φίλες και φίλοι, καλό σας βράδυ
Ο Θεός είναι και αγαθός (καλός, δίκαιος) και εξοντωτής· άρα, και ο Κύριος. Εφόσον είναι και αγαθός και εξοντωτής, θα είναι και ελεήμων, οικτίρμων, φιλάνθρωπος. Και ο Κύριος είναι ελεήμων: θέλω και μπορώ να σε σφάξω αλλά δεν το κάνω. Ο διαιτητής είναι μια μορφή του ελεήμονος. Ο Κύριος είναι και διαιτητής. Δεν αμφιβάλλουμε ότι ο διαιτητής είναι Κύριος – το βλέπουμε στα γήπεδα.
Ο διαιτητής είναι προληπτικός σωτήρας, προστάτης. Σώζει και προστατεύει με την πρόληψη, με την αποτροπή της κλιμάκωσης της βίας· όσο πιο υψηλό είναι το επίπεδο της κλιμάκωσης, τόσο πιο Μεγάλος και Σοφός Διαιτητής, Προστάτης και Σωτήρας εμφανίζεται.
Αυτό είναι ένα σχόλιο πάνω στη θεωρία των δύο άκρων: η στρατηγική του Κυρίου καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος είναι να εμφανιστεί ως διαιτητής, σωτήρας και προστάτης. Το Κράτος είναι ένα από τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει.
Θα κάνω άλλα δύο σχόλια που θα απαντούν σε δύο ερωτήματα που με απασχολούν. Εφόσον ο Κύριος είναι και καλός και πανάγαθος και καταστροφέας και εξοντωτής, πώς τα καταφέρνει και συμβιβάζει αυτές τις δύο ασύμβατες πλευρές Του; Ο ένας τρόπος είναι να εμφανίζεται ως σωτήρας, προστάτης και διαιτητής. Να ένας άλλος: να κρύβει επιμελώς και με μαεστρία την καταστροφική/εξοντωτική πτυχή του. Υπάρχει κι ένας άλλος τρόπος: να μεταβιβάζει την καταστροφική/εξοντωτική πτυχή της ύπαρξής Του σε άλλα πρόσωπα και σε άλλους μηχανισμούς – άλλοι θα βγάλουν το καταστροφικό/εξοντωτικό φίδι από τη τρύπα για να μη λερωθούν τα πεντακάθαρα και δίκαια και αγνά χέρια του Κράτους. Αυτοί οι άλλοι είναι κάποιοι υπηρέτες Του: οι φασίστες/ναζιστές.
Το δεύτερο σχόλιο: ποιός γνωρίζει πιο καλά τον άλλον, ο Κύριος τον φασίστα/ναζιστή ή ο φασίστας/ναζιστής τον Κύριο; Εφόσον ο φασίστας/ναζιστής είναι τσιράκι του Κυρίου, τότε αυτός που γνωρίζει καλύτερα τον άλλον δεν μπορεί παρά να είναι ο Κύριος. Ο Κύριος καταρτίζει το σχέδιο, ως σκηνοθέτης, και ο υπηρέτης το εκτελεί. Στο σημείο αυτό, ενδέχεται, όχι! είναι βέβαιο ότι θα συμβεί, υπάρχει μια εμπλοκή, μιλώντας με όρους πυροβόλων όπλων. Αναθέτοντας ο Κύριος το καθήκον της καταστροφικής/εξοντωτικής υπηρεσίας στον φασίστα/ναζιστή, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να του αναθέτει στρατιωτικά/πολεμικά καθήκοντα, παράλληλα και ταυτόχρονα με αυτά που έχει αναλάβει το Κράτος και ο Στρατός. Ο Κύριος θα κρίνει πότε θα χρησιμοποιήσει τον Στρατό και ποτέ τις φασιστικές/ναζιστικές παραστρατιωτικές ομάδες. Τον Στρατό τον χρησιμοποιεί για την απόκρουση ενός αιφνίδιου κινδύνου και η χρήση αυτή παίρνει τη μορφή της κατάλυσης της μη αποτελεσματικής (να αποσπάσει/παραγάγει την αφοσίωση και την υπακοή των Υποτελών) πλέον αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Τις παραστρατιωτικές φασιστικές/ναζιστικές ομάδες τις χρησιμοποιεί για τακτικούς λόγους: για τον εκφοβισμό και την επιλεκτική εξόντωση.
Αναλαμβάνοντας (παρα)στρατιωτικά καθήκοντα, ο φασίστας/ναζιστής διαθέτει μια Ισχύη που του επιτρέπει, τον παροτρύνει θα έλεγα, να σχηματίζει την εντύπωση ότι είναι ο Κύριος, ότι είναι ο Κύριος, ότι μπορεί να είναι πιο ισχυρός από τον Κύριό Του. Αυτό είναι το δράμα του φασίστα/ναζιστή. Αγνοεί ότι ο Κύριος μπορεί να τον χρησιμοποιήσει κατά βούληση: μπορεί ανά πάσα στιγμή να τον τυλίξει σε μια κόλα χαρτί, μπορεί όμως και να τον αφήσει να δρα ανενόχλητος για να φέρει σε πέρας κάποιο σχέδιο, το οποίο ασφαλώς και αγνοεί. Τον Χίτλερ τον άφησαν ανενόχλητο, τον προστάτευσαν, τον στήριξαν, τον υποστήριξαν με κάθε τρόπο, μετά όμως την καταστροφή τεράστιου κοινωνικού πλούτου και την εξόντωση δεκάδων εκατομμυρίων ανέργων εργατών, το Κράτος και η αστική δημοκρατία επανέκαμψε δείχνοντας τα χέρια τους: κοιτάξτε πόσο καθαρά είναι, είναι πλυμένα με σαπούνι ΝIVEA για τα χέρια.
Η ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας παρωθεί τον υπηρέτη φασίστα/ναζιστή όχι μόνο να μιμηθεί τον Κύριό Του αλλά και να επιχειρήσει να τον εξοβελίσει και να τον αντικαταστήσει. Ο Κύριος παραμερίζει μόνο εάν αυτή η κίνηση εξυπηρετεί κάποιο τακτικής ή στρατηγικής φύσης σχέδιο Του. Τα πράγματα εμπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν η μίμηση και η αντικατάσταση διαβρώνει σα σαράκι όλα τα επίπεδα της στρατιωτικής φασιστικής/ναζιστικής οργάνωσης και ιεραρχίας. Ο δε συνδυασμός ανυπακοής και επίδειξης ζήλου (η Χρυσή Αυγή κρατάει βιβλία επιδόσεων), όπως στην περίπτωση της επιλεκτικής δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, είναι τρομακτικός.
Και μετά από όλα αυτά, ας δούμε , φίλες και φίλοι, το σχέδιο και τον σχεδιασμό του πολιτικού υπηρετικού προσωπικού του Κυρίου καπιταλιστή για την χρήση της Χρυσής Αυγής. Θα προσωποποιήσουμε αυτές τις διεργασίας και τους ρόλους εστιάζοντας την προσοχή μας σε δύο πρόσωπα: τον Χρύσανθο Λαζαρίδη, δεξί χέρι του οποίου είναι ο Σαμαράς, και τον Μιχαλολιάκο, τον ηγέτη της Χρυσής Αυγής. Ο δεύτερος δεν διαθέτει ούτε το ένα εκατοστό της διεστραμμένης και γλιτσιασμένης ιδιοφυίας του πρώτου, του πρώην Αριστερού θεωρητικού και νυν θεωρητικού υπηρέτη του Κυρίου, που μαθήτευσε για πολλά χρόνια στα πιο high και στα πιο dark επιμορφωτικά κέντρα κατάρτισης στελεχών και διανοουμἐνων και θεωρητικών των USA και παίζει την Αριστερά, και τους φασίστες/ναζιστές, στα δάχτυλά Του. Δεν υπάρχει η παραμικρότερη αμφιβολία ότι η ανοχή του Κυρίου στη δράση και την εξάπλωση της Χρυσής Αυγής ήταν και συνειδητή και προγραμματισμένη και καλά σχεδιασμένη.
Ας δούμε μερικές όψεις αυτού του σχεδίου που κατάρτισε ο ποιμήν λαών Χρύσανθος Λαζαρίδης. Η μία όψη είναι η συγκρότηση ενός κοινοβουλευτικού, εκλογικού ποιμνίου που φέρει το όνομα Χρυσή Αυγή. Η Χρυσή Αυγή, ως κόμμα, είναι ένα ανθρώπινο κοπάδι, δημιούργημα του Λαζαρίδη. Η Χρυσή Αυγή είναι και εκλογικό μαντρί (όπου εγκλείονται οι αγανακτισμένοι ψηφοφόροι ), είναι και στρατώνας (όπου εγκλείονται τα οργανωμένα μέλη). Είναι ένα μαντρί, με επικεφαλής έναν στρατώνα. Η αγανάκτηση και η οργή, που δυνάμει μπορεί να εμφανιστεί ως κίνδυνος, κατευθύνεται είτε προς τη Χρυσή Αυγή είτε προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Το δίλημμα να ψηφίσω Χρυσή Αυγή ή ΣΥΡΙΖΑ απασχόλησε πάρα πολλούς και πολλές, εκατοντάδες χιλιάδες. Η απορρόφηση εκατοντάδων χιλιάδων αγανακτισμένων και οργισμένων από την Χρυσή Αυγή ήταν ένας τρόπος να αποτραπεί η ροή προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ λαχανιάζει και η Χρυσή Αυγή πατάει γκάζι και αναπνέουμε τη σκόνη της. Η θεωρία των δύο άκρων δεν είναι θεωρία, είναι απλά μια διαπίστωση ότι η οργή και η αγανάκτηση στρέφεται προς αυτά τα δύο κόμματα.
Όσο πιο ισχυρή είναι η Χρυσή Αυγή, τόσο ανίσχυρος θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Όσο τα εξομοιώνουμε, τόσο πιο ισχυρή γίνεται η Χρυσή Αυγή. Αυτά έχει στο μυαλό του, και πολλά άλλα ο σύμβουλος του Κυρίου καπιταλιστή Λαζαρίδης – ο Σαμαράς είναι τσιράκι του Λαζαρίδη. Η ανοχή προς τη δράση της Χρυσής Αυγής συνοδεύεται με την συνειδητή παρακίνηση για την κλιμάκωση της σύγκρουσης μεταξύ φασιστών/ναζιστών και Αριστεράς.
Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, ο Κύριος θα εμφανιστεί ως διαιτητής, ως σωτήρας, ως προστάτης.
Εάν δεν συμβεί, και δεν πρέπει να συμβεί με κανένα τρόπο, λόγω της συντριπτικής οπλικής υπεροχής του στρατιωτικού και παραστρατιωτικού τομέα του Κράτους, υπάρχει άλλο σχέδιο: η χρησιμοποίηση του κοπαδιού και της στάνης της Χρυσής Αυγής με την εκπαραθύρωση των ηγετών της και την αντικατάστασή τους από άλλους, πιο μετριοπαθείς, πιο σοβαρούς.
Η συζήτηση για μια σοβαρή Χρυσή Αυγή περιστρέφεται γύρω από το ζήτημα της ηγεσίας. Είχα διατυπώσει την άποψη ότι η Χρυσή Αυγή θα διασπαστεί – ένα μέρος της, το μεγαλύτερο, θα είναι μετριοπαθές, δεν θα περνάει το όρια του εκφοβισμού για να μπει στα χωράφια της εξόντωσης. Μια ‘ μη σοβαρή ‘ Χρυσή Αυγή είναι μια εξοντωτική Χρυσή Αυγή. Θα είναι σοβαρή, μόνο εάν είναι εκφοβιστική. Εκτός από την διάσπαση, υπάρχει κι ένας άλλος σχεδιασμός: να μπουζουριάσουν κάποια ηγετικά στελέχη με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας δεκάδων βίαιων πράξεων και δολοφονιών και στη θέση τους να βἀλουν κάποιους άξιους ανθρωποβοσκούς και εκφοβιστές.
Η Χρυσή Αυγή είναι ένα εκλογικό κοινοβουλετικό κοπάδι που μεγαλώνει συνεχώς και ο Κύριος δεν είναι βλάκας να το αφήσει αχρησιμοποίητο, τη στιγμή μάλιστα που είναι δικό του δημιούργημα και οι φιλόδοξοι μεγαλομανείς και παρανοϊκοί αρχομανείς ηγέτες της είναι δικοί του υπηρέτες που επιδιώκουν να μιμηθούν τον Κύριο και να τον υπερκεράσουν. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας και σοβαρής, εκφοβιστικής μόνο και όχι εξοντωτικής, Χρυσής Αυγής.
Εμένα όμως με απασχολεί και κάτι άλλο. Γιατί δεν είναι χαμός, όπως τον Δεκέμβρη του 2008, με τη δολοφονία από τους μπάτσους του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου; Να χαρούμε ή να λυπηθούμε; Εγώ χαίρομαι. Χαίρομαι γιατί επιβεβαιώνεται άλλη μια φορά
η σοφία των Υποτελών Παραγωγών του κοινωνικού πλούτου: εάν μας ωθούνε να πάρουμε όπλα, εμείς δεν πρέπει να τα πάρουμε. Ούτε θα διαμαρτυρηθούμε.
Και ανοίγει η συζήτηση, μια συζήτηση που θα διαρκέσει πολλά χρόνια, για το τί κάνουμε όταν ο Κύριος, Κράτος ή φασισμός/ναζισμός βγάζει το όπλο άλλοτε για να μας εκφοβίσει κι άλλοτε να μας εξοντώσει. Θα εκθέσω τις σκέψεις μου σε προσεχές σημείωμα.
ο συριζας προσπαθει να τιθασευσει εμας (αν κ δεν τον βλεπω)
κ η κύριος τα τσιρακια του (αυτού τους έχει(προσέχεις την ταύτιση τοων κυρίων)) κ να παρει πισω ψηφους
δωσε πόνο…
χααχχΑΧΧΑΧΑαχαχα. του αντρα του πολλα βαρυ μη του μιλατε το πρωί:
http://www.zougla.gr/greece/article/xrisavgites-se-krisi
Δηλαδή, κατά τη γνώμη σου Αθανάσιε,οι φασίστες/ναζιστές δεν bρίσκονται υπό καθεστώς, μερικής τουλάxιστον αυτονομίας η οποία μπορεί στο μέλλον να μετασxηματιστεί σε καθολική; Θεωρείς απίθανο ένα τέτοιο ενδεxόμενο;
Ναι, φίλε, το θεωρώ απίθανο· το Κράτος είναι πολύ, πολύ πιο ισχυρό από τις παραστρατιωτικές φ/ν οργανώσεις – τους μαζεύει όποια ώρα θέλει. Τον Χίτλερ τον άφησαν να κάνει τη βρόμικη δουλειά – κι όταν αυτονομήθηκε, το έχασε το παιχνίδι· ακόμα κι αυτή η αυτονόμηση βολεύει τον Κύριο. Όποια και όση αυτονομία διάθέτουν οι φασίστες/ναζιστές τους την έχει παραχωρήσει ο Κύριος για δικούς του σκοπούς που οι φ/ν άλλοτε γνωρίζουν κι άλλοτε δεν γνωρίζουν. Η μόνη αυτονομία που υπάρχει, και είναι ανεξέλέγκτη και μη προβλέψιμη, είναι αυτή που εμφανίζεται στα μεσαία και κατώτερα επίπεδα της στρατιωτικής ιεραρχίας. Αλλά αυτήν ο Κύριος την χρησιμοποιεί και πάλι για ίδιους σκοπούς: είτε να τους χρησιμοποιήσει είτε να αυξήσει την δική του Ισχύ.
ετς!
καμιά φορά συμβαίνει και κανένα απρόβλεπτο στα μεσαία και κατώτερα επίπεδα για να έχουμε και κάτι να ασχολούμεθα.
εξαιρετικό κείμενο.
Καλημέρα και πάλι Αθανάσιε
Δεκτόν. Απ’ ότι βλέπω, οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές. Νομίζω ότι δίνεται μια πρώτη έστω απάντηση στο ερώτημά σου, σε προηγούμενη ανάρτηση, σχετικά με το πώς θα χειριστεί το κράτος τους φασίστες/ναζιστές. Εδώ είμαστε για να δούμε τι μέλλει γενέσθαι. Καλημέρες!
Φίλε Αθανάσιε, οικοδεσπότη μας, και φίλοι συμμαθητές και συνδιδάσκαλοι,
Μέχρι τη μέρα του φονικού, είχα τον εξής φόβο σχετικά με τη Χ.Α.: Ότι τα ανεβασμένα δημοσκοπικά ποσοστά, αλλά και το γενικότερο περιρρέον κλίμα υπέρ της Χ.Α., θα λειτουργούσε σα μαγνήτης για μια κατηγορία ανθρώπων, τους οποίους αποκαλώ “ορκ με γραβάτες” (απόστρατοι αξιωματικοί, συνταξιούχοι δικαστικοί, επιχειρηματίες, στελέχη επιχειρήσεων κλπ), οι οποίοι δε θα είχαν κανένα πρόβλημα να στελεχώσουν αύριο-μεθαύριο τα ψηφοδέλτια της Χ.Α., δίνοντάς της έτσι τον αέρα του “καθωσπρέπει” κόμματος και την κοινωνική “γείωση”, που σήμερα της λείπει.
Νομίζω όμως ότι, μετά το φονικό και τα όσα επακολούθησαν, ένα τέτοιο ενδεχόμενο περιορίζεται αισθητά. Δε θα είναι πολλοί οι “καθωσπρέπει” πολίτες που θα ρισκάρουν να στιγματιστούν, συναγελαζόμενοι με μια παρέα από μαχαιροβγάλτες. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, νομίζω ότι η προοπτική εκρηκτικής εκλογικής ανόδου της Χ.Α. δεν υφίσταται πλέον.
Αυτά είναι, κατά τη γνώμη μου, τα καλά νέα. Από την άλλη μεριά, τα κακά νέα είναι ότι, ακόμα και μετά το φονικό, η Χ.Α. δε θα επιστρέψει στην ανυποληψία του περιθωρίου. Η Χ.Α. δεν πρόκειται να πέσει κάτω από το 7% του 2012, ενδεχομένως μάλιστα να κινηθεί και λίγο ψηλότερα. Σε κάθε περίπτωση όμως, νομίζω ότι τα χειρότερα τα αποφύγαμε…
Φιλίστωρ,
εικάζω μετά θεωρητικής βεβαιότητας ότι τα ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής αντιμετώπισαν προ ημερών το εξής δίλημμα: ή να κλικακώσουν τη βία και να δολοφονήσουν και άλλον, κάποιον ή κάποιαν από ‘το σάπιο, αντιλαϊκό και αντεθνικό σύστημα της κλεπτοκρατίας’, για να τρομοκρατήσουν αυτούς που επιχειρούν να την ελέγξουν και να τη σοβαρέψουν αλλά και να αποσπάσουν την συμπάθεια και την αφοσίωση των οργισμένων και αγανακτισμένων ψηφοφόρων τους (είχαν προαναγγείλει ότι ΘΑ ΚΡΕΜΑΣΟΥΝ όλους τους βουλευτές του Κοινοβουλίου) ή να περιορίσουν τη δράση τους μἐσα στα πλαίσια του Συντάγματος. Οι κινήσεις τους δείχνουν ότι πρυτάνευσε το δεύτερο σκέλος του διλήμματος. Τώρα, θα καταγγείλουν συνωμοσίες κατά της Χρυσής Αυγής, σκέφτονται να παραιτηθούν οι βουλευτές για να ξαναγίνουν εκλογές ώστε να καλυφθούν οι άδειες έδρες (για να επιδείξουν τα λαϊκά τους ερείσματα), μηνύουν τα κόμματα με τη κατηγορία ότι είναι εγκληματικές οργανώσεις, θα επιστρέψουν στο φιλανθρωπικό τους έργο, θα αρχίσουν να τρομοκρατούν και να βιαιοπραγούν κατά των μεταναστών. Σπασμωδικές κινήσεις της απόγνωσης και της απελπισίας – ο Κϋριος μπορεί ανά πάσα στιγμήνα τους τυλίξει σε μια κόλα χαρτί, όπως τύλιγαν παλιά τις παστές σαρδέλες.
Με τον φόνο του Παύλου Φύσσα ο Κύριος άρπαξε την ευκαιρία να ελέγξει και να σοβαρέψει τη Χρυσή Αυγή. Αυτό σημαίνει ότι τη χρειάζεται για τις εκλογές. Αυτό σημαἰνει ότι πιθανότατα οι εκλογές να μην αργήσουν να γίνουν και τον Ιανουάριο το πολιτικό πεδίο να είναι τελείως διαφορετικό.