ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (η Παγκόσμια Κοινωνική Επανάσταση) μπορεί ν΄ αρχίσει ανά πάσα στιγμή

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Σπεύδω να συμπληρώσω και να εξηγηθώ: ανά πάσα στιγμή του 21ου αιώνα.

Λαμβάνοντας υπόψη μας ότι  το ψύχος που επιπίπτει σε ολοένα και ευρύτερες περιοχές στη Βόρεια Ευρώπη, περιλαμβανομένης και της  Ρωσίας, γίνεται ολοένα και πιο δριμύ και διαρκεί ολοένα και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα,  με αποτέλεσμα ο αριθμός των νεκρών να αυξάνει κάθε χρόνο, μας επιτρέπεται όχι μόνο να εικἀσουμε ότι η τάση αυτή θα συνεχιστεί και θα παροξυνθεί αλλά και να διατυπώσουμε την άποψη ότι  θα υπάρξει ένας χειμώνας με  εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς.

Είναι πιθανό να συμβεί κάτι τέτοιο; Ποιες θα ήταν οι συνέπειες αυτού του συμβάντος; Ας υποθέσουμε ότι οι εν λόγω κοινωνίες συνέρχονται μετά από αυτό το κλονισμό που θα τις συνταράξει. Κι αν και την επόμενη και την μεθεπόμενη χρονιά συμβεί το ίδιο; Μας επιτρέπεται να εικάσουμε ότι θα γίνουμε μάρτυρες ενός μεταναστευτικού κύματος από τον Βορρά πρός τον Νότο; Πιθανόν να θεωρείτε αυτές τις υποθέσεις παρατραβηγμένες. Λυπάμαι.

Στη Σιβηρία όμως δεν θα έχουμε νεκρούς, διότι οι άνθρωποι εκεί γνωρίζουν πως να ζουν με το κρύο εδώ και πολλές δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Το κρύο δεν σκοτώνει, εκτός αν βρεθείς μόνος κι αβοήθητος. Το κρύο ήταν μια φυσική κατάσταση που αντιμετωπιζόταν, και αντιμετωπίζεται ακόμα, κοινωνικά. Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα. Εάν κάποιος, κάποιοι έβρισκαν καταφύγιο σε μια ξύλινη καλύβα στα απέραντα δάση της Σιβηρίας, γνώριζαν εκ των προτέρων ότι στο τζάκι υπάρχουν ξύλα και δίπλα σπίρτα, αναπτήρας, ένας τρόπος τέλος πάντων ν’ ανἀψεις φωτιά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Όταν όμως θα έφευγες, έπρεπε να καθαρίσεις το τζάκι, να βάλεις προσάναμμα, ξύλα από πάνω, να φροντίσεις να αφήσεις φωτιά και μετά να φύγεις. Αυτό λέγεται φροντίδα, κοινωνική φροντίδα, μέριμνα για τον άλλον, που είναι μέριμνα και για σένα.

Με αυτόν και πολλούς άλλους τρόπους, φίλες και φίλοι, οι άνθρωποι δεν πέθαιναν από το κρύο, από τη πείνα, από τις πλημμύρες, από τη ζέστη, από τους σεισμούς. Υπήρξαν βέβαια και έκτακτες καταστάσεις με νεκρούς (Πομπήΐα, Ακρωτήρι Σαντορίνης, κ.α.) αλλά δεν ήταν κατά κανένα τρόπο ο κανόνας. Ουδέποτε οι σεισμοί προκαλούσαν ραδιενέργεια και ερήμωναν μεγάλες περιοχές. Ουδέποτε πέθαιναν άστεγοι από το κρύο διότε ουδέποτε υπήρχαν άστεγοι. Ουδέποτε πέθαιναν οι άνθρωποι από τη πείνα διότι δεν υπήρχαν φτωχοί, εκτός κι αν όλοι ήταν φτωχοί.

Ας επαναλάβουμε το ερώτημα:οι κάτοικοι της Σιβηρίας, της Λαπωνίας και οι Εσκιμώοι δεν πέθαιναν από το κρύο. Γιατί; Δώσαμε μια απάντηση: ήταν προσαρμοσμένοι και ζούσαν μέσα στο κρύο και μέσα στους πάγους – έφτιαχναν καλύβες με πάγο! Υπάρχει και μια άλλη απάντηση, αλλά μη γελάσετε, σας παρακαλώ!

Διότι δεν έχουν αυτοκίνητα και ηλεκτρικό ρεύμα.

Πρόταση είναι αυτό; Να εγκαταλείψουν τα αυτοκίνητα και το ηλεκτρικό ρεύμα για να μη πεθαίνουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες; Όχι, βέβαια! Αλλά εάν δεν μπορούν να κινήσουν τα αυτοκίνητά τους και δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα, δεν θα πεθάνουν; Και γιατί να μην μπορούν να κινήσουν τα αυτοκίνητά τους και να μην έχουν ηλεκτρικό ρεύμα;

Ήπια το καφεδάκι μου, καπίνισα το τσιγαράκι μου και συνεχίζω. Το παραπάνω ερώτημα στηρίζεται στην πραγματικότητα: από τις πρώτες συνέπειες μιας θεομηνίας, μιας φυσικής καταστροφής (δεν βάζω τη λέξη φυσικής εντός εισαγωγικών) είναι η αδυναμία ενός μικρού ή μεγάλου αριθμού υπηκόων να κινηθούν με το αυτοκίνητο και η πολύωρη και πολυήμερη διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος. Είμαστε βέβαιες και βέβαιοι γι’ αυτό, έτσι δεν είναι; Έτσι είναι, αψευδής μάρτυρας η πραγματικότητα, το βαρύ κοινωνικό και πολιτισμικό παρόν. Δεδομένης της βέβαιης τάσης για επιδείνωση του φαινομένου του ψύχους, είμαστε σε θέση να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο αριθμός των κρατικών, δημόσιων  υπαλλήλων και υπηκόων που δεν θα μπορεί να κινηθεί με το αυτοκίνητο και δεν θα μπορεί να έχει πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα θα αυξάνει καθώς θα θα επιταχύνεται  η τάση. 

Θα περιοριστούμε στο ψύχος και τα χιόνια και τις χιονοθύελλες: τα αυτοκίνητα δεν θα μπορούν να κινηθούν λόγω του χιονιού και του ψύχους.  Βλέπετε τι γίνεται τώρα που αναγκάζονται να κινηθούν για να πάνε στις δουλειές τους, στο σχολείο, στους γιατρούς, στους δικηγόρους: χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων μποτιλιαρίσματα, χιλιάδες οδικές συγκρούσεις με χιλιάδες τραυματίες και εκατοντάδες νεκροί -τραυματίες που είναι πολύ δύσκολο να μεταφερθούν στα νοσοκομεία. Για φανταστείτε: να έχει μείον 20, να είμαι ελαφριά ή βαριά τραυματισμένος μέσα στο αυτοκίνητο, με σπασμένα τα παρπρίζ, ή να είμαι έξω. Θα με βοηθήσουν οι άλλοι οδηγοί, θα με βάλουν αιμόφυρτο μέσα στο αυτοκίνητό τους, θα με βάλουν μέσα στο κάστρο τους (mein Auto ist mein Burg, λένε οι γερμανοί) ετοιμοθάνατο;

Αχ, καλές μου φίλες και καλοί μου φίλοι, δεν ξέρω. Αλλά μου έρχεται στο νου κάτι που έχει γράψει ο Μποντριγιάρ με μεγάλη δόση ειρωνείας, αν κι εγώ τη θεωρώ μικρή: Δεν είναι φυσιολογικό να είναι κανείς νεκρός σήμερα, είναι εγκληματικό, είναι παρέκκλιση αθεράπευτη. Δεν είναι φυσιολογικό σήμερα να είναι κανείς άρρωστος, τραυματίας, ετοιμοθάνατος, γέρος, άσχημος, φαλακρός, κλπ., κλπ. Δεν θα με ξαναδείτε, φίλες και φίλοι, θα με αφήσουν να πεθάνω εκεί αβοήθητος, μέσα στο κρύο (φρικτός ο θάνατος από κρύο, φρικτός. . . – να είσαι και βαριά τραυματισμένος. . .). Ποιος θα βάλει μέσα στο αυτοκίνητό του κάτι που δεν είναι φυσιολογικό, κάτι που είναι εγκληματικό, κάτι που παρεκκλίνει; Γι’ αυτό σας λέω, εάν έχετε γνωστούς, συγγενείς και φίλους εκεί πάνω, πείτε τους να φύγουν, όσο πιο γρήγορα μπορούν. Έρχεται και η ύφεση. . .

 Ας υποθέσουμε όμως ότι δεν ψοφάω και μετά από πολύωρη ταλαιπωρία, σήμερα, γιατί αύριο θα είναι πολυήμερη,  κατορθώνω και φτάνω στο σπίτι μου αφού δεν κατάφερα (ή και να κατάφερα) να φτάσω στη δουλείά μου ή στο σχολείο. Την επόμενη φορά, δεν θα το κουνήσω από το σπίτι μου. Εκτός κι αν είμαι πάρα πολύ μεγάλος μαλάκας. Σας διαβεβαιώνω ότι σήμερα, μόνο το 30-40 % των Υποτελών της Βόρειας Ευρώπης είναι πάρα πολύ μεγάλοι μαλάκες, ίσως και λιγότερο. Το 60-70% δεν είναι, κι ας ψηφίζουν Μέρκελ ή σοσιαλδημοκράτες.  (Δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει Μαρξ για να μην είσαι μαλάκας, διὀτι γνωρίζουμε και πολλούς που έχουν διαβάσει αλλά είναι μαλακόμυαλοι). Δεν ξέρω, μπορεί να κάνω λάθος, αλλά ζώντας δυο χρόνια συνολικά στη Γερμανία σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξα. Υπάρχει κάτι που δεν του έχουμε δώσει την προσοχή που του αξίζει: το υψηλό μορφωτικό επίπεδο των Υποτελών των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών. Δεν είναι του παρόντος να καταπιαστούμε με αυτό το ζήτημα – θα αφιερώσω ένα πρωινό. 

Και αναρωτιέμαι, πριν πιάσουμε το ζήτημα του ηλεκτρικού ρεύματος: τι θα συμβεί εάν για δύο ή για πέντε ή για δέκα μέρες ή για ένα μήνα δεν μπορώ να πάω στη δουλείά μου; Θα μου πείτε, άλλο δύο μέρες κι άλλο ένα μήνα. Ωραία, το δέχομαι· ράβω το μοντελάκι μου όμως  με την αποδεκτή προϋπόθεση ότι οι δύο μέρες θα γίνουν τρεις και οι τρεις δέκα και οι δέκα, μήνας. Τι θα συμβεί εάν δεν μπορούμε να κινηθούμε με το αυτοκίνητό μας (κι ας υπάρχει βενζίνα, που κι εκεί θα υπάρξει πρόβλημα, αλλά δεν είναι του παρόντος),  και μείνουμε κλεισμένοι μέσα στο σπίτι;

Δεν θα απαντήσω σε αυτό το ερώτημα, εάν δεν διατυπώσω ένα άλλο που προηγείται λογικά. Εάν δεν θα μπορώ να κινηθώ εγώ με το αυτοκίνητὀ μου, δεν θα μπορεί να κινηθεί και κανένα άλλο αυτοκίνητο. Τα ασθενοφόρα; Τα μπατσάδικα; Τα πυροσβεστικά; Τα φορτηγά; Τι θα γίνει τότε; Θα σταματήσει ο εφοδιασμός των σούπερ μάρκετ και των φαρμακείων; Θα μπορούν τα αεροπλάνα να κουβαλάνε τροφή από μακριά; Βλέπετε τι γίνεται με τις πτήσεις. Νέκρα. Δεν κουνιέται φύλλο. Νταξ, δεν θα μπορώ να κινηθώ με το αυτοκίνητο αλλά με τα πόδια θα μπορώ να πάω στο σούπερ μάρκετ και στο φαρμακείο και στο γιατρό. Και τι θα βρω στο σούπερ μάρκετ;  Θα βρω μια κονσέρβα με κρέας ελέφαντα, θα την ανοίξω, αλλά θα είναι άδεια. Από ανέκδοτο είναι: θα πάω στο σούπερ μάρκετ για να διαμαρτυρηθώ και ο διεθυντής θα μου πει: λυπάμαι, πέσατε στην κωλοτρυπίδα!  

Χαίρομαι όταν (χαμ0)γελάτε, το γνωρίζετε. Χαίρομαι, επί πλέον, που το γνωρίζετε.

Ας πάμε τώρα στα άλλα δύο μεγάλα δράματα:  το ηλεκτρικό ρεύμα και τ0 φυσικό αέριο.  Σε καμιά περίπτωση. Δεν είμαι επαΐων και δεν γνωρίζω πως το κρύο συμβάλλει στη μερική καταστροφή του ηλεκτρικού δικτύουμε αποτέλεσμα τη διακοπή. Είναι κάτι που συμβαίνει. Και η καταστροφή αυτή θα είναι μεγαλύτερη όσο περισσότερο θα είναι το κρύο, όσο θα διαρκεί πολύ και σε εκτεταμένες περιοχές. Μπορεί να αποκλειστεί εάν πυρηνικό δυστύχημα; Σε καμιά περίπτωση. Θα μπορεί να εισαγάγει η Βόρεια Ευρώπη ηλεκτρικό ρεύμα από γειτονικές χώρες; Όχι, θα το χρειάζονται κι αυτές. Να γιατί θέλει η Γερμανία να γεμίσει την Ελλάδα με φωτοβολταϊκά! Και ο εφοδιασμός με φυσικό αέριο είναι εξασφαλισμένος; Κάθε άλλο. Εάν το χρειαστούν οι Ρώσοι, θα το κρατήσουν. Κι αν πεθαίνουν οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί από το κρύο για να έχουν ζεστούλα οι ευρωπαίοι του Βορρά, τότε θα γαμήσουν και τον Πούστιν και τις πυρηνικές κεφαλές που διαθέτει.

Πέρασε ο χειμώνας, πέθαναν 150.000, ήρθε η άνοιξη, τσίου τσίου τα πουλάκια στο Βερολίνο, πέρασε ο εφιάλτης. Τι θα κάνουν οι ισχυροί του Βορρά κατά τη διάρκεια των κρύων ημερών. Θα κρυώσουν, θα πεινάσουν; Όχι βέβαια. Κι αν χρειαστεί για να μην πεινάσουν και να μην κρυώσουν, θα φύγουν και θα φιλοξενηθούν σε κάτι βιλλάρες στη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Ελλάδα, σε κάτι σπιταρώνες με 60 δωμάτια και 25 WC!  Θα το μάθουν, δεν θα το μάθουν αυτό οι Υποτελείς μόλις τα πουλάκια τσἰου τσίου θα κελαϊδούν;

Αλλά ο εφιάλτης θα επιστρέψει. Κάποιοι θα σκεφτούν: μπα, δεν θα ξαναγίνει. Κάποιοι άλλοι όμως: κι αν ο εφιάλτης επιστρέψει και τον προσεχή χειμώνα; Να μείνω και να πεθάνω ή να φύγω και να ζήσω; Και που να πάω; Οι Γερμανοί που έχουν αγοράσει σπίτι στις χώρες του Νότου, ξέρουν που θα πάνε. Οι άλλοι, η συντριπτική πλειονότητα;

Φίλες και φίλοι, γι’ άλλη μια φορά θα πρέπει να βγάλουμε το καπέλο στον Κάρολο. Η παγκόσμια κοινωνική επανάσταση, είπε, θα αρχίσει στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Ο 20ός αιώνας τον διέψευσε, και κάποιοι έσπευσαν να θριαμβολογήσουν,  για ένα και μόνο λόγο: οι προγνώσεις του Μαρξ δεν ήταν εμβέλειας λίγων δεκαετιών, ήταν προγνώσεις εμβέλειας πολλών δεκαετιών, αιώνων. Τόσο διορατικός ήταν! Και ήταν διορατικός διότι σκέφτονταν με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο. Κι έπεσε μέσα και όσον αφορά την πτώση του ποσοστού κέρδους και όσον αφορά την απόλυτη εξαθλίωση των Υποτελών Παραγωγών.

Έχω κι  άλλα πολλά να πω και να γράψω αλλά κουράστηκα. Αύριο πάλι.