‘ Αν σε κάποια δραστηριότητα συναντήσει κανείς δυσκολίες, απλώς τα παρατά· διότι βρίσκει κάτι άλλο να κάνει ή κατά καιρούς έναν καλύτερο δρόμο, ή κάποιος άλλος βρίσκει το δρόμο που έχασε ο πρώτος. Μα δεν πειράζει καθόλου αυτό· αντίθετα, τίποτε δεν προκαλεί τόσο μεγάλη σπατάλη κοινής ενέργειας όσο η αλαζονική θέση ότι είναι κανείς προορισμένος να εμμείνει στην πραγματοποίηση ενός συγκεκριμένου προσωπικού στόχου. Σε μια κοινότητα, που
τη διασχίζουν τόσοι ποταμοί ενέργειας, κάθε δρόμος οδηγεί σ΄ ένα καλό σκοπό, εφόσον δεν το πολυσκέφτεται κανείς και δεν μένει διστακτικός για πολύ. Οι στόχοι είναι βραχυπρόθεσμοι· αλλά και η ζωή είναι σύντομη· έτσι παίρνει κανείς από τη ζωή το μέγιστο αυτού που μπορεί να επιτευχθεί· περισσότερα δεν χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι ευτυχής. Διότι ό,τι επιτυγχάνει, διαμορφώνει τη ζωή του, ενώ ό,τι ανεκπλήρωτο επιθυμεί την παραμορφώνει· για την ευτυχία δεν παίζει σχεδόν κανένα ρόλο η επιθυμία, αλλά το επίτευγμα. Εκτός απ΄αυτό η ζωολογία μας διδάσκει ότι από ένα σύνολο μειονεκτικών ατόμων μπορεί κάλλιστα να προκύψει ένα μεγαλοφυές σύνολο.’
Ρόμπερτ Μούζιλ, Ο Άνθρωπος Χωρίς Ιδιότητες, τ. 1, σελ. 37 (μετ. Τούλα Σιέτη, εκδ. Οδυσσέας)
Σχολιάστε ελεύθερα!