να μην ξέρεις, ήσουνα κι εσύ κάποτε έφηβος και νέος. Πιθανόν όμως και όχι, μιας και είμαστε μιας κάποιας ηλικίας, συνομήλικοι μάλλον.
ΑΡΓΑ ή γρήγορα, καλέ μου Δημήτρη, δεν θα αποφεύγαμε τη μαλακία. Κι από αυτό το σημείο αρχίζουν τα μαρξιστικά και κομμουνιστικά δράματα. Το θέμα δεν είναι ότι θα τον παίζαμε, είναι πώς θα τον παίζαμε. Θα τον παίζαμε παρέα, ο ένας απέναντι στον άλλον ή θα τον παίζαμε κρυφά, μη σε δω και μη με δεις; Μα την Παναγία, Δημήτρη, αν και κομμουνιστής, θα ήθελες να τον παίζεις στα κρυφά, όταν εγώ θα κοιμόμουν ή όταν θα απομακρυνόσουν για να πας να χέσεις. Χέσιμο και μαλακία είναι unpaiktable ηδονικός συνδυασμός, καθ΄ όλα μαρξιστικός. Εγώ δεν συμφωνώ, Δημήτρη. Κι εγώ κομμουνιστής είμαι και θα πρότεινα να τον παίζαμε παρέα. Δεν ξέρω αν έφηβος τον έχεις παίξει με άλλους παρέα, εγώ πολλές φορές. Το γεγονός ότι εσύ προτιμάς να τον παίζεις μόνος σου κι εγώ να τον παίζαμε παρέα, με βάζει, ως μαρξιστής που είμαι και εγώ, σε πολλές σκέψεις περί της αντίληψης που έχεις μέσα στο κρανίο σου για τον κομμουνισμό. Θα διαπιστώναμε ένα αβυσσαλέο χάσμα, για το οποίο θα είχαμε πολλά να πούμε, μιας και είσαι τόσο διαβασμένος και τόσο ευφυής.
ΓΙΑ να διασκεδάσουμε την πλήξη μας θα σου έλεγα ανέκδοτα και ιστορίες. Θα σου έλεγα κι ένα ανέκδοτο οικοδομικό, της εργατικής τάξης. Είναι δύο φίλοι οικοδόμοι, πολύ καλοί φίλοι· μια μέρα λέει ο ένας στον άλλον: ρε συ, έχουμε περάσει τόσα πολλά μαζί, είμαστε δεκαετίες κολλητοί, τι λες, δεν γαμιόμαστε; Γιατί να μην το κάνουμε κι αυτό; Εντάξει, λέει ο άλλος. Τουρλώνεται πρώτα ο ένας, του τον χώνει ο άλλος. Εκεί που έσκαβε μέσα στα έγκατα να βρει τα διαμάντια της ηδονής, ακούει τον τουρλωμένο να κλαίει. Μη κλαις, του λέει, δε θα σε ρίξω, θα τουρλωθώ κι εγώ. Όχι, δεν κλαίω γι αυτό. Και γιατί κλαις; Τόσα χρόνια να πάνε χαμένα!
ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ στα πενήντα εφτά μας, καλέ μου Δημήτρη, να τον παίζουμε; Γιατί να μην σε γαμήσω και να μη με γαμήσεις; Εγώ θα τουρλωθώ πρώτος, μη ανησυχείς, δεν χρειάζεται να ρίξουμε κλήρο. Το ξέρω, Δημήτρη, δεν θα δεχτείς, προτιμάς να τον παίζεις, προτιμάς να είσαι μαλάκας. Το κατανοώ, το κατανοώ. Θα σου πρότεινα κάτι άλλο, αφού σου έκανα μια ακραιφνώς μαρξιστική καθ΄ όλα ερώτηση. Σου βάζουν περίστροφο στον κρόταφο, όπως κάνει η ρώσικη μαφία, και σε ρωτούν: διάλεξε μέσα σε τρία δευτερόλεπτα, ειδάλλως σου τινάζουμε τα μυαλά στον αέρα: τι θέλεις, να κάνεις πίπα και να βάλεις κωλοδάχτυλο ή να σου κάνουν πίπα και να σου βάλουν κωλοδάχτυλο;
Η απάντησή σου θα ξάφνιαζε κι εσένα τον ίδιο. Θα προτιμούσες να σου κάνουν πίπα και να σου βάζουν κωλοδάχτυλο παρά να κάνεις πίπα και να βάζεις κωλοδάχτυλο. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι αυτή θα ήταν η απάντησή σου: είσαι άνδρας με αρχίδια, μαρξιστή Δημήτρη, και η ανδρική κουλτούρα, η πατριαρχική, λέει ότι είναι πιο ανδρικό, πιο ανδροπρεπές να σου βάζουν κωλοδάχτυλο παρά να κάνεις πίπα. Κι εγώ το ίδιο θα προτιμούσα. Είμαι βέβαιος ότι δεν έχεις βάλει πούτσο στο στόμα σου – ούτε εγώ. Εγώ έχω βάλει αλλά τον δικό μου, όταν έφτανα, έφηβος. Τώρα, δυστυχώς, δεν φτάνω. Δεν ξέρω εσύ αν τον έβαλες τον δικό σου στο στόμα σου, δεν ξέρω, μπορεί να τον έβαλες, μπορεί και όχι. Το λέω αυτό γιατί οι έφηβοι το συνηθίζουν, όχι όλοι αλλά πολλοί. Ούτε ντρέπομαι, ούτε διαστροφή το χαρακτηρίζω.
ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ, καλέ μου Δημήτρη, ξαπλωμένοι, γυμνοί, εκεί στην παραδεισένια παραλία θα συζητούσαμε για το μεγάλο πρόβλημα του κωλοδάχτυλου. Θα μου έλεγες, έχοντας κατά νου την νομοτελειακή Ανάγκη και τη Λογική της Ιστορίας, ότι βιώνουμε μια ακραία, έκτακτη κατάσταση, την οποία δεν μας επιτρέπεται να γενικεύσουμε. Επιστημολογικά και μεθοδολογικά η επιχειρηματολογία μου είναι άτοπη. Ναι, Δημήτρη, αλλά εδώ έχουμε να αντιμετωπίσουμε το μέγα πρόβλημα, το μείζον βδέλυγμα της πρωκτικής, κωλοτρυπιδικής ηδονής. Εκτός εάν είσαι πλατωνιστής και θεωρείς ότι η φύση είναι ελαττωματική. Αλλά ο δάσκαλός του ο Βίκτορ Αλεξέγεβιτς Βαζιούλιν λέει ότι δεν είναι. Δεν μπορώ να ξέρω αν σου έχει κάνει πίπα γυναίκα και σου έχει βάλει κωλοδάχτυλο. Υποθέτω ότι η κωλοτρυπίδα σου είναι παρθένα. Εκτός κι αν έβαλες κάποτε υπόθετο, από εκείνα τα μεγάλα, σαν μικρή ψωλίτσα που είναι. Εάν έχει βάλει, δεν είσαι παρθένος από πίσω, Δημήτρη. Εμένα μου έχουν βάλει πολλές γυναίκες κωλοδάχτυλο, Δημήτρη – κι όταν μου έκαναν πίπα και άνευ πίπας. Αρέσει στις γυναίκες γιατί νομίζουν ότι μας γαμάν με αυτόν τον τρόπο. Αφού αρέσει στις γυναίκες γιατί να μην τις χαρίσουμε αυτή την ηδονή, τι άνδρες είμαστε; Το δάχτυλό τους είναι το πέος τους. Και μου άρεσε πιο πολύ όταν η γυναίκα είχε χοντρά δάχτυλα. Και είμαι βέβαιος ακόμα ότι ούτε καν την κωλοτρυπίδα σου έχουν γλείψει, γυναίκα εννοώ, μην παρεξηγηθούμε, δεν είμαστε πουσταράδες. Γιατί, δε Δημήτρη, αφού δεν μπαίνει τίποτα μέσα; Άντε να μπει μερικά χιλιοστά, γλώσσα είσαι, δεν είναι και τόσο εύκολο! Εγώ τρελαίνομαι, Δημήτρη, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μου αρέσει! Πάρα πολύ. Η κωλοτρυπίδα είναι το σωματικό μουνί μας, Δημήτρη, είναι το μουνί της θηλυκής πλευράς του εαυτού μας – την οποία εγώ τη λέω Τριανταφυλλιά – εσύ; Έχουμε κι άλλο ένα μουνί – τη σκέψη, με αυτήν γεννάμε εμείς οι άνδρες, δεν μπορούμε αλλιώς, είμαστε, φευ, καταδικασμένοι.
ΥΠΟΘΕΤΩ, Δημήτρη, ότι δεν θα μπορούσα να σε πείσω να κάνουμε αλλαξοκωλιά, να με γαμήσεις και να σε γαμήσω. Το ξαναλέω, εσύ θα γαμούσες πρώτος. Υπάρχει το ενδεχόμενο να με γαμήσεις και μετά να μην τουρλωθείς να σε γαμήσω κι εγώ. Έχω πλήρη επίγνωση της διακινδύνευσης. Δεν θα σου κρατούσα κακία όμως. Απλά, το βράδυ, εκεί που θα κοιμόσουν, θα τον έπαιζα και θα έχυνα στο πρόσωπό σου, θα ξύπναγες το πρωί, αν δεν ξύπναγες την ώρα του χυσίματος, με μισό νεροπότηρο χύσια στα μάπα σου. Κάθε τόσο, θα ξάπλωνες να κοιμηθείς με την αγωνία, θα με χύσει ή θα με χύσει;
ΚΑΙ βέβαια, ως μαρξιστής που είσαι, θα αντιλαμβανόσουν πολύ γρήγορα ότι μεταξύ μας θα είχε δημιουργηθεί μια σχέση Κυριαρχίας: εσύ ο άνδρας, ο κυρίαρχος, κι εγώ ο υποτελής, ο γαμημένος, ο πούστης. Και τον λόγο σου δεν θα κρατούσες, και θα με εξαπατούσες, και Κύριος θα ήσουνα απέναντί μου. Εγώ θα σου έλεγα ότι είσαι γνήσιος Αριστερός, μαρξιστής μεν και κομμουνιστής, Αριστερός όμως. Δεν πειράζει, Δημήτρη, δεν πειράζει: καλύτερα μαλάκας Αριστερός Κύριος παρά γαμημένος Αριστερός Υποτελής.
Γεγονός ότι ξεκαρδίστηκα με το άρθρο, που δεν περίμενα να το γράψεις, αλλά είναι υπερβολικά αυτά που γράφονται για κείνη την ρημάδα ομιλία του Πατέλη -που να μην έσωνε και την έδινε, θα το ΄χει σκυλομετανιώσει- και το τι είπε σε όλη την ομιλία. Ναι, το σεξουαικό φύλο διαμορφώνεται κοινωνικά, όχι βιολογικά, όμως δεν ξέρουμε πώς θα διαμορφώνονταν το σεξουαλικό φύλο σε μια ελεύθερη κοινωνία. Μπορεί η άνθιση και η παρακμή της ομοφυλοφιλίας να συνδέεται με τις κατά καιρούς κοινωνικές επιταγές. Εγω είμαι γυναίκα και μου κάνει εντύπωση πώς ρίχνεις τόσο μεγάλο βάρος στην βιολογική ανάγκη, νομίζω ότι είναι έντονη κυρίως στα ζώα (εκτός ίσως από την πρώτη νεότητα, που γίνεται το σώσε με τις ορμόνες), οι άνθρωποι το ΄χουν ξεπεράσει το βιολογικό και ψάχνουν για άλλα πράγματα στο σεξ. Πολύς κόσμος δεν κάνει σεξ και δεν παλαβώνει, μεταξύ αυτού του κόσμου και άντρες. Παρουσιάζεις τους άντρες σαν ο καθένας να είναι ένα πέος που κάπου πρέπει να χωθεί, είναι οι άντρες έτσι; Δεν νομίζω. Επιπλέον, για ποιό λόγο αν ο Πατέλης σου αρνιόταν τον έρωτά του θα έχυνες στο πρόσωπό του, δεν το κατάλαβα αυτό, Αμα κάναμε έτσι με όποιον δεν μας γουστάρει, θα είχε γεμίσει ο τόπος με ανθρώπους -εχθρούς.
Σου ζάλισα το κεφάλι ε; το άρθρο ήταν κυρίως χιουμοριστικό; Εντάξει, το βλέπω, είπα, ξεκαρδίστηκα, ντροπή μου κιόλας, αλλά ξεκαρδίστηκα.
Ε! μετα απ’ αυτο μπηκα στο υιου-τιουμπ και τον ειδα, πιο πολυ για να ολοκληρωσω τη φαντασιωση της κωλοτρυπιδικης ηδονης… Κι ετσι εμαθα λοιπον, οτι γουσταρω τ’ αγορια απ’ την ημερα που πρωτο-εμαλακισθην απλως επειδη το επεβαλε η Apple!