Ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια προς την γκιλοτίνα, λέγεται ότι ο Λουδοβίκος ΙΣΤ’ είπε:
Όλα τούτα διαφαίνονταν εδώ και δέκα χρόνια. Τι με οδήγησε στον εφησυχασμό;
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Υπάρχουν πολλές οργανώσεις και δεξαμενές σκέψης που το βασικό τους έργο είναι η παρακολούθηση της εξέλιξης του παγκόσμιου καπιταλισμού. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι το πιο γνωστό και το πιο σημαντικό διότι παίρνει αποφάσεις και τις εκτελεί, επιχειρεί δηλαδή να επεμβαίνει με κατευθυντήρια γραμμή όχι μόνο την εξέλιξη του παγκόσμιου καπιταλισμού αλλά έχοντας διαμορφώσει και μια στρατηγική. Ως προς την εξέλιξη του παγκόσμιου καπιταλισμού, τα νέα δεν είναι καθόλου μα καθόλου ευχάριστα:από το 1975 ο ρυθμός ανάπτυξης του Παγκόσμιου Ακαθάριστου Προϊόντος μειώνεται συνεχώς, όταν από το 1945 μέχρι το 1975 ήταν αυξητικός σε ποσοστό 5% ετησίως! Τώρα βαίνουμε ολοταχώς προς μια παγκόσμια ύφεση, η οποία θα διαρκέσει πολλές δεκαετίες, κατάσταση που μας επιτρέπει να διατυπώνουμε τη θέση της συρρίκνωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.
Ως προς τη στρατηγική: αν και ο ρυθμός ανάπτυξης του παγκόσμιου κοινωνικού πλούτου μειώνεται συνεχώς, δεν παύει και δεν θα παύσει να είναι τεράστιος, τόσο τεράστιος που φτάνει και περισσεύει όχι μόνο να ζήσουμε όλοι και όλες καλύπτοντας τις βασικές μας ανάγκες αλλά και να επιλύσουμε τα χρόνια και οξυμένα παγκόσμια κοινωνικά προβλήματα. Αυτές είναι τεράστιες δυνατότητες της εποχής μας. Οι δυνατότητες αυτές πρέπει και να αποσιωπηθούν αλλά και να καταστραφούν. Αυτός είναι ο νεοφιλελευθερισμός, η προληπτική αντεπανάσταστη σε μια παγκόσμια κοινωνική επανάσταση που θα μπορούσε να συμβεί και να γενικευτεί. Εάν δεν αναμενόταν, προς τι η προληπτική αντεπανάσταση;
Προς το παρόν, ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης της συρρίκνωσης του καπιταλισμού δεν είναι ένας εκτεταμένος και καταστροφικός και εξοντωτικός πόλεμος αλλά η επέκταση του καπιταλισμού στις κοινωνίες όπου επιβιώνουν προκαπιταλιστικοί τρόποι παραγωγής, στο μεγαλύτερο δηλαδή μέρος του πλανήτη. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: η παγκόσμια πνευματική, πολιτισμική, οικονομική, κοινωνική αλλά και πολιτική κατάσταση δεν επιτρέπει στον Κύριο καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος να αποφασίσει για το ρυθμό της επέκτασης. Το δίλημμα που αντιμετωπίζει ο Κύριος είναι: ταχεία και βίαιη επέκταση του καπιταλισμού ή αργή και σταδιακή; Υπάρχουν δύο στρατόπεδα, αυτό που θεωρούν ότι είναι πανίσχυροι και ανίκητοι και αυτοί που θεωρούν ότι δεν είναι πανίσχυροι, ότι δεν τους επιτρέπεται να εξοβελίσουν την έκπληξη, το μη αναμενόμενο, το μη προσδοκώμενο – μια παγκόσμια κοινωνική αναταραχή.
Θεωρώ ότι τώρα, δεδομένης της πολύ αποθαρρυντικής παγκόσμιας κατάστασης του καπιταλισμού, έχουν ταχθεί υπέρ της ταχείας και βίαιης επέκτασης. Και δεν υπάρχει πιο ταχεία και πιο βίαιη επέκτασης από την χρεοκοπία του Κράτους και το κλείσιμο των τραπεζών. Με μια τέτοια χρεοκοπία, τα περισσότερα, να μην όλα, μικρά μαγαζάκια, όλοι οι αυτοαπασχολούμενοι και ελεύθεροι επαγγελματίες και πολύ μικρές και μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, παραγωγικές, μεταποιητικές και εμπορικές, θα εξαφανιστούν από προσώπου γης μέσα σε λίγες μέρες! Επαναλαμβάνω: μέσα σε λίγες μέρες.
Η επέκταση του καπιταλισμού στην ελληνική κοινωνία και η δραστική συρρίκνωση του Κράτους θα γίνει είτε αργά και σταδιακά είτε ταχέως και βίαια. Και όσοι και όσες νομίζουν ότι η δραχμή θα αποτρέψει αυτή την εξέλιξη, τι να πω και τι να γράψω! Εάν γίνει αργά και σταδιακά, θα ολοκληρωθεί μέχρι το 2025. Πολλές και πρόσφατες ενδείξεις μας επιτρέπουν να υποστηρίξουμε ότι αυτή η λύση έχει εγκαταλειφθεί και ότι έχει προκριθεί η ταχεία και βίαιη επέκταση, ότι δηλαδή οδεύουμε προς χρεοκοπία του Κράτους και των τραπεζών. Επιδιώκουν να μας χρεοκοπήσουν – όντας μια πλούσια, κομμουνιστική δηλαδή, καπιταλιστική κοινωνία. Πρόκειται για μια αντίφαση την οποία έχω κάνει κορνίζα και την έχω κρεμάσει σε περίοπτη θέση μέσα στο σαλόνι του εγκεφάλου μου – το οποίο διαθέτει και μπαρ και τζάκι και βιβλιοθήκη.
Ξημερώνει και θα γίνω πιο συνοπτικός, θελωπρέπει να πάω να ποτίσω τις πιπεριές. Ας υποθέσουμε ότι γίνεται το δημοψήφισμα και ότι ο λαός λέει όχι στα μέτρα σε ποσοστό 75-80%. Και μετά; Μετά, ο Κύριος θα πει αυτό που λέει εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια:
ποιος τον γαμάει τον λαό!
Έχετε την εντύπωση ότι δεν θα το πει; Ας την έχετε, εγώ δεν την έχω. Ωραία, δεν τα θέλετε τα μέτρα, πάρτε μια χρεοκοπία να με θυμόσαστε κι εσείς και τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας. Θυμάστε ότι προ ημερών που έγραφα ότι ο απατεώνας δεν μπορεί να μην είναι βλάκας; Θα το θυμάστε. Ο απατεώνας πάντα βρίσκει ένα σημείο διαφυγής, ένα σημείο διεξόδου – αυτό το σημείο διαφυγής αναδεικνύει την βλακεία του. Και όταν κάνει την πρώτη βλακεία μετά ακολουθούν και άλλες πολλές.
Ας αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για την χρεοκοπία. Εάν δεν γίνει, δεν έγινε. Το 2025 όμως δεν είναι πολύ μακριά! Εάν γίνει όμως, ας είμαστε έτοιμοι. Θεωρώ ότι ένας τρόπος υπάρχει και να την αντιμετωπίσουμε και να νικήσουμε: η φυγή, όχι η πάλη. Την κάνουμε από τις πόλεις και βρίσκουμε καταφύγιο σε χωριά, σε εξοχικά, σε μικρές επαρχιακές κωμοπόλεις, παράγουμε και ανταλλάσσουμε τροφή – και τροφοδοτούμε αυτούς και αυτές που θα μείνουν πίσω.
Δεν θα τους ξεχάσουμε.
Σχολιάστε ελεύθερα!