το ισραηλινό Κράτος είναι ο Θεός: υπάρχει τρόπος να αποφύγουν οι Παλαιστίνιοι και τον Θεό και την εξόντωση

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

   Διαβάζω στην Παλαιά Διαθήκη, στον Ιησού Ναυή, κεφάλαιο Η΄, τα εξής:

    Και είπεν Κύριος προς Ιησούν· μη φοβηθείς μηδέ δειλιάσεις, λάβε μετά σού πάντας τους άνδρας τους πολεμιστάς και αναστάς ανάβηθι εις Γαί· ιδού δέδωκά εις τας χείρας σου τον βασιλέα Γαί και την γην αυτού· και ποιήσεις την Γαι ον τρόπον εποίησας την Ιεριχώ. . . επέλεξε δε Ιησούς τριάκοντα χιλιάδας ανδρών δυνατούς εν ισχύι και απέστειλεν αυτούς νυκτός. . .  και εγενήθησαν οι πεσόντες εν τη ημέρα εκείνη από ανδρός και έως γυναικός δώδεκα χιλιάδες, πάντας τους κατοικούντας Γαί, πλήν των κτηνών και των σκύλων των εν τη πόλει, πάντα δε επρονόμευσαν (μοίρασαν) εαυτοίς οι υιοί Ισραήλ  κατά πρόσταγμα Κυρίου, όν τρόπον συνέταξε Κύριος τω Ιησοί.

    Με δυο λόγια: μου είπε ο Κύριος να πάω στη Γαί και να τους σφάξω όλους, όπως τους έσφαξα και στην Ιεριχώ, εκτός από τα ζώα, και να τους πάρω τη γη,  κι εγώ πήγα και τους έσφαξα όλους, όπως με πρόσταξε ο Κύριος, ο Θεός. Τί σημαίνει, φίλες και φίλοι, η φράση ‘μου είπε ο Θεός’ – να πάω και να τους σφάξω όλους, να αρπάξω τη γη και να μοιράσω τη λεία σε όλους τους πολεμιστές;  Τί θα γινόταν εάν δεν έσφαζαν τους κατοίκους της Γαι, δεν άρπαζαν τη γη και τα ζώα;

  Θα πέθαιναν από την πείνα· ο μόνος τρόπος να επιβιώσει ο ποιμένας είναι να εκδιώξει ή να εξοντώσει τον γείτονά του, άλλον τρόπο δεν γνωρίζει – αυτή είναι η ποιμενική Ανάγκη.

    Ο Θεός είναι η προσωποποίηση της Ανάγκης – η Ανάγκη, η εξαθλίωση, το φάσμα της λιμοκτονίας  μού είπε, μούυ υπέδειξε, με ώθησε να πάω να τους εξοντώσω όλους και να αρπάξω τη γη και τα ζώα. Ο Θεός είναι η προσωποποίηση της Ισχύος –  μάλλον, η προσωποποίηση της επιθυμίας αύξησης της διαθέσιμης ισχύος. Ο Θεός είναι η προσωποποίηση της Εξόντωσης, του αναπότρεπτου αποτελέσματος του συνδυασμού Ανάγκης και Ισχύος.

   Αυτός είναι ο Θεός, φίλες και φίλοι. Θεός είναι το ισχυρό Κράτος που εξοντώνει κάθε φορά είτε  διότι οι Υποτελείς του χρειάζονται γη, την οποία δεν μπορούν να μοιραστούν με αυτούς που ζουν ήδη σε αυτήν, είτε διότι οι ίδιοι οι Υποτελείς του είναι περιττοί. Σήμερα, Θεός είναι το ισραηλινό Κράτος – αυτό είναι που εξοντώνει σήμερα. Θεός είναι το Κράτος που ήδη εξοντώνει. Χτες ήταν το γερμανικό (που εξόντωσε τους ανέργους προλετάριους), προχτές ήταν το γαλλικό (οι ναπολεόντιοι πόλεμοι ήταν πόλεμος εξόντωσης των επαναστατών αγροτών και εργατών της γαλλικής επανάστασης), πάρα προχθές το ισπανικό (που εξόντωσε τους ιθαγενείς στην Αμερική), το αραβικό, το βυζαντινό, το ρωμαϊκό, το μακεδονικό, το αθηναϊκό.

   Το ισραηλινό Κράτος, ο σημερινός Θεός, εξοντώνει σήμερα τους Παλαιστίνιους για να αρπάξει και το εναπομείναν μέρος της γης όπου ζουν. Έχει αρπάξει ήδη και κατέχει το 75% της Παλαιστίνης, το 90% της καλλιεργήσιμης γης και θέλει να αρπάξει και το υπόλοιπο. Θέλει να διώξει τους Παλαιστίνιους κι αν δεν φύγουν, θα  εξοντώσει πάντας τους κατοικούντας Γάζαν, πλην κτηνών και σκύλων.  Ποιος μπορεί και να σταματήσει τον Εξοντωτή Θεό, το ισραηλινό Κράτος, να εξοντώνει τους Παλαιστίνιους;

    Κανένας, φίλες και φίλοι. Κάποιοι διαμαρτύρονται και λένε ότι το Ισραήλ δεν έχει το δικαίωμα να βομβαρδίζει τους Παλαιστίνιους, κι αφού δεν έχει το δικαίωμα αυτό οφείλει να σταματήσει τους βομβαρδισμούς. Υπάρχει δικαίωμα βομβαρδισμού ενός λαού, μιας πόλης, το οποίο άλλοτε έχουμε κι άλλοτε δεν έχουμε; Ποιος το κρίνει αυτό;  Είχε το δικαίωμα ο στρατός των ΗΠΑ να ρίξει την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα; Το δικαίωμα ή στο παραχωρεί ο ισχυρός Κύριος ή το διαμορφώνεις εσύ ο ίδιος. Το δικαἰωμα του Ισραήλ να βομβαρδίζει τους Παλαιστίνιους δεν το παραχώρησε κάποια ισχυρότερη δύναμη, αφού ισχυρότερη δύναμη από τον  Θεό, από το ισραηλινό Κράτος δεν υπάρχει – τόσο απλά.  Η επιθυμία δεν έχει καμιά σχέση με το δικαίωμα: η επιθυμία δεν έχει όρια, ενώ το δικαίωμα είναι ένα όριο, ένας περιορισμός. Αφού λοιπόν το ισραηλινό Κράτος δεν έχει το δικαίωμα να βομβαρδίζει τους Παλαιστίνιους και το πήρε μόνο του, τότε μόνο μια πολύ ισχυρότερη δύναμη από τον Θεό, από το ισραηλινό Κράτος μπορεί να του το αφαιρέσει. Υπάρχει, ποια είναι και δεν το ξέρω. Ποιός μπορεί να σταματήσει σήμερα τον Θεό, το ισραηλινό Κράτος , να βομβαρδίζει και να εξοντώνει τους Παλαιστίνιους;

    Θα μπορούσε να το σταματήσει μια παγκόσμια γενική απεργία διαρκείας της εργατικής τάξης. Ναι, θα μπορούσε, μόνο που δεν θα γίνει. Άλλη ισχυρότερη δύναμη δεν βλέπω. Αντ΄ αυτού, μπορούμε να προσδοκούμε ότι το Ισραήλ θα ηττηθεί – διότι βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο, λένε κάποιοι.  Ονομάζουν στρατηγικό αδιέξοδο την αδυναμία τους και την  ατολμία τους να  διανοηθούν ότι η στρατηγική του ισραηλινού Κράτους είναι η εκδίωξη/εξόντωση των Πᾳλαιστινίων. Κατά συνέπεια, οι Παλαιστίνιοι θα νικήσουν, μιας και οι αντίπαλοί τους δεν διάθετουν στρατηγική. Την οποία διαθέτουν οι Παλαιστίνιοι: ή να πάρουν πίσω τη γη που τους έχει αφαιρεθεί, με τα όπλα, προφανώς, δεν βλέπω με ποιον άλλον τρόπο, είτε να συνυπάρξουν Εβραίοι και Παλαιστίνιοι σε ένα κράτος ισότιμα και ελεύθερα. Αυτό σημαίνει επιστροφή της γης ή από κοινού χρήση – κάτι που οι Εβραίοι βέβαια δεν δέχονται ούτε με σφαίρες.

    Ερωτώ: υπάρχει τρόπος να σταματήσουμε το Ισραήλ να εξοντώνει τους Παλαιστίνιους; Δεν υπάρχει. Υπάρχει τρόπος να αποφύγουν την εξόντωση οι Παλαιστίνιοι, τώρα, άμεσα, όσο πιο γρήγορα γίνεται;

Υπάρχει!

  Να φύγουν! 

   Εάν μείνουν, θα πεθάνουν – αυτή είναι η τερατώδης ανοησία και ανικανότητα και αναισθησία της ισλαμικής ποιμενικής Χαμάς και άλλων ομάδων· ήδη 200.000 έχουν μείνει άστεγοι στη Γάζα, έχουν φύγει για να σωθούν, γυναικόπαιδα οι περισσότεροι, μεταξύ των οποίων χιλιάδες έγκυες γυναίκες, πολλές ετοιμόγεννες, και βρίσκονται σε ελεεινή κατάσταση – χωρίς τροφή, νερό, φάρμακα.    

   Εάν η εξόντωση αφορά όλους τους Παλαιστίνιους, η αποφυγή της άμεσα είναι αυτή που μπορεί να τους ενώσει. Η γνώμη μου είναι η εξής.

   Οι Παλαιστίνιοι θα έπρεπε να απευθυνθούν προς την παγκόσμια κοινή γνώμη, προς παγκόσμιους οργανισμούς και να πούνε τα εξής:

   Ο σκοπός του ισραηλινού Κράτους και πολλών υπηκόων του είναι να αρπάξει τη γη που μας έχει απομείνει, θέλει να μας διώξει, εμείς αντιστεκόμαστε και μας εξοντώνει. Βλέπουμε ότι δεν μπορούμε να το πολεμήσουμε. Θέλουμε να ζήσουμε, δεν θέλουμε να πεθάνουμε και να ακρωτηριαστούμε. Εάν θέλει τη γη μας , ας την πάρει, έχει αρπάξει ήδη την περισσότερη. Εμείς σταματάμε τις διαμαρτυρίες, σταματάμε τον ένοπλο αγώνα, καταθέσουμε τα όπλα, και φεύγουμε, παίρνοντας μαζί μας και όλους τους Παλαιστίνιους, χωρίς καμιά εξαίρεση, που βρίσκονται στις ισραηλινές φυλακές.

   Απευθυνόμαστε προς όλους τους λαούς, τους διεθνείς οργανισμούς και ζητάμε γη να εγκατασταθούμε. Και γη υπάρχει και πλούτος υπάρχει για να εξασφαλίσουμε τα βασικά της ζωής – δεν θέλουμε πολλά, να ζήσουμε θέλουμε ειρηνικά. Εάν αυτό δεν μπορούμε να το εξασφαλίσουμε στη γη μας, είναι καλύτερα να φύγουμε. Θα πονέσουμε πολύ που θα φύγουμε από τη γη των προγόνων μας, από τη γη στην οποία γεννηθήκαμε αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ζήσουμε ειρηνικά, να σταματήσουμε την αιματοχυσία. Είναι πολύ καλύτερα να φύγουμε μόνοι μας, και να προλάβουμε θανάτους και ακρωτηριασμούς, παρά να εξαναγκαστούμε. 

       Αυτή είναι η μία επιλογή, η επιλογή της φυγής. Η άλλη επιλογή, είναι η επιλογή της παραμονής, του ένοπλου αγώνα, της πάλης. Εάν κρίνουν ότι μπορούν να νικήσουν και να διώξουν ή να εξοντώσουν τους κατακτητές και άρπαγες Εβραίους, ας μείνουν κι ας πολεμήσουν. Άλλο όμως μπορώ κι άλλο επιθυμώ και προσδοκώ. Αλλά, βλέπω, και ποιος δεν βλέπει, ότι η παραμονή είναι ταυτόσημη με την εξόντωση, ότι δεν μπορούν να νικήσουν το ισραηλινό Κράτος, ότι η επιθυμία και η προσδοκία της νίκης είναι ταυτόσημη με την ομαδική αυτοκτονία.

Ο Αλλάχ είναι μεγάλος, αλλά ο Γιαχβέ είναι μεγαλύτερος.