Εάν χρειαζόμαστε έναν αρωγό, έναν βοηθό για να μας βοηθήσει να σκεφτούμε ποια θα μπορούσε να ήταν μια κομμουνιστική οργάνωση της κοινωνίας, τότε αυτός ο δάσκαλος, ο μάστορας, είναι ο εγκέφαλός μας, ο
νεοφλοιός, ο τόπος όπου στεγάζονται όλα τα προανθρώπινα και ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Στον εγκέφαλό μας δεν υπάρχει ίχνος ανταγωνισμού – ο εγκέφαλός μας είναι η απόλυτη συνεργασία, ο απόλυτος κομμουνισμός. Είναι ο πιο περίπλοκος και πολύκλοκος μηχανισμός και μπορεί να λειτουργήσει μόνο με συνεργασία. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι η υλική, η οργανική αποκρυστάλλωση της κοινωνικής συνεργασίας – ο εγκέφαλος πλάστηκε όπως πλάστηκε χάριν της πλήρους επικράτησης της συνεργασίας μεταξύ των μελών της ομάδας και μεταξύ των ομάδων για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα. Το ένστικτο, η σωματοποίηση μέσω της συσσώρευσης της μήμης, υπάρχει, υπάρχει η διεκδίκηση και η σύγκρουση αλλά ο εγκέφαλός μας ενδιαφέρεται αποκλειστικά μόνο για τη συνεργασία. Τα πάντα στον εγκέφαλο συνδέονται και συνεργάζονται με τα πάντα. Εάν κάτι καταστραφεί, λόγω της απεριόριστης σύνδεσης και συνεργασίας, η καταστροφή επεκτείνεται. Εάν ο εγκέφαλος βιώνει κατάσταση αβίωτη, αυτοκαταργείται (καρκίνος).
Εάν σε μια κοινωνία επικρατεί η συνεργασία, η ενεργητική καθημερινή αλληλεπίδραση του ενός με τον άλλον, και με τη φύση, τότε ο εγκέφαλος λειτουργεί άψογα. Όσο η συνεργασία και η απεριόριστη σύνδεση περιορίζεται, τόσο ο εγκέφαλος αποδυναμώνεται και εκφυλίζεται. Η εμφάνιση πολλών εγκεφαλικών ασθενειών και εκφυλισμών οφείλεται στην περιορισμένη συνεργασία που επικρατεί στις καπιταλιστικές κοινωνίες. Όσο δεν επικρατεί η συνεργασία, δεν θα μπορέσουμε να μάθουμε πως λειτουργεί ο εγκέφαλος. Όσο θα επεκτείνεται η συνεργασία, τόσα πιο πολλά θα μαθαίνουμε για τον εγκέφαλο. Αφού ο εγκέφαλος είναι η απόλυτη κομμουνιστικότητα, η συζήτηση για τον κομμουνισμό δεν δικαιολογείται να αγνοεί το ζήτημα του εγκεφάλου – η συζήτηση για τον εγκέφαλο δεν δικαιολογείται να αγνοεί το ζήτημα του κομμουνισμού.
Κατα τη γνώμη μου κακή η σύγκριση (εκτός αν κάτι δεν κατάλαβα οπότε σορρυ εκ προοιμίου). Ο εγκέφαλος στο μικρό-επίπεδο που τον εξετάζεις ειναι ένα σύνολο από μικροσκοπικες υπολογιστικες μονάδες που η κάθε μια δρα τελείως αλγοριθμικα (για input X το output ειναι Y, ίσως με κάποια τυχαία μικρό απόκλιση). Θα μπορούσες αντί για εγκέφαλο, να χρησιμοποιήσεις έναν υπολογιστή, ή οποιοδήποτε άλλο καλοκουρδισμενο μηχάνημα, πχ ένα ρολόι χειρός.
Τι σχέση έχει αυτό με μια ανθρώπινη κοινωνία που αποτελείται από μονάδες με ελεύθερη βούληση; Το αρχαίο πρόβλημα των κοινωνιών ειναι ακριβώς πως να συνδυαστεί η σωστή καλορυθμισμενη λειτουργία του συνόλου με την ελεύθερη βούληση και την απροσδιοριστια του ατόμου που αρνείται πεισματικά να γίνει κομμάτι μιας μηχανής.
Η σύγκριση με την λειτουργία του εγκεφάλου είναι καλή. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση ο παραπάνω συλλογισμός.
Γιώργο, πολύ τεχνοκρατικά το βλέπεις το ζήτημα, ακόμα και έτσι να είναι όπως τα λες -που δεν είναι κατά την άποψη μου- το άθροισμα των μερών είναι κάτι παραπάνω από το αλγεβρικό σύνολο τους.
Συνήθως αυτό το πλεόνασμα το ονομάζουμε ευφυία και προκύπτει από την συνδυαστική ικανότητα και από διάφορα άλλα, που οι ηλ. υπολογιστές δεν μπορούν να κάνουν και τόσο εύκολα.
Τους λείπουν δομές που να μπορούν, για παράδειγμα, να αναπτύξουν συναισθηματική νοημοσύνη.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ευφυία.
Επιπλέον, εθίζεται σε αυτή …
Κάπως…
Δηλαδή αν είσαι έξυπνος για διάφορους λόγους…
και με κάποιο τρόπο σε αναγκάσω να λειτουργείς και να φέρεσαι ως…αυτόματο…
ή θα με σκοτώσεις ή θα αυτοκτονήσεις ή σε πληρώνω να λειτουργείς έτσι.
Φυσικά υπάρχουν όντα που ζούν χωρίς ή με ελάχιστη ευφυία εδώ και εκατομμύρια χρόνια, και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν.
Είναι κατά βάση τα λεγόμενα..αυτόματα.
Αν καταφέρουν και εξελίξουν την ευφυία τους, μεταλλάσσονται..
Γίνονται κάτι άλλο…όχι απαραίτητα αντιληπτό στον παρατηρητή.
Ίσως να υπάρχει ένας κοινός κανόνας…
Δεν μπορείς -ως ον- να γυρίσεις πίσω.
Δηλαδή, αν η ευφυία που θα αναπτυχθεί είναι ασύμβατη -κατά κάποιο τρόπο- πες με την φύση…
είναι καταδικασμένο -το είδος- να εξαφανιστεί.
Το παραπάνω μπορεί να ισχυεί σε άτομα και σε σύνολα.
π.χ. Το αλτσχαίμερ είναι νόσος εκφυλιστική.
Μπορεί να είναι και δείγμα επιστροφής σε προηγούμενο στάδιο ευφυίας..μωρίας κλπ άρα ασθένεια.
Σε δομές, το πείραμα της κομμουνιστικότητας της σοβιετικής ένωσης δεν παρήγαγε την απαιτούμενη ευφυία συνολικά αλλά και ατομικά.
Κάτι πήγε λάθος διαφορετικά θα έπρεπε να μιλάω ρώσικα.
Δεν μιλάω.
Ευτυχώς ?