φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΤΟ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας (μιας καπιταλιστικής κοινωνίας) είναι ότι ανά πάσα στιγμή γνωρίζουμε ποιος είναι ο μεγαλύτερος απατεώνας: ο εκάστοτε πρωθυπουργός. Ποιος είναι σήμερα ο μεγαλύτερος, ο ικανότερος απατεώνας στην ελληνική κοινωνία; Ο πρωθυπουργός μας, ο Αλέξης Τσίπρας. (Τι είναι και γιατί γίνεται η εναλλαγή των ύψιστων απατεώνων θα το εξετάσουμε παρακάτω ή μια άλλη μέρα). Φθάνω σε αυτό το συμπέρασμα όχι μόνο ενθυμούμενος τη ρήση του σοφού παππού μου που έλεγε ότι όσο πιο ψηλά είναι ένα ράφι τόσο πιο άχρηστο είναι αλλά κυρίως διότι θεωρώ το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ως πολίτευμα παγιωμένης πολιτικής απάτης. Και μιας η πολιτική απάτη είναι το δίδυμο αδερφάκι της πολιτικής βίας, η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι το δίδυμο αδερφάκι της δικτατορίας. Όταν η απάτη δεν είναι αποτελεσματική, στο να αποσπά την αφοσίωση και την πίστη των Υποτελών, η προσφυγή στη βία είναι απαραίτητη και αναπόφευκτη.
Η συντριπτική πλειονότητα των Υποτελών, ένας εκ των οποίων είμαι και εγώ, προτιμά την απάτη από τη βία. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι απατεώνες. Γιατί προτιμάμε την απάτη από τη βία; Την προτιμάμε διότι η απάτη παρέχει κάποια ελευθερία, την οποία θα σχολιάσουμε παρακάτω – η ελευθερία αυτή είναι που μετατρέπει τον απατεώνα σε βλάκα: εάν θέλεις συμμετέχεις στο παιχνίδι του παπατζή· επειδή όμως θεωρείς ότι είναι εύκολο να βρεις τον παπά, και να κερδίσεις εύκολα το χρηματικό ποσό που υπόσχεται ο παπατζής, συμμετέχεις. Και σύντομα αντιλαμβάνεσαι ότι δεν μπορείς να νικήσεις – άλλοι φεύγουν απογοητευμένοι κι άλλοι κατανοούν ότι πρόκειται περί απάτης. Η γνώση έρχεται εκ των υστέρων. Είναι παντελώς τυχαίο ασφαλώς ότι το δεξί χέρι του μεγαλύτερου απατεώνα αυτή τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία λέγεται Παπάς.
ΚΑΠΟΙΟΙ υποστηρίζουν ότι οι Υποτελείς αρέσκονται να εξαπατώνται. Διαφωνώ, κατηγορηματικά. Γοητεύονται από τον απατεώνα αλλά δεν αρέσκονται. Δεν είναι του παρόντος· μια μέρα θα γράψω για το πόσο πολύ πικραίνονται οι Υποτελείς, πόσο πολύ εξοργίζονται και αγανακτούν όταν αντιλαμβάνονται όταν τους εξαπατούν. Και πόσο σε εκτιμούν και σε σέβονται και σε αγαπούν όταν βεβαιωθούν ότι δεν τους εξαπατάς. Η ελευθερία που παρέχει η απάτη μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την επίγνωση της εξαπάτησης: εάν συμβεί αυτό, ο απατεώνας μετατρέπεται τάχιστα σε βλάκα.
Ο απατεώνας μια μέρα θα γίνει βλάκας, άρα είναι ήδη· όταν γνωρίζουμε ποιος είναι ο ικανότερος απατεώνας γνωρίζουμε και ποιος είναι και ο μεγαλύτερος βλάκας. Πριν εξετάσουμε γιατί ο απατεώνας είναι βλάκας, πως περιέρχεται στην κατάσταση του βλάκα, θα πρέπει να δούμε τον μεγαλύτερο απατεώνα, τον εκάστοτε πρωθυπουργό, ως την κορυφή μιας ιεραρχίας απατεώνων. Είναι ο ικανότερος, διαθέτει την μεγαλύτερη εξαπατητική δεινότητα. Η εξαπατητική δεινότητα είναι ένας συνδυασμός οξυδέρκειας, διορατικότητας, πονηριάς, υστεροβουλίας και βλακείας. Κάτω από αυτόν και γύρω από αυτόν υπάρχει μια ομάδα απατεώνων και βλακών που αναγνωρίζει την εξαπατητική δεινότητα του πρώτου – δεν είναι primus inter pares, πρώτος μεταξύ ίσων, όχι, κατά κανένα τρόπο. Αυτός ο πρώτος έχει την ικανότητα να αποκρύβει ( η απάτη είναι απόκρυψη) ότι άλλα σκέφτεται, άλλα εννοεί, άλλα λέει κι άλλα κάνει ή θα κάνει, όσο κανένας άλλος: χρησιμοποιεί την ειλικρίνεια, τη ευθύτητα και την αλήθεια ως μέσα για να εξαπατήσει. Είναι υποκριτής, είναι ηθοποιός της πολιτικής σκηνής. Υπάρχει λοιπόν μια ηγετική ομάδα απατεώνων (η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ) στην κορυφή, με επί κεφαλής (όχι επικεφαλής, προτιμώ τις δύο λέξεις) τον μεγαλύτερο απατεώνα, και από κάτω έπονται άλλες ομάδες απατεώνων μικρότερης εμβέλειας: η κοινοβουλευτική ομάδα, το κομματικά και κυβερνητικά στελέχη, κομματικά και μη (Υπουργοί, Γενικοί Γραμματείς).
ΔΕΝ νοείται απάτη χωρίς ελευθερία. Εάν ο άλλος δεν είναι ελεύθερος δεν μπορείς να τον εξαπατήσεις, δεν έχει νόημα. Δεν μπορείς να εξαπατήσεις έναν δούλο, δεν μπορείς να εξαπατήσεις έναν καταδικασμένο σε θάνατο! Η απάτη είναι μια μορφή ακύρωσης της ελευθερίας, όταν όμως δεν υπάρχει ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει και απάτη. Αυτή είναι η δομική αντίφαση της απάτης. Η ελευθερία, αυτό είναι το δράμα, αυτό είναι το πρόβλημα της απάτης, το μειονέκτημά της θέλω να πω, το αδύνατο σημείο της, ο εφιάλτης της. Οι απατεώνες το γνωρίζουν, την υποτιμούν όμως. Η υποτίμηση αυτή αποβαίνει μοιραία. Θεωρούν ότι οι Υποτελείς δεν θα μπορέσουν ποτέ να αντιληφθούν και να συνειδητοποιήσουν την απάτη! Πόσο απατώνται! Δεν υπήρξε ποτέ μέχρι τώρα απατεώνας που να μην αποκαλύφθηκε κάποια στιγμή, αργά ή έγκαιρα.
ΑΠΟ τη στιγμή που ο απατεώνας αποκαλύπτεται περιέρχεται στην κατάσταση του άοπλου. Είναι έμπορος χωρίς χρήμα, είναι πολεμιστής χωρίς όπλα. Η περιφρόνηση της πολιτικής και των πολιτικών (ανδρών) της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι μια σαφής ένδειξη της συνειδητοποίησης εκ μέρους των Υποτελών ότι το όπλο του πολιτικού είναι η απάτη. Ο έμπορος που χάνει το χρήμα θα πάρει τα όπλα· ο πολεμιστής που χάνει τα όπλα θα πάρει το χρήμα· ο πολιτικός που χάνει την απάτη, θα πάρει ή τα όπλα ή το χρήμα.
ΤΟ πέρασμα από την απάτη στο χρήμα ή στα όπλα δεν μπορούν να το κάνουν όλοι οι πολιτικοί· και όσοι το κάνουν πρέπει να το κάνουν με την μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα. Όσοι δεν θα μπορέσουν θα εξασφαλίσουν μια μεγαλειώδη σταδιοδρομία στο πεδίο της βλακείας. Η εξαφάνιση, η ιδιώτευση είναι ο μόνος τρόπος να αποφύγουν να επιδεικνύονται από τους Υποτελείς ως βλάκες που υπήρξαν απατεώνες. Διότι εμείς δεν θα πάψουμε ποτέ και να τους το υπενθυμίζουμε και να τους επιδεικνύουμε.
ΑΥΤΟ επιτάσσει η μακραίωνη λαϊκή παράδοση της εξουδετέρωσης της απάτης σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Τη σοφία αυτής της παράδοσης οι απατεωνοβλάκες πολιτικοί την αγνοούν. Η άγνοια αυτή είναι ένα από τα μεγάλα μας πλεονεκτήματα. Άλλωστε ουδέποτε νομίζαμε ότι οι απατεωνοβλάκες είναι έξυπνοι.
Σχολιάστε ελεύθερα!