φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΑΘΑΝΑΣΙΕ, θα μου πείτε, με τι μαλακίες κάθεσαι και ασχολείσαι και σκέφτεσαι; Τί μας νοιάζει εάν φορέσει ή όχι γραβάτα ο αξιότιμος Κύριος Τσίπρας; Τι να κάνω, αφού τα σκέφτομαι, να μην τα γράψω; Δε μπορώ, ό,τι σκέφτομαι νιώθω την ακατανίκητη ανάγκη να τα πω και να τα γράψω, όπως ακαταμάχητα δεν μπορώ να αποφύγω την οποιαδήποτε σωματική ανάγκη. Άμα οι σκέψεις μου είναι σκουπίδια, ας τις πετάξουμε στα σκουπίδια. Σας ερωτώ: συνέβαλε στην άνοδο και στις εκλογές νίκες του ΣΥΡΙΖΑ το γεγονός ότι ο Κύριος Τσίπρας δεν φοράει γραβάτα; Δεν μπορούμε, δεν μας επιτρέπεται να το αρνηθούμε – απαντώ κατηγορηματικά βέβαιος: ναι, συνέβαλε, ίσως όχι καθοριστικά, αλλά τα μάλα. Να και κάποια άλλα ερωτήματα. Γιατί δεν φοράει; Είναι μια συνειδητή ενδυματολογική επιλογή; Έχει επίγνωση ο Κύριος της σημαντικότητάς της, της σπουδαιότητάς της; Θα φορέσει στο μέλλον;
ΜΕ το ερώτημα του τίτλου και με τα άλλα που ακολούθησαν μου δίνεται η ευκαιρία να σκεφτώ και να γράψω για την απάτη και την επανάσταση – πως δηλαδή ένας πολιτικός απατεώνας χρησιμοποιεί την επανάσταση ως μέσον εξαπάτησης. (Θα διευκρινίσω παρακάτω τι εννοώ με τον όρο επανάσταση). Διότι ο απατεώνας δεν περιφρονεί κανέναν απολύτως τρόπο και τέχνασμα για να εξαπατήσει – αρκεί να μην είναι βίαιο. Το ότι δεν είναι βίαιο έχει τεράστια σημασία – ο Κύριος προκρίνει τη μη βία, την ηπιότητα ως την πιο αποτελεσματική μέθοδο για την ενίσχυση και την αναπαραγωγή της Κυριαρχίας, καθησυχάζει όμως και τους υπηκόους με την ηπιότητά του. Αλλά η συγκρότηση και η ασφαλής διαιώνιση και η αποτροπή της κατάλυσης της κυριαρχικής σχέσης βασίζεται στη βία και μόνο στη βία – η οποία είναι διάχυτη και μοριακή – την οποία ο Κύριος προσπαθεί εναγωνίως να την κρύψει· μάταια όμως.
ΘΑ ήθελα, πριν απαντήσω στα ερωτήματα, να διευκρινίσω την έννοια της επανάστασης με δύο περιστατικά της καθημερινής ζωής που μου συνέβησαν όταν ζούσα σε μια οικοκοινότητα των μαθητών του Χάμπερμας, κοντά στην Περούτζια, την Utopiazza. Ξυπνάω ένα πρωί, κατεβαίνω κάτω στην κοινόχρηστη κουζίνα να πιω καφέ και βλέπω από το παράθυρο τρεις γυμνές γυναίκες να σκάβουν στον λαχανόκηπο και να συνομιλούν. Έπαθα καραπλακάρα! Όχι γιατί είδα γυμνές γυναίκες αλλά γιατί είδα τρεις γυναίκες γυμνές να εργάζονται. Μετά από λίγες μέρες, όταν μια φίλη έμαθε ότι είμαι οικοδόμος, με κάλεσε να βοηθήσω στο κτίσιμο καλύβας. Έσπευσα την άλλη μέρα και πήγα εκεί που μου είπε. Και βλέπω δυο παλικαράκια και τέσσερις κοπέλες να εργάζονται γυμνόστηθες. Ξανά καραπλακάρα! Και θυμήθηκα τον γεωργό Ησίοδο που γράφει στα Έργα και Ημέρες: γυμνός να οργώνεις, γυμνός να σπέρνεις, γυμνός να θερίζεις. Οι αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν την γύμνια, ζούσαν πολλούς μήνες το χρόνο γυμνοί – δεν φθείρεις και τα ρούχα ούτε πρέπει να βάζεις δυο πλυντήρια τη μέρα. Ο χριστιανισμός μας έντυσε, ας μην το ξεχνάμε· θέλω να πω ότι ο δουλοκτήτης γαιοκτήμονας χριστιανός έντυσε τους δούλους και τους επέβαλε την ηθική της εργασίας, της θυσίας, της στέρησης, της ταύτισης του γάμου με τον έρωτα, την ερωτική εγκράτεια και άλλα πολλά.
ΠΕΡΠΑΤΩ στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και βλέπω κοπέλες να φορούν ένα κοντό σορτσάκι – μερικές φορές η σάρκα των κωλομάγουλων θαρρείς και θέλει να σπάσει τον ασφυκτικό κλοιό του υφάσματος, το ένα τρίτο τα έχει καταφέρει – και ένα μπλουζάκι δίκην σουτιέν. Θεωρώ το μπλουζάκι περιττό. Οι άνδρες μπορούμε και ζούμε γυμνόστηθοι – και στον ιδιωτικό χώρο και στον δημόσιο αλλά όχι παντού – οι γυναίκες όχι. Οι γυναίκες μόνο στη θάλασσα, και όχι παντού και όχι πάντα, και οι γυναίκες σε πάρκο της Νέας Υόρκης για να φωταγραφηθούν με περαστικούς τουρίστες. Και οι FEMMEN. Γιατί; Δεν αποκλείεται στο μέλλον να ζουν πιο πολλές ώρες γυμνόστηθες.
ΚΑΜΙΑ απολύτως γυναίκα δεν θα ήθελε να ντύνεται όπως ντύνονταν οι γυναίκες των Κυρίων της φεουδαρχικής εποχής και των πρώτων αιώνων του καπιταλισμού. Η γυναίκα άρχισε να πετάει τα περιττά και πολλά και βαριά και μακριά ρούχα από τις αρχές του 20ού αιώνα μ. Χ. και πετάει όλο και περισσότερα ρούχα. Το καλοκαίρι κυκλοφορεί ημίγυμνη. Συντελέστηκε μια επανάσταση, στο πεδίο της ενδυμασίας. Είναι μια πτυχή της κοινωνικής επανάστασης, είναι μια εκδήλωση της διεύρυνσης του κομμουνισμού. Γελάτε, γελάτε, δεν με ενοχλείτε. Εάν ο Κύριος θελήσει να ντύσει τις γυναίκες ή δεν θα τα καταφέρει ή θα κοπιάσει πάρα πολύ – η επανάσταση, κάθε επανάσταση είναι αήττητη.
ΑΣ πάμε τώρα στη γραβάτα. Είναι σαφέστατα ένα σύμβολο με πολλά σημαινόμενα (σημασίες). Είναι φαλλικό σύμβολο – όχι γενικά των ανδρών αλλά των Κυρίων ή όσων θέλουν να είναι Κύριοι ή να μοιάζουν του Κυρίου – ένας εργάτης, λόγου χάριν. Είναι σύμβολο της πατριαρχίας της εποχής του καπιταλισμού. Και της Κυριαρχίας του Κυρίου καπιταλιστική. Η γραβάτα και επιδεικνύει τον ανδρισμό και τον συμβολίζει. Το σμόκιν είναι σύμβολο της αριστοκρατικής εποχής αλλά και σύμβολο υπεράνω εποχής, υπεράνω της όποιας μορφής Κυριαρχίας επικρατεί. Συμβολίζει αφηρημένα την Κυριαρχία όχι απλά και μόνο την καπιταλιστική. Η γραβάτα είναι πολεμικής προέλευσης – τη φορούσαν Κροάτες (εξ ου και η λέξη) μισθοφόροι στρατιώτες κατά τον 19ο αιώνα. Η ομοιότητα της γραβάτας με τη σπάθα την κάνει και πολεμικό σύμβολο – άρα πολεμικογαμηστικό : το πέος ως ξίφος, το ξίφος ως πέος.
ΝΑ λοιπόν γιατί οι Κύριοι λατρεύουν τη γραβάτα – και κάποιες γυναίκες τους μιμούνται, ικανοποιώντας την επιθυμία να είχαν πέος. Το να παίζει μια γυναίκα ποδόσφαιρο και να φοράει γραβάτα είναι για μένα τόσο πολύ παράδοξο! Και μπάλα να παίζουν και γραβάτα να φορούν, δε με νοιάζει, μου φαίνεται όμως πολύ παράδοξο. Έρχεται όμως κάποιος Κύριος και δεν φοράει γραβάτα. Και γίνεται αρχηγός κόμματος, και αρχηγός αντιπολίτευσης, και πρωθυπουργός, συνομιλεί με ομολόγους του που φορούν γραβάτα και ενοχλούνται που αυτός δεν φορά και προσπαθούν να τον πείσουν να φορέσει. Αλλά αυτός επιμένει σθεναρά – δεν φοράει.
ΕΙΝΑΙ επαναστάτης. Είναι ένας επαναστάτης Κύριος. Αρνείται μια πτυχή του ενδυματολογικού κώδικα του Κυρίου καπιταλιστή. Οι επαναστάτες Κύριοι ασκούν μια ακαταμάχητη γοητεία στους Υποτελείς. Αυτό το γνωρίζουν οι Κύριοι μόνο που δεν μπορούν να αρνηθούν και να πετάξουν τα σύμβολα της Κυριαρχίας τους. Πού οφείλεται αυτή η γοητεία; Όταν δεν φοράει γραβάτα ο Κύριος Τσίπρας στέλνει το μήνυμα ότι δεν είναι Κύριος. Είναι ένας απλός άνδρας, είναι ένας από μας – γι αυτό και τον προσφωνούμε με το όνομά του – ο Αλέξης, ο Αλέξης μας. Ο Ανδρέας! Όταν λέγαμε κάποτε Ανδρέας εννοούσαμε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος επίσης δεν φορούσε γραβάτα αλλά ζιβάγκο! Αν δεν κάνω λάθος, φόρεσε στο τέλος. Ο Αλέξης δεν θα φορέσει.
ΘΑ μου πείτε: πετάει ένα φαλλικό και πολεμικό και κυριαρχικό σύμβολο από πάνω του! Αυτό δεν τον αποδυναμώνει ως Κύριο; Όχι! Να τι μας λέει ο Αλέξης όταν δεν φοράει γραβάτα: Είμαι τόσο άνδρας που δεν χρειάζεται ούτε να το δείξω ούτε να το συμβολίσω. Η γοητεία που ασκούσε ο Ανδρέας στις γυναίκες, και σήμερα ο Αλέξης, είναι αδιαμφισβήτητη. Αρνείται ένα σύμβολο της ανδρικής πατριαρχικής καπιταλιστικής Κυριαρχίας για να αυξήσει την ισχύ του! Επαναστατεί κατά του ανδρικού ενδυματολογικού κώδικα για να αποσπάσει την πίστη, την υπακοή και την αφοσίωση των Υποτελών υπάκουων υπηκόων.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για πολύ αποτελεσματική πρακτική της Εξαπατητικής Τέχνης και Επιστήμης. Εντάσσεται στο αυτοακυρωτικό λόγο, για τον οποίο θα γράψουμε αύριο – μάλλον όποτε μπορέσουμε. Όλη η επαναστατικότητα του Αλέξη έχει περιοριστεί στην απόρριψη της γραβάτας και αυτή η επαναστατικότητα χρησιμοποιείται για να γίνει πιο αποτελεσματικός ανθρωποβοσκός Κύριος, για να αυξήσει την ισχύ της Κυριαρχίας του. Η τέχνη της απάτης σε όλο της το ανυπέρβλητο μεγαλείο. Μέχρι και την επανάσταση έκανε μέσον εξαπάτησης.
Ο απατεώνας είναι εξαρτημένος από την απάτη όπως το πρεζάκι από την πρέζα – δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν. Ούτε ο Αλέξης μπορεί να ζήσει χωρίς την απάτη – είναι η πρέζα του. Ο Κύριος Τσίπρας είναι εξαρτημένος από την απάτη, δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την απάτη, είναι απατοπρεζάκιας! Ο πρεζάκιας έχει την ηρωίνη, ο Κύριος την απατεΐνη. Βασικό συστατικό της απατεΐνης είναι ένα στοιχείο που λέγεται αγώνας . Ψηφίζει μνημόνιο, αναλαμβάνει τον συντονισμό της καπιταλιστής επίθεσης και δεν σταματά λεπτό να διατυμπανίζει ότι θα αγωνιστεί.
Θα τα ξαναπούμε σε λίγες μέρες.