θα ζουν Παλαιστίνιοι στην Παλαιστίνη το 2030;

    φἰλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Μέχρι το 1919 είχαν εγκατασταθεί στην Παλαιστίνη 90.000 Εβραίοι· δεν γνωρίζω πόσοι Παλαιστίνιοι Άραβες ζούσαν εκεί αλλά είναι βέβαιο ότι οι Εβραίοι ήταν μια μικρή μειονότητα. Μέχρι το 1939 είχαν εγκατασταθεί άλλοι 350.000. Σήμερα, ο πληθυσμός του Ισραήλ ξεπερνάει τα 7 εκ., πολύ περισσότερος από αυτόν των Παλαιστινίων. Ο πληθυσμός του Ισραήλ αυξἀνει διαρκώς, μιας και η εγκατάσταση Εβραίων δεν έχει σταματήσει ποτέ, ενώ των Παλαιστινίων μειώνεται διαρκώς, με εκατοντάδες χιλιάδες να έχουν φύγει από τους τόπους που γεννήθηκαν και έχουν διασπαρεί σε πολλές αραβικές χώρες, στην Ευρώπη και η Β. Αμερική. Εάν αυτές οι τάσεις συνεχιστούν σε είκοσι, τριάντα χρόνια ο πληθυσμός του Ισραήλ θα είναι πολύ μεγαλύτερος και των Παλαιστινἰων πολύ μικρότερος.

   Ίσως και πολύ νωρίτερα. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας διατείνεται ότι το 2020 η λωρίδα της Γάζας, όπου ζουν 1,8 εκ. Παλαιστίνιοι, θα είναι μη κατοικήσιμη, μιας και οι κάτοικοι δεν θα έχουν ρεύμα, νερό, φάρμακα και πιθανότατα και τροφή, μιας και το 90% της καλλιεργήσιμης γης ανήκει στο Ισραήλ.  Το ισραηλινό Κράτος έχει πολιορκήσει τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, βομβαρδίζει υδραγωγεία, μονάδες παραγωγής ρεύματος, η Αίγυπτος δεν επιτρέπει γιατρούς, φάρμακα και ανθρωπιστική βοήθεια να περάσουν στην Γάζα, ο ισραηλινός στρατός βομβαρδίζει και ισοπεδώνει ανελλιπώς και ανηλεώς πυκνοκατοικημένες περιοχές, σχολεία, τζαμιά, παιδικές χαρές, αγορές, νοσοκομεία.

   Εάν ρίξουμε ένα βλέφαρο στην ιστορία της περιοχής από το 1850 περίπου, όταν έσκασε,  στην Ευρώπη,  μύτη η σκέψη για εγκατάσταση Εβραίων στην Παλαιστίνη, με την στρατηγική της αργής διείσδυσης να επικρατεί μεταξύ των σιωνιστών στις αρχές του 20ού αιώνα, μέχρι σήμερα, 2014, θα διαπιστώσουμε την επικράτηση άλλοτε της στρατηγικής της συνύπαρξης, με τους όρους του Ισραήλ, δηλαδή της καθυπόταξης των Παλαιστινίων και την υπαγωγής τους στην κατάσταση του δούλου, κι άλλοτε της στρατηγικής της εκδίωξης/εξόντωσής τους.  Το ποια στρατηγική επικρατούσε καθορίζονταν από το διεθνές οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον. Με την διεθνή επικράτηση του νεοφιλευθερισμού, της καταστροφής δηλαδή των δυνατοτήτων της εποχής μας, ήτοι της προετοιμασίας  για την συρρίκνωση του καπιταλισμού, ήτοι της εξόντωσης άχρηστων, περιττών και επικίνδυνων πληθυσμών, με την εξασφάλιση της συντριπτικής οπλικής υπεροχής των Κρατών, με την ήττα της εργατικής τάξης, η στρατηγική της εκδίωξης/εξόντωσης επανακάμπτει για να πραγματοποιηθεί ο τελικός σκοπός: η εκδίωξη και η εξόντωση όλων των Παλαιστινἰων στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη.  

         Θα μπορέσει, φίλες και φίλοι, το ισραηλινό Κράτος να ολοκληρώσει την επίτευξη του σκοπού του, την εκδίωξη/εξόντωση όλων των Παλαιστινίων; Εάν αυτός είναι ο τελικός στόχος, το ισραηλινό Κράτος αδιαφορεί παντελώς εάν οι Παλαιστίνοι μάχονται με όπλα ή υποτάσσονται. Ακόμα κι αν παραδοθούν και αφοπλιστούν και γονατίσουν και σκύψουν το κεφάλι  και ζητήσουν συγγνώμη και έλεος, που δεν θα το κάνουν, όπως φαίνεται, προς το παρόν τουλάχιστον, ο τελικός στόχος είναι τελικός στόχος, και τον συμμερίζεται μεγάλο μέρος του ισραηλινού πληθυσμού: αύριο δεν έχει σχολείο για τα παιδιά στη Γάζα γιατί δεν υπάρχουν παιδιά στη Γάζα, φώναζαν στούς δρόμους προχτές φανατικοί Εβραίοι – κι όταν λέμε φανατικοί Εβραίοι, το γνωρίζουμε πολύ καλά,  εννοούμε τον πληθυσμό που τάσσεται αναφανδόν υπέρ της εκδίωξης/εξόντωσης των Παλαιστινἰων.  

    Δεν μπρούμε να γνωρίζουμε εάν θα μπορέσει το ισραηλινό Κράτος να διώξει/εξοντώσει τους Παλαιστίνιους. Είναι ένα ενδεχόμενο το οποίο δεν μας επιτρέπεται να διαγράψουμε, κατά κανένα τρόπο. Θα έλεγα ότι είναι και το πιθανότερο, αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιος ενώ ταυτόχρονα  είμαι κιόλας. Είμαι βέβαιος λόγω της επιθυμίας, της απόφασης και της διαθέσιμης ισχύος  του ισραηλινού Κράτους που επιτρέπει την πραγματοποίηση του τελικού σκοπού. Δεν είμαι γιατί δεν μου επιτρέπει η ιστορία να είμαι, το αναπάντεχο, η έκπληξη, η αλλαγή της διεθνούς συγκυρίας και πραγματικότητας.

     Εάν θα έπρεπε να ταχθώ με το ένα ή το άλλο ενδεχόμενο, πιο πιθανό θεωρώ το ενδεχόμενο της πραγματοποίησης της εκδίωξης/εξόντωσης. Θα επιμείνω στο γεγονὀς των τάσεων της αύξησης του πληθυσμού των ισραηλινών και της μείωσης του πληθυσμού των Παλαιστινίων. Όσο περισσότεροι θα είναι οι πρώτοι, τόσο μεγαλύτερη  θα είναι η ανάγκη εξεύρεσης γης – όχι καλλιεργήσιμης, αυτή ήδη ανήκει όλη σχεδόν στο Ισραήλ, αλλά οικοδομήσιμης, ζωτικού χώρου με άλλα λόγια. Όσο περισσότεροι θα είναι οι πρώτοι και λιγότεροι οι δεύτεροι, τόσο θαν αποθρασύνονται   οι πρώτοι, τόσο θα απελπίζονται οι δεύτεροι. Είναι βέβαιο ότι με τους βομβαρδισμούς του τελευταίου μήνα δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι θα πάρουν το δρόμο της μετανάστευσης. Είναι επίσης βέβαιο ότι μια μέρα, δεν θα αργήσει, οι Παλαιστίνιοι της Διασποράς θα είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς της Παλαιστίνης.

     Δεν θα αργήσει λοιπόν η μέρα που η απόφαση να πολεμήσουν με όσα μέσα διαθέτουν το ισραηλινό κράτος θα αντικατασταθεί από το θεμελώδες, ανθρωπολογικής φύσης δίλημμα:  πάλη ή φυγή;

     Εάν προκριθεί η πάλη, θα ηττώνται, θα ταπεινώνονται, θα ακρωτηριάζονται, θα μένουν παράλυτοι για όλοι τους τη ζωή, θα πεθαίνουν, θα πεινούν, θα υποφέρουν. Αλλά και η φυγή πολλή οδυνηρή και ταπεινωτική απόφαση είναι.

    Θάνατος ή Ζωή, αυτό είναι το δίλημμα πάλη ή φυγή στη συγκεκριμένη περίπτωση, για να μην πω σε όλες.

   Θα το εξετάσουμε αύριο το πρωί. Τάσσομαι, θα το γνωρίζετε άλλωστε, αναφανδόν και ανερυθριάστως υπέρ της φυγής, υπέρ της Ζωής.

  Υποχώρα και νίκα!