φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Εδώ και πάνω από πενήντα χρόνια, αυξάνει διαρκώς ο αριθμός των ανθρώπων στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες που πεθαίνουν από καρκίνο. Η αυξητική αυτή τάση είναι το κριτήριο για να χαρακτηρίσουμε μια χώρα, μια κοινωνία, έναν κοινωνικό σχηματισμό ως αναπτυσσόμενη ή ανεπτυγμένη καπιταλιστική κοινωνία. Υπάρχουν πολλά άλλα κριτήρια: λόγου χάριν, όσα πιο πολλά νοσοκομεία και κρεβάτια διαθέτει μια κοινωνία, όσα πιο πολλά φάρμακα καταναλώνει, όσο πιο πολλούς γιατρούς έχει, τόσο πιο πολιτισμένη κοινωνία είναι. Το Μπουτάν, στα βόρεια της Ινδίας, εκεί όπου απαγορεύεται η εγκατάσταση εργοστασίων, είναι μια τελείως καθυστερημένη χώρα, μιας και δεν έχει κανένα νοσοκομείο. Εάν σχηματίσετε την εντύπωση ότι προτείνω το κλείσιμο των εργοστασίων και των νοσοκομείων και είστε έτοιμοι και έτοιμες να με μέμψετε γι αυτό, να το κάνετε: αυτό ακριβώς υπαινίσσομαι: να κλείσουμε όλα τα εργοστάσια και τα νοσοκομεία. Όχι σήμερα, για όνομα της Ζωής! (Θα δούμε παρακάτω τί εννοώ με τους όρους εργοστάσιο και νοσοκομείο) Λίγος ρεαλισμός δεν βλάπτει! Είμαστε ρεαλιστές, αναζητούμε το αδύνατο! Μιλώντας ρεαλιστικά για το αδύνατο, η επιδίωξή μας να κλείσουμε τα εργοστάσια και τα νοσοκομεία θα πρέπει να διακηρυχθεί με σαφήνεια, με αποφασιστικότητα, με τόλμη, με απλότητα, με προκλητικότητα, με κυνισμό: Ή θα κλείσουμε τα εργοστάσια και τα νοσοκομεία ή θα πεθαίνουμε όλοι και όλες από καρκίνο! Είμαι υπερβολικός; Κινδυνολογώ; Για να δούμε τι θα δούμε!
Μέχρι το 2000, ο καρκίνος του προστάτη ἠταν άγνωστος στην Κίνα· δεν ήταν όμως καθόλου μα καθόλου άγνωστος μεταξύ των κινέζων που ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Γιατί; Από το 2000 και μετά, όλα τα είδη του καρκίνου κάνουν την εμφάνισή τους και στην Κίνα. Πριν το 1970, πέθαιναν στην Ελλάδα γύρω στο 10% από καρκίνο· το 1987 το ποσοστό είχε ανέβει στο 18%· σήμερα, μπορεί να ξεπερνάει και το 30%. Χωρίς την παραμικρότερη επιφύλαξη και αμφιβολία, η αυξητική τάση των θανάτων από καρκίνο παρατηρείται σε όλες τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες. Η τάση αυτή μας επιτρέπει να διατυπώσουμε κάποιες σκέψεις.
Θα ανακοπεί ή θα συνεχιστεί η πέραν κάθε αμφιμβολίας και επιφύλαξης βεβαιωμένη αυξητική τάση του ποσοστού των θανάτων από καρκίνο; Εάν σήμερα ένας στους τρεις πεθαίνει από καρκίνο, γιατί να μην γίνει ένας στους δύο σε είκοσι χρόνια και εφτά στους δέκα το 2050; Γιατί το 2100, θα ζουν τα εγγόνια μας, το ποσοστό αυτό να μην ανέβει στο 99%; Τώρα, μας επιτρέπεται να διατυπώνουμε το δίλημμα γήρας ή καρκίνος. Κάποτε δεν υπήρχε αυτό το δίλημμα! Ούτε αύριο θα υπάρχει! Εάν χτες είχαμε μόνο γήρας, αύριο θα έχουμε μόνο καρκίνος! Ο θάνατος από γηρατεία είναι ένας φυσικός θάνατος: ένα ένα τα όργανα τα παίζουν και τινάζουμε όλα τα πέταλα. Αλλά η σχέση του καρκίνου με τον θάνατο είναι πολύ παράξενη, φίλες και φίλοι! Τα καρκινικά κύτταρα έχουν αποκτήσει μια μορφή αθανασίας! Ο οργανισμός αυτοεξουδετερώνεται, αυτοακυρώνεται μέσω της αθανασίας! Η αθανασία γίνεται μέσον αυτοθανάτωσης!
Αυτοθανάτωση; Αυτοακύρωση; Θέλουν πολύ μεγάλη προσοχή αυτές οι λέξεις, είναι πάρα πολύ επικίνδυνες! Τί παθαίνει δηλαδή ο οργανισμός και αυτοθανατώνεται, αυτοακυρώνεται; Ας επιστρέψουμε στην αυξητική τάση του ποσοστού των θανάτων από καρκίνο κι ας δούμε δύο μύθους που συνδέονται με αυτήν.
Σε χτύπησε ο καρκίνος; Εσύ φταις!
Φταίς εσύ γιατί τον κληρονόμησες από την οικογένειά σου! Έχουν μάλιστα επινοήσει και τον όρο οικογενής καρκίνος! Μα εάν ο καρκίνος ήταν κληρονομικός, δεν θα αυξανόταν! Το γεγονός ότι από το προπολεμικό 5% φτάσαμε εν έτει 2013 στο 35% και το 2050 θα φτάσουμε στο 55%, δείχνει ότι ο καρκίνος δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την κληρονομικότητα.
Φταις εσύ γιατί έχεις γενετική προδιάθεση. Εγώ έχω γονίδια που θα μου προκαλέσουν καρκίνο και θα με στείλουν αδιάβαστο, εσύ δεν έχεις και θα χορεύεις μαστουρωμένος ή κοκαϊνωμένος μέρα νύχτα στα μπιτσόμπαρα! Εγώ έχω τα γονίδια BRCA1 ή/και BRCA2, εσύ δεν τα έχεις! Εγώ θα εμφανίσω καρκίνο του μαστού και των ωοθηκών, εσύ όχι! Κι ενώ εσύ θα καμαρώνεις τα βυζιά σου, εγώ θα πάω να τα κόψω προληπτικά για να μην εμφανίσω καρκίνο του μαστού. Και για να είμαι ακόμα πιο βέβαιη ότι όλα θα πάνε καλά, αφαιρώ και πετάω στα σκουπίδια τις μαλακισμένες τις ωοθήκες μου! Γιατί όμως εγώ να έχω τα γονίδια που προκαλούν καρκίνο στο μαστό κι εσύ όχι; Τα γονίδια αυτά δεν προκαλούν καρκίνο – οι μεταλλάξεις τους προκαλούν καρκίνο! Μεταλλάξεις; Γιατί να μεταλλαχτεί ένα γονίδιο και να γίνει φονικό όργανο εξουδετέρωσης των μαστών και των ωοθηκών;
Να τι μας λέει η φύση – καλή μητέρα αλλά και πολύ σκληρή μητρια: ό,τι δεν χρησιμοποείται, είναι για πέταμα! Ό,τι υπερχρησιμοποείται υπέρ το δέον είναι για πέταμα! Δεν χρησιμοποιείς τη μνήμη; Αλτσχάιμερ! Δεν χρησιμοποιείς τον εγκέφαλο ή τον χρησιμοποιείς πάρα πολύ σε συνθήκες έντονης πίεσης και άγχους; Εγκεφαλικό! (Λένιν). Υπερβολικό άγχος και άσκοπη υπερδραστηριότητα; Σκλήρυνση κατά πλάκας; Σαβουρώνεις καπιταλιστικές τροφές και όλη μέρα κάθεσαι στη δουλειά, στον καναπέ και στο αυτοκίνητο; Έμφραγμα! Είσαι σαράντα χρονών, δεν έχει γεννήσει και δεν έχεις θηλάσει; Καρκίνος στις ωοθήκες και στον μαστό! Ποιά γυναίκα στα 45 κινδυνεύει να εμφανίσει καρκίνο μαστού ή ωοθηκών; Αυτή που γέννησε και θήλασε δύο παιδιά, τέσσερα παιδιά ή κανένα; Δεν μας λένε, αποφεύγουν να κάνουν τέτοιες έρευνες! Είσαι τριαντεπέντε, φωτοτυπία της Μπάρμπι, σήμερα έχεις σφριγηλό και σφιχτό και νεανικό βυζί, αύριο πας και τα κόβεις, ενώ κάνεις πολύ υγιεινή διατροφή! Εἰχε δηλώσει κάποτε η λαϊκή αοιδός Άντζελα Δημητρίου (Μαρία Κάλας από τον αφαλό και κάτω. . .): τρώω είδη υγιεινής!
Η φύση διαμόρφωσε τα βυζιά και το μουνί για να κάνουμε παιδιά και να τα θηλάζουμε – αφήνω στην άκρη την μη αναπαραγωγική απόλαυση και ηδονή. Εάν δεν χρησιμοποιηθούν, η φύση τα θεωρεί άχρηστα, ως μη χρησιμο-ποιούμενα. Στη φύση όλα είναι 0 και 1: ή ζεις ή δεν ζεις! Ζεις όταν δεν κάνεις παιδιά και δεν θα θηλάζεις; Δεν ζεις! Δεν ζούμε όταν το μουνί μας και ο πούτσος μας έχει αραχνιάσει. Και αναγκαζόμαστε να κάνουμε αυτό που θα έκανε, αυτό που κάνει η ίδια η φύση: κόβουμε και πετάμε στα σκουπίδια τα βυζιά μας και τις ωοθήκες μας! Απλά την προλαβαίνουμε. Τι αξιοσημείωτη σοφία της δυτικής ιατρικής!
Ποιός τη γαμάει τη φύση! Εάν κάνω παιδιά, θα ξεχειλώσει το μουνί μου και τα βυζιά μου θα πέσουν! Δεν είναι καλύτερα να είμαι έφηβη στα τριάντα πέντε και στα σαράντα; Να έχω στενό μουνί και στήθη σαν λεμόνια; Δεν θα είμαι περισσότερο ποθητή; Αρχίδια θα είσαι! Θα πάψεις να καβλώνεις εάν θηλάσεις και σου πέσουν τα βυζιά, εάν γεννήσεις και ξεχειλώσει το μουνί σου; Έχεις σκεφτεί ότι θα καβλώνεις πιο πολύ και πιο συχνά;
Εάν όμως τρέχεις σα παλαβή από το πρωί μέχρι το βράδυ, εάν δουλεύεις σε εργοστάσιο, εάν είσαι ασφαλίστρια, εάν είσαι λογίστρια, εάν το μυαλό σου είναι γεμάτο με έγνοιες και με λογαριασμούς, είτε είσαι έφηβη 40 χρονών είτε ταλαίπωρη μάνα, θα σου φύγει η κάβλα και θα χρειαστείς γυναικεία βιάγκρα – θα αρχίσουν να κυκλοφορούν στο εμπόριο σε λίγες μέρες! Αντιμετώπιση του εκφυλισμού με περισσότερο εκφυλισμό!
Ο εκφυλισμός, φίλες και φίλοι, είναι το αποτέλεσμα της παρατεταμένης μη φυσικής χρησιμοποίησης οργάνων, δεξιοτήτων και ικανοτήτων. Πολλές ασθένειες του δυτικού πολιτισμού δεν είναι ασθένειες, νόσοι, αλλά πολιτισμικές επιδημίες: καρκίνος, εμφράγματα, αλτσχάιμερ, εγκεφαλικά, σκλήρυνση κατά πλάκας και άλλες πολλές που έχουν ενσκήψει αλλά δεν είναι τόσο διαδεδομένες και άλλες που θα ενσκήψουν στο μέλλον – είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο. Οι πολιτισμικές επιδημίες του δυτικού πολιτισμού είναι μια σαφής επιβεβαίωση ότι υπάρχει ανθρώπινη φύση, όσο κι αν οι μαρξιστές την αρνούνται, όσο κι αν ο Μαρξ ΟΥΔΕΠΟΤΕ αρνήθηκε κάτι τέτοιο. Αν τα Παρισινά χειρόγραφα δεν τους πείθουν, γιατί ο Μαρξ ήταν πιτσιρικάς κι ανώριμος, ας ξαναδιαβάσουν την Γερμανική Ιδεολογία.
Συνοψίζοντας τη σκέψη του Μαρξ γράφω: η ανάπτυξη των ικανοτήτων του σώματός μας, της ψυχής μας και του εγκεφάλου μας μπορεί να πραγματοποιηθεί αφενός με την ικανοποίηση των αναγκών μας, φυσικών και κοινωνικών, ιστορικά διαμορφωμένων, και αφετέρου με την καθημερινή ενεργητική αλληλεπίδραση του ενός με τον άλλον. Η καπιταλιστική Κυριαρχία δεν μας επιτρέπει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αφού η φύση είναι ελαττωματική και ατελής, λόγω του θανάτου, του πόνου, της ασθένειας και του γήρατος, θα πρέπει να γίνουμε πιο ισχυροί από τη φύση· κι αν δεν μπορούμε, να ζούμε σαν να είμαστε πιο ισχυροί! Να γεννήσουμε παιδιά και να θηλάσουμε! Α πα πα πα! Ξεπεσμός, εκφυλισμός!
Οι μεταλλάξεις των γονιδίων σε φονικά όργανα αυτοθανάτωσης, η κατάκτηση κάποιας μορφής αθανασίας από τα καρκινικά κύτταρα, οφείλονται στην ποιμενικής προέλευσης αντίληψη ότι η φύση είναι ανεπαρκής, ατελής και ελαττωματική. Εάν δεν ξεμπερδέψουμε με αυτήν την αντίληψη, το μέλλον μας θα είναι ζοφερό – είναι ήδη. Η αντίληψη αυτή είναι η πηγή πάρα πολλών κοινωνικών και προσωπικών προβλημάτων και δεν αγνοοούμε ότι το οξυγόνο που κρατά στη ζωή τον καπιταλισμό είναι ακριβώς αυτά τα προβλήματα. Η εξόντωση του καρκίνου που μας εξοντώνει είναι μια τεράστια βιομηχανία που συνδέεται άρρηκτα με άλλες πολλές (πλαστικές εγχειρίσεις αποκατάστασης, φάρμακα, ιατρική τεχνολογία). Πίσω από κάθε πολιτισμική επιδημία υπάρχει και μία ή περισσότερες βιομηχανίες. Ο Κύριος θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να αποτρέψει την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων, θα κάνει ό,τι μπορεί για να διαιωνιστεί η αντίληψη της ελαττωματικής και ατελούς φύσης.
Εάν δεν ξεμπερδέψουμε με αυτήν την αντίληψη, που είναι η κομβική αντίληψη του ποιμενικού τρόπου σκέψης, δεν πρόκειται να ξεμπερδέψουμε με τον καρκίνο και τις άλλες πολιτισμικές επιδημίες. Αναγκαία συνθήκη αλλά όχι και επαρκής. Επαρκής θα είναι εάν ξεμπερδέψουμε με όλους τους καπιταλιστικούς θεσμούς, οι οποίοι ενσωματώνουν την αντίληψη της ελαττωματικότητας και της ανάγκης διόρθωσης της φύσης. Κάθε καπιταλιστικός θεσμός είναι μια συνειδητή και προγραμματισμένη ακύρωση της ανάπτυξης του σώματος, της ψυχής και του εγκεφάλου με την ικανοποίηση των φυσικών και κοινωνικών αναγκών, με την ενεργητική καθημερινή αλληλοεπίδραση του ενός με τον άλλον. Ισχύει για την οικογένεια, το σχολείο, τη φυλακή, το γήπεδο, τον στρατώνα, το σούπερμάρκετ, τη μετακίνηση, τη διασκέδαση, το εργοστάσιο, το νοσοκομείο.
Πριν από 100 χρόνια ακριβώς, έγινε στην Αγγλία ένα συνέδριο με θέμα την καθολικότητα της ανθρώπινης φύσης. Ένας από τους παριστάμενους αποφάνθηκε:
έχουμε όλοι αρχίδια!
Πετάχτηκε όρθια μια γυναίκα και φώναξε:
όχι όλοι!
Κι ενώ οι άνδρες την πέρασαν για εκκεντρική, ήταν έκδηλη η η αμηχανία των γυναικών!
Πολύ ωραίο κείμενο, ειδικά σε συνδιασμό με το προηγούμενο επι του θέματος, που αν θυμάμαι καλά, εξέταζε τα συνεχή διλήμματα και την εσωτερίκευση των αντιφάσεων του τρόπου ζωής μας ως αιτία αύξησης του καρκίνου.
Ας μην ξεχνάμε όμως και εναν άλλο βασικό τρόπο με τον οποίο ο δυτικός πολιτισμός και ο καπιταλισμός (με τα εργοστασια του) τροφοδοτεί τον καρκίνο: την ρύπανση που δηλητηριάζει τοξικά γη, αέρα και νερό. Στην Κίνα, όπου η πρώτη αιτία θανάτου είναι πλέον ο καρκίνος, τα βιομηχανικά χωριά, στα οποία ο καρκίνος κυριολεκτικά θερίζει, αναφέρονται πλέον επίσημα ακόμα και από τα ΜΜΕ ως “τα χωριά του καρκίνου”! Φυσικά έχουμε και εμείς τα δικά μας, όπως η Πτολεμαΐδα (7 στους 10 θανάτους οφείλονται σε καρκίνο ή σε θρομβοεμβολική νόσο!!!) ή τα διάφορα “ελενίτ” (το συγκεκριμένο εργοστάσιο αμίαντου, στα δεκαπέντε χρόνια λειτουργίας του μέχρι το 1990, κέρασε αρκετούς θανατηφόρους καρκίνους σε εργαζομενους και ντόπιους χωρικούς).
Υπό μια έννοια τελικά, ο κληρονομικός παράγοντας είναι σημαντικός αν θεωρήσουμε ως κληρονομιά του τοξικού μας πολιτισμού τα δηλητηρία του, που επιστρέφουν σε μας μέσω της φύσης και μεταλλάσουν τα γονίδια μας.
Δεν διαφωνώ με την ανάλυση αλλα για να είμαστα ακριβείς θα πρέπει να δούμε και την αύξηση του πρόσδοκιμου ζωής. Αυτή νομίζω οτι είναι και η κυρίαρχη δικαιολόγιση του “φαινομένου”, οτι δηλαδή φαίνονται οτι αυξάνονται τα ποσόστα του καρκίνου γιατι απλά αυτοι που έπαθαν καρκίνο τώρα στις προηγούμενες δεκαετίες δεν θα ζούσανε τόσο πολύ (λόγω μικρότερου προσδόκιμου ζωής).