φίλες και φίλοι, καλημέρες
2.
Ο Κύριος μας απαγορεύει, θα μας απαγορεύσει να υπάρχουμε. Όχι όλους! Ο Κύριος δεν μπορεί, όσο και να το επιθυμεί, να υπάρξει, δεν θα είναι Κύριος χωρίς εμἀς τους Υποτελείς. Η εξέλιξη όμως του καπιταλισμού, η συρρίκνωσή του, ξεβράζει στην κοινωνική επιφάνεια πληθυσμούς περιττούς, άχρηστους και επικίνδυνους, τους οποίους επιθυμεί και επιδιώκει να εξοντώσει – θα δούμε με ποιους τρόπους.
Ένας μεγάλος αριθμός Υποτελών θα εξαιρεθεί: οι χρήσιμοι και οι υπάκουοι, οι Υποτελείς των λεγόμενων αναπτυγμένων καπιταλιστικών κοινωνικών σχηματισμών, οι οποίοι συνδέουν την τύχη τους και το μέλλον τους με τον ισχυρό, κατ’ αυτούς, Κύριο, και θα κάνουν ό,τι η Αυτού μεγαλειότης τους υποδείξει. Οι χρήσιμοι και υπάκουοι αυτοί υπήκοοι έχουν αφομοιώσει πλήρως τον καπιταλιστικό τρόπο ζωής, την μέσω της κατανάλωσης εμπορευμάτων επιβίωση και την άσκηση δραστηριοτήτων που συνυφαίνονται με τον καπιταλισμό· και αν χρειαστεί να στραφούν κατά των περιττών πληθυσμών, θα το κάνουν ολόψυχα αφοσιωμένοι στον Κύριο, πειθήνια συντεταγμένοι στις γραμμές Του. Οι χρήσιμοι και υπάκουοι αυτοί αρχόμενοι είναι δυνάμει ναζιστές, ήτοι εξοντωτές. Δεν μπορούν να φανταστούν τη ζωή τους πέραν του καπιταλισμού, δεν μπορούν να δουν κάτι πέραν αυτού, κι αυτό είναι το μέγα επίτευγμα της καπιταλιστικής Κυριαρχίας, για να συνοψίσουμε και τη Σχολή της Φραγκφούρτης.
Εάν όμως ο Κύριος μας απαγορεύει να υπάρχουμε, δεν θα έπρεπε και εμείς να τον απαγορεύσουμε να υπάρχει; Ασφαλώς και θα έπρεπε – και θα το κἀνουμε. Υπάρχει όμως μια κομβική, οντολογική θα έλεγα διαφορά. Για να την κατανοήσουμε θα πρέπει πρώτα να εξηγηθούμε.
Όταν ο Κύριος λέει ότι μας απαγορεύει να υπάρχουμε, το εννοεί, κι αυτό που εννοεί είναι σαφές: θα σας καθαρίσω. Ξέρετε τι σημαίνει ‘καθαρίζω’, έτσι δεν είναι; Είμαστε βρομιά πάνω στον πλανήτη και θα έρθει ο Κύριος με το Ajax, τον ιλιαδικό βλοσυρό αλλά γιγαντόσωμο και άτρόμητο ήρωα Αίαντα, τον άσπρο σίφουνα, να καθαρίσει τη βρομιά. Πληθώρα ενδείξεων μας παρωθεί να υποστηρίξουμε ότι δεν θα το κάνουν με ένα πόλεμο που θα χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα – δεν συμφέρει στον Κύριο μια τέτοια λύση και τολμώ να εκθέσω την άποψή μου: υπάρχει συμφωνία μεταξύ των Κυρίων όλης της Οικουμένης να μην υπάρξει πυρηνικός όλεθρος, διότι, όπως το σκέφθηκε και ο Οβίδιος στις ‘Μεταμορφώσεις’ του, υπάρχει κίνδυνος να καταλυθεί και η ίδια η Κυριαρχία.
Όταν ο Ζευς αποφασίζει να καταστείλει μια εξέγερση κατά της παγκόσμιας Κυριαρχίας, σκέφτεται, ήταν έτοιμος, είχε βάλει το εξαίσιο θεϊκό κωλοδάχτυλό του πάνω στο κουμπί και επρόκειτο να κάψει με τους κεραυνούς του όλη τη γη, τους οποίους κεραυνούς κατασκεύαζαν οι Κύκλωπες. Δεν το έκανε όμως – φοβήθηκε (timuit, A 254). Διότι αντιλήφθηκε ότι υπάρχει ο κίνδυνος μαζί με τους στασιαστές και τη γη να καούν και τα ανάκτορα του Ουρανού (Κυριαρχία) και ο επίπονος όγκος του κόσμου (κοινωνικός πλούτος, Κεφάλαιο). Και θεωρεί σώφρον να μην χρησιμοποιήσει τα τεχνητά όπλα των Κυκλώπων (tela reponuntur manibus fabricata Gyclopum, A 259)· διαφορετική τιμωρία αποφασίζεται (poena placet diversa): να εξολοθρεύσει το ανθρώπινο γένος με το νερό (κλιματική αλλαγή), αντί της φωτιάς (genus mortale sub undis / perdere, A 260-1).
[Η τέχνη και η γραμματεία (λογοτεχνία, ιστορία, φιλοσοφία) της δυτικής Κυριαρχίας παρέχει πληθώρα μαρτυριών ότι ο ποιμενικής καταγωγής ένοπλος ζητιάνος, ο Κύριος, ως δουλοκτήτης, φεουδάρχης, καπιταλιστής, σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο, έχει τις ίδιες επιθυμίες, αντιδρά με τον ίδιο τρόπο, καταστρώνει τα ίδια σχέδια διότι, ως άρπαγας, καταστροφέας και εξοντωτής, δεν παύει να είναι ένας ένοπλος ενδεής ζητιάνος που επιδιώκει την αέναη και απρόσκοπτη αύξηση της Ισχύος Του.]
Όχι ότι δεν θα γίνουν πόλεμοι! Για όνομα της Ζωής! Θα γίνουν και θα παραγίνουν. Γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται. Ο πόλεμος είναι το έσχατο μέσο όχι μόνο να ξεπερνιούνται ριζικά οι όποιες καπιταλιστικές κρίσεις αλλά και να αποτρέπεται μια ενδεχόμενη κατάλυση της Κυριαρχίας. Εάν νομίζετε ότι είμαι υπερβολικός όταν ισχυρίζομαι ότι οποιαδήποτε αναπτυγμένη καπιταλιστική χώρα (κοινωνικός σχηματισμός) μπορεί να γίνει Συρία, τι να πω, εκπλήττομαι με την αφέλειά σας. Ο Κύριος δεν μασάει, δεν κωλώνει, δεν έχει ενδοιασμούς να καταστρέψει τα πάντα και να εξοντώσει τους πάντες, στασιαστές και μη, προκειμένου να καταστείλει μια κοινωνική επανάσταση – το κάνει πριν ακόμα ξεσπάσει (προληπτική αντεπανάσταση).
Αντί λοιπόν των πυρηνικών, και πέραν των τοπικών και περιορισμένης και ελεγχόμενης κλίμακας πολέμων, ο Κύριος θα χρησιμοποιήσει κατ’ αρχήν και κατ΄αρχάς άλλα μέσα: τροφή, νερό, στέγη, ιούς, ασθένειες, τεχνολογικά ‘ατυχήματα’ , φάρμακα, ανεργία, φτώχεια, ‘θεομηνίες’: ας αποκαλέσουμε αυτούς τους τρόπους εξολόθρευσης ‘ ήπια εξόντωση’ · γιατί όχι και ‘ πολιτισμένη’ ; Με αυτούς τους τρόπους μας απαγορεύει, θα μας απογορεύσει να υπάρχουμε.
Θα κάνουμε και εμείς το ίδιο;
Όχι, κατά κανένα τρόπο! Όχι διότι δεν μπορούμε! Πως λοιπόν θα τους απαγορεύσουμε να υπάρχουν: με την εξασφάλιση της ηθικής υπεροχής. Ηθική υπεροχή, ηθική ανωτερότητα; Τι είναι αυτή; Θα σταματήσει η ηθική υπεροχή τους Κυρίους να μας απαγορεύουν να υπάρχουμε; Όχι, βέβαια. Με άλλους τρόπους θα το κάνουμε – και θα δούμε ποιοί είναι. Πρώτα όμως θα πρέπει να διαπρέψουμε ηθικώς.
Η ηθική υπεροχή δεν απευθύνεται προς τον Κύριο, ο οποίος είναι αδίστακτος και ανηλεής και τέτοιες ηθικές ανωτερότητες τις γράφει στ’ αρχίδια Του. Εάν ορίσουμε την Ηθική ως το σύνολο των ορίων στην ελευθερία και στην επιθυμία για να μην αλληλοεξοντωθούμε και αλληλοφαγούμε μέσα σε λίγες βδομάδες, τότε ο Κύριος είναι ανήθικος. Αυτός όμως είναι ο δικός μας, ο κομμουνιστικός ορισμός της ΗΘικής. Ο Κύριος ορίζει διαφορετικά την Ηθική: είναι το σύνολο των κανόνων που του επιτρέπουν και τον βοηθούν να διαιωνίζει και να ενισχύει την Κυριαρχία· κατά συνέπεια, ο Κύριος δεν είναι ανήθικος αλλά βαθύτατα ηθικός: η Ηθική του είναι η ποιμενική Ηθική: η αρπαγή, η καταστροφή και η εξόντωση.
Η ηθική ανωτερότητα απευθύνεται κατ’ αρχήν προς τους Υποτελείς που συνδέουν την τύχη τους και το μέλλον τους με τον ισχυρό Κύριο. Πρόκειται για προειδοποίηση: προσέξτε, θα έρθει και η σειρά σας, εάν, όταν αύριο δεν θα χρειάζεται πολλούς και πολλές από σας. Απευθύνεται επίσης, ως υπενθύμιση και ως προειδοποίηση, προς εμάς τους ίδιους: η μαζική, οχλοκρατική εκτόνωση του άγχους με λιντσαρίσματα και ανθρωποθυσίες και αλληλοβορά θα είναι ολέθρια. Ο Κύριος επιβάλλει την ένδεια για να μας αναγκάσει να αλληλοφαγωθούμε, να περιέλθουμε στην κατάσταση του ανήθικου, με την κομμουνιστική σημασία του όρου, προανθρώπου, κατάσταση στην οποία έχει υποπέσει ο Κύριος εδώ και χιλιετίες. (Όχι χιλιετηρίδες· η χιλιετηρίδα είναι το χιλιοστό έτος μιας χιλιετίας.)
Αφήστε μας να ζήσουμε και θα σας αφήσουμε να ζήσετε: δεν θα πειράξουμε ούτε μια τρίχα από τα μαλλιά σας, θα σας εξασφαλίσουμε ό,τι χρειάζεστε, και ένα μέρος της πολυτέλειάς σας, γιατί όχι (no problem, για μένα και για άλλους και άλλες), αρκεί να μας αφήσετε να ζήσουμε.
Θέλουμε να ζήσουμε και δεν μας αφήνετε: μια ζωή χωρίς ζωή δεν είναι ζωή.
Δεν θα το κάνουν, φίλες και φίλοι, δεν θα το κάνουν, είμαστε βέβαιοι και βέβαιες γι’ αυτό. Δεν θα μας αφήσουν, δεν μας αφήνουν να ζήσουμε. Ο Κύριος είναι χαιρέκακος και φθονερός και σαδίσταρος:
όταν μας βλέπει να υποφέρουμε, χαίρεται· κι όταν χαιρόμαστε, λυπάται, θλίβεται, υποφέρει.
Κατά συνέπεια, φίλες και φίλοι, θα πολεμήσουμε, θέλουμε δε θέλουμε. Κάνουμε μια πρόταση και δεν την δέχεστε· έχει καλώς. Πριν πολεμήσουμε. είμαστε υποχρεωμένοι να την εκθέσουμε με τον πιο σαφή και κατηγορηματικό τρόπο. Αυτή είναι η ηθική υπεροχή. Αφού την εξασφαλίσουμε, ας ετοιμαστούμε να πολεμήσουμε.
Δεν θα αγωνιστούμε, δεν θα παλαίψουμε· θα πολεμήσουμε. Γιατί όμως δεν θα αγωνιστούμε και δεν θα παλαίψουμε; Τι είναι αυτές οι μεταφορές, γιατί της αποκηρύσσουμε μετά βδελυγμίας;
Αύριο πάλι.