Ο τρελος ανθρωπος (του Παύλου)
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Η πιο μεγάλη επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν να μη μπορέσει ποτέ να σχηματίσει κυβέρνηση. Η αποτυχία αυτή τον έκανε μια μεγάλη μικρομεσοαστική πολιτική επιχείρηση από μια πολύ μικρή που ήταν. Τί πουλάει; Πουλάει έκφραση αγανάκτησης και οργής, πουλάει ελπίδα και αυταπάτες, που τόσο πολύ τα έχουν ανάγκη οι Υποτελείς του Κυρίου. Ναι, αλλά σαν επιχείρηση θα πρέπει να έχει κάποιο κεφάλαιο και κάτι πρέπει να αγοράζει. Το κεφάλαιο της είναι το χρηματικό, κοινωνικό, μορφωτικό, πολιτιστικό και πολιτικό και κερδαλεόφρον (απατεωνίστικο) κεφάλαιο που έχουν συσσωρεύσει τα στελέχη της σε πολλούς κοινωνικούς χώρους· κι ενώ ο καπιταλιστής αγοράζει φτηνά και πουλάει ακριβά, ο πειρατής- έμπορος δεν αγοράζει (αρπάζει, η αρπαγή όμως αυτή κάτι του κοστίζει) και πουλάει ακριβά, μια πετυχημένη πολιτική επιχείρηση της καπιταλιστικής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας (μία από τις μεγαλύτερες απάτες που έχουν εμφανιστεί στη παγκόσμια ιστορία), δεν αγοράζει τίποτα!
Η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στο γεγονός ότι βρίσκεται στον σωστό χρόνο τη σωστή στιγμή: ο Κύριος και τα τσιράκια του γνωρίζουν πολύ καλά, το γνωρίζουν άλλωστε και τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι εάν δεν υπήρχε η επίθεση του Κυρίου κατά των μισθωτὠν εργαζομένων, των αυταπασχολούμενων και των μικροαστικών στρωμάτων, με το ζόρι θα εξασφάλιζε τη συμμετοχή του στην Κοινή Επιθυμία ( Κοινο-βούλιο) του Κυρίου ημών. Κι αυτό διότι έρχεται από το παρελθόν, όχι από το παρόν και από το μέλλον. Ο ΖΥΡΙΖΑ ήταν, είναι και θα είναι ένα θλιβερό εξάμβλωμα του παρελθόντος, ένα αξιολύπητο κατάλοιπο, απομεινάρι της Ιστορικής Αριστεράς. Δεν αναγνωρίζει τις δυνατότητες της εποχής μας να ζούμε όλοι και όλες με μια εργασία ολίγων ωρών τη βδομάδα ώστε και οι εργαζόμενοι να ξεκουραστούν αλλά και οι άνεργοι να εργαστούν· δεν αντιλαμβάνεται το επάγγελμα ως κατάρα, ως αρχαϊσμό και αναχρονισμό· δεν αντιλαμβάνεται την επιθυμία και τη δυνατότητα να ζούμε και στην πόλη και στην ύπαιθρο, όπου θα μπορούμε να παράγουμε μεγάλο μέρος της τροφής μας· δεν αντιλαμβάνεται την επιθυμία και τη δυνατότητα να ταξιδεύουμε, να ζούμε και να εργαζόμαστε σε ολόκληρο τον πλανήτη· δεν αντιλαμβάνεται την καταστροφή που υφίστανται τα παιδιά και οι έφηβοι με την υποχρεωτική εκπαίδευση.
Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε άλλο απόκομμα της νεκροζώντανης ιστορικής Αριστεράς αντιλαμβάνεται, νιώθει και σκέφτεται τις δυνατότητες της εποχής μας και τις κρυφές και κρυμμένες επιθυμίες των Υποτελών Παραγωγών. Κι αυτό, μαρξιστικά σκεφτόμενοι, διότι η κοινωνική βάση της σημερινής ιστορικής Αριστεράς, των στελεχών και των οργανωμένων μελών της βάσης, είναι κυρίως οι αυταπασχολούμενοι και η μικροαστική τάξη· οι αυταπασχολούμενοι και οι μικροαστοί αυτοί εισέρχονται στον πολιτικό στίβο με μόνο σκοπό την αύξηση του πλούτου, της ισχύος και της φήμης, πουλώντας έκφραση αγανάκτησης και οργής, ελπίδα και αυταπάτες στους αυταπασχολούμενους, τους μικροαστούς και τους Υποτελείς Παραγωγούς. Η ισχύς τους είναι η συμμετοχή στη διαχείριση των κρατικών θεσμών· ο πλούτος τους είναι ένα μέρος του συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου που αποσπά το Κράτος ως λεία· η φήμη τους είναι η δημοσιότητα, η αναγνωρισιμότητα, ο αποικισμός των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης. Όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν, όπως σήμερα, εκπληρώνουν τις επιδιώξεις τους και τις φιλοδοξίες τους. Ως μικροαστοί όμως μοιάζουν με την πονηρή αλεπού που πιάνεται με τα τέσσερα!
Στην προσπάθειά της η πονηρή αλεπού να αποφύγει το πιάσιμο από την παγίδα τους ενός της ποδιού, να αποφύγει τον αυτοακρωτηριασμό της, πιάνεται και χάνει τη ζωή της. Η κυρά Μάρω πονηρή αλεπού ΣΥΡΙΖΑ θα πιαστεί με τα τέσσερα και θα χάσει της ζωή της όταν αναγκαστεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Εάν δεν σχηματίσει κυβέρνηση, θα έχει κερδίσει τα πάντα: πέρα από την οικονομική επιχορήγηση από το Κράτος προς το κόμμα και τις βουλευτικές αποζημιώσεις, εκατοντάδες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την Ελλάδα ακονίζουν τα μαχαίρια: αύριο θα είναι περιφερειάρχες και δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι· εκατοντάδες άλλα στελέχη θα επανδρώσουν τον κρατικό θεσμό της αυτοδιοίκησης ως σύμβουλοι, δημοσιογράφοι και παρατρεχάμενοι!
Για να σε δεχτεί όμως ο Κύριος ως διαχειριστή του Κράτους, ως υπηρέτη του οφείλεις δημοσίως να εκφράσεις την υποταγή σου, την αφοσίωσή του, την πίστη σου προς τον Κύριο και το Κράτος: οφείλεις να μιλήσεις τη γλώσσα του. Αυτό ακριβώς έκανε η βολευτίνα Rena Δούρου: μίλησε, με τόση απλότητα και σαφήνεια, τη γλώσσα της υπακοής, της πειθαρχίας, της αφοσίωσης και της πίστης προς το Κράτος και τον Κύριο. Τί είπε; Δήλωσε ανοιχτά και δημόσια όχι μόνο ὀτι η ίδια θα είναι υπάκουη, πιστή και αφοσιωμένη (είμαι στρατιώτης της παράταξης – πρόσεξε μη κάτσεις πάνω στ΄ αρχίδια σου) αλλά ότι και όλοι οι άλλοι, όλα τα άλλα στελέχη και μέλη, θα είναι υπάκουοι, πιστοί και αφοσιωμένοι (είμαστε όλοι στρατιώτες). Αλλά η έκφραση είμαστε όλοι στρατιώτες είναι τόσο γενική που ίσως να αφορά και τους ψηφοφόρους. Και μάλλον τους αφορά.
Οι δηλώσεις της Rena Δούρου επιβεβαιώνουν γι άλλη μια φορά την άποψη του Τζιόρτζιο Αγκάμπεν ότι οι καπιταλιστικές κοινωνίες είναι οργανωμένες με πρότυπο τον στρατώνα. Εγώ όμως υποστηρίζω ότι ο στρατώνας είναι οργανωμένος με πρότυπο το μαντρί. Εάν είναι έτσι, θα μας επιτρεπόταν να επαναδιατυπώσουμε τις δηλώσεις της βολευτίνας ως εξής:
είμαι πρόβατο στη στάνη, όλοι είμαστε πρόβατα
Όμως, με 7, 8 χιλιάρικα τουλάχιστον
τον μήνα,
που εξασφαλίζει η βολευτίνα Rena Dourou – τόσα χρειαζόμαστε για να περάσουμε εμείς μια τετραμελής οικογένεια στην Καστανούσα για
δύο χρόνια –
θα πρέπει να ξαναδιαβάσουμε τη δήλωση ως εξής:
είμαι, κι όλα τα άλλα στελέχη, τσομπάνης στο μαντρί, είμαι στρατηγός στον στρατώνα· κι εσείς, απλά μέλη και ψηφοφόροι, πρόβατα και υπάκουοι στρατιώτες.
Σας προορίζουμε για σφαγή στο βωμό του καπιταλισμού και του Κράτους!
Ξημερώνει. Σήμερα θα κουβαλήσω κοπριά από σταύλο αλόγων και φυλλόχωμα από το δάσος. Θα ξεκινήσω και την κατασκευή ενός αυτοσχέδιου αυλακωτήρα για να φυτέψουμε αρακά, ρεβύθια (μόνο για μας και πειραματικά), κρεμμύδια και πατάτες.
Περιμένουμε τον Φιλίστορα από την Ήπειρο· περιμένουμε και τη Βανέσα με τον Κυριάκο από Άλεξπόλ.
Αύριο θα εξετάσουμε κάποιες σαφείς ενδείξεις της λατρείας του βάθους στην Ιλιάδα: ο βαθύς Κύριος και η λατρεία του βάθους (1): η λατρεία του βάθους στην Ιλιάδα.
Χαιρετίσματα στη Βανέσα.
Τη Δούρου γ….. την.
Είναι σωστή η παρατήρησή σου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε καβαλώντας το κύμα αγανάκτησης και οργής, ελπίδας και αυταπατών της εκπτωχευόμενης μικροαστικής τάξης. Όσο παραμένει στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να κάνει το ίδιο -και ούτε γάτα, ούτε ζημιά.
Το θέμα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ασχέτως των δικών του προθέσεων, δε θα μπορέσει να κρατηθεί για πολύ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θα υποχρεωθεί σύντομα να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες (κατά πάσα πιθανότητα ως μείζων εταίρος σε κυβέρνηση συνεργασίας), οπότε δε θα μπορεί πλέον να “πουλάει” οργή και αγανάκτηση. Είτε θα μετασχηματίσει την οργή και την αγανάκτηση των εκπτωχευόμενων μικροαστικών στρωμάτων σε κυβερνητικό πρόγραμμα, είτε θα δει αυτή την οργή και την αγανάκτηση να στρέφονται εναντίον του.
Αφήνω ένα μικρό ενδεχόμενο να μην εξελιχτεί έτσι η κατάσταση και ο ΣΥΡΙΖΑ να μην υποχρεωθεί τελικά να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Στην περίπτωση αυτή, το πολιτικό σκηνικό θα αναδιαταχτεί ερήμην του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα βρεθεί ξανά στην ανυποληψία της γνωστής ζώνης του 3% -για να μην πω ότι ενδέχεται να διαλυθεί εντελώς. Μακροημέρευση πάντως στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πρόκειται να υπάρξει για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Υ.Γ.: Το “είμαι στρατιώτης της παράταξης” εγώ το διαβάζω λιγάκι διαφορετικά από σένα, φίλε Αθανάσιε. Δεν το διαβάζω: “Εγώ είμαι στρατηγός κι εσείς (τα μέλη, οι ψηφοφόροι κλπ) είστε στρατιώτες. Εγώ είμαι τσομπάνος κι εσείς πρόβατα.”
Την εν λόγω φράση τη διαβάζω ως εξής: “Εγώ, η βουλευτίνα Ρένα Δούρου, δεν είχα καμία όρεξη να παρατήσω τις ανέσεις της βουλευτικής μου έδρας και να ξαναμπαίνω στη διαδικασία των εκλογών. Είμαι όμως ένας μεσαίος κρίκος στην αλυσίδα της διοίκησης και πήρα εντολές άνωθεν. Αν θέλω να ανέβω παραπάνω, είμαι υποχρεωμένη να υπακούσω. Δεν είμαι λοιπόν τσομπάνος. Το πολύ-πολύ να είμαι μπροστοκρίαρο. (Αλήθεια, τη λέτε εσείς τη λέξη “μπροστοκρίαρο”; Μη μου πεις ότι δεν είναι πετυχημένη…) Αν λοιπόν θέλω να γίνω κάποια στιγμή τσομπάνος, οφείλω σήμερα να είμαι καλό και υπάκουο μπροστοκρίαρο. Αλλιώς θα με σφάξει ο τσομπάνος και θα βάλει άλλον στη θέση μου.”