η διάρκεια της αριστερής παρένθεσης

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Θα σχολίαζα σήμερα τις σκέψεις του Ίταλο Καλβίνο,  στις Αόρατες Πόλεις, για τη διεύρυνση του κομμουνισμού του παρόντος, του εμμενούς κομμουνισμού όπως εμφανίζεται σε έναν δεδομένο κοινωνικό σχηματισμό, αλλά το σχόλιο του jp στο προηγούμενο σημείωμα με ενθάρρυνε να επανέλθω στο ζήτημα του πρόσφατου επανασχεδιασμού της καπιταλιστικής επίθεσης κατά των Υποτελών Παραγωγών και των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων.

Όταν οι καπιταλιστές Κύριοι και οι Υπηρέτες τους παραδέχονται πως η ελληνική κοινωνία είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση εννοούν πως η ανηλεής επίθεση που στοχεύει στην αναδιάρθρωση του καπιταλισμού εν Ελλάδι δεν ολοκληρώνεται με τον ρυθμό που επιθυμούν. Η ελληνική κοινωνία είναι μια καπιταλιστική κοινωνία, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, αλλά όπως κάθε καπιταλιστική κοινωνία, όπως κάθε κοινωνία, είναι και μια κομμουνιστική κοινωνία, συρρικνωμένη ασφαλώς –  δεν υπάρχει κοινωνία που να μην είναι κομμουνιστική. Η (καπιταλιστική) Κυριαρχία είναι μια μορφή διαχείρισης του εμμενούς κομμουνισμού –  δεν μπορεί να υπάρξει η οποιαδήποτε Κυριαρχία χωρίς τον εμμενή κομμουνισμό. Η ελληνική κοινωνία είναι μια κομμουνιστική κοινωνία πολύ λιγότερο συρρικνωμένη από ό,τι η σουηδική ή η αγγλική, λόγου χάριν.

Είναι ο κομμουνισμός του παρόντος που μπορεί ακόμα να αποκρούει, όσο μπορεί, την καπιταλιστική επίθεση· ή να αντιμετωπίζει και να διαχειρίζεται τις οδυνηρές συνέπειες της επίθεσης: η αντιμετώπιση της ανεργίας με την αλληλεγγύη είναι η ορατή πτυχή του κομμουνισμού του παρόντος. Όταν ο Σαμαράς λέει ότι το 2021 θα είμαστε μια άλλη κοινωνία εννοεί ότι μέχρι τότε, σε εφτά χρόνια, η επίθεση θα ολοκληρωθεί, οι περισσότεροι αυταπασχολούμενοι και μικρομεσαίοι θα εξαφανιστούν, ο χρόνος εργασίας θα επιβάλλει το βασίλειο της εξάντλησης και της ανεργίας, ότι το μεροκάματο, ο μισθός, οι συντάξεις και τα επιδόματα θα είναι τέτοια που θα επιβάλλουν οριστικά και αμετάκλητα τον ατομικισμό, τον μηδενισμό, τον ανταγωνισμό, δήλα δή την επιβίωση και τη σπάνη, ότι η γενίκευση του οικιακού εγκλεισμού θα διαμορφώσει την κατοικίδια κοινωνία και την κατοικίδια δημοκρατία.

 Οι απαιτήσεις της τρόικας και το μέιλ του Χαρδούβελη είναι η πρόσφατη μορφή της καπιταλιστικής επίθεσης. Η επίθεση αυτή έπρεπε να προσαρμοστεί στη κοινωνική και πολιτική συγκυρία και την προσαρμογή αυτή την ανέλαβε ο Χρύσανθος Λαζαρίδης –  ο κωδικός της προσαρμογής: αριστερή παρένθεση.Το καθοριστικής σημασίας πρόβλημα ήταν η διαφαινόμενη αδυναμία να εγκριθεί από τη Βουλή η συγκεκριμένη επίθεση, τα νέα μέτρα. Ένα από αυτά είναι η δραστική περικοπή των συντάξεων, από τη στιγμή που η κρατική επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων σχεδιάζεται να μειωθεί στα 8 δισ., για το 2015, από τα 12! Η κυβέρνηση Σαμαρά θα έπεφτε από τους ίδιους τους κυβερνητικούς βουλευτές –  κάτι τέτοιο όμως δεν έπρεπε να γίνει!

Υπήρχε και το πρόβλημα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Θεωρώ  ότι θα μπορούσε να εκλεγεί Πρόεδρος, ακόμα και με τις ψήφους της Χρυσής Αυγής. Το πρόβλημα όμως της έγκρισης της επίθεσης (των νέων μέτρων) θα παρέμεινε άλυτο, ακόμα κι αν είχε εκλεγεί ο Πρόεδρος. Θα πρέπει λοιπόν να εικάσουμε ότι ο σχεδιασμός εστίαζε στην μη εκλογή Προέδρου, θα πρέπει μάλλον να το θεωρήσουμε βέβαιο. Εάν υπήρχε κάποια ευφάνταστη πολιτική δύναμη, θα ψήφιζε τον προτεινόμενο Πρόεδρο και θα ακύρωνε τον σχεδιασμό αλλά τέτοια πολιτική δύναμη δεν υπάρχει.

Θα πρέπει επίσης να θεωρήσουμε βέβαιο ότι οι οργανωτές του σχεδίου θεωρούν βέβαιη και την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και τον σχηματισμό κυβέρνησης. με λίγα λόγια, η κεντρική ιδέα του σχεδίου είναι η εξής: γιατί να εγκρίνουμε εμείς την επίθεση, ας την εγκρίνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ! . Εάν δεν την εγκρίνει, δεν θα του εγκρίνουμε την ύπαρξη.

Φίλες και φίλοι, ανοίγω την τηλεόραση να δω ειδήσεις και μόλις εμφανίζεται κάποιο ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει από την τηλεόραση μια μπόχα σκατίλας. Τα έχουν κάνει πάνω τους, έχουν σκατώσει τα σώβρακά τους και τις κιλότες τους, μα την Παναγία την Τρύπια! Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πόσο θα διαρκέσει η  αριστερή παρένθεση –  θα εξαρτηθεί από το εάν θα προτιμήσουν τον γκρεμό ή το ρέμα: εάν επιχειρήσουν, εάν προθυμοποιηθούν να εγκρίνουν την επίθεση, θα πέσει η κυβέρνηση· εάν δεν την εγκρίνουν, θα τους παρουσιαστεί μια καλή ευκαιρία να γνωρίσουν τον αδίστακτο Κύριο καπιταλιστή, ο οποίος έχει βγάλει έξω τη πούτσα και περιμένει, όπως είπε και ο Χάρολντ Πίντερ.

Τι θα κάνει ο λαός; Θα ορθώσει το ανάστημά του και θα μπει μπροστά για να αποτρέψει τη στεγνή διείσδυση ή θα δει live τσόντα; Οι επαναστάτες του ΣΥΡΙΖΑ (Λαφαζανικοί, μαοϊκοί, τροτσκιστές, αυτόνομοι)  θεωρούν ότι ο λαός θα βγει στους δρόμους, θα απεργήσει, θα εξεγερθεί, θα επαναστατήσει προκειμένου να υπερασπίσει την κυβέρνηση.

Είναι αφελείς ή απατεώνες;

Είναι και αφελείς και απατεώνες.

Περιμένω με λαχτάρα την μετά τον ΣΥΡΙΖΑ εποχή. Μετά τη διάσπαση και τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, ένα μικρό μέρος της ιστορικής Αριστεράς θα συνεχίσει το ίδιο τροπάριο, μέχρι την ολοκληρωτική του εξαφάνιση, μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια, το πολύ, οι περισσότεροι όμως θα φέρουμε στο προσκήνιο, θα συζητήσουμε, θα επανεξετάσουμε όλα τα ζητήματα, όλα τα ερωτήματα, όλες τις απαντήσεις που έχουμε διατυπώσει εδώ και δύο αιώνες.