φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Αμέσως μετά την επιστράτευση των ναυτεργατών, πριν από λίγες μέρες, η συντρόφισσα Αλέκα Παπαρήγα δήλωσε: θα πρέπει να φοβούνται το δίκιο του εργάτη, όχι τους ίδιους τους εργάτες. Χτες, ο σύντροφος Αλέξης Τσίπρας, αφού χαρακτήρισε τους συμβούλους του πρωθυπουργού ακροδεξιούς και Γκέμπελς, δήλωσε απευθυνὀμενος προς τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ: θα πρέπει να σκέφτονται τι λένε και τι γράφουν. Και άκουσα και τον σύντροφο Γιάννη Μηλιό, σε ερώτηση δημοσιογράφου του SKY πώς θα αντιμετωπιστεί η ανεργία, να απαντά: η ανεργία θα αντιμετωπιστεί με το σταμάτημα της ύφεσης.
Πολύ συχνά, πάντα δηλαδή, οι δηλώσεις σε μορφή σύντομης πρότασης καταγράφουν και κωδικοποιούν την ιδεολογία και την πολιτική αντίληψη και στάση του/της πολιτικού. Δεν μας επιτρέπεται να ισχυριστούμε ότι δεν είναι αναμενόμενο. Δεν εκπλησσόμαστε που τις εκτιμήσεις των ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον υπεύθυνο της οικονομικής πολιτικής τον μαρξιστή Μηλιό, τις υιοθετεί και ο υπουργός Οικονομικών, ο Στουρνάρας, ο οποίος διατείνεται ότι από τον Οκτώβριο θα αρχίσει η ανάκαμψη, θα αρχίσει δηλαδή η μείωση του ποσοστού της συρρίκνωσης, της ύφεσης, και λίγους μήνες μετά θα αρχίσει και η ανάπτυξη, η αύξηση και η μεγέθυνση της παραγωγής – άρα, θα αρχίσει και η αντιμετώπιση και η επίλυση του προβλήματος της ανεργίας.
Μιας και ο εγκέφαλός μας συνεχίζει να λειτουργεί, βάσει της αρχής της υπερειδικευμένης γενίκευσης, ναι, έτσι λειτουργεί ο εγκέφαλός μας, ειδάλλως θα ήμασταν υπερεξελιγμένα έντομα, εάν δεν ξεφεύγαμε από την ανατομική ειδίκευση (κι αυτός είναι ο λόγος που τα θαυμάζουμε, είναι το alter ego μας τα μυρμήγκια και οι μέλισσες), σκεφτόμαστε ότι, εάν οι εκτιμήσεις τους ταυτίζονται σε τέτοιο βαθμό, μια κυβέρνηση και με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, όταν θα έρθει η ώρα (του πολιτικού αδιεξόδου μετά από εκλογές), είναι ένα ενδεχόμενο το οποίο δεν μας επιτρέπεται επ’ ουδενί να αποκλείσουμε. Θα σηματοδοτήσει βέβαια και τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ – δεν πειράζει, αρκεί να εξασφαλίζεται ο απαιτούμενος αριθμός των βουλευτών· εκτός εάν και το Αριστερό Ρεύμα συναινέσει και δω τον τροτσκιστή Αντώνη Νταβανέλο υφυπουργό. Με τη Χρυσή Αυγή στην αξιωματική αντιπολίτευση – είτε διασπαστεί, κι ένα μέρος συνταχθεί στην υπηρεσία της προσπάθειας για εθνική ανόρθωση και κοινωνική ευημερία και δικαιοσύνη, είτε όχι.
Μέχρι να έρθει αυτή η ώρα, θα συνεχίσουν τους διαξιφισμούς με επίδικο αντικείμενο το ποιος είναι πιο κατάλληλος να σταματήσει την ύφεση καί, έτσι, να αντιμετωπίσει και να επιλύσει το πρόβλημα της ανεργίας: και, ή ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαδεχτεί την τριτοκομματική κυβέρνηση και θα νομιμοποιήσει, θα σταθεροποιήσει τις εξαίσιες, λαμπρές, περιφανείς νίκες του Κυρίου ή θα συνεργαστούν για το καλό της χώρας, του καπιταλισμού δηλαδή – όταν ο Κύριος λέει χώρα εννοεί καπιταλισμός ενώ οι Υποτελείς νομίζουν ότι περιλαμβάνονται κι αυτοί μέσα στη λέξη ‘χώρα’! Μούουουουουου! Μπέεεεεεεε!
Θα το πω για άλλη μια φορά: η ανεργία είναι το κομβικό πρόβλημα, είναι το πρόβλημα των προβλημάτων – με αυτό συνυφαίνεται άρρηκτα η εν εξελίξει και ταχέως επεκτεινόμενη και γενικευόμενη πνευματική και κοινωνική επανάσταση. Και είναι το κομβικό πρόβλημα διότι είναι το κύριο παραπροϊόν της προϊούσας συρρίκνωσης του καπιταλισμού, κατά συνέπεια και του Κράτους. Η επίλυση ή μη της ανεργίας θα είναι το επίδικο αντικείμενο του κοινωνικού πολέμου κατά τις προσεχείς δεκαετίες, για να μην πω καθ’ όλο τον 21ο αιώνα. Εκτός εάν ο καπιταλισμός γκρεμίσει ότι φτιάξαμε και εξοντώσει τον μισό παγκόσμιο πληθυσμό· ναι, τότε θα έχουμε 20% αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ σε ετήσια βάση για πολλές, πολλές δεκαετίες!
Διαβλέπω μια ρωγμή στη συνείδηση των υποτελών Παραγωγών, μια ρωγμή που θα εκκινήσει μια διαδικασία επιτάχυνσης, γενίκευσης και επέκτασης της πνευματικής και κοινωνικής επανάστασης, κατά συνέπεια και κλιμάκωσης της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου. Να ποια είναι αυτή η ρωγμή.
Όλοι, όλοι μα όλοι, από την Νέα Δημοκρατία και τη Χρυσή Αυγή μέχρι το ΚΚΕ και το Αριστερό Ρεύμα, δέχονται ότι η ανεργία θα αντιμετωπιστεί με το σταμάτημα της ύφεσης, με την ανάπτυξη, την αύξηση, τη μεγέθυνση της καπιταλιστικής παραγωγής. Όταν το 2014 θα έχουμε πάνω από δύο εκατομμύρια ανέργους, τότε θα αρχίσει μια διαδικασία δημιουργίας θέσεων εργασίας μέσω επενδύσεων. Ποιά παραγωγή θα αυξηθεί; Ποιά νέα θα εγκαινιαστεί; 2.οοο εργοστάσια των 1.000 εργατών το καθένα θα δημιουργήσει πράγματι 2 εκ. θέσεις εργασίας! Ἠ, 4.000 εργοστάσια των 500 εργατών το καθένα! Αυτό προσδοκούν; Όχι βέβαια! Αυτό που προσδοκούν είναι δύο μεγάλοι οδικοί άξονες, όπου θα εργαστούν για δύο χρόνια 50.000 εργάτες, και μια οικοδόμηση σε τουριστικές περιοχές από επενδύσεις διεθνών αμοιβαίων κεφαλαίων που θα αγοράσουν παραλίες και θα χτίσουν ξενοδοχεία – 10-20.οοο εργάτες για ένα χρόνο ή κάθε χρόνο. Τά άλλα δύο εκατομμύρια;
Ο μόνος τρόπος να επιλυθεί η ανεργία είναι ο εξής: να επανέλθουμε στην πρότερη κατάσταση: να ανοίξουν και πάλι οι πολύ μικρές (μέχρι 10 εργαζόμενοι) , οι μικρές (μέχρι 50) και οι μεσαίες (μέχρι 250) επιχειρήσεις που έκλεισαν ή θα κλείσουν μέχρι τα τέλη του 2014· και να προσληφθούν και πάλι στο Κράτος και το Δημόσιο οι υπάλληλοι που έχουν απολυθεί. Αυτό, μάλιστα, είναι μια λύση. Τις έκλεισαν για να τις ανοίξουν και πάλι; Τους απέλυσαν για να τους ξαναπροσλάβουν ή να προσλάβουν άλλους; ΟΧΙ, βέβαια. Όποια επιχείρηση κλείνει δεν πρόκειται να ανοίξει και πάλι· και όποιοι κρατικοί και δημόσιοι υπάλληλοι απολύονται, δεν πρόκειται να προσληφθούν εκ νέου, τον Θεό μπάρμπα να ‘χουν. Διότι κλείνουν τις επιχειρήσεις και απολύουν για να μην ανοίξουν ποτέ πια, για να μην προσληφθούν ποτέ πια. Διότι αυτό (το λάθος!) είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για την αποκατάσταση της κερδοφορίας του Κεφαλαίου: πρόκειται περί συνειδητού και οργανωμένου οικονομικού και πολιτικού σχεδίου του Κυρίου και του Κράτους.
Και: ή ο Στουρνάρας ψεύδεται ή ο Τσίπρας και ο Μηλιός προσδοκούν, πιστεύουν, ελπίζουν. Το ότι ο Κύριος ψεύδεται και κερδίζει χρόνο για να ολοκληρωθεί η διαδικασία της καταστροφής του μικρού κεφαλαίου και της συρρίκνωσης του Κράτους δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Τα ηγετικά στελέχη όμως του ΣΥΡΙΖΑ; Γνωρίζουν και προσδοκούν, ή, δεν γνωρίζουν και προσδοκούν;
Εάν γνωρίζουν και προσδοκούν, μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια. Εάν δεν γνωρίζουν και προσδοκούν είναι πολύ μεγάλοι μαλάκες! Τι από τα δύο ισχύει, φίλες και φίλοι; Και τα δύο: κάποιοι από αυτούς μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια, μας αποπροσανατολίζουν και κάποιοι είναι πολύ μεγάλοι μαλάκες. Υπάρχουν και κάποιοι επαναστάτες που διατείνονται: ο ΣΥΡΙΖΑ στη κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία, στους δρόμους δηλαδή: με τον ΣΥΡΙΖΑ στη κυβέρνηση ια επιταχυνθεί η επανασταστική διαδικασία. Τον πούτσο κλαίγανε, φίλες και φίλοι.
Και οι Υποτελείς Παραγωγοί; Όσοι εργάζονται, έχασαν, ο Κύριος τούς το άρπαξε, το 40% του μισθού τους· οι άλλοι έχασαν την ίδια την δουλείά τους και θα τη χάσουν κι άλλοι. Πως βλέπουν το μέλλον; Πιστεύουν αυτά που τούς λέει ο Κύριος και ο σύντροφος Τσίπρας; Περιμένουν να έρθει μια μέρα που θα αρχίσει να κινείται η οικονομία, να ανοίγουν οι δουλείές και οι προσλήψεις; Γνωρίζουν πότε θα γίνει αυτό; Και μέχρι τότε;
Όχι, φίλες και φίλοι, αρχίζουν να μην πιστεύουν ούτε μία λέξη. Αρχίζουν. Και τι πιστεύουν; Τίποτα! Αυτή είναι η ρωγμή. Ποιο είναι το μέλλον της;
Το μέλλον της ρωγμής θα εξαρτηθεί από το πόσο θα κατανοηθούν τα αίτια της ανεργίας και ο τρόπος αντιμετώπισής της. Είμαι βέβαιος, πολύ βεβαιος, ότι είναι βέβαιοι ότι ο σκοπός του Κυρίου είναι να κλείσει τις μικρές επιχειρήσεις. Πήγα χτες να αγοράσω λίγο κρέας ς από ένα γνωστό κρεοπώλη, ο οποίος ήταν στο Βερολίνο την εποχή που ήμουνα κι εγώ, όπως διαπιστώσαμε, και με ρωτάει: Ξέρεις πόσα κρεοπωλεία υπάρχουν στο Βερολίνο; Ξέρω, του λέω. Τρεία, τέσσερα. Κούνησε το κεφάλι και είπε. Σε μια πόλη των 10 εκ. ! Πόσα κρεοπωλέια έχει η Αλεξανδρούπολη; Είκοσι, τριάντα; Αυτό θέλουν. Να αγοράζουμε κρέας από το σούπερ μάρκετ. Όχι μόνο κρέας. Τα πάντα! Μόνο από τα μεγάλα πολυκαταστήματα: και τρόφιμα και ποτά και ρούχα και παπούτσια και βιβλία και εργαλεία, τα πάντα! Και τα περισσότερα από αυτά θα παράγονται σε άλλες χώρες – κάθε χώρα θα εξάγει και εισάγει. Ο τοπικός παραγωγός θα εξαφανιστεί, η μεγάλη εξαγωγική βιομηχανία της αλλοδαπής θα επεκταθεί· το ψιλικατσίδικο και το μικρό μαγαζάκι θα κλείσει, το μεγάλο πολυκατάστημα θα γίνει μεγαλύτερο: αυτός είναι ο διεθνοποιημένος σε παγκόσμια κλίμακα καπιταλιστικός καταμερισμός της εργασίας.
Οι υποτελείς είναι βέβαιοι ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ανάπτυξη, άρα δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί και η ανεργία. Τι κάνουν; Προς το παρόν, ό,τι μπορούν. Δεν αγοράζουν, δεν καταναλώνουν, όχι γιατί δεν θέλουν αλλά διότι δεν μπορούν, δεν πληρώνουν τράπεζες, λογαριασμούς, εφορία, δεν αποδίδουν ΦΠΑ, δεν κόβουν αποδείξεις σε γνωστούς, αυτό είναι το νέο μοντελάκι που φοριέται στην αγορά των επαρχιακών πόλεων, με αποτέλεσμα να υπάρχει υστέρηση των κρατικών εσόδων 350 εκ. εβρά τον Ιανουάριο! Σε σύγκριση με τον Ιανουάριο του 2012 το Κράτος εισέπραξε 750 εκ. εβρά λιγότερα. Και η τάση αυτή θα συνεχιστεί. Αυτά είναι πολύ, πάρα πολύ ευχάριστα νέα. Και είναι στο χέρι μας να συνεχίσουν να είναι ευχάριστα.
Ο κοινωνικός πόλεμος διεξάγεται σε πολλά πεδία: οικονομικό, ιδεολογικό, πολιτισμικό, κοινωνικό, πολιτικό. Ο οικονομικός κοινωνικός πόλεμος εντείνεται και κλιμακώνεται σε εποχές κρίσης. Οι υποτελείς παραγωγοί πολεμούν με τον Κύριο και το Κράτος σε οικονομικό επίπεδο αλλά δεν έχουν συνείδηση τί κάνουν, περί τίνος πρόκειται. Έχω την εντύπωση ότι αρχίζουν να το κατανοούν και να το συνειδητοποιούν. Κι αυτή η διαπίστωση είναι άλλη μια πτυχή της ρωγμής στη συνείδηση. Μια πρώτη, ασφαλής ένδειξη είναι τα δίκτυα αλληλεγγύης. Μια άλλη είναι το πολυσχιδές δίκτυο της αυτοοργάνωσης της παραγωγής, της κατανάλωσης, της περίθαλψης, της εκπαίδευσης, κλπ. Μια άλλη είναι η συνειδητή στάση κατανάλωσης και πληρωμών. Δεν τους βλέπω να αγοράζουν ντομάτες μήνα Γενάρη, με δύο εβρά το μήνα Γενάρη! Τρώνε λάχανο, με μισό εβρό το μήνα! Και διαπίστωσαν ότι είναι καλύτερα να τρως λαχανικά εποχής, καλλιεργημένα εδώ κοντά. Ή, ακόμα καλύτερα, να τα παραγάγεις εσύ ο ίδιος. Τοπική παραγωγή, τοπική αυτάρκεια, όση είναι δυνατή!
Και μετά από όλα αυτά, ρωτάω: τι θα κάνουμε εμείς ως οικογένεια, με δυο παιδιά που πάνε στο Δημοτικό; Εάν μείνουμε Αλεξανδρούπολη, θα μείνουμε στο δρόμο, θα κρυώσουμε και θα πεινάσουμε. 80% η ανεργία των οικοδόμων! Εάν ξαναπάω στα ΕΛΤΑ ως συμβασιούχος για οχτώ μήνες θα παίρνω τα μισά χρήματα, 550 εβρά, δεν φτάνουν για νοίκι και λογαριασμούς. Τι θα φάμε, τ’ αρχίδια μου; Μια φορά τα τρως, μετά; Πέτρες; Ούτε εγώ ούτε η γυναίκα μου έχουμε διάθεση να σπαταλήσουμε τη ζωή μας για πεντακόσια εβρά! Να πάνε να γαμηθούνε, και η δουλείά και το μεροκάματο! Και φεύγουμε, πάμε στο χωριό: τουλάχιστον, δεν θα κρυώσουμε και δεν θα πεινάσουμε! Θα παράγουμε το 80% της τροφής μας και θα παράγουμε και για τους φίλους -λαχανικά, όσπρια, δημητριακά, φρούτα, κρέας. Θα τους τροφοδοτούμε -θα τους πηγαίνουμε τροφή ή θα έρχονται να την παίρνουν, μια ώρα απόσταση από τη Σαλονίκη είναι. Να βλέπουν πως τα καλλιεργούμε, πως εκτρέφουμε τα ζώα, να συμμετέχουν στην εργασία, εάν θέλουν. Τι θα προτιμήσουν; Σούπερ μάρκετ ή Θανάση και Τασούλα στην Καστανούσα; Δεν απαντώ. Θα στέλνουμε τυρί και όσπρια στη Θάσο, θα μας στέλνουν λάδι και ελιές. Κάπου άλλου, κάτι άλλο.
Ο σκοπός μας είναι να γίνουμε μια οικοκοινότητα, δεκαπέντε, είκοσι ανθρώπων, ενηλίκων και παιδιών. Τι ομορφιά να εργάζεσαι με φίλους και όχι στο εργοστάσιο και το γραφείο! Περιμένουμε φίλους και φίλες ανέργους και αρνητές της μισθωτής δουλείάς. Δεν θα έρθουν, τι λέτε; Δεν θα δημιουργηθούν 15-20 θέσεις εργασίας! Αυτή είναι καπιταλιστική, κυριαρχική φρασεολογία και ιδεολογία: 15-20 άνθρωποι θα βγουν έξω από το καπιταλιστικό μαντρί και αλληλέγγυοι με άλλους και άλλες δεν θα επιβιώσουν, θα ζήσουν!
Και η ύφεση θα βαθύνει, τα κρατικά έσοδα θα μειωθούν, η κρίση θα οξυνθεί – είναι στο χέρι μας να το κάνουμε· μπορούμε, εάν θέλουμε.
Κι αν θέλουμε να ανοίξουμε, μια δεκαμελής παρέα, ένα φούρνο που θα παράγει το ψωμί του μέλλοντος, αντί να πάμε στις Τράπεζες, να πως θα μπορέσουμε να χρημοτοδοτηθούμε: μέσω του δικτύου είναι δυνατόν να συμμετέχουν στη χρημοατόδότηση ομάδες και μεμονωμένες οικογένειας και άτομα: όσο περισσότεροι θα είναι, τόσο πιο μικρό το ποσό της συμμετοχής, τόσο πιο εξασφαλισμένη η παραγωγή του φούρνου, σκοπός του οποίου θα είναι να χρημοτοδοτήσει το στήσιμο ενός νέου.
Και η ύφεση θα βαθύνει, τα κρατικά έσοδα θα μειωθούν, η κρίση θα οξυνθεί – είναι στο χέρι μας να το κάνουμε· μπορούμε, εάν θέλουμε.
ενταξει, ούτε τρια τέσσερα κρεοπωλεία έχει το βερολίνο, ούτε 10 εκ. πληθυσμό, αλλα το παράδειγμα είναι κατανοητό.
εδώ βέβαια οι γερμανοί είναι θύματα της εγκράτειας των και της μανίας εξοικονόμησης που έχουν.
Πάρα πολύ ωραία τα λέτε.
Συμφωνώ οτι επέρχεται διάσπαση του συριζα και θα ήταν καλύτερο πιστεύω να γίνει πριν τις επόμενες εκλογές, αν και πολύ δύσκολο το βλέπω.
Το αν θα ξεκινήσει η κοινωνική αντίσταση βέβαια εξαρτάται για μένα από το πόσο θα κρατήσει η ελπίδα για ένα καλύτερο καπιταλιστικό αύριο, και κατά δεύτερο λόγο το μεγεθος της εξαθλίωσης.
Γιατί βλέπω πολλούς εξαθλιωμένους συνανθρώπους μας να κρατιούνται με το ζόρι στις πλάτες ενός συστήματος που τους έχει φτύσει προ πολλού.
Βέβαια η ζωή είναι προσωπική υπόθεση του καθενός και όταν το καταλλάβουμε θα πάψουμε να περιμένουμε από οποιονδήποτε να μας δείξει τον τρόπο που θα την ζήσουμε και ίσως πάρει ο καθένας μας την κατάσταση στα χέρια του.
Ένας – ένας στην αρχή, μετά δύο, τρεις και ίσως όπώς λέτε στο τέλος 15-20 να μπορέσουν να δημιουργήσουν μία νέα ζωή, που δεν θα εξαρτάται από τις ζωές των “Κυρίων”