φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΤΑ μέτρα θα περάσουν, δήλα δή η συνειδητή και οργανωμένη επίθεση του Κυρίου καπιταλιστή κατά των εργαζομένων και των μικροαστών και μη ανταγωνιστικών επιχειρήσεων θα συνεχιστεί μέχρι να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα αφενός της αύξησης της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων μέσω της εξόντωσης των αντιπάλων και αφετέρου της συρρίκνωσης του Κράτους και του δραστικού περιορισμού των δαπανών του. Θα περάσουν διότι ο Κύριος καπιταλιστής έχει ένα πανίσχυρο όπλο στα χέρια του: το χρήμα. Ο μόνος τρόπος να εξουδετερωθεί αυτό το όπλο είναι η ικανότητα των Υποτελών να ζήσουν, να ζουν χωρίς χρήμα. Επειδή όμως αυτή η ικανότητα σε μια καπιταλιστική κοινωνία, σε μια κοινωνία όπου ο πλούτος είναι ένας μεγάλος σωρός εμπορευμάτων, όπου κυριαρχεί η ανταλλακτική αξία, δεν υπάρχει, οι Υποτελείς είναι ευάλωτοι, ανίσχυροι, άοπλοι. Αναπόφευκτα θα ηττηθούν.
ΤΟ ζήτημα είναι αν θα περάσουν τα μέτρα με ή χωρίς μικρής διάρκειας εκφοβιστική, κατασταλτική χρεοκοπία του Κράτους. Η γνώμη μου είναι ότι θα περάσουν χωρίς χρεοκοπία του Κράτους. Τα μέτρα θα έρθουν στη Βουλή, θα υπερψηφιστούν αλλά με αντίτιμο την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και με αποτέλεσμα ή τον σχηματισμό μιας νέας κυβερνητικής συμμαχίας που θα σώσει το Έθνος, τη χώρα, την πατρίδα και την οικονομία, δηλαδή την κερδοφορία του καπιταλισμού ή την προκήρυξη εκλογών, εάν η Πασοκονεοδημοκρατία αποφασίσει να περιθωριοποιήσει τον δεξιό ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα. Το εάν θέλει ο λαός ή δεν θέλει, μας είναι αδιάφορο. Δική μας είναι η δημοκρατία, λέει ο Κύριος, δεν είναι δική σας. Είμαστε, νιώθουμε παντοδύναμοι και τις εκλογές και τα δημοψηφίσματα τα γράφουμε στα μεγαλοπρεπή αρχίδια μας.
Ο Κύριος καπιταλιστής και οι υπηρέτες του (σύμβουλοι, ειδικοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι) γνωρίζουν πολύ καλά ότι η χρεοκοπία του Κράτους είναι δίκοπο μαχαίρι. Η χρησιμοποίηση του χρήματος ως μέσον διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου μπορεί να αποβεί άκρως αποτελεσματική, να αποσπάσει δηλαδή την πίστη και την αφοσίωση των Υποτελών, και μάλιστα ταπεινωτικά και εξευτελιστικά, αποκαλύπτει όμως και άλλη μια πτυχή του χρήματος και άλλη μια πλευρά του Κυρίου καπιταλιστή. Η χρήση όμως του χρήματος ως μέσου διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου, η μη χρήση του χρήματος ως μέσον πειθάρχησης και καταστολής, είναι αυτοκτονικά και αυτοκαταστροφικά αποτελεσματική.
Η Κυριαρχία, φίλες και φίλοι, και πολύ περισσότερο η καπιταλιστική, όπως θα δούμε, θεμελιώνεται, αναπαράγεται και ενισχύεται με την κινητοποίηση των Υποτελών. Ο Κύριος είναι κινητήρας: η λέξη κινητήρας είναι ένα όνομα που δηλώνει το πρόσωπο που δρα, που πράττει – κινητήρας είναι αυτός (-τηρ-ας) που κινεί τους άλλους ή κάτι άλλο. Υπάρχει μια άλλη κατηγορία ονομάτων, τα ονόματα που δηλώνουν το αποτέλεσμα της δράσης: η λέξη κίνημα είναι μία από αυτές. Το κίνημα είναι το αποτέλεσμα της κίνησης που επιβάλλει ο κινητήρας. Δεν νοείται Κυριαρχία χωρίς κίνηση, κινητοποίηση, κινητήρες και κινήματα.
Η προκαπιταλιστική Κυριαρχία και ο πριν τον καπιταλιστή Κύριος ως κινητήρ(ας) κινούσε, κινητοποιούσε, έθετε σε κίνηση τους Υποτελείς και προκαλούσε κινήματα: το κίνημα της εργασίας και το κίνημα του πολέμου. Η απεργία, η αεργία είναι η άρνηση του κινήματος της εργασίας ενώ η λιποταξία είναι η άρνηση του κινήματος του πολέμου. Και τα δύο είναι στάσεις, σταματήματα, ακινητοποιήσεις. Με τον καπιταλισμό εμφανίζεται ένα νέο κίνημα, το κίνημα της κατανάλωσης, το οποίο έχει πάρει τη θέση του κινήματος του πολέμου – ας μη ξεχνάμε ότι κατανάλωση σημαίνει καταστροφή. Δεν πολεμάμε, αγοράζουμε, αφού εργαστούμε για να παραγάγουμε εμπορεύματα. Η σχετική αυτάρκεια μέσω της προσωπικής και της ομαδικής αυτοπαραγωγής και η κλιμάκωσή της είναι άρνηση και του κινήματος της κατανάλωσης και του κινήματος της εργασίας.
Η χρήση του χρήματος ως μέσον διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου, δηλαδή η μη χρήση του και ως μέσον κινητοποίησης, δεν κινητοποιεί αλλά ακινητοποιεί. Όταν υπάρχει χρήμα, τα πάντα κινούνται – είναι ο αριστοτελικός θεός, το ακίνητο που κινεί όλα τα άλλα αλλά δεν το κινεί καμία άλλη ισχυρότερη δύναμη. Όταν δεν υπάρχει χρήμα, τα πάντα ακινητοποιούνται. Όχι μόνο ακινητοποιούνται αλλά προβάλλουν στον ορίζοντα και ενισχύονται οι αρνήσεις του κινήματος της εργασίας και του κινήματος της κατανάλωσης: εάν δεν πληρωθείς γιατί να εργαστείς; Εάν δεν πληρωθείς, πώς θα αγοράσεις;
ΚΑΠΟΙΟΙ υπηρέτες του Κυρίου ισχυρίζονται ότι η μη χρήση του χρήματος κινητοποιεί τους Υποτελείς: θα διαμαρτυρηθούν, θα λεηλατήσουν, θα καταστρέψουν, θα κάψουν· θα διαμαρτυρηθούν, θα λεηλατήσουν, θα καταστρέψουν, θα κάψουν και μετά ή θα σκύψουν το κεφάλι ή θα πεθάνουν από την πείνα: εμείς θα είμαστε πάλι νικητές. Κάποιοι άλλοι όμως άλλα ισχυρίζονται κι άλλα φοβούνται. Φοβούνται μήπως οι Υποτελείς δεν κινητοποιηθούν από την έλλειψη του χρήματος, δεν διαμαρτυρηθούν, δεν λεηλατήσουν, δεν καταστρέψουν, δεν κάψουν αλλά ακινητοποιηθούν: ή θα υποκύψουν ή θα πεθάνουν από την πείνα ή θα βρουν άλλους τρόπους να επιβιώσουν. Αυτό το τελευταίο ενδεχόμενο είναι ο φόβος και ο τρόμος του Κυρίου, ο εφιάλτης Του. Έχουμε πει όμως ότι σε μια καπιταλιστική κοινωνία οι Υποτελείς δεν έχουν την ικανότητα, και την επιθυμία συμπληρώνω, να ζήσουν χωρίς χρήμα. Όσο πιο καπιταλιστική είναι μια κοινωνία τόσο μικρότερη είναι η επιθυμία/ικανότητα να ζήσουν χωρίς χρήμα. Όσο λιγότερο καπιταλιστική είναι, τόσο μεγαλύτερη και η επιθυμία και η ικανότητα.
Η επέκταση του καπιταλισμού, του εμπορεύματος και του χρήματος δηλαδή, μέσω της εξόντωσης προκαπιταλιστικών τρόπων παραγωγής, δεν είναι μόνο μια οικονομική στρατηγική, είναι κυρίως κοινωνική, πολεμική, πολιτισμική: η ικανότητα και η επιθυμία επιβίωσης και ζωής πρέπει να εξαλειφθεί, να ξεριζωθεί σύ.ριζ.α διότι είναι το αντίπαλο δέος του χρήματος ως μέσον διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου από την πλευρά του Κυρίου.
ΑΥΡΙΟ θα εξετάσουμε το ζήτημα της διαμάχης Ανατολής – Δύσης από μαρξιστικής, αναρχοκομμουνιστικής έποψης.