ξεχείλισε ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ της πολιτικής μαλακίας, βλακείας, απάτης, μεγαλομανίας: τ΄ αρχίδια μας θα πάρεις, Σταύρο Θεοδωράκη!

Η διασταυρωση (της Αποστολίας)

     φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα    

     Με τα χέρια στις τσέπες ανακοίνωσε στους μετόχους και τους συνεργάτες του protagon.gr την ίδρυση του κόμματος ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ο δημοσιογράφος του megaλου καναλιού  Σταύρος Θεοδωράκης. Σε κείμενό του, με τον τίτλο ΞΕΚΙΝΑΜΕ, παρουσίασε τους λόγους της ίδρυσης του νέου κόμματος αλλά και το πρόγραμμά του.  Κάθε φορά που βλέπω άνθρωπο με τα χέρια στις τσέπες θυμάμαι ένα ποίημα αλλά δεν γνωρίζω ποιος το έγραψε (το άκουσα πριν το 2000 μ. Χ.,  μόλις άνοιξα το  ραδιόφωνο,  αφού ο παραγωγός της εκπομπής [Κώστας Τριπολίτης]  είχε  ήδη πει το όνομά του – πολύ θα ήθελα να το μάθω): 

    Τόσα κορμιά περιμένουν να χαϊδευτούν /  τόσοι στίχοι να γραφτούν /  κι εσύ περπατάς με τα χέρια στις τσέπες;     

    Κι εσύ, Σταύρο Θεοδωράκη, ανακοινώνεις την ίδρυση κόμματος που θα επιλύσει, επιτέλους, τα προβλήματα όλων (των ανέργων, των εργαζομένων, των αυταπασχολουμένων, των μικροεπιχειρηματιών, των μεγάλων καπιταλιστών) με τα χέρια στις τσέπες;  Τί θέλεις να μας πεις, αλλά δεν το συνειδητοποιείς, όταν μας μιλάς με τα χέρια στις τσέπες; Τί είναι πιο σημαντικό, φίλες και φίλοι; Το κείμενο της ανακοίνωσης της ίδρυσης και του προγράμματος του κόμματος ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ  ή ο όρθιος πολιτικός ρήτορας Σταύρος Θεοδωράκης με τα χέρια στις τσέπες; Η γλώσσα του σώματος μας λέει πολύ περισσότερα και διαυγέστερα!  Μα και το όνομα του κόμματος μας λέει πολύ περισσότερα; Τί μας λένε;

    Βάζουμε τα χέρια μας στις τσέπες όταν θέλουμε να κρύψουμε κάτι – κι όταν θέλουμε να κρύψουμε κάτι είμαστε σε αμηχανία. Εικάζω ότι οι τσέπες του Στ. Θεοδωράκη δεν είναι τρύπιες, ότι δηλαδή δεν θέλει να πιάσει τον πούτσο του και τ’ αρχίδια του και μας το κρύβει. Κάτι άλλο θέλει να κρύψει.

    Οι τσέπες του δεν είναι τρύπιες, είναι όμως άδειες. Βάζοντας τα χέρια του στις τσέπες κάτι ψάχνει να βρει, χωρίς εμείς να το βλέπουμε,  αλλά δεν βρίσκει τίποτα. Τι ψάχνει να βρει; Ψάχνει να βρει εβρά, φίλες και φίλοι, αλλά εβρά δεν υπάρχουν!  Ή δεν έχει όσα θα ήθελε να έχει!  Πόσα θα ήθελε να έχει; Πολλά!  Μας το λέει άλλωστε ο ίδιος!  Θα δούμε τι μας λέει.

     Με τα χέρια στις τσέπες θέλουμε να κρύψουμε τα κίνητρα των πράξεών μας κι αυτό μας προκαλεί εμφανή, εμφανέστατη αμηχανία. Το γεγονός ότι θέλουμε να κρύψουμε τα κίνητρά μας μειώνει την αυτοπεποίθησή μας. Όταν η αυτοπεποίθησή μας είναι μικρή, δεν μπορούμε να πράξουμε, κι αυτό το εκφράζουμε βάζοντας τα χέρια στις τσέπες. Ο φουκαράς ο ηγέτης ο  σωτήρας Σταύρος Θεοδωράκης δεν γνωρίζει ότι επικοινωνούμε περισσότερο με τη γλώσσα του σώματος παρά με τον έναρθρο λόγο – άλλη μια σαφέστατη ένδειξη όχι μόνο πως επικοινωνούσαμε πριν την γένεση της γλώσσας αλλά και της προέλευσης της γλώσσας.  Διαβάστε τί γράφει στο κείμενό του:

Αν αποτύχουμε – αν αποτύχω για την ακρίβεια – μετά τις ευρωεκλογές,  θα προσπαθήσω να επιστρέψω στη δημοσιογραφία.

  Δεν είναι βέβαιος ότι το εγχείρημά του θα στεφθεί με επιτυχία. Το ομολογεί. Και βάζει τα χέρια στις τσέπες. Και μετά θα προσπαθήσει να επιστρέψει στη δημοσιογραφία! Ξανά τα χέρια στις τσέπες. Γιατί φοβάται μήπως αποτύχει; Το έχει σκεφτεί; Όχι, δεν το έχει σκεφτεί. Το διαισθάνεται. Γιατί το διαισθάνεται;  Γιατί γνωρίζει ότι είναι γάτα – και οι γάτες σκεπάζουν τα σκατά τους όχι γιατί είναι καθαρές αλλά για να μην την πάρουν χαμπάρι τα ποντίκια. Η σωτηριολογία του, οι αφελέστατες και φαιδρές και κοινότοπες διαπιστώσεις  των κακώς κειμένων και οι προτάσεις του γι΄ αυτά είναι το χώμα με το οποίο σκεπάζει τα κακά του. Να ποια τα σκατουλάκια του.

Τελειώνοντας το ιδρυτικό κείμενο του κόμματός του διατυπώνει το εξής ερώτημα – κι απαντά:

 Και πού θα τα βρείτε τα λεφτά για την καμπάνια σας; Εδώ έχουμε την τεχνολογία Ομπάμα. Που όταν πρωτοβγήκε παραμέρισε τους δυνατούς του χρήματος και ζήτησε τα λίγα δολάρια των πολλών. Εμείς ζητάμε από όλους  ‘ ένα μέχρι δέκα ευρώ ‘ . Το πως ακριβώς θα το μάθετε τις επόμενες ώρες, απ΄ το potami.gr. Προς το παρόν ετοιμάστε τα δέκα ευρώ (κι όχι το ένα – ελπίζω). Και μπείτε κι εσείς στο ΠΟΤΑΜΙ.

   Από τσιράκι, από υπηρέτης  του megaκαπιταληστή ένοπλου ζητιάνου ήρωα τσομπάν-Μπόμπολα ο ήρωας  Σταύρος Θεοδωράκης γίνεται κι αυτός ζητιάνος. Κι είναι θρασύς! Ζητάει από όλους ένα μέχρι δέκα εβρά! Επείγεται κιόλας ο πεινάλας κι ελπίζει ο φαταούλας –  προς το παρόν ετοιμάστε τα δέκα εβρά, κι όχι το ένα! Με ένα εβρό ή με δέκα μπαίνετε στο ΠΟΤΑΜΙ και όλα τα προβλήματά σας θα λυθούν. Το κόστος επίλυσης του προσωπικοκοινωνικούς σας προβλήματος κυμαίνεται μεταξύ του ενός και των δέκα εβρών. Εάν επιτύχουμε, το πρόβλημά σας θα επιλυθεί. Εάν αποτύχουμε, εμάς θα μας μείνουν τα εβρά κι εσείς θα πάρετε το τρίτο τα μακρύτερο. Αρπαχτή μέσω της πώλησης πολιτικών ελπίδων.

    Με ένα ή δέκα εβρά μπαίνετε στο ΠΟΤΑΜΙ της αγνότητας, της τιμιότητας, του εξαγνισμού, της οργής, του καθαρισμού της πολιτικής κόπρου. Ο Σταύρος Θεοδωράκης αγνοεί ότι δεν υπάρχουν πια καθαρά πατάμια, ότι τα ποτάμια είναι ιμάντες μεταβίβασης της καπιταλιστικής ρύπανσης, μόλυνσης, βρομιάς και ακαθαρσίας. Εκτός κι αν το όνομα παραπέμπει στην ισχύη της ροής του ποταμιού. Το ΠΟΤΑΜΙ υπαινίσσεται το ρεύμα, τη δυναμική· εάν είναι έτσι, το όνομα του κόμματος εκφράζει την επιθυμία του ιδρυτή:  να γίνει το κόμμα ισχυρό και ορμητικό όπως ένα ΠΟΤΑΜΙ. Πώς θα γίνει αυτό;  Θα γίνει εάν όλοι μας δώσουμε ένα μέχρι δέκα εβρά –  δέκα είναι καλύτερα, όχι ένα –  δεν είμαστε ψιλικατζήδες!

     Αχ, φίλες και φίλοι, ο ζητιάνος μας δημοσιογράφος ζήλεψε την επιτυχία τόσων και τόσων υπηρετών του θεάματος:  πορνοστάρες, μοντέλες, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, τραγουδιστές, αθλητές, ποδοσφαιριστές, μπασκετμπολίστες, πυγμάχοι  εισήλθαν στο στίβο της πολιτικής και πέτυχαν: μέσω της διαθέσιμης φήμης (αναγνωρισιμότητας) απέκτησαν και τα άλλα δύο αντικείμενα του πόθου του Κυρίου:  το χρήμα και την ισχύη.  Ο Κύριος Σταύρος Θεοδωράκης άργησε να ξυπνήσει:  τώρα που τα κόμματα αποσυντίθεται, η μόνη διέξοδος είναι η ίδρυση ενός νέου κόμματος. Που να καταλάβει ότι η ύπαρξη τόσο πολλών κομμάτων δεν είναι τίποτα άλλο παρά σύμπτωμα της συρρίκνωσης και της αποσύνθεσης της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, της συρρίκνωσης του Κράτους, της παρακμής και της αποσύνθεσης του δυτικού πολιτισμού, της δυτικής Κυριαρχίας! Που να αντιληφθεί ότι η κατάσταση αυτή είναι σημάδι επερχόμενης σφοδρότατης κοινωνικής αναταραχής και κοινωνικού χάους!   Νομίζοντας ότι η Ουκρανία είναι πολύ μακριά έχει την πολυτέλεια να ζητάει λεφτά από τους ταλαίπωρους Υποτελείς. Μέσα στο μυαλό του όμως, σε μια άκρη, δεν μπορεί οι νευρώνες του εγκεφάλου του να μην παρήγαγαν τη σκέψη ότι οι Υποτελείς θα του δώσουν τ΄αρχίδια τους.  

Α.Π. (Άμα Πιάσει):  έτσι σκέφτονταν, έτσι σκέφτονται κι έτσι θα σκέφτονται οι απατεώνες! 

Αύριο πάλι.