φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΕΝΩ γνωρίζουμε καλά τον ιστορικό ανταγωνισμό μεταξύ των ευρωπαϊκών Κρατών, δήλα δή μεταξύ των καπιταλιστικών τάξεων της Ευρώπης, η μεταξύ τους συνεργασία είναι μια επιπλέον αθέατη πλευρά της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής Κυριαρχίας. Η συνεργασία αυτή υπάρχει ως αναγκαία και επαρκής συνθήκη για την ενίσχυση και διαιώνιση της Κυριαρχίας: εάν εμφανιστεί κάποιο πρόβλημα, πρόβλημα που θα μπορούσε ενδεχομένως να αποδυναμώσει την Κυριαρχία, την αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων (και παραγωγής), οι καπιταλιστές σπεύδουν να το αντιμετωπίσουν συλλογικά και συνεργασιακά. Το πρόβλημα που υπάρχει σήμερα είναι το πρόβλημα της προϊούσας συρρίκνωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, άρα και του Κράτους, την αντιμετώπιση και λύση του οποίου έχει αναλάβει ο λεγόμενος νεοφιλελευθερισμός.
Ο νεοφιλελευθερισμός είναι πνευματικό και πολιτικό τέκνο του αγγλικού πουριτανισμού, ιδεολογία του πρώιμου καπιταλισμού, δήλα δή του αγγλικού ατομικισμού: ο καθένας θα κοιτάξει την πάρτη του ανταγωνιζόμενος αγρίως με τους γύρω του. Αυτός είναι ο πουριτανισμός, εάν θέλουμε να μιλάμε απλά και χωρίς να μασάμε τα λόγια μας. Με άλλα λόγια είναι η ιδεολογία που ανταποκρίνεται στην ακάθεκτη επέκταση του καπιταλισμού. Ένας από τους αντιπάλους του είναι ο λαϊκισμός. Ο λαϊκισμός είναι η αντίδραση στην επέκταση του καπιταλισμού. Κάθε κοινωνική κατηγορία, κάθε κοινωνική τάξη του παρελθόντος, δηλαδή των προκαπιταλιστικών τρόπων παραγωγής που προϋπήρξαν και συνυπάρχουν εν πολλοίς με τον καπιταλισμό, που αντιδρά στην επέκταση του καπιταλισμού θεωρείται λαϊκιστική και αντιμετωπίζεται ως εμπόδιο στην πρόοδο, δηλαδή εμπόδιο στη επέκταση του καπιταλισμού.
ΕΑΝ ένας τρόπος αντιμετώπισης της συρρίκνωσης του καπιταλισμού, της κρίσης του κεφαλαίου, είναι η εξαφάνιση προκαπιταλιστικών τρόπων παραγωγής και μη ανταγωνιστικών καπιταλιστικών επιχειρήσεων, τότε ο λαϊκισμός θα επανέλθει στον προσκήνιο και θα μας απασχολήσει πολύ, θεωρητικά και πολιτικά, όπως θα μας απασχολήσει πολύ και το άμεσα συσχετιζόμενο με τον λαϊκισμό ζήτημα όλων των μικροαστικών τάξεων, παραδοσιακών και νέων. Ενώ αυτή είναι η γενική εικόνα, υπάρχει μια μύγα μέσα στη καρδάρα με το γάλα.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για το χάσμα μεταξύ του ελληνικού Κράτους και της κοινωνίας των Υποτελών. Το χάσμα αυτό είναι δημιούργημα ιστορικό και υπήρχε σε όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες που μετέβαιναν από τον φεουδαρχισμό στον καπιταλισμό. Το καπιταλιστικό Κράτος κατάφερε και αποίκισε όλα τα κοινωνικά πεδία και μπόρεσε να τα ελέγξει. Το ελληνικό Κράτος δεν μπόρεσε να φέρει σε πέρας τη διαδικασία ασφυκτικής, αποπνικτικής και αποτελεσματικής επιτήρησης και ελέγχου της κοινωνίας των Υποτελών. Αυτό είναι το ελληνικό χάσμα, το οποίο διατύπωσε προ πολλών ετών εναργώς ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: άλλο το Κράτος κι άλλο ο λαός. Την ύπαρξη του χάσματος καταγράφει πολύ χαρακτηριστικά και η φράση, το Κράτος κάνει τα στραβά μάτια, δεν βλέπει δηλαδή, δεν θέλει να δει.
ΤΟ ελληνικό χάσμα διαιωνίζεται διότι βολεύει και συμφέρει και το Κράτος, το ίδιο το Κράτος ως μηχανισμό και τους καπιταλιστές όλων των μεγεθών, και τους Υποτελείς. Και το Κράτος και οι Υποτελείς ενώ διαμαρτύρονται ότι δεν έχουμε Κράτος, κάνουν το κάθε τι για να μην έχουμε. Οι εκδηλώσεις του χάσματος είναι πολλές και γνωστές: δωροδοκία, πελατειακό σύστημα, φοροδιαφυγή, φοροαπαλλαγή, κλοπή κρατικής περιουσίας, παραοικονομία, παρανομία και άλλα πολλά. Λατρεία του Κράτους και αντικρατισμός συνυπάρχουν και συμβιώνουν. Το Κράτος είναι και Υπηρέτης και Προστάτης (νταβατζής)
ΤΟ ελληνικό χάσμα είναι ένα φαινόμενο μοναδικό, αξιοπερίεργο. Φέρνει σε αμηχανία τα άλλα ευρωπαϊκά Κράτη, δεξαμενές σκέψης, θεωρητικούς της πολιτικής φιλοσοφίας και άλλους πολλούς. Θεωρείται ως ένα οξύτατο πρόβλημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί και να επιλυθεί διότι πολλοί κίνδυνοι ελλοχεύουν. Το ζήτημα είναι πώς θα γίνει αυτό! Μια προσωρινή, κατασταλτικού χαρακτήρα χρεοκοπία είναι ένας τρόπος. Οι ίδιοι όμως οι σχεδιαστές της λύσης αυτής αναρωτιούνται κατά πόσο είμαστε σε θέση να σκηνοθετήσουμε τη ζωή μας , πόσο μάλλον ένα κοινωνικό εγχείρημα και μάλιστα κατασταλτικό. Κι αν η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχό μας – μας επιτρέπεται να αποκλείσουμε αυτό το ενδεχόμενο; Το ελληνικό χάσμα δεν μας το επιτρέπει.
Θα συνεχίσω αύριο το πρωί.
Σχολιάστε ελεύθερα!