αγαπητέ Αθανάσιε.
θα σου στείλω λίγες ακόμη σκέψεις μου γύρω από το θέμα που θίγεις.
εδώ και χιλιάδες χρόνια, η ιστορία του ανθρώπου, όπως ξέρεις είναι γεμάτη μάχες, ανάμεσα στους εκάστοτε Κυρίους, και τους υποτελείς τους.
όσο και να θέλουμε να το αποφύγουμε, η ανάγκη για ελευθερία, ή για απλή επιβίωση πολλές φορές, για αξιοπρέπεια μάλιστα, μας κάνει να παίρνουμε αποφάσεις που δεν ταιριάζουν με την ψυχοσύνθεση μας.
γιατί είναι αυτή που κουμαντάρει τον κάθε άνθρωπο.
κάποιοι από εμάς επιλέγουμε σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία μας, και τα βιώματα μας.
οι υπόλοιποι, οι πολλοί, πηγαίνουν προς τα εκεί που φυσάει ο εκάστοτε άνεμος.
όταν κάποιος μεγαλώνει με αναγνώσματα για τον Αχιλλέα ας πούμε, θυμάται τις επιλογές αυτού.
άλλος για τον Λεωνίδα, άλλος για τον Εφιάλτη.
άλλοι για τον Μαυροκορδάτο και άλλοι για τον Καραισκάκη.
άλλοι για τον Ράλλη και άλλοι για τον Ράλλη.
όλοι οι δρόμοι για την κοινωνική χειραφέτηση είναι αποδεκτοί.
πρόσεξε. δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε τον Αλέξη, που μεγάλωσε μέσα στο προσταΤΕΥΜΈΝΟ ΠΕΡΙΒΆΛΛΟΝ ΤΗς κΟΥΜΟΥΝΔΟΎΡΟΥ, να θέλει να μοιάσει του Τσε.
ούτε όμως και τον Λάμπρο να έχει για πρότυπο τον Κύρκο, έναν από τους μεγαλύτερους κωλοτούμπες της σύγχρονης ιστορίας.
ας αφήσουμε το κάθε λουλούδι να ανθίσει αυτόνομα.
για την τρομοκρατία των Κρατών δεν είναι υπεύθυνοι οι αντάρτες, αλλά ο κοινωνικός κανιβαλισμός και η ανασφάλεια των μικροαστών που είναι σήμερα η πλειοψηφία.
τον θεό της αγάπης ασπάστηκε η μισή υφήλιος, προσκυνά το πρωί και το μεσημέρι στήνει τραπέζι με τον σύγχρονο διάβολο, που είναι το χρήμα και το εμπόριο.
σέβομαι και τιμώ τις αποφάσεις όλων όσων αγαπούν πολύ.
σε παραπέμπω όμως συγχρόνως στο ποίημα του παλαιστίνιου ποιητή που ανάρτησε φίλη μπλόγκερ στην Ιταλία και μεταφράσαμε στην αέναη κίνηση.
θέλουμε δεν θέλουμε, πρέπει να διαλέξουμε πλευρά.
και το να μην διαλέγουμε, πάλι απόφαση είναι και την σέβομαι.
σεβάσου λοιπόν κι εσύ την απόφαση αυτών που θέλουν να αγωνιστούν, με τον τρόπο τους.
κανένας δεν είχε υποσχεθεί την νίκη στον Λεωνίδα.
ο Αχιλλέας ήξερε πως η ζωή του τελείωνε στην Τροία.
αυτό δεν τους εμπόδισε.
αυτών των ανθρώπων το παράδειγμα μου αρέσει πολύ περισσότερο από αυτό που προτείνεις εσύ.
δεν με εμποδίζει όμως να σε αγαπώ και να επιδιώκω την παρέα σου!
σε ευχαριστώ για τον χρόνο και τον χώρο που μου παραχωρείς και ελπίζω να σε γνωρίσω και μια μέρα από κοντά, μιας και έχουμε κοινό φίλο, κι ας μη το ξέρεις.
με φιλιά, σεβασμό και αναγνώριση για όλα αυτά για τα οποία αγωνίζεσαι στη ζωή σου.
μιχάλης
Σε γενικές γραμμές συνφωνώ με τον φίλο Μιχάλη, αν και κατανοώ πλήρως την συγκράτηση του Αθανάσιου απέναντι στα αδιέξοδα της βίας. Απο εδώ θέλω μόνο να καταγγείλω τα εξής:
1) το άθλιο μπλόγκ ”Αθέμιτα” που λειτουργεί σαν ξεδιάντροπο προπαγανδιστικό όργανο του ισραηλινού κράτους.
2) τον δοκησίσοφο ψευδο-διανοούμενο Άκη Γαβριηλίδη για τον ίδιο λόγο, τον οποίο μάλιστα θεωρώ ως πιο επικίνδυνο ιδεολογικό πράκτορα του ιμπεριαλισμού, που χρησιμοποιεί με σοφιστικό τρόπο τις αδυναμίες του αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος για να ακυρώσει κάθε κριτική στο ρατσιστικό κράτος του Ισραήλ.
2) το ψευδο-αυτόνομο και ψευδο-ελευθεριακό μπλόγκ against για τους ίδιους λόγους..
Και σας καλώ σε μια στοιχειώδη σύμπραξη για την απομόνωση, την αποκάλυψη και την ιδεολογική διαπόμπευση όλων αυτών των άθλιων τύπων..
Διόρθωση@συμφωνώ
και μια πρόσθεση για τον Αθανάσιο
Χίλιες φορές σταλινικός παρά ένα από αυτά τα μουνόπανα φίλε μου
Μιχάλη, εάν ζεις στην Αθήνα, θα κατέβω τέλη Οκτωβρίου, αρχές Νοεμβρίου. Εάν είχα τηλέφωνό σου, θα σου τηλεφωνούσα πάραυτα. Εσύ έχεις δύο (μετά τις εννιά το βράδυ)· θα χαρώ πολύ να ακούσω τη φωνή σου.
Γιάννη, η πρότασή σου απορρίπτεται μετά βδελυγμίας. Χίλιες φορές μουνόπανο παρά μία σταλινικός.
Καλησπέρα Αθανάσιε! Δεν εμφανίζεται το κείμενο εδώ και σε πολλά άλλα άρθρα. Μπορεί να επιλυθεί? Ευχαριστώ!
Θοδωρή, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα γιατί ενώ υπάρχει τίτλος σημειώματος δεν υπάρχει κείμενο· και δεν υπάρχει κείμενο είτε γιατί θα το γράψω αργότερα, εάν το γράψω, είτε γιατί αυτό που θέλω να πω το λέω μόνο με τον τίιτλο κι ας λειτουργήσει ως έναυσμα για τη σκέψη του αναγνώστη, αναγνώστριας.
αγαπητέ Αθανάσιε.
θα σου στείλω λίγες ακόμη σκέψεις μου γύρω από το θέμα που θίγεις.
εδώ και χιλιάδες χρόνια, η ιστορία του ανθρώπου, όπως ξέρεις είναι γεμάτη μάχες, ανάμεσα στους εκάστοτε Κυρίους, και τους υποτελείς τους.
όσο και να θέλουμε να το αποφύγουμε, η ανάγκη για ελευθερία, ή για απλή επιβίωση πολλές φορές, για αξιοπρέπεια μάλιστα, μας κάνει να παίρνουμε αποφάσεις που δεν ταιριάζουν με την ψυχοσύνθεση μας.
γιατί είναι αυτή που κουμαντάρει τον κάθε άνθρωπο.
κάποιοι από εμάς επιλέγουμε σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία μας, και τα βιώματα μας.
οι υπόλοιποι, οι πολλοί, πηγαίνουν προς τα εκεί που φυσάει ο εκάστοτε άνεμος.
όταν κάποιος μεγαλώνει με αναγνώσματα για τον Αχιλλέα ας πούμε, θυμάται τις επιλογές αυτού.
άλλος για τον Λεωνίδα, άλλος για τον Εφιάλτη.
άλλοι για τον Μαυροκορδάτο και άλλοι για τον Καραισκάκη.
άλλοι για τον Ράλλη και άλλοι για τον Ράλλη.
όλοι οι δρόμοι για την κοινωνική χειραφέτηση είναι αποδεκτοί.
πρόσεξε. δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε τον Αλέξη, που μεγάλωσε μέσα στο προσταΤΕΥΜΈΝΟ ΠΕΡΙΒΆΛΛΟΝ ΤΗς κΟΥΜΟΥΝΔΟΎΡΟΥ, να θέλει να μοιάσει του Τσε.
ούτε όμως και τον Λάμπρο να έχει για πρότυπο τον Κύρκο, έναν από τους μεγαλύτερους κωλοτούμπες της σύγχρονης ιστορίας.
ας αφήσουμε το κάθε λουλούδι να ανθίσει αυτόνομα.
για την τρομοκρατία των Κρατών δεν είναι υπεύθυνοι οι αντάρτες, αλλά ο κοινωνικός κανιβαλισμός και η ανασφάλεια των μικροαστών που είναι σήμερα η πλειοψηφία.
τον θεό της αγάπης ασπάστηκε η μισή υφήλιος, προσκυνά το πρωί και το μεσημέρι στήνει τραπέζι με τον σύγχρονο διάβολο, που είναι το χρήμα και το εμπόριο.
σέβομαι και τιμώ τις αποφάσεις όλων όσων αγαπούν πολύ.
σε παραπέμπω όμως συγχρόνως στο ποίημα του παλαιστίνιου ποιητή που ανάρτησε φίλη μπλόγκερ στην Ιταλία και μεταφράσαμε στην αέναη κίνηση.
θέλουμε δεν θέλουμε, πρέπει να διαλέξουμε πλευρά.
και το να μην διαλέγουμε, πάλι απόφαση είναι και την σέβομαι.
σεβάσου λοιπόν κι εσύ την απόφαση αυτών που θέλουν να αγωνιστούν, με τον τρόπο τους.
κανένας δεν είχε υποσχεθεί την νίκη στον Λεωνίδα.
ο Αχιλλέας ήξερε πως η ζωή του τελείωνε στην Τροία.
αυτό δεν τους εμπόδισε.
αυτών των ανθρώπων το παράδειγμα μου αρέσει πολύ περισσότερο από αυτό που προτείνεις εσύ.
δεν με εμποδίζει όμως να σε αγαπώ και να επιδιώκω την παρέα σου!
σε ευχαριστώ για τον χρόνο και τον χώρο που μου παραχωρείς και ελπίζω να σε γνωρίσω και μια μέρα από κοντά, μιας και έχουμε κοινό φίλο, κι ας μη το ξέρεις.
με φιλιά, σεβασμό και αναγνώριση για όλα αυτά για τα οποία αγωνίζεσαι στη ζωή σου.
μιχάλης
Σε γενικές γραμμές συνφωνώ με τον φίλο Μιχάλη, αν και κατανοώ πλήρως την συγκράτηση του Αθανάσιου απέναντι στα αδιέξοδα της βίας. Απο εδώ θέλω μόνο να καταγγείλω τα εξής:
1) το άθλιο μπλόγκ ”Αθέμιτα” που λειτουργεί σαν ξεδιάντροπο προπαγανδιστικό όργανο του ισραηλινού κράτους.
2) τον δοκησίσοφο ψευδο-διανοούμενο Άκη Γαβριηλίδη για τον ίδιο λόγο, τον οποίο μάλιστα θεωρώ ως πιο επικίνδυνο ιδεολογικό πράκτορα του ιμπεριαλισμού, που χρησιμοποιεί με σοφιστικό τρόπο τις αδυναμίες του αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος για να ακυρώσει κάθε κριτική στο ρατσιστικό κράτος του Ισραήλ.
2) το ψευδο-αυτόνομο και ψευδο-ελευθεριακό μπλόγκ against για τους ίδιους λόγους..
Και σας καλώ σε μια στοιχειώδη σύμπραξη για την απομόνωση, την αποκάλυψη και την ιδεολογική διαπόμπευση όλων αυτών των άθλιων τύπων..
Διόρθωση@συμφωνώ
και μια πρόσθεση για τον Αθανάσιο
Χίλιες φορές σταλινικός παρά ένα από αυτά τα μουνόπανα φίλε μου
Μιχάλη, εάν ζεις στην Αθήνα, θα κατέβω τέλη Οκτωβρίου, αρχές Νοεμβρίου. Εάν είχα τηλέφωνό σου, θα σου τηλεφωνούσα πάραυτα. Εσύ έχεις δύο (μετά τις εννιά το βράδυ)· θα χαρώ πολύ να ακούσω τη φωνή σου.
Γιάννη, η πρότασή σου απορρίπτεται μετά βδελυγμίας. Χίλιες φορές μουνόπανο παρά μία σταλινικός.
Καλησπέρα Αθανάσιε! Δεν εμφανίζεται το κείμενο εδώ και σε πολλά άλλα άρθρα. Μπορεί να επιλυθεί? Ευχαριστώ!
Θοδωρή, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα γιατί ενώ υπάρχει τίτλος σημειώματος δεν υπάρχει κείμενο· και δεν υπάρχει κείμενο είτε γιατί θα το γράψω αργότερα, εάν το γράψω, είτε γιατί αυτό που θέλω να πω το λέω μόνο με τον τίιτλο κι ας λειτουργήσει ως έναυσμα για τη σκέψη του αναγνώστη, αναγνώστριας.