φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
1.
Στο 67ο κεφἀλαιο της ‘Ρωμαϊκής Ιστορίας’ του, ο Δίων ο Κάσσιος (Dio Cassius) γρἀφει ότι όταν ήταν αυτοκράτορας ο, κατά τον ιστορικό, λίαν υπεροπτικός, παρανοϊκός και αδιστάκτως ωμός Δομιτιανός, οι φόρου υποτελείς κάτοικοι της περιοχής του σημερινού Αλγερίου, οι Νασαμόνες, εξεγέρθηκαν κατά των Ρωμαίων, έσφαξαν τους φοροεισπράκτορες και λεηλάτησαν το ρωμαϊκό στρατόπεδο. Μεταξύ της λείας ήταν και μπόλικο κρασί, το οποίο ρούφηξαν και κοιμήθηκαν βαριά. Το έμαθε αυτό ο ρωμαίος κυβερνήτης, ο Φλάκκος, και πήγε και τους έσφαξε όλους, άνδρες και γυναικόπαιδα. Αυτό έγινε το 86 μ. Χ. Λίγες μέρες μετά, ο Δομιτιανός είπε, γράφει ο Δίων ο Κάσσιος, απευθυνόμενος στη Σύγκλητο (67.4.6):
‘ Έχω απαγορεύσει στους Νασαμόνες να υπάρχουν΄.
Την περίφημη αυτή φράση του αυτοκράτορος Δομιτιανού θα τη συγκρίνουμε με την συνόψιση της στρατηγικής του νεοφιλελευθερισμού που προτείνει ο Ερίκ Τουσέν (Ο νεοφιλελευθερισμός, εκδ. Τόπος, μετ. Αλέκος Γεράλις. 2012), την οποία και ασπαζόμαστε και διατυπώνουμε με δικά μας λόγια:
η κρίση θα ξεπεραστεί μόνο εάν χειροτερέψει η κατάστασή σας
Η στρατηγική αυτή έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την κεϊνσιανή στρατηγική:
η κρίση θα ξεπεραστεί μόνο εάν ‘βελτιωθεί’ η κατάστασή σας
Δεν νομίζω να ενοχλείστε που είμαι τόσο απλουστευτικός και σχηματικός: ο κεϊνσιανισμός ανήκει ανεπιστρεπτί στο παρελθόν. Επρόκειτο για λύση υπέρβασης μιας κρίσης την εποχή της γενικής επέκτασης του καπιταλισμού. Το Κράτος θα κάνει επενδύσεις, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, θα προκύψει πλήρης απασχόληση, θα εξασφαλιστεί η κερδοφορία και η κοινωνική συνοχή. Ταυτόχρονα, είχε τεθεί σε εφαρμογή και μια άλλη λύση, του φασισμού-ναζισμού:
η κρίση θα ξεπεραστεί μόνο με την καταστροφή και την εξόντωση
Με την καταστροφή του κοινωνικού πλούτου και την εξόντωση των ανέργων και άλλων περιττών και άχρηστων και επικίνδυνων πληθυσμών. Και ο μεν αμερικάνικος κεϊνσιανισμός ευδοκίμησε σε μια χώρα που προσφερόταν για δημόσιες επενδύσεις, ο δε ευρωπαϊκός σε μια ήπειρο κατεστραμμένη και καθημαγμένη. Μιας και σήμερα η εποχή μας δεν προσφέρεται για τεράστιες δημόσιες επενδύσεις (πόσους αυτοκινητόδρομους, λ.χ., θα κατασκευάσουμε ακόμα, ο κεϊνσιανισμός θα επιστρέψει μόνο μετά από καταστροφές και εξοντώσεις.
Αντιλαμβάνεστε ότι η ναζιστική στρατηγική λανθάνει σε αυτήν του νεοφιλελευθερισμού. Διότι, τί σημαίνει ‘μόνο εάν χειροτερέψει η κατάστασή σας’; Ποια είναι η λογική συνέπεια αυτής της υποτύπωσης; Εάν η επιδείνωση είναι μια διαδικασία, ποιό είναι το τέλος της; Πότε θα χειροτερέψει η κατάστασή μας τόσο που δεν θα έχει παραπέρα; Θεωρώ ὀτι είναι περιττό να απαντήσω, αφού έχω ήδη εκθέσει την άποψή μου: ο νεοφιλελευθερισμός του βαρέος παρόντος οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον φασισμό/ναζισμό. Δεν λησμονείτε, προσδοκώ, ότι ο μεν Χάγιεκ ήταν σύμβουλος του δικτάτορα Πινοσέτ και ο Φρίντμαν του Ρίγκαν.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να συνοψίσουμε τη στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού και του ναζισμού με τη φράση του Δομιτιανού:
We have forbidden the people to exist!
2.
αύριο πάλι
Ήταν μια λύση να ξεπεραστεί λπ
οπως και τα προηγουμενα,που εχεις αναρτησει….
ενδιαφερον το κειμενο με μονη ενσταση τα περι “σχολης του Σικαγο” και Φρηντμαν ….Χαγεκ…κλπ…ειναι ο γνωστος συνωμοσιολογικοος μυθος που αναπαραγει η Καναδη “Λιακοπουλος”…..δεν χρειαζεται καμμια αναφορα σ αυτην,μιας και αρκει η Μαρξιιστικη αναλυση προς ερμηνεια της καπιταλιστικης κρισης(Μαρξισττικη αναλυση που αγνοει η κυυρια Ναομι Κλαιν)….
ειδικα για τον Φρηντμαν να σημειωσουμε οτιι εκτος της ολιγοημερης επισκεψης του στη Χιλη του Πινοσετ….ειχε προηγηθει ,χρονια πριν η επισκεψη του στα καθ ημας,προσκεκλημενος για συμβουλευση απο τον Α.Παπανδρεου και βεβαια μετα τον Πινοσετ η επισκεψη του στην Κινα ,προσκεκλημενος να συμβουλευσει το ΚΚΚ…
οποτε η κριτικη στον νεοφιλελευθερισμο ειναι αποσπαματικη και παρελκυστικη θα ελεγα…μιας και η κριτικη θεωρια ωφειλει να επιτεθει στο συνολο του καπιταλιστικου συστηματος και στο συνολο ολων των καπιταλιστικων σχεσεων(εργασια-εμπορευμα-χρημα…κ.α)
Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια προσπάθεια αναχαίτισης με πολιτικά μέσα (και όχι δια “τυφλών νόμων” που στην πραγματικότητα ουδέποτε υπήρξαν) του όποιου κινήματος προς όφελος των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων. Είναι βέβαια προφανές πως αντιφάσκει με τους ίδιους του τους σκοπούς, καθώς δημιουργεί όλο και μεγαλύτερες “επικίνδυνες” μάζες. Γιαυτό και ο Θανάσης λέει πως ο ναζισμός/φασισμός ενυπάρχει ήδη αλλά σε λανθάνουσα μορφή στον νεοφιλελευθερισμό. Η σχέση εργασία-ΑΞΙΑ-εμπόρευμα-χρήμα καθίσταται προβληματική όταν το ίδιο το σύστημα τείνει να εξαλείψει τον αναγκαίο χρόνο εργασίας. Επομένως λιγοστεύουν και οι λύσεις για το προσωρινό ξεπέρασμα του αδιεξόδου από πλευράς του κεφαλαίου. Μια από αυτές είναι και ο ναζισμός.
Χάρης
καμμια αμφιβολια για τα παραπανω,και για τα οσα περιγραφει η αναρτηση….η μονη ενσταση ειναι η δαιμονοποιηση της σχολης του Σικαγο σαν την πηγη ολου του κακου,κατι που προσφερει χειριστες υπηρεσιες στην ανταγωνιστικη-αντικαπιταλιστικη υποθεση(αυτο ακριβως εκανε η Κλαιν με τις ανοησιες και το συνωμοσιολογικο ντελιριο στο δογμα του σοκ,δινοντας την ευκαιρια στους νεοφιλελευθερους απολογητες του καπιταλισμου ,να κανουν πραγματικο παρτυ….κανοντας “φυλλο και φτερο” και σποδομωντας πληρως τα οσα εγραψε στο ανοσιουργημα της)