του λαμπε ρατ
«Η σκέψη δεν είναι η νοητική αναπαραγωγή αυτού που ούτως ή άλλως υπάρχει. Στο βαθμό που δεν διακόπτεται, η σκέψη συντηρεί τη δυνατότητα. Η ακόρεστη πλευρά της, η αποστροφή της απέναντι στη βιαστική ικανοποίηση, αρνείται την ανόητη σοφία της παραίτησης. Η ουτοπική στιγμή στη σκέψη είναι τόσο ισχυρότερη όσο λιγότερο αυτή –επίσης μια μορφή υποτροπής– εξαντικειμενικεύεται σε ουτοπία, υπονομεύοντας συνακόλουθα την πραγμάτωσή της. Η ανοικτή σκέψη παραπέμπει πέρα από τον εαυτό της. Από την πλευρά της, αποτελεί μια συμπεριφορά, μια μορφή πράξης, που συγγενεύει περισσότερο με τη μετασχηματιστική πράξη παρά με μια συμπεριφορά που είναι συγκαταβατική για χάρη της πράξης».
Τέοντορ Αντόρνο
«Η ελπίδα είναι το αντίθετο της ασφάλειας, της αφελούς αισιοδοξίας. Η κατηγορία του κινδύνου ενυπάρχει πάντα μέσα της. Η ελπίδα δένει μια σημαία στο κατάρτι, ακόμη και μέσα στην παρακμή, με την έννοια ότι δεν δέχεται την παρακμή, ακόμη και όταν αυτή η παρακμή είναι ισχυρή».
Έρνστ Μπλοχ
Η Αριστερά ως ιδέα, σκέψη, ήθος και πρακτική πέθανε και επισήμως χθες το βράδυ στο Σύνταγμα (εντός και εκτός κοινοβουλίου). Εντός υπουργοί και βολευτές που διαφωνούν κάθετα με τα μέτρα -και αρκετοί/ές τα καταψηφίζουν χωρίς να παραιτούνται- αλλά στηρίζουν την πρώτη φορά κυβερνώσα Αριστερά, και εκτός ελάχιστοι διαδηλωτές και ακτιβιστές που αντιπολιτεύονται αμήχανα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με ντουντούκες και τραγούδια ή με μολότωφ. (Δεν αναφέρουμε καν το στρατό του ΚΚΕ που παρέλασε. Αυτοί δεν πρόκειται να πεθάνουν ποτέ. Θα παραμείνουν ανάμεσά μας νεκροζώντανοι για πάντα. Σαν το Μίκη Θεοδωράκη ένα πράγμα.)
Αυτό που απέμεινε, για να μας φάει τη ζωή, είναι η υπαρκτή Αριστερά, η Αριστερά του υπαρκτού φιλελευθερισμού, του εξορθολογισμού, του εκσυγχρονισμού και της τεχνοφιλίας, του δημοκρατισμού και του πτωχοπροδρομισμού, του τεχνοκρατικού ανθρωπισμού.
Όσοι και όσες από τους common people γαντζώνονται ακόμα από το πτώμα της Αριστεράς, το κάνουν γιατί προτιμούν την ασφάλεια, τη συνήθεια και την οκνηρία από τον ωραίο κίνδυνο της αυτονομίας και τη ζωντάνια της σκέψης. Όσοι και όσες από τους common people γαντζώνονται πλέον από την υπαρκτή Αριστερά και το μεταμοντέρνο βοναπαρτισμό της (και είναι πολλοί και πολλές), το κάνουν γιατί ο θαυμαστός καινούριος κόσμος τους διαπερνά εγκάρσια, γιατί δεν μπορούν καν να φανταστούν (όχι απλώς να διανοηθούν) μιαν άλλη ζωή.
Ήρθε η ώρα να θάψουμε σιωπηλά το πτώμα της Αριστεράς που βρωμοκοπάει εδώ και καιρό και να προχωρήσουμε, να ανοίξουμε το δρόμο περπατώντας!
Ήρθε η ώρα να μετουσιώσουμε τα διάχυτα αρνητικά συναισθήματα και πάθη μας σε αυτόνομη, υπομονετική και ανυποχώρητη σκέψη και σε αυτόνομη, ανυπόμονη και ανυποχώρητη πράξη. Στη σκέψη της τρέλας και στην τρέλα της πράξης! Αλλά να κρατάμε αμείωτη την ένταση μεταξύ τους. Η σκέψη που υπάγεται πλήρως στην πράξη γίνεται ιδεολογία. Και η πράξη που εκφεύγει τελείως της σκέψης γίνεται πρακτικισμός.
Ήρθε η ώρα να γίνουμε το παράδειγμα ενός νέου πνεύματος, που γειώνει εντός του τις περισσότερο ή λιγότερο μείχιες ανθρώπινες ανάγκες και επιθυμίες, πέρα και από τον ελιτισμό και από τον ποπουλισμό-εργατισμό. Ούτε καθαρόαιμη αποστασιοποίηση, διαχωρισμός και ψευδο-δραστηριότητα στο όνομα μιας ιδεολογίας-ταυτότητας ούτε απροϋπόθετη συμπόρευση και ψευδο-δραστηριότητα στο όνομα μιας, κατ’ ουσίαν, ιδεολογίας της μη ιδεολογίας-ταυτότητας. Οφείλουμε διαρκώς να ψάχνουμε και να βρίσκουμε τρόπους να γινόμαστε και να είμαστε ταυτότητες ανοιχτές στην ετερότητα, άρα ταυτότητες ετερογενείς και μη συμπαγείς, ταυτότητες «μη ταυτότητες», που δεν θα διολισθαίνουν όμως σε μια απόλυτη ρευστότητα (που είναι μια αντεστραμμένη ομοιογένεια), που θα κρατούν ζωντανή την ένταση και την αρνητική διαλεκτική μεταξύ του εγώ και του άλλου, αλλά θα αναγνωρίζουν ταυτόχρονα τη βαθύτερη κοινότητα της ανθρώπινης μοίρας και θα συμπάσχουν με τον κόσμο που βρίσκεται ολόκληρος μέσα σε ένα λουλούδι.
Υπάρχουμε μπροστά στην ιστορία, και η ιστορία πρέπει να λογαριάζεται μαζί με αυτό το «Υπάρχουμε», το οποίο, με τη σειρά του, οφείλει να διατηρεί την ακεραιότητά του μέσα στην ιστορία.
Και για το τέλος,
We will make it through the day
And then the day becomes the night
We will make it through the night
Όχι γιατί είμαστε ανθεκτικοί (όπως μας συμβουλεύει να γίνουμε η κουφάλα και λέρα της κυβερνολογικής, ο αιώνιος πασόκος Αντώνης Λιάκος).
Αλλά γιατί είμαστε εύθραυστοι και πονάμε.
λαμπε ρατ
16 Ιουλίου 2015
Αυτοκαθορισμός: Κομμουνισμός. Δεν έχουν νόημα οι νέες λαμπερές λέξεις
Δεν νομίζω Θανάση να κοκκινήσεις με την γλώσσα μου…αλλά κάτι Μπλόχ και κάτι Αντόρνο είναι αυτό που λέμε “χέστηκε η φοράδα στο αλώνι”. Έχω και άλλα για τους δυτικοδιανοούμενους και τις ιδεολογίες τους που τόσο εμμένετε να αγαπάτε: Είναι τόσο νεκροί όσο νεκρή είναι και η αριστερά που κηδεύετε απόψε χωρίς να ξέρετε πως μπαίνετε και σεις στον τάφο..
Και δεν θα αναστηθείτε. Το μόνο που μένει στους λαούς (σόρυ τους κομον πιπολ-ς) είναι να ανασυγκροτήσουν με σύνεση αλλά και θάρρος τον πραγματικό λαϊκό πόλεμο, όπως τον ξέραμε και όπως θα παραμείνει πάντα, με τις αντιφάσεις του, και τα όποια αδιέξοδά του. Όλα τα άλλα είναι αέρας κοπανιστός μετα συγχωρήσεως, ευρωδιανοουμενίστικος ο οποίος κηδεύεται μαζί με την ευρωριστερά..
Αυτό που κηδεύεται είναι ένα αριστερό τηλεοπτικό προσωπείο.
Αυτό που κηδεύεται είναι η πίστη ότι κόμματα-κομήτες που γιγαντώνονται μέσα σε λίγους μήνες με μόνο συνεκτικό κρίκο τη δίψα για πρόσβαση στην εξουσία και τα ρουσφέτια της , ότι τέτοια κόμματα μπορούν να γίνουν εφαλτήριο προόδου μιας κοινωνίας.
Αυτό που κηδεύεται είναι η ιδέα ότι ο αριστερός λόγος έχει αξία από μόνος του χωρίς να χρειάζεται να συνοδεύεται από ‘αριστερές πράξεις’ και αριστερή κουλτούρα.
Οπότε η συζήτηση που πρέπει να ανοίξει είναι ‘ Ποιά είναι τα στοιχεία μιας αριστερής κουλτούρας;’
Το να έχεις πόθεν εσχες με 10 ακίνητα και 500.000 € καταθέσεις αποτελεί στοιχείο μιας ‘αριστερής κουλτούρας’;
Το να γίνεσαι κλεπτοπόδοχος της παράνομης προβολής και αναγνωρισιμότητας που προσφέρουν τα ιδιωτικά ολιγαρχικά ΜΜΕ αποτελεί στοιχεία μιας αριστερής κουλτούρας;
Το να διαφημίζεις την coca cola και άλλες πολυεθνικές μέσα από τα έντυπα του κόμματός σου αποτελεί άριστερή κουλτούρα ;
Το να είσαι ψεύτης του κερατά και να απολαμβάνεις προνόμοια εις βάρος άλλων συνανθρώπων σου επειδή σε πίστεψαν αποτελεί στοιχείο α) αριστερής κουλτούρας β) αστικής κουλτούρας γ) αλητίστικης κουλτούρας ;
Το να κοιτάς να κρατήσεις την εξουσία για να βολέψεις δικού σου ανθρώπους αποτελεί στοιχείο αριστερής κουλτούρας;
Το να ανακαλύπτεις συνωμοσίες από ξένα κέντρα που θέλουν να βάλουν φωτιά στο σύμπαν για να καλυψεις αδυναμίες σου αποτελεί στοιχείο ‘αριστερή κουλτούρας’ ή στοιχείο κουλτούρας απατεώνων;
Το να πρέπει να γίνεις κυβέρνηση για να μπορέσεις να δώσεις δείγματα πρακτικών λύσεων που μπορεί να οδηγήσουν την κοινωνία μπροστά αποτελεί στοιχείο ‘αριστερής κουλτούρας’ ;