(πρόβα)· να ποια είναι η επανάσταση: νικάμε χωρίς να πολεμάμε: απουσία και γλέντι: δουλεύουμε όσο γίνεται λιγότερο, καταναλώνουμε όσο γίνεται λιγότερο, κάνουμε παρέα και γλεντάμε: να εκτινάξουμε την ύφεση στο 10% κάθε χρόνο, στο 60% την ανεργία
Καλημέρα Αθανάσιε,
πώς να δουλέψουμε όσο το δυνατό λιγότερο όταν ο μισθός για 8ωρο+ έχει πάει στα 600ε, με το ζόρι δηλαδή που σου φτάνουνε να πληρώσεις νοίκι, λογαριασμούς και να ζεις?
Μήπως ο Κύριος φροντίζει ο καθένας να κάθεται μόνο όταν πρέπει να κάθεται (μόνο όταν είναι θύμα δλδ της δομικής ανεργίας?)
Εάν, λαούτος, ζει ο καθένας και η καθεμιά μόνος και μόνη, τότε, ναι, δεν μπορούμε να δουλέψουμε λιγότερο και να καταναλώσουμε λιγότερο. Εάν όμως περισσότεροι και περισσότερες ζούμε μαζί, και δεν εννοώ μόνο την συγκατοίκηση, τότε μπορούμε και λιγότερο να δουλεύουμε και λιγότερο να καταναλώνουμε. Η δική μου πρόταση είναι ο σχηματισμός συμβιωτικών ομάδων (είναι κάτι πέρα από κοινόβια) στις πόλεις και στην ύπαιθρο, η κλιμάκωση με άλλα λόγια της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και της κοινοχρησίας, και η σύμπηξη δικτύων μεταξύ των συμβιωτικών ομάδων. Το δίλημμα πια δεν είναι σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα αλλά κομμουνισμός ή κτητικός ατομικισμός. Η συμβιωτική ομάδα επιλύει πάρα πολλά προβλήματα που ένας μόνος του, ένα ζευγάρι ή μια οικογένεια δεν μπορεί να αντιμετωπίσει και να επιλύσει.
Καλημέρα Αθανάσιε,
πώς να δουλέψουμε όσο το δυνατό λιγότερο όταν ο μισθός για 8ωρο+ έχει πάει στα 600ε, με το ζόρι δηλαδή που σου φτάνουνε να πληρώσεις νοίκι, λογαριασμούς και να ζεις?
Μήπως ο Κύριος φροντίζει ο καθένας να κάθεται μόνο όταν πρέπει να κάθεται (μόνο όταν είναι θύμα δλδ της δομικής ανεργίας?)
Εάν, λαούτος, ζει ο καθένας και η καθεμιά μόνος και μόνη, τότε, ναι, δεν μπορούμε να δουλέψουμε λιγότερο και να καταναλώσουμε λιγότερο. Εάν όμως περισσότεροι και περισσότερες ζούμε μαζί, και δεν εννοώ μόνο την συγκατοίκηση, τότε μπορούμε και λιγότερο να δουλεύουμε και λιγότερο να καταναλώνουμε. Η δική μου πρόταση είναι ο σχηματισμός συμβιωτικών ομάδων (είναι κάτι πέρα από κοινόβια) στις πόλεις και στην ύπαιθρο, η κλιμάκωση με άλλα λόγια της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και της κοινοχρησίας, και η σύμπηξη δικτύων μεταξύ των συμβιωτικών ομάδων. Το δίλημμα πια δεν είναι σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα αλλά κομμουνισμός ή κτητικός ατομικισμός. Η συμβιωτική ομάδα επιλύει πάρα πολλά προβλήματα που ένας μόνος του, ένα ζευγάρι ή μια οικογένεια δεν μπορεί να αντιμετωπίσει και να επιλύσει.