για την επικείμενη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ: τί θέλουν οι μικροαστοί στον κοινωνικό πόλεμο;

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

   Διατύπωσα την πρόβλεψη ότι σε τρία χρόνια δεν θα υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν θα υπάρχει γιατί οι Υποτελείς τους πήραν χαμπάρι ότι είναι ή απατεώνες ή αφελείς (όταν θα αναφέρομαι στον ΣΥΡΙΖΑ, θα υπονοώ τα στελέχη, τη γραφειοκρατική ιεραρχία όλων των βαθμίδων – θα το δηλώνω όταν θα αναφέρομαι στα μέλη και τους ψηφοφόρους). Αυτός είναι ο λόγος της (δημοσκοπικής) στασιμότητἀς του.  Σήμερα θα εκθέσω τα επιχειρήματά μου και τις σκέψεις μου που με οδήγησαν στη διατύπωση της παραπάνω πρόβλεψης. Και δεν θα παραλείψω να περιγράψω και τα κομβικά σημεία της διαδικασίας διάσπασης/διάλυσης/θανάτου. 

Οι προκείμενες των συλλογισμών είναι οι απαντήσεις στα ερωτήματα:

τί είναι οι μικροαστοί/μεσοαστοί;

πώς συμμετέχουν οι μικροαστοί στον κοινωνικό πόλεμο;

ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτική οργάνωση των μικροαστών;

ποιό είναι το  πρότυπο οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ;

ποια είναι η στρατηγική του;

τι είναι η Αριστερά;

ο ΣΥΡΙΖΑ είναι Αριστερά;

θέλει να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ;

εάν δεν θέλει, τί θέλει;

    Εστιάζω την προσοχή μου σε μια αντίφαση, την οποία έχω περιγράψει περιστασιακά σε σημειώματα των τελευταίων ημέρων, την προβάλλω όμως και πάλι για να την ξαναδούμε διότι αποτελεί την εξήγηση για τη στασιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία βέβαια είναι η αρχική φάση της αποσύνθεσης και της διάλυσης. Να ποια είναι η αντίφαση:  ενώ οι Υποτελείς υποχωρούν ατάκτως διότι δεν μπορούν να πολεμήσουν (φυγή και πάλη), επιδιδόμενοι σε απελπισμένες μάχες οπισθοφυλακής, που  όλες έχουν χαθεί, και σε παρενοχλήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει ως λύση την επικράτηση στις εκλογές, όποτε γίνουν, την διαχείριση του Κράτους και την με αυτόν τον τρόπο επίλυση των προβλημάτων. Πριν δούμε εάν όλα αυτά είναι επιθυμητά εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, και δυνατά, ας δούμε κάτι άλλο, κάτι που θα καταφέρει το τελειωτικό χτύπημα στον ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα από τις παρενοχλήσεις αυτών των τελευταίων τριών ετών της ανηλέητης και αδίστακτης επίθεσης του Κυρίου, διαφαίνεται η μορφοποίηση  δύο πολύ αποτελεσματικών όπλων των Υποτελών, όπλα που ο Κύριος δεν μπορέι να αρπάξει από τα χέρια τους: πρόκειται για την

(εσωτερική) στάση πληρωμών

 και την

(πολιτική) αποχή.

    Τι λένε και τι κάνουν οι Υποτελείς: μας αρπάζετε τον κοινωνικό πλούτο που έχουμε στη διάθεσή μας: κόβετε μισθούς, συντάξεις, βάζετε φόρους. Πολύ ωραία. Ποιά είναι η άμυνά μας; Να μην πληρώνουμε είτε γιατί δεν έχουμε είτε γιατί αυτά που έχουμε, τα έχουμε για να επιβιώσουμε. Η υστέρηση των εσόδων του Κράτους το πρώτο εξάμηνο του 2013 ήταν 1,6 δισ. εβρά! Και δεν είναι μόνο αυτό. Όπου μπορούν οι Υποτελείς δεν πληρώνουν: από τα εισιτήρια στα λεωφορεία μέχρι τους φόρους. Κι αυτό θα συνεχιστεί και θα επιταθεί. Θα αναγκαστεί το Κράτος να πάρει νέα μέτρα, είναι βεβαιότατο για το 2014, για το 2015, κτλ., τα οποία δεν θα τελεσφορήσουν και μετά κι άλλα μέτρα κι άλλα μέτρα. Οι Υποτελείς με την στάση πληρωμών αναγκάζουν το Κράτος να πάρει κι άλλα μέτρα, να επιτείνει δηλαδή την αρπαγή του κοινωνικού πλούτου.

   Θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει σήμερα ένα (δημοσκοπικό) ποσοστό πάνω από 50%, ναι, ναι, 50%, και να έχει περιοριστεί η Χρυσή Αυγή στο 3%, εάν συντόνιζε τη στάση πληρωμών!  Τη συντονίζει; Όχι, βέβαια, κατά κανένα τρόπο!  Γιατί δεν την συντονίζει; Πρέπει οπωσδήποτε να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα. Και διάθεση υπάρχει και χρόνος υπάρχει.

   Ας δούμε τώρα το άλλο όπλο, την πολιτική αποχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε πάνω από 50%, εάν τασσόταν αναφανδόν υπέρ της αποχής από τις ευρωεκλογές. Εικάζω ότι η αποχή από τις ευρωεκλογές θα ξεπεράσει το 70% – στις προηγούμενες του 2009 ήταν 55%! Εφόσον οι Υποτελείς δεν πάνε να ψηφίσουν, εσύ γιατί κατεβαίνεις στις εκλογές; Εάν νομίζετε ότι μια αποχή γύρω στο 70%, το λιγότερο, είναι κάτι που θα αφήσει αδιάφορο τον Κύριο και τους υπηρέτες Του, με συγχωρείτε αλλά διαφωνώ. Ήδη το σκέφτονται πως να το αντιμετωπίσουν και να το διαχειριστούν και τείνουν προς τις πολλαπλές εκλογές τη μέρα των ευρωεκλογών: και βουλευτικές και δημοτικές- νομαρχιακές. Θα πας να ψηφίσεις για αυτοδιοίκηση, ε, θα ψηφίσεις και για τις βουλευτικές, θα ψηφίσεις και για τις ευρωεκλογές. Να πως πιάνεται η αλεπού με τα τέσσερα: ενδέχεται η αποχή να είναι 70% σε όλες τις εκλογές! Και βέβαια το ερώτημα είναι αδυσώπητο: γιατί δεν τάσσεται, από τώρα, υπέρ της αποχής; Γιατί θα συμμετέχει, με μια αποχή στο 70%;

    Ο ΣΥΡΙΖΑ αψηφά και αδιαφορεί για τα δύο πολύ αποτελεσματικά όπλα που μορφοποιούνται αυτή την εποχή. Εάν αυτά συνειδητοποιηθούν, εάν επεξεργαστούν θεωρητικά, εάν η χρήση τους κλιμακωθεί και συντονιστεί, τότε ο Κύριος την έχει άσχημα. Πολύ άσχημα. Πάρα πολύ άσχημα. Πάρα πάρα πολύ άσχημα.

   Θα το πω άλλη μια φορά και δεν θα πάψω να το λέω και να το ξαναλέω: το κλειδί της κατανόησης του παρόντος και το μέλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η σχέση του  με τα δύο υπό χρήση και μορφοποίηση αποτελεσματικά όπλα του κοινωνικού πολέμου που διεξάγουν οι Υποτελείς: με την (εσωτερική) στάση πληρωμών και την (πολιτική) αποχή. Τα αρνείται και τα δύο, τα καταπολεμά και τα δύο, τα παραμερίζει και τα δύο. Γιατί;

   Η απάντηση είναι πολύ απλή, φίλες και φίλοι. Διότι φοβάται ότι θα στραφούν εναντίον του, φοβάται ότι αυτά τα όπλα θα τον αποτελειώσουν.

    Η παραπάνω διαπίστωση μας παρακινεί να διατυπώσουμε κι άλλες. Εάν αδιαφορεί γι αυτά τα υπό μορφοποίηση όπλα, αυτό σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρεται για την διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου όπως τον διεξάγουν σήμερα οι Υποτελείς. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι Αριστερά!  Διότι η Αριστερά είναι η πολιτική συλλογική οργάνωση (μην σας τρομάζει η λέξη, please) που συντονίζει την διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου. Και τι είναι, εάν δεν είναι Αριστερά; Θα δούμε τι είναί!

Επιπλέον, αφού δεν ενδιαφέρεται για την διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου όπως τον διεξάγουν σήμερα οι Υποτελείς, δεν είναι Υποτελείς – δεν μας ενδιαφέρει ποιούς (ή λέει ὀτι) αντιπροσωπεύει ἠ  εκπροσωπεί! Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν δεν είναι Υποτελείς και δεν είναι Αριστερά! Και τι είναι λοιπόν;

  Είναι μια αλεπού που πάει στο παζάρι. Είναι οι έμποροι που από την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα μέχρι την εποχή του Μπρεχτ (‘Μάνα Κουράγιο’!) ακολουθούσαν τα στρατεύματα για να αγοράσουν από τους στρατιώτες και να πουλήσουν στους στρατιώτες. Εάν αυτές οι ιστορικές μεταφορές δεν σας ικανοποιούν, ας προσεγγίσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ από μαρξικής έποψης, ας εφαρμόσουμε τον μαρξισμό στον ΣΥΡΙΖΑ.

    Όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, από το πιο χαμηλόβαθμο μέχρι το πιο υψηλόβαθμο είναι μικροαστικής/μεσοαστικής καταγωγής. Εάν υπάρχουν κάποια εργατικής καταγωγής, σίγουρα έχουν μικροαστικοποιηθεί. Τί θέλουν οι μικροαστοί/μεσοαστοί; Να γίνουν προλετάριοι ή να γίνουν ισχυρότεροι Κύριοι; Να κατέβουν την κλίμακα της κοινωνικής ιεραρχίας ή να  την ανέβουν; Να κατρακυλήσουν ή να αναρριχηθούν; Να πέσουν ή να σκαρφαλώσουν;

   Οι αυταπασχολούμενοι/μικροαστοί/μεσοαστοί θέλουν περισσότερο χρήμα, περισσότερη ισχύη, περισσότερη δόξα/φήμη. Είναι μικροί ή μεσαίοι και θέλουν να γίνουν μεγαλύτεροι· και μάλιστα σε μια εποχή που τα παραπάνω στρὠματα πλήττονται και υποφέρουν. Ένα μέρος από αυτά στρέφεται προς την πολιτική επαγγελματική σταδιοδρομία και κατορθώνουν να εξασφαλίσουν και χρήμα και ισχύη και φήμη: εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Δαμανάκη! Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο μεγαλύτερος πολιτικός απατεώνας, ο Ανδρέας Παπανδρέου! Είναι μικροί ήρωες που θέλουν να γίνουν μεγάλοι Κύριοι, με όποιο τρόπο τους προσφέρεται – και το επάγγελμα του πολιτικού τους εξασφαλίζει αυτά που ζητάνε. Βέβαια, υπάρχει ένας συνωστισμός, είναι πολλά τα στελέχη που θα ήθελαν να ήταν βουλευτές αλλά υπάρχουν μηχανισμοί εκκαθάρισης και αναστολής των επιθυμιών.

   Πώς όμως τα καταφέρνουν και εξασφαλίζουν περισσότερο χρήμα και πλούτο, ισχύη και πορνόμια, και φήμη;

   Επεμβαίνοντας στον διεξαγόμενο κοινωνικό πόλεμο, χρησιμοποιώντας τους Υποτελείς και αφοπλίζοντάς τους.

   Τί κάνουν; Είναι πολύ απλό. Μιας και η συντριπτική πλειονότητα των μικροαστών προέρχεται από τον κόσμο της πνευματικής, όχι της χειρωνακτικής, εργασίας, δηλαδή, από τον κόσμο της διευθυντικής μισθωτής εργασίας, είναι με άλλα λόγια διανοούμενοι με την ευρεία σημασία της λέξης, αναλαμβάνουν, διαθέτοντας ήδη ένα πολιτικό κεφάλαιο, τον έλεγχο της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου με γνώμονα τα συμφέροντά τους, υποσχόμενοι όμως λαγούς και πετραχείλια σε αυτούς που τους εξασφαλίζουν την εκλογική ισχύη, χρησιμοποιώντας δηλαδή τους Υποτελείς (Παραγωγούς). Επειδή όμως φαντασιώνονται ότι θα γίνουν μεγάλοι και τρανοί Κύριοι, είναι αναγκασμένοι να αφοπλίζουν τους Υποτελείς, επιβάλλοντας τους δικούς τους τρόπους διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου: διαμαρτυρία, αιτήματα, διαδηλώσεις  και εκλογές. Και ένοπλη πάλη – η πλειονότητα των εραστών της ένοπλης πάλης είναι μικροαστικής καταγωγής, μην το ξεχνάμε. 

  Λόγω της θέσης τους στην παραγωγή (αυταπασχολούμενοι -μικροαφεντικά, μεσαία αφεντικά) και της ιδεολογίας τους, οι μικροαστοί δεν μπορούν να ανελιχθούν παρά μόνο συμμετέχοντας στον κοινωνικό πόλεμο με σκοπό να οδηγήσουν, να σύρουν  πίσω τους τούς Υποτελείς. Μόνο η κινητοποίηση των Υποτελών στο πολιτικό πεδίο υπό την ηγεσία των μικροαστών εξασφαλίζει τη εκπλήρωση των επιθυμιών των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία αδιαφορούν για την τάξη τους, δεν την αντιπροσωποεύουν, τώρα μάλιστα που αποσυντίθεται και διαλύεται!  Είναι μικροαστοί που πασχίζουν να την βγάλουν καθαρή εν μέσω οξύτατης κρίσης, που κοιτάνε να σώσουν τα κεφάλι τους, που κοιτάνε μόνο την πάρτη τους.

    Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν είναι πολιτική οργάνωση των μικροαστών που επεμβαίνουν στον κοινωνικό πόλεμο για να τον διαχειριστούν προς όφελός τους. Το πρότυπο οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ είναι το Κράτος, ο ΣΥΡΙΖΑ  είναι ένα μικρό Κράτος, μια γραφειοκρατική ιεραρχική οργάνωση με έμμισθους υπαλλήλους, όπως είναι και οι κρατικοί υπάλληλοι. Το βασικό του μέλημα είναι να μεγέθυνση και η αναπαραγωγή αυτού του μικρού Κράτους, ενώ η στρατηγική του είναι η κατάκτηση και η διαχείριση του Κράτους του Κυρίου! 

    Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Εάν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να απεμπολήσει όλες τις υποσχέσεις του – το Κράτος (και ο Κύριος)  είναι πολύ πιο ισχυρό από το κρατίδιο του ΣΥΡΙΖΑ. Εάν γίνει κυβέρνηση, διατρέχει τον κίνδυνο να εγκαταλειφθεί από τους Υποτελείς, να συρρικνωθεί και στο μικρό βάθος του χρόνου να διαλυθεί. Κάτι τέτοιο δεν το θέλουν οι Κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ.

    Οι Κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλουν να γίνουν κυβέρνηση. Μάλλιασε η γλώσσα μου να το λέω αλλά θα  συνεχίσω να το λέω. Μπορούν να τα καταφέρουν να μη γίνουν!  Μια δήλωση υπευθυνότητας είναι αρκετή! Εδώ η αντίφαση δεν είναι πια αντίφαση αλλά καραμπινάτη υποκρισία: μιλάνε για εκλογές, για κυβέρνηση της Αριστεράς ενώ δεν το θέλουν! Άλλα λένε άλλα σκέφτονται, άλλα υπονοούν κι άλλα κάνουν: υποκριτές, απατεώνες. Και υπάρχουν και οι αφελείς της Αριστερής Πλατφόρμας που νομίζουν ότι θα κάνουν κυβέρνηση και με μοχλό την κοινωνική δικαιοσύνη και το Κράτος θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας αυξάνοντας τη ζήτηση και άρα την παραγωγή.

     Υπάρχει όμως το ενδεχόμενο να εξαναγκαστούν να συμμετέχουν σε μια κυβέρνηση. Αυτό που είπε ο συγγραφέας και βουλευτής Τατσόπουλος  για συγκυβέρνηση με τη Δεξιά δεν είναι εκτός τόπου και χρόνου, δεν το αποκλείω κατά κανένα τρόπο.

    Τελειώνω. Η  σημερινή εκλογική απήχηση, η στασιμότητα, είναι η αρχή του τέλους του ΣΥΡΙΖΑ. Οι Υποτελείς αντιλαμβάνονται ότι οι μάγκες δεν θέλουν να γίνουν κυβέρνηση, το μόνο που θέλουν είναι να εκλέγουν καμιά  καταστοριά βουλευτές, και μερικούς ευρωβουλευτές, να γιατί θα συμμετέχουν στις ευρωεκλογές, και να περνάνε ζωή και κότα,  και τους γυρίζουν την πλάτη. Και τη στασιμότητα θα την διαδεχτεί η βραδεία αλλά σταθερή κατρακύλα. Εάν συμμετέχουν σε κυβέρνηση, η κατρακύλα θα είναι πέσιμο στη σκάλα και σπάσιμο του κεφαλιού.

   Τα γράφω όλα αυτά,  έχοντας σώας τας φρένας και επἰγνωση του τί γράφω,  για να συμβάλω κι εγώ με τον τρόπο μου στη διάλυση  του ΣΥΡΙΖΑ. Κι όταν θα διαλυθεί θα έχουμε πολλά να πούμε και να κάνουμε.

Αύριο πάλι: για την κοινωνική σύντηξη.