φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Η σωματική αθανασία και η ανάσταση των νεκρών δεν είναι επιθυμίες που επέβαλε ο Κύριος στους Υποτελείς· είναι επιθυμίες κατ΄ αρχήν δικές Του, είναι δικές Του επινοήσεις – οι Υποτελείς τις δέχονται , μιμούμενοι τον Κύριο. Αν και τις δέχονται, οι περισσότεροι δεν πιστεύουν ότι είναι εφικτές· κάποιοι από τους Κυρίους θεωρούν ότι, τουλάχιστον η σωματική αθανασία, είναι εφικτές. Εκείνη όμως που δεν το αποκλείει είναι η Τεχνική και η Επιστήμη. Υπάρχει όμως μια διαφορά: ενώ η σωματική αθανασία θα προκύψει ως δυνατότητα της Τεχνικής (ό,τι μπορεί να γίνει, θα γίνει), για την Επιστήμη είναι επιθυμία και σκοπός. Ας μην συγχέουμε την Τεχνική με την Επιστήμη: η πρώτη εμφανίστηκε με την κατασκευή των πρώτων λίθινων και οστέινων εργαλείων και το βλήμα, όπως θα δούμε αύριο, η Επιστήμη όμως είναι πολύ πρόσφατη. Η Τεχνοεπιστήμη είναι ο συνδυασμός τους (πως η Τεχνική επηρεάζεται από τις επιθυμίες και τις τελικότητες της Επιστήμης) και η Τεχνολογία είναι ο λόγος για την Τεχνική.
Η θρησκεία του ποιμένα Κυρίου καταγράφει επιθυμίες· η Τέχνη τις αναπαριστάνει (ως να έχουν πραγματοποιηθεί)· η Φιλοσοφία εξετάζει τους όρους της εκπλήρωσής τους και η εξ αυτής προερχόμενη Επιστήμη επιχειρεί να τις πραγματοποιήσει, με βοηθό την Τεχνική. Εάν συγκρίνουμε την Ιλιάδα και τη Καινή Διαθήκη θα εντοπίσουμε πάρα πολλές ομοιότητες, και διαφορές ασφαλώς, που μάλλον έχουν περάσει απαρατήρητες. Ένα άλλο πρωινό θα είμαστε διεξοδικότεροι και λεπτομερέστεροι. Όλα τα θαύματα που διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη δεν είναι παρά επιθυμίες: νεκροί ανασταίνονται, τυφλοί βλέπουν, χωλοί περπατούν, ανίατες ασθένειες θεραπεύονται, μισό κιλό σαρδέλες γίνονται τόνοι και άλλα πολλά. Κι ενώ η Ιλιάδα είναι γνήσιος έπος, η Καινή Διαθήκη ως έπος είναι υψηλό μπουρλέσκ: ένας ταπεινός ήρωας κάνει πολλά και αξιόλογα και αξιοθαύμαστα υπερφυσικά κατορθώματα, θαύματα δηλαδή, και αφηγείται ιστορίες πρωτοφανείς για την εποχή τους.
ΘΕΩΡΩ ότι υπήρξε ένας άνθρωπος, που τον έλεγαν Ιησού και μετέπειτα Χριστό, φυσιολογικός, σαν κι εμάς. Θεωρώ ότι η μάνα του γαμήθηκε όπως γαμήθηκε και η δική μας, γεννήθηκε, μεγάλωσε, ήταν φτωχός, δυσκολευόταν πολύ να επιβιώσει εκείνα τα πολύ δύσκολα χρόνια της εξαχρειωμένης ιουδαϊκής Κυριαρχίας και της ρωμαϊκής Κατάκτησης, λόγω της αρπακτικότητας των Κυρίων, έκανε παιδιά με τη Μαρία από τα Μάγδαλα, και πέθανε γέρος, πενήντα χρονών, εξήντα, θα σας γελάσω, μπορεί και ενενήντα. Βέβαια όλα αυτά είναι εικασίες, αν και μερικά ευαγγέλια που δεν υπάγονται στον Κανόνα της Καινής Διαθήκης μας παρέχουν κάποιες μαρτυρίες. Είναι εικασίες που οφείλουμε να διατυπώσουμε εφόσον δεν δεχτούμε ότι τον γέννησε παρθένα, που έμεινε έγκυος από τα αυτιά, ότι κοτζάμ άνδρας δεν γάμησε ποτέ του, ότι έκανε θαύματα, ότι πέθανε και αναστήθηκε την τρίτη μέρα κατά τας Γραφάς, ότι αναλήφθηκε στους ουρανούς και πήγε και κάθισε στα δεξιά του πατέρα του, του Θεού, του Γιαχβέ. Μάλιστα, όλα αυτά κατά τας Γραφάς! Και ποιες είναι αυτές οι Γραφές; Ποιος τις έγραψε; Τις έγραψαν Κύριοι, ποιμενικής καταγωγής. Για ποιο λόγο;
Η Καινή Διαθήκη, ο Χριστός ως λογοτεχνικός ήρωας, είναι μια πτυχή της καταστολής και αφομοίωσης μιας διεύρυνσης του κομμουνισμού σε ένα συγκεκριμένο ιστορικό χωροχρόνο. Ο αρχικός, ο αρχέγονος χριστιανισμός μας δίνει κάποιες μαρτυρίες σχετικά με τη διαδικασία της διεύρυνσης του κομμουνισμού. Απαιτούνται κάποιες προϋποθέσεις και συνθήκες: οικονομική και κοινωνική κρίση. Η διεύρυνση του κομμουνισμού είναι ταυτόσημη με την εμφάνιση ενός δικτύου αλληλεγγύης, αποτέλεσμα της δράσης μιας ομάδας τουλάχιστον στην αρχή. Δεν αποκλείω το ενδεχόμενο αυτή η αρχική ομάδα να ήταν ένας σύνδεσμος δεκατριών οικογενειών: η Καινή Διαθήκη μας λέει για τον Ιησού με τους δώδεκα μαθητές του. Ο λόγος που ο συγγραφέας, οι συγγραφείς παρουσιάζουν αυτό το μοντελάκι, το οποίο εξοβελίζει, διαγράφει, σβήνει γυναίκες και παιδιά είναι ακριβώς αυτός: είναι Κύριοι, εβραίοι ποιμένες, πατριάρχες. Θα μπορούσαν αυτοί οι σκατόμυαλοι και σκατόψυχοι να μας αφηγηθούν την ιστορία αυτού του συνδέσμου οικογενειών, αυτής της διευρυμένης ανθρώπινης ομάδας που θα αριθμούσε τουλάχιστον 50 με 60 μέλη – 26 ενήλικες και άλλα τόσα παιδιά; Ποτέ των ποτών!
ΚΙ εγώ λέω ότι εάν ζούσαμε, στη φύση προφανώς, σε ομάδες των 50-60 ανθρώπων θα επιλύαμε πολλά προσωπικά προβλήματα και θα επιλύονταν με τον καιρό και πολλά παγκόσμια προβλήματα. Θα μου πείτε ότι αυτό δεν γίνεται. Εντάξει, εντάξει, δεν γίνεται. Γίνεται όμως να ζούμε μόνοι και μόνες, ή έστω με άλλον έναν, άλλη μία, με ή χωρίς ένα δύο παιδιά, σε θλιβερά διαμερίσματα, χωρίς καθαρό αέρα, χωρίς καθαρό νερό, χωρίς καθαρή τροφή, να γαμιόμαστε στη δουλείά και όταν δεν γαμιόμαστε να περιφέρουμε το σαρκίο μας από γυμναστήριο σε εκδήλωση κι από ταξιδάκια σε διακοπές ή να τραβάμε μαλακία μπροστά στον υπολογιστή βλέποντας πορνό: αυτό γίνεται – κι αφού γίνεται το κάνουμε. Συγχαρητήρια για την επιτυχία!
ΑΣ μην διαμαρτυρόμαστε μετά που αρρωσταίνουμε και δεν έχουμε κέφια και δεν ξέρουμε τι έχουμε και δεν ξέρουμε πως να γίνουμε καλά. Μην ανησυχείτε! Η Επιστήμη είναι εδώ, και κάνει θαύματα, όπως και η Τεχνική. Πόσο τρόμαξε ο Κύριος με την διεύρυνση του κομμουνισμού, με την αλληλεγγύη των πρώτων χριστιανικών κομμουνιστικών ομάδων! Αυτός ο νέος πολιτισμός, διότι για πολιτισμό επρόκειτο (κάθε διεύρυνση του κομμουνισμού είναι ένας νέος πολιτισμός, ένας νέος τρόπος επίλυσης των υπαρχόντων προβλημάτων – έτσι ορίζω τον πολιτισμό), έπρεπε να εξαφανιστεί από προσώπου γης και εξαφανίστηκε και αυτή η εξαφάνιση ήταν έργο του Κυρίου: ο χριστιανισμός οργανώθηκε, γραφειοκρατικοποιήθηκε και προπαντός τσομπαναραιοποιήθηκε: ο χριστανικός κομμουνισμός έγινε χριστιανικός κομμουνισμός της στάνης, χριστιανική ανθρωποβοσκητική. Τα μέλη των ομάδων έγιναν ποίμνιο, οι ηγέτες ποιμένες, ποιμενάρχες, αρχιποιμενάρχες, αρχιμανδρίτες (μάνδρα είναι η στάνη), ο Χριστός αμνός που θυσιάστηκε και μέχρι να θυσιαστεί κρατούσε ένα αρνάκι στην αγκαλιά του. Μπεεεεε!
Υπέβαλα την αίτηση για τα πεντάμηνα: ΥΕ γενικών καθηκόντων. ΥΕ: Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης – το έχω τελειώσει το Δημοτικό Σχολείο, μα την Παναγία, με 9, λίαν καλώς: έξι λέξεις, τρεις παραλογισμοί: Υποχρεωτικό σχολείο, μέτρηση, αξιολόγηση!
Καριόλια!
Σχολιάστε ελεύθερα!