φίλες και φίλες, καλή σας μέρα
ΠΡΟΤΕΙΝΩ να δούμε τον ΣΥΡΙΖΑ ως εργολάβο στο πεδίο της πολιτικής που αναλαμβάνει την εργολαβία της διαφύλαξης της κοινωνικής συνοχής, της αποτροπής δηλαδή της όξυνσης του κοινωνικού πολέμου. Τα ερωτήματα που αναφύονται είναι εύλογα: Πότε είναι αναγκαία η ανάθεση αυτής της εργολαβίας; Ποιος την αναθέτει σε ποιον; Ποια θα είναι τα κέρδη του εργολάβου; Θα ολοκληρωθεί το έργο ή θα μείνει ημιτελές;
ΠΟΛΥ συχνά, φίλες και φίλοι, στους καπιταλιστικούς κοινωνικούς σχηματισμούς εμφανίζονται κάποιες ρωγμές, κάποιες ρηγματώσεις, κάποια χάσματα, κάποια απόσταση μεταξύ των Υποτελών και του Κυρίου και Κράτους. Εμφανίζονται όταν η απόσπαση της υπακοής και της αφοσίωσης των Υποτελών εκ μέρους του Κυρίου και του Κράτους αποβαίνει δυσχερής και η βία αποφεύγεται εξ αιτίας του φόβου της διεύρυνσης των ρωγμών. Σε αυτές τις περιπτώσεις προκρίνεται από τον Κύριο καπιταλιστή και το το Κράτος η επιλογή της θεαματικής επανάστασης.
ΗΓΕΤΕΣ αυτής της θεαματικής επανάστασης είναι οι μικροί και μεσαίοι Κύριοι που έχουν στραμμένο το βλέμμα τους προς την κορυφή της κοινωνικής και πολιτικής ιεραρχίας. Αυτοί οι μικροί και μεσαίοι Κύριοι αναλαμβάνουν να φέρουν σε πέρας τη θεαματική επανάσταση ως να είναι κάποια εργολαβία, όπως είναι η κατασκευή ενός αυτοκινητοδρόμου. Δεν υπάρχει καμιά απολύτως αμφιβολία ότι πολλοί μικροί και μεσαίοι Κύριοι είναι εργολάβοι δημοσίων έργων – στον ΣΥΡΙΖΑ θα βρούμε πολλούς, από στελέχη μέχρι ψηφοφόρους. Γνωρίζουν λοιπόν από εργολαβία. Σε εποχή κρίσης, η αδυναμία ανάληψης κατασκευαστικών εργολαβιών ωθεί πολλούς να στραφούν προς την πολιτική εργολαβία. Η αμοιβή τους είναι αδρή – εξασφαλίζουν και πλούτο και ισχύ και φήμη, ό,τι χρειάζεται ένας μικρός ήρωας Κύριος για να θεωρηθεί επιτυχημένος.
ΤΟ έργο που αναλαμβάνουν είναι να εκτονώσουν την κοινωνική δυσφορία μέσω των εκλογών τονίζοντας την ανάγκη της κοινωνικής συνοχής και της εθνικής ενότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παύει στιγμή να διακηρύσσει ότι έρχεται για να ενώσει, όχι να χωρίσει. Τα ρήγματα είναι ορατά, πρέπει όμως να εξαφανιστούν. Και εξαφανίζονται προσωρινά μέσω της ελπίδας ότι η κατάσταση των πληττομένων από την καπιταλιστική επίθεση στρωμάτων θα βελτιωθεί. Και πράγματι θα βελτιωθεί! Η βελτίωση αυτή εμφανίζεται ως ΕΛΠΙΔΑ – εκλογική νίκη, ναι, αλλά νίκη! Είναι σαφές, νομίζω, ότι η ελπίδα είναι υποκατάστατο της επανάστασης. Μοιάζει η ελπίδα να είναι όντως επανάσταση!
ΤΟ νου μας, φίλοι και φίλοι, τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται! Η βελτίωση της κατάστασης των πληττομένων στρωμάτων δεν είναι παρά το επιφαινόμενο, δεν είναι παρά κάλυψη μιας άλλης πολιτικής, της πολιτικής της διαχείρισης των συνεπειών της καπιταλιστικής επίθεσης. Για να ολοκληρωθεί επιτυχώς η καπιταλιστική επίθεση, η καπιταλιστική αναδιάρθρωση που στοχεύει στην αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων μέσω του κλεισίματος πολλών μικρών και μεσαίων, με εργαλεία τη λιτότητα και τη φορολόγηση, πρέπει όχι μόνο να σταματήσει προσωρινά η διεύρυνση της κοινωνικής ρηγμάτωσης, η όξυνση της κοινωνικής διαφοροποίησης, αλλά και να σχηματιστεί η εντύπωση της δυνατότητας βελτίωσης της κατάστασης των θυμάτων της επίθεσης.
ΖΗΣΑΜΕ στο παρελθόν μια παρόμοια πολιτική εργολαβία, αυτήν του ΠαΣοΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Όταν το έργο ολοκληρωθεί, τότε η επίθεση πρέπει να συνεχιστεί. ΤΟ ΠαΣοΚ του Ανδρέα Παπανδρέου ανέλαβε τη διαχείριση της κοινωνικής ρηγμάτωσης των ετών 1974-1981· διήρκεσε μόλις τέσσερα χρόνια και η επίθεση άρχισε και πάλι το 1985. Η εργολαβία όμως του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα διαρκέσει τόσο πολύ. Ενδέχεται να διαρκέσει μερικούς μήνες μόνο. Η βελτίωση της κατάστασης κάποιων κοινωνικών στρωμάτων θα είναι το άλλοθι της σταθεροποίησης, της εμπέδωσης των κατακτήσεων της καπιταλιστικής επίθεσης. Ο εργολάβος ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί ενώπιον δύο μεγάλων ορεινών όγκων, τους οποίους δεν θα μπορέσει να ανατινάξει με τα πυροτεχνήματα που διαθέτει: αφενός την καταβαράθρωση των αυταπασχολούμενων και των μικρομεσαίων και αφετέρου την ανεργία.
Η ρηγμάτωση, η αδυναμία απόσπασης υπακοής και αφοσίωσης οφείλεται σε αυτά τα δύο κοινωνικά προβλήματα. Από τη στιγμή που ο εργολάβος ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσει να τα αντιμετωπίσει και να τα επιλύσει, τόσο η κοινωνική καταβαράθρωση των μικρομεσαίων όσο και η ανεργία θα γενικεύονται και θα οξύνονται. Αυτοί που του ανέθεσαν την εργολαβία θα τον απομακρύνουν ως ανίκανο να ολοκληρώσει το έργο.
ΘΕΩΡΩ πως η επίθεση θα συνεχιστεί μόλις γίνει η εκτίμηση ότι η εργολαβία της διαχείρισης των συνεπειών της επίθεσης των προηγουμένων ετών δεν έχει πια μέλλον. Η περίοδος της διαχείρισης θα θεωρηθεί χαμένος χρόνος και η αναμενόμενη επίθεση θα είναι ακόμα πιο ωμή και πιο αμείλικτη. Η καταβαράθρωση των μικρομεσαίων θα συνεχιστεί γενικευόμενη και οξυνόμενη, ενώ ο αριθμός των ανέργων θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο, αφού η ανάπτυξη καταργεί περισσότερες θέσεις εργασίας από ό,τι δημιουργεί.
Θα σφάξουμε τέσσερα κοκόρια σήμερα.
Αδελφέ, ο ίδιος έλεγε ότι το κόμμα του ήταν το ανάχωμα που εμπόδισε την κοινωνική κατάρρευση το 2008. Εξάλλου είναι και οπαδός της φασιστικής ΕΕ. Όρε γλέντια που θα κάνουμε! Αλήθεια γιαυτό σφάζεις τα κοκόρια;;;;;
Δες όταν βρεις καιρό αυτό το ντοκιμαντέρ (το βάρος των αλυσίδων) για την διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας.
Άνθρωπε μου σε συγχερω για τα γραπτά σου. Τώρα (πριν μια εβδομάδα) σε ανακάλυψα και έχω ξεκινήσει να σε μελετω.
Πιστεύω στη συνωμοσια σε όποια πτυχη της ζωής μας/ιστορίας μας. Με λίγα λόγια δεν υπάρχουν – ίσμος αλλά μόνο ανθρωπισμος. ο λόγος σου όμως με έχει κερδίσει.
Κουράγιο και δύναμη.