Η εκλειψη του ήλιου και οι τρεις δεινόσαυροι (της Αποστολίας)
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Μπορεί να βρίσει ο συνταγματάρχης τον λοχία; Μπορεί. Ο λοχίας τον συνταγματάρχη; Όχι. Τί θα γίνει εάν τον βρίσει; Θα τιμωρηθεί. Γιατί; Διότι θα εκληφθεί ως ανυπακοή, ως απειθαρχία, ως έλλειψη σεβασμού: ο ισχυρός βρίζει τον ανίσχυρο, όχι ο ανίσχυρος τον ισχυρό. Γιατί ο ισχυρός βρίζει τον ανίσχυρο; Για να εκφράσει την περιφρόνησή του, για να τον υποτιμήσει, να τον υποβιβάσει, για να τον κάνει ακόμα πιο ανίσχυρο, για να ενισχύσει, για να αναπαραγάγει την Κυριαρχία Του. Γιατί ο ανίσχυρος βρίζει τον ισχυρό; Για να περιφρονήσει την ισχύη, το κύρος του ισχυρού, για να τον υποτιμήσει, για να γίνει αυτός ο ισχυρός και ο ισχυρός να γίνει ανίσχυρος. Εκφράζοντας την περιφρόνηση τους, ισχυρός και ανίσχυρος, ξεφορτώνουν ψυχικά μπάζα, αποβάλλουν ποσότητες άγχους, στέρησης και ματαίωσης, κι έτσι νιώθουν καλύτερα.
[ Βρίζω. Βρίζω ακατάσχετα· προσπαθώ να συγκρατηθώ να μην βρίζω όταν γράφω αλλά δεν τα καταφέρνω· δεν ζητή συγγνώμη· μαθαίνω στα παιδιά μου να βρίζουν (που, πότε, ποιον, πως), τα ενθαρρύνω, ενθαρρύνω και τους φίλους και τις φίλες – τα μπινελίκια, οι χριστοπαναγίες και τα γαμοσταυρίδια είναι ένα έξοχο αντικαρκινικό φάρμακο, σας παρακαλώ, σας ικετεύω, μην το ξεχνάτε]
Μπορεί να με βρίσει ο Θεός; Όχι. Εγώ, εμείς μπορούμε να τον βρίσουμε; Ασφαλώς και μπορούμε. Εμείς μπορούμε να μιλήσουμε στον Θεό, προσευχόμαστε και τον βρίζουμε, ο Θεός δεν μπορεί να μας μιλήσει. Αυτούς που ισχυρίζονται ότι τους μίλησε ο Θεός, ότι άκουσαν την φωνή του Κυρίου, τους κλείνουν στο ψυχιατρείο. Μπορεί να με βρίσει ο Σαμαράς; Όχι, δεν με γνωρίζει. Εγώ μπορώ να τον βρίσω; Ναι, εγώ τον γνωρίζω, μπορώ να τον βρίσω. Μπορώ να τον βρίσω στο σπίτι μου αλλά στο καφενείο μπορεί να φάω ξύλο από κάνα νεοδημοκράτη. Αν τον βρίσω στο λεωφορείο ή σε άλλον δημόσιο χώρο, διατρέχω τον κίνδυνο να μου κάνουν μήνυση για εξύβριση. Το βρίσιμο θεωρείται αδίκημα και αν δεν έχεις εβρά να εξαγοράσεις την ποινή σου μέχρι και στη στενή σε χώνουν.
Δεν βρίζω μόνο εγώ τον Θεό και τον Σαμαρά – τον Θεό και τους πολιτικούς ηγέτες τους βρίζουν από την μια άκρη του πλανήτη στην άλλη. Γιατί τους βρίζουμε; Γιατί οι Υποτελείς βρίζουν τους Κυρίους τους, Επουράνιο και Επίγειο;
Ποιοί βρίζουν πιο συχνά τα θεία και τους πολιτικούς ηγέτες τους, οι Γερμανοί ή οι Έλληνες; Οι Έλληνες. Πιο συχνά βρίζει ο πιο πιστός θρησκευτικά λαός και ο πιο δουλοπρεπής πολιτικά. Όσο πιο πιστός είναι κάποιος στο Θεό τόσο πιο άπιστος είναι, τόσο πιο έντονα και πιο συχνά τον βρίζει, Αυτόν κι όλο του το σόι – άκουσα από στόμα οικοδόμου την εξής βρισιά, μπροστά στο αφεντικό, το οποίο έγινε έξαλλο, εξεμάνη, τα πήρε στο κρανίο, πήρε ανάποδες. . . : γαμώ τη σκατωμένη κωλοτρυπίδα του Θεού· όσο πιο πιστός πολιτικά είναι ο Υποτελής, τόσο πιο έντονα και συχνά βρίζει τους ηγέτες του – θα έφτανα στο σημείο να πω ότι τους εκλέγουμε και για να τους βρίζουμε, μόνο που δεν τον συνειδητοποιούμε.
Όσο πιο πιστός είναι κάποιος, θρησκευτικά και πολιτικά, τόσο πιο πολύ απογοητεύεται από τον Θεό και τον Ηγέτη. Οι προσδοκίες του και οι ελπίδες του ματαιώνονται· τα θαύματα δεν έγιναν, οι προσευχές δεν εισακούστηκαν, τα αιτήματα πετάχτηκαν στα σκουπίδια, οι υποσχέσεις ξεχάστηκαν. Αποδεχόμαστε και σεβόμαστε τον Θεό και τον Ηγέτη, όταν συμβάλει στην ενίσχυση της Ζωής και της ζωής μας· και συναινούμε να του παραχωρηθούν προνόμια. Μέχρι και τη ζωή μας δίνουμε για τον Θεό μας και για τον Ηγέτη μας. Όταν όμως δεν ενισχύει τη Ζωή και τη ζωή μας, τότε του κόβουμε το κεφάλι. Είναι πολύ επικίνδυνο, είναι ριψοκίνδυνο, είναι μείζων διακινδύνευση να είσαι ηγέτης – ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνεις θύμα. Ο ευφυής Κύριος το έχει αντιληφθεί αυτό κι έχει προνοήσει την προσωρινότητα της ηγεσίας. Η δημοκρατική εναλλαγή του ηγέτη είναι μια δικλείδα ασφαλείας για να αποτραπεί η θυματοποίηση του! Αχ, Τσαουσέσκου, ένα μυαλό γραμμάριο να είχες! Θα πρέπει να δούμε τη Δημοκρατία του Κυρίου και ως μια μεγαλοφυή λύση αυτής της ανθρωπολογικής δυσχέρειας.
Από εξανέκαθεν (!), οι αποτυχημένοι Ηγέτες βρίζονταν, λοιδωρούνταν, θυματοποιούνταν και σφαγιάζονταν τελετουργικά, θυσιάζονταν. Λίγοι είναι οι Ηγέτες που λιντσαρίστηκαν, εκτελέστηκαν και δολοφονήθηκαν τα τελευταία μόλις είκοσι χρόνια; Για αυτό το θέμα, ο Τζέιμς Φρέιζερ έχει συλλέξει πολύ μυθολογικό και εθνογραφικό υλικό στον Χρυσό Κλώνο (εκδ. ΕΚΑΤΗ, μετ. Μπονίτα Μπικάκη). Η δημοκρατική δικλείδα ασφαλείας μπορεί να αφήνει τα κεφάλια των Ηγετών στη θέση τους, να αποτρέψει όμως τα γιούρτια, τα αυγά, τα σκατά, τα παπούτσια, τις ντομάτες, τα γιούχα και τις βρισιές δεν μπορεί και δεν θα μπορέσει ποτέ. Οι άνθρωποι, οι Υποτελείς δηλαδή, είναι από τη φύση τους δυστιθάσευτοι, δεν εξημερώνονται εύκολα, έγραψε ο Πλάτων.
Μια από τις πιο πρωτότυπες βρισιές που έχω ακούσει: γαμώ το τσουβάλι με τους αγίους! Η αγαπημένη βρισιά του παππού μου ήταν: γαμό του καντίλι σ’ γαμό! Στη Σομαλία υπάρχει η εξής παροιμία:
όταν ο Κύριος περνάει, σκύψε, αλλά μόλις απομακρυνθεί, κλάσε!
Αύριο πάλι. Θα συνεχίσουμε τη διευρεύνηση της αναρχικής και ανυπάκουης φύσης του ανθρώπου θέτοντας και απαντώντας στα ερωτήματα γιατί ο άνθρωπος τείνει να διακόπτει τον λόγο του ομιλητή, γιατί θεωρείται απρέπεια αυτή η πρακτική και γιατί καταστέλλεται. Μεθαύριο, θα δούμε τι μας λέει ο Πλάτων στον Ιππία Ελάττονα και γιατί δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να το (τον) κατανοήσουμε.
Σχολιάστε ελεύθερα!