ο πολιτικός σχεδιασμός του Κυρίου

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Θα ήθελα σήμερα να επαναλάβω τις απόψεις που έχω διατυπώσει τα τελευταία χρόνια σχετικά με την οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάσταση, τις τάσεις του παρόντος και τις μελλοντικές εξελίξεις  για να δω εάν  ισχύουν ακόμα, για να τις επανεξετάσω και να τις αναθεωρήσω, εάν χρειαστεί, να τις ξανασκεφτώ, να τις εμπλουτίσω. 

     1. Το πρώτο ερώτημα που με απασχολεί είναι το εξής: ποιός είναι ο οικονομικός σχεδιασμός του Κυρίου καπιταλιστή, την υλοποίηση του οποίου έχει αναλάβει το πολιτικό, δικαστικό και δημοσιογραφικό υπηρετικό προσωπικό Του;  Ας διευκρινίσουμε ότι στη προκειμένη περίπτωση  Κύριος καπιταλιστής είναι ο πιο ισχυρός καπιταλιστής, οι μεγάλες εξαγωγικές βιομηχανίες, στις οποίες συμπεριλαμβάνω το εφοπλιστικό κεφάλαιο και τις μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις. Από τη στιγμή που δεν μπορούν να επεκταθούν περαιτέρω, οι  μόνοι τρόποι για να αυξηθεί η κερδοφορία τους είναι αφενός το κλείσιμο,  η καταστροφή των αυταπασχολούμενων, των πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και αφετέρου η μείωση του μεροκάματου/μισθού.  Για να πραγματοποιηθούν αυτές οι δύο επιδιώξεις απαιτείται η κρατική φορολογία, η έλλειψη χρήματος, η λιτότητα  και η ανεργία. Απαιτείται ασφαλώς και χρόνος, απαιτείται βεβαίως και πολιτική σταθερότητα για να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικότητα και με γνώμονα την ενίσχυση της καπιταλιστικής Κυριαρχίας οι οδυνηρές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες, η εξαθλίωση δήλα δή ενός πολύ μεγάλου μέρους των μικροαστικών στρωμάτων (των μικρών επιχειρήσεων) και του μεγαλύτερου τμήματος των Υποτελών Παραγωγών, όλων των ηλικιών. Θεωρώ ότι η επίθεση του Κυρίου και η διαχείριση των συνεπειών της θα ολοκληρωθεί μέσα στα επόμενα οχτώ με δέκα χρόνια, μέχρι το 2022-4.

      2. Η διαδικασία της καταστροφής δεν πρέπει να διακοπεί, κι αν διακοπεί, το διάλειμμα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν συντομότερο. Όταν η κυβέρνηση της Πασοκονεοδημοκρατίας  λέει και επαναλαμβάνει κάθε τόσο ότι οι βουλευτικές εκλογές θα γίνουν τον Ιούνιο του 2016, το εννοεί με τον πιο αποφασιστικό τρόπο. Και βέβαια το πολιτικό υπηρετικό προσωπικό του Κυρίου καπιταλιστή θα επιδιώξει να νικήσει γι άλλη μια φορά. Υπάρχει όμως το ενδεχόμενο βουλευτικές εκλογές να γίνουν νωρίτερα; Πώς θα επιχειρήσει να εξασφαλίσει τη νίκη, όποτε κι αν γίνουν οι βουλευτικές εκλογές, για να συγκροτήσει και πάλι κυβέρνηση;

     Ασφαλώς και υπάρχει το ενδεχόμενο να γίνουν εκλογές νωρίτερα – αν και, επαναμβάνω, θα κάνει το κάθε τί για να μην γίνουν. Είτε γίνουν όμως νωρίτερα είτε στην ώρα τους, το βασικό μέλημα του Πολιτικού Προσωπικού είναι η νίκη και ο σχηματισμός  νέας κυβέρνησης που θα συνεχίσει την επίθεση και θα διαχειριστεί τις συνέπειες της νίκης. Πριν δούμε πως σχεδιάζει να τα καταφέρει και να νικήσει και πάλι, ας δούμε πως ο Κύριος καλύπτει τα νώτα του με τόσο αποτελεσματικό τρόπο σε αυτόν τον  κοινωνικό πόλεμο, πως δηλαδή έχει βγάλει νοκ άουτ τον πιο ισχυρό κοινωνικό αντίπαλό Του. 

    3. Αναρωτιέμαι: ποιός θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στον Κύριο, ποιός θα μπορούσε να ανακόψει την επέλασή Του, να σταματήσει τη διαδικασία καταστροφής των μικρομεσαίων καπιταλιστικών  επιχειρήσεων, να αποτρέψει τη μείωση του μισθού και των συντάξεων, ποιός θα μπορούσε και να τον νικήσει ακόμα; Μα το προλεταριάτο των μεγάλων εξαγωγικών βιομηχανιών, ποιός άλλος; Θα το κάνει;

ΟΧΙ, σε καμιά περίπτωση·  δεν το έκανε, δεν το κάνει και δεν θα το κάνει.

Μα γιατί; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Το εν λόγω βιομηχανικό

 προλεταριάτο όχι μόνο έχει εξασφαλίσει την ενοικίαση της εργασιακής του δύναμης αλλά αμείβεται και σχετικά καλά, σε σύγκριση βέβαια με άλλα τμήματα των Υποτελών Παραγωγών. Η εξασφαλισμένη απασχόληση, οι καλές αμοιβές, οι ρητές απειλές της απόλυσης σε περίπτωση απεργίας και η διογκούμενη ανεργία έχουν κάνει το βιομηχανικό προλεταριάτο το πιο συντηρητικό, όχι όμως και αντιδραστικό, τμήμα των μισθωτών Υποτελὠν κι έτσι θα παραμείνει και στο μέλλον, τουλάχιστον στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες. Οι διαπιστώσεις αυτές μας αναγκάζουν να ξανασκεφτούμε και πάλι το ρόλο του βιομηχανικού προλεταριάτου, να ξανασκεφτούμε την ταξική πάλη, να ξανασκεφτούμε την διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου. Εάν το βιομηχανικό προλεταριάτο συμμαχεί με τον Κύριο καπιταλιστή, η περίπτωση του γερμανικού προλεταριάτου είναι χαρακτηριστική και δεν είναι η μόνη, εάν έχει ξεχάσει την ταξική αλληλεγγύη, εάν ισχυροποιείται η οικονομική και κοινωνική του θέση με την καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, πώς θα διεξαχθεί ο κοινωνικός πόλεμος; Θα αφήσουμε το ερώτημα αναπάντητο, δεν είναι του παρόντος  – θα επανέλθουμε όμως.

    4. Ας δούμε τώρα πως θα επιχειρήσει να νικήσει ο Κύριος και το πολιτικό του υπηρετικό προσωπικό τους αντιπάλους του στο πολιτικό πεδίο. Ποιοί είναι αυτοί οι πολιτικοί αντίπαλοι;  Εάν το ΚΚΕ θέλει να εκπροσωπεί το βιομηχανικό προλεταριάτο, είναι βέβαιο ότι, σύμφωνα με όσα έχουμε διαπιστώσει παραπάνω,   δεν πρόκειται να παίξει κανένα μα κανένα πολιτικό ρόλο – το μόνο που θα κάνει είναι η προσωρινή αναπαραγωγή του κομματκού μηχανισμού, η οποία αναπαραγωγή παρουσιάζει πολλά και ανεπίλυτα προβλήματα και δυσχέρειες και τολμώ να διατυπώσω την άποψη ότι όταν θα ολοκληρωθεί η διαδικασία της καταστροφής των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της συρρίκνωσης του Κράτους, το 2020 -2023, το ΚΚΕ δεν θα υφίσταται πλέον – δεν μπορεί να υπάρξει ως εξωκοινοβουλευτική πολιτική οργάνωση. 

    Αφού λοιπόν έβγαλε ο Κύριος νοκ άουτ τον πιο ισχυρό, δυνάμει, κοινωνικό αντίπαλό Του, το βιομηχανικό προλεταριάτο, και το κόμμα που θέλει να λέει ότι το εκπροσωπεί πολιτικά, το ΚΚΕ, ας δούμε πως αντιμετωπίζει τον άλλο κοινωνικό αντίπαλο Του, τα ετερογενή μικρομεσαία στρώματα.  Πώς συμπεριφέρονται πολιτικά αυτά τα στρώματα; Όσα δεν πλήττονται από την επίθεση του Κυρίου τάσσονται με το μέρος Του. Τα πληττόμενα, άλλα λιγότερο κι άλλα περισσότερο,  εναντιώνονται και αντιδρούν και εκπροσωπούνται πολιτικά από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Χρυσή Αυγή.

    Έχοντας υπόψη τις βεβαιότητες ότι η Νέα Δημοκρατία, η πολιτική εκπροσώπηση των μεγάλων εξαγωγικών καπιταλιστικών επιχειρήσεων, πίσω από τις οποίες σύρονται κι άλλες πολλές κοινωνικές υπάρξεις, δεν θα μπορέσει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ότι δεν θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση με το ΠαΣοΚ, που ενδέχεται να μην εκπροσωπηθεί στη Βουλή ή να εκπροσωπηθεί με πολύ μικρό αριθμό βουλευτών, ο μόνος τρόπος να σχηματίσει κυβέρνηση είναι να προσεταιριστεί ή τη Χρυσή Αυγή ή τον ΣΥΡΙΖΑ. Μιας και αποκλείεται, προς το παρόν, το δεύτερο ενδεχόμενο, μια κυβέρνηση Ν.Δ. και Χρυσής Αυγής είναι μονόδρομος.

     5. Όχι της ναζιστικής Χρυσής Αυγής αλλά μιας Χρυσής Αυγής  με άλλο όνομα και άλλη πολιτική συμπεριφορά. Η διαδικασία της μετεξέλιξης της σημερινής Χρυσής Αυγής σε ένα σοβαρό και υπεύθυνο, συστημικό κόμμα βαίνει καλώς.  Η ηγεσία της έχει εκπαραθυρωθεί και το μεγάλο δράμα του φουκαρά του Ηλία Κασιδιάρη είναι εάν θα προδώσει τα φυλακισμένα από το Κράτος ηγετικά στελέχη και εάν θα ηγηθεί μιας νέας, μεταμορφωμένης, παραλλαγμένης και μετανομασμένης Χρυσής Αυγής.  Πώς  να εξηγήσουμε το γεγονός ότι δεν επιδιώκεται η φυλάκισή του, ότι δεν έχει φυλακιστεί ακόμα; Είμαι της γνώμης ότι θα υποχωρήσει, με συγχωρείτε, υποχωρεί στις πιέσεις και  παίζει ενεργό ρόλο στη μετεξέλιξη της Χρυσής Αυγής, ότι   λειτουργεί ως δούρειος ίππος του Κράτους και της Νέας Δημοκρατίας. Θεωρώ επίσης ότι η μετεξέλιξη θα ολοκληρωθεί πριν τις ευρωεκλογές, στις οποίες αυτά τα δύο κόμματα θα πάρουν συνολικά πάνω από 35% – πάνω από 15% το καθένα, με τη Χρυσή Αυγή με νέο όνομα και ηγεσία να είναι ίσως, πολύ πιθανόν,  και δεύτερο κόμμα, μετά τον ΣΥΡΙΖΑ.   Η Ν.Δ. θα επιχειρήσει να αυξήσει τα ποσοστά της στις ευρωεκλογές με την λήψη κάποιων φιλολαϊκών μέτρων, με τον εκφοβισμό και την απειλἠ (εάν δεν δεχτείτε να χάσετε λίγα θα τα χάσετε όλα, εάν βγούμε από το εβρό θα πεθάνουμε από την πείνα) και την επιλεκτική πάταξη της διαφθοράς, με τους δικαστές να είναι η τσατσά  της πουτάνας (πολιτικό προσωπικό) του νταβατζή,προστάτη και σωτήρα Κυρίου ημών. Αμήν. Δεν περνάει όμως απαρατήρητο ότι η Ν.Δ. βιάζεται να μετεξελίξει την  Χρυσή Αυγή για να μπορέσει να τη χρησιμοποιήσει, να συγκροτήσει κυβέρνηση, αφού δεν μας επιτρέπεται να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών μετά τις ευρωεκλογές, μέχρι την εκλογή του Προέδρου, τον Μάρτιο του 2015, λόγω της κατάρρευσης των κρατικών εσόδων (τί σοκ θα φάνε οι μικρομεσαίοι  όταν πάρουν στα χέρια τους τα εκκαθαριστικά τους μετά τις ευρωεκλογές!), της περαιτέρω διόγκωσης της ανεργίας και της εξαθλίωσης πολλών αυταπασχολούμενων και μικροαστών.    

    6. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, θα γελάσουμε πολύ με αυτό το κόμμα. Γουσταρίζω!  Να επαναλάβω γι άλλη μια φορά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, τα ηγετικά του στελέχη, αλλά και οι βουλευτές, δεν θέλει να κυβερνήσει, πιθανόν και να κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να μην κυβερνήσει. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά το πολιτικό προσωπικό του Κυρίου και ο ίδιος ο Κύριος. Δεν θα εκπλαγώ καθόλου μα καθόλου, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σχηματίσει ποτέ κυβέρνηση! Το βασικό του  μέλημα είναι η αναπαραγωγή του κομματικού μηχανισμού, η απόσπαση 100-120 βουλευτικών εδρών και μερικών εδρών στο ευρωκοινοβούλιο, η απόσπαση της κρατικής χρηματοδότησης.  Και δεν θέλει να κυβερνήσει διότι, εάν κυβερνήσει, θα κυβερνήσει για μικρό χρονικό διάστημα, από έξι έως δώδεκα μήνες:  ο Κύριος δεν θα τους αφήσει σε χλωρό κλαρί, θα αναγκαστούν να υποκαταστήσουν τη Νέα Δημοκρατία, θα προκαλέσουν τη γενικευμένη απογοήτευση των ψηφοφόρων τους· τότε ο Κύριος θα κρίνει αν θα τους κρατήσει ή αν τους απολύσει, τους διώξει με τις κλωτσιές. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα διασπαστεί και θα εισέλθει στη τροχιά της διάλυσης και της αποσύνθεσης. θα διαλυθεί πάρα πολύ σύντομα.

    Εάν και δεν το θέλει, παρ’ όλα αυτά ενδέχεται να αναγκαστεί να κυβερνήσει. Η επιτυχία του αυτή θα αποβεί η πιο η μεγάλη αποτυχία του, θα αποβεί μοιραία, θανατηφόρα μοιραία.  

    7. Επαναλαμβάνω λοιπόν όσα κατά καιρούς έχω υποστηρίξει σχετικά με το μέλλον της ιστορικής Αριστεράς: εάν κυβερνήσει θα υπογράψει τη θανατική της καταδίκη. Να ποιά θα είναι η κατάστασή της το 2017-8: Ένα συνοθύλευμα μικρών κομμάτωνμε πολύ μικρή και φθίνουσα εκλογική απήχηση: ΚΚΕ, Συνασπισμός, κόμμα Λαφαζάνη, κόμμα Αλαβάνου, ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Θα υπάρξουν συμμαχίες και μια μέρα θα αναγκαστούν να ενωθούν για να επιβιώσουν κοινοβουλευτικά. Κι όταν όλοι μαζί, μέχρι το 2022, πάρουν 5% τότε η επιτυχία τους αυτή θα είναι η πολιτική τους κηδεία.

  Πρασίνισε το χωράφι, φύτρωσε το κριθάρι και το σιτάρι που έσπειρα – πέντε στρέμματα, για μας και τις κότες.  Βρέχει. Θα διαβάσω. Νίτσε. Και ‘Το Τυρί και τα Σκουλήκια’ (Ο κόσμος ενός μυλωνά του 16ου αιώνα), έξοχο ιστορικό αφήγημα του Κάρλο Γκίντζμπουργκ, εκδ. Αλεξάνδρεια, μτφ. Κ. Κουρεμένος.