φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΕΙΜΑΣΤΕ βέβαιοι και βέβαιες ότι το Ελληνικόν Κράτος σήκωσε τον σιδερένιο φράχτη σε μια συγκεκριμένη περιοχή του ποταμού Έβρου για να σταματήσει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Γιατί είμαστε βέβαιοι; Για δύο λόγους. Είμαστε βέβαιοι διότι πιστεύουμε σε αυτά που λέει ο Κύριος. Εγώ δεν πιστεύω ούτε μία λέξη – ό,τι λέει ο Κύριος είναι ψέμματα, ο Κύριος μόνο να ψεύδεται ξέρει, είναι μία από τις Τέχνες του. Αυτή είναι μια αρχή μου – δεν είναι δική σας, είναι δική μου, δεν μπορεί κανείς να μου την πάρει.
Ο δεύτερος λόγος. Ο ποταμός Έβρος είναι το φυσικό σύνορο μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, από τη θάλασσα μέχρι τα βουλγαρικά σύνορα, πάνω από 150 χιλιόμετρα. Υπάρχει ένα μέρος κοντά στην Ορεστιάδα όπου ο ποταμός δεν είναι φυσικό σύνορο, για πολύ λίγα χιλιόμετρα. Κι αφού εκεί δεν υπάρχει ποταμός είναι πολύ λογικό οι μετανάστες και οι πρόσφυγες να περνάνε πιο εύκολα, άρα πρέπει και μπορούμε να τους σταματήσουμε! Θα σηκώσουμε ένα φράχτη! Ένα σιδερένιο τείχος. Δεν υπάρχει πιο μεγάλη ανοησία! Να τα επιχειρήματά μου.
Ο σκοπός των μεταναστών/προσφύγων είναι να πάνε στη Β.και Δ. Ευρώπη. Για πολλά χρόνια, πριν τη διάλυση της Συρίας, οι περισσότεροι πήγαιναν στην Πάτρα κι από εκεί με τα πλοία της γραμμής περνούσαν Ιταλία και συνέχιζαν. Από τα μικρασιατικά παράλια περνούσαν στα ελληνικά νησιά κι από εκεί Αθήνα και μετά Πάτρα. Είναι ο πιο κοντινός δρόμος . Και ερωτώ: γιατί πολλοί και πολλές να περάσουν μέσω Ισταμπούλ τον Έβρο και με το τρένο ή με νταλίκες να έρθουν στην Αθήνα και μετά να πάνε Πάτρα; Δεν είναι πολύ περίεργο; Γιατί τόση ταλαιπωρία και χάσιμο πολύτιμου χρόνου;
ΔΕΝ είναι καθόλου περίεργο. Ο σύντομος δρόμος, μέσω νησιών, είναι ο πιο ακριβός – ο μακρινός πολύ πιο φτηνός. Πάνω από 2.οοο εβρά ο πρώτος, 500 ο δεύτερος. Οι πιο φτωχοί λοιπόν περνούσαν τον Έβρο. Το καλοκαίρι σε πολλά σημεία το νερό φτάνει μέχρι το γόνατο, μπορείς να περάσεις εύκολα. Που είναι όμως τα αβαθή και ακίνδυνα περάσματα; Ποιοι τα γνωρίζουν; Οι λαθρέμποροι και οι γαλονάδες στρατιωτικοί. Αυτοί είναι κώλος και βρακί με τους απέναντι λαθρέμπορους και γαλονάδες. Όλο το φτωχό Διδυμότειχο και τα γύρω φτωχά χωριά, μισοεγκαταλειμμένα τα περισσότερα, ξέρουν ότι οι καταθέσεις στις τρεις τράπεζες της πόλης ξεπερνούν τα 500 εκ! Η συντριπτική πλειονότητα με αυτόν τον τρόπο περνούσε – το 99%. Μόνο ένα πολύ μικρό μέρος περνούσε από εκεί που είναι σήμερα ο φράχτης. Και για να περάσεις από εκεί, πρέπει πρώτα να περάσεις τον ποταμό, μέσα στην επικράτεια της Τουρκίας!
ΔΕΝ υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να περάσεις τον Έβρο σε εκείνο το σημείο, είναι πολύ μακριά από την Αλεξανδρούπολη. Περνούσαν όσο γίνεται πιο κοντά αλλά όχι πολύ νότια, όχι κοντά στο Δέλτα του ποταμού γιατί είναι πολύ δύσκολο. Η περιοχή με αβαθή περάσματα είναι η περιοχή μεταξύ Διδυμοτείχου και Σουφλίου και από εκεί περνούσαν. Για ποιο λόγο λοιπόν να σηκώσουν ένα φράχτη που δεν σταματούσε μετανάστες και πρόσφυγες;
ΓΙΑ κάποιον άλλο λόγο σηκώθηκε εκεί ο φράχτης. Για να τον βρούμε θα πρέπει να διαβάσουμε με προσοχή τι λέει ο Παναγιώτης Κονδύλης για το στρατιωτικό σχέδιο του Ελληνικού Κράτους σε περίπτωση πολέμου. Ο Κονδύλης υποστηρίζει, νομίζω στη Θεωρία Πολέμου, και συμφωνώ απόλυτα μαζί του, ότι σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία θα υπάρξουν τρία μέτωπα: στη Κύπρο, στα νησιά και στον Έβρο. Τα δυο πρώτα είναι χαμένα από χέρι, λόγω απόστασης. Στο μόνο μέτωπο που μπορεί ο πόλεμος να αποβεί νικηφόρος είναι το μέτωπο του Έβρου. Εάν λοιπόν γίνει πόλεμος, θα χάσουμε Κύπρο και νησιά, αλλά, εάν συγκεντρώσουμε στο μέτωπο του Έβρου τις στρατιωτικές δυνάμεις μπορεί, μπορούμε να νικήσουμε! Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που στη περιοχή του Έβρου έχει συγκεντρωθεί όλος σχεδόν ο ελληνικός στρατός και τα περισσότερα όπλα όλων των ειδών.
ΚΑΙ ενώ ο ποταμός Έβρος είναι ένα φυσικό εμπόδιο για τα τανκς του τουρκικού στρατού, η περιοχή που φτιάχθηκε ο φράχτης για τους μετανάστες είναι ένα ευάλωτο σημείο το οποίο έπρεπε να ενισχυθεί. Και ενισχύθηκε με τον ισχυρό φράχτη. Άλλωστε, ο σκοπός των ευρωπαϊκών Κρατών δεν είναι να σταματήσουν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, δεν μπορούν άλλωστε, αλλά ή να τους αφήσουν να περάσουν ή να τους εξοντώσουν – μια ακόμα πτυχή της εξόντωσης των περιττών και άχρηστων πληθυσμών (βιοπολιτική του θανάτου, όχι της ζωής). Εάν τους αφήσουν να περάσουν, είτε θα ενταχθούν στις ευρωπαϊκές κοινωνίες ως δούλοι είτε θα εγκλειστούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ως κοινωνικοί αιχμάλωτοι, τα οποία ονομάζουν προσφυγικά καταλύματα ή δεν ξέρω πως αλλιώς. Η εποχή της υποδοχής τελειώνει κι αρχίζει η εποχή της εξόντωσης.
Μακάρι να έλεγε πάντα ψέμματα ο Κύριος. Θα ήξεραν όλοι πως να τον αντιμετωπίσουν. Εμένα μου φαίνεται ότι δεν τίθεται το ζήτημα με όρους αλήθειας ή όχι.
Η Τέχνη του κάθε Κυρίου συνίσταται πρώτον, στην δημιουργία του πεδίου της αλήθειας εντός του οποίου προσανατολίζονται και προσπορίζονται νόημα οι υποτελείς και δεύτερον, στη δυνατότητά του να εξοβελίζει τους αμφισβητίες της αξιακής τάξης αυτού του πεδίου.
Καλά, τα τανκς ή τα όποια άλλα οπλικά συστήματα, δεν μπορούν να κατεδαφίσουν αυτό το φράχτη? Απορία…
George, διάβασε το σημείωμα ‘δύο οι φράχτες στον Έβρο: ο αόρατος και ο ορατός’ κι αν δεν σε ικανοποιεί η απάντηση πολύ ευχαρίστως να επανέλθω.