φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Η κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων θα είναι μία από τις πολλές επιδιώξεις, ἐνα από τα πολλά έργα τέχνης της κοινωνικής επανάστασης, της διεύρυνσης του κομμουνισμού του παρόντος. Με αυτὀ το ζήτημα θα ασχοληθούμε σήμερα και θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι εάν δεν καταργήσουμε/καταστρέψουμε (και) τον επαγγελματικό αθλητισμό και τη διεξαγωγή των αγώνων δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε και να επιλύσουμε κανένα απολύτως κοινωνικό πρόβλημα.
Γιατί όμως μεταχειρίζομαι την έκφραση ‘έργο τέχνης’; Το έργο τέχνης είναι ένα συλλογικό και συνειδητό δημιούργημα. Πρόκειται όμως για κατάργηση, για καταστροφή. Ακριβώς! Η κοινωνική επανάσταση θα αναγάγει την καταστροφή σε συλλογική δημιουργία, σε έργο τέχνης. Η καταστροφή ενός καπιταλιστικού θεσμού, φίλες και φίλοι, δεν είναι εύκολη υπόθεση, κατἀ κανένα τρόπο. Η αντίσταση του Κυρίου θα είναι λυσσαλέα και αδίστακτη. Τι είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, γιατί θα επιδιώξουμε να τους καταργήσουμε, να τους καταστρέψουμε; Το θέλουν οι Υποτελείς Παραγωγοί; Πως θα γίνει; Ποιά θα είναι η διάρκεια της διαδικασίας της καταστροφής; Θα γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες το 2016 ή το 2020 ή το 2024;
Ο επαγγελματικός αθλητισμός, ατομικός και ομαδικός, και η διεξαγωγή των Αγώνων, που εμφανίζονται ως αθλητικές συναντήσεις και πρωταθλήματα κλιμακούμενα στο χώρο (από τοπικά και εθνικά έως παγκόσμια) είναι ένας πάρα πολύ αποτελεσματικός τρόπος αρπαγής και καταστροφής του κοινωνικού πλούτου. Δεν είναι ὀμως μόνο αυτὀ· είναι επιπλέον και ένας παγκόσμιας εμβέλειας καπιταλιστικός ιδεολογικός μηχανισμός, ο οποίος επιβάλλει και αναπαράγει την αστική καπιταλιστική ιδεολογία του ανταγωνισμού, του εθνικισμού, του κτητικού ατομικισμού, του ηρωισμού,της προόδου. Ως καπιταλιστικός ιδεολογικός μηχανισμός αποπροσανατολίζει, εξαπατά δηλαδή, τους Υποτελείς και τους τυφλώνει, τους ναρκώνει και δεν τους επιτρέπει να δουν τη βασική λειτουργία του επαγγελματικού αθλητισμού, η οποία δεν είναι άλλη από την συνειδητή και προγραμματισμένη συρρίκνωση του εμμενούς κομμουνισμού, δεν είναι άλλη από την καταστροφή των δυνατοτήτων της εποχής μας. Ας επαναλάβω ποιες είναι οι δυνατότητες της εποχής μας, μήπως και είστε νέοι και νέες αναγνώστες, αναγνώστριες: ο παγκόσμιος συλλογικά παραγόμενος κοινωνικός πλούτος φτάνει και περισσεύει για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες (τροφή, κατοικία, ένδυση, ενέργεια, μετακίνηση, μετάδοση γνώσης) και αυτόν τον πλούτο μπορούμε σήμερα να τον παραγάγοιυμε εργαζόμενοι δυο μήνες τον χρόνο.
Ο επαγγελματικός αθλητισμός είναι ένα πλέγμα βιομηχανιών, τα εμπορεύματα των οποίων αρπάζουν και καταστρέφουν τον κοινωνικό πλούτο, καταστρέφοντας έτσι τις δυνατότητες της εποχής μας. Το εμπόρευμα, κάθε εμπόρευμα, είναι ένα μέσον απομόνωσης των Υποτελών, συρρίκνωσης δηλαδή του εμμενούς κομμουνισμού, κατά συνέπεια είναι ένα μέσον παραγωγής ανασφάλειας. Ως συνειδητή και οργανωμένη και προγραμματισμένη και επιδιωκόμενη καταστροφή των δυνατοτήτων της εποχής μας δεν μπορεί παρά να είναι ένα από τα μεγαλύτερα παγκόσμια κοινωνικά προβλήματα.
Θα αναρωτηθείτε: μα ποιον κοινωνικό πλούτο αρπάζει και καταστρέφει ο επαγγελματικός αθλητισμός; Οι αθλητικές βιομηχανίες δεν παράγουν κοινωνικό πλούτο; Οι αθλητικές και οι σχετιζόμενες με αυτές βιομηχανίες παράγουν χώρους προετοιμασίας των σχετικά ολιγάριθμων επαγγελματιών αθλητών και χώρους διεξαγωγής αγώνων (στάδια, κολυμβητήρια, κλπ), οι οποίοι δεν είναι παρά χώροι εγκλεισμού. Ποια είναι, λόγου χάριν, η κοινωνική χρησιμότητα του εκτρώματος που λέγεται ΟΑΚΑ; Παράγουν αθλητικά είδη για τους επαγγελματίες αθλητές, παράγουν φάρμακα και αναβολικά, παράγουν μετακίνηση, ιδίως αεροπορική, παράγουν αθλητική γνώση και αθλητική περίθαλψη. Τ’ίποτα από αυτά δεν είναι χρήσιμο για μας, τους Υποτελείς.
Ο επαγγελματικός αθλητισμός και η διεξαγωγή των αθλητικών αγώνων αρπάζουν και καταστρέφουν ανοιχτούς κοινόχρηστους χώρους, δομημένους και μη, ενέργεια, πρώτες ύλες, εργασία. Όλα αυτά που αρπάζει και καταστρέφει το ευρύτερο πλέγμα των αθλητικών βιομηχανιών είναι χρήσιμα στους Υποτελείς. Αλλά αυτὀ που είναι το πλέον καταστροφικό είναι το εμπόρευμα που λέγεται αθλητικό θέαμα, το οποίο είναι ένα μέσον πειθάρχησης και (οικιακού) εγκλεισμού των Υποτελών Παραγωγών, ένα μέσον επιβολής και αναπαραγωγής της απομόνωσης, της αποβλάκωσης και του εκφοβισμού τους.
Διαπιστώνουμε ότι όσο πιο πολλά γίνονται τα παγκόσμια κοινωνικά προβλήματα, όσο πιο πολύ επιδεινώνονται, τόσο πιο εντατικά και αποφασιστικά ο Κύριος αρπάζει και καταστρέφει τον τεράστιο παγκόσμιο κοινωνικό πλούτο. Αυτό θα συνεχίσει να το κάνει και στο μέλλον, αποικίζοντάς το. Η επιδίωξή Του είναι ολοφάνερη: η καταστροφή των δυνατοτήτων της εποχής μας, η καταστροφή της δυνατότητας αντιμετώπισης και επίλυσης των παγκόσμιων κοινωνικώνπροβλημάτων. Όσο τα προβλήματα θα πολλαπλασιάζονται και θα επιδεινώνονται, τόσο πιο πολύ θα έχουμε ανάγκη τον πλούτο που αρπάζει και καταστρέφει ο Κύριος. Ποιά είναι τα δύο σημαντικότερα σήμερα παγκόσμια προβλήματα; Η ανεργία/φτώχεια και η κλιματική καταστροφή. Μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε, να τα επιλύσουμε; Ασφαλώς και μπορούμε! Είναι τόσος πολύς ο πλούτος που μπορούμε και παραμπορούμε. Δεν θα το επιτρέψει όμως ο Κύριος, θα κάνει το κάθε τι για να μην γίνει κάτι τέτοιο! Ο Κύριος δεν επιθυμεί την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων· κάθε επίλυση προβλήματος είναι και μια υπονόμευση της Κυριαρχίας Του – όσο πιο πολλά προβλήματα υπάρχουν, τόσο πιο ισχυρός αισθάνεται ο Κύριος. Το ότι οι ώμοι Του δεν θα μπορέσουν να σηκώσουν τόσο βάρος δεν το αντιλαμβάνεται. Ή το αντιλαμβάνεται και προετοιμάζεται.
Το δίλημμα λοιπόν που αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσουμε σε παγκόσμιο επίπεδο είναι: επαγγελματικός αθλητισμός και αγώνες ή επίλυση των παγκόσμιων κοινωνικών προβλημάτων; Καταστροφή του κοινωνικού πλούτου ή χρησιμοποίησή του για την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων;
Το δίλημμα αυτό δεν το αντιμετωπίζουν, δεν το έχουν συνειδητοποιήσει σήμερα οι Υποτελείς Παραγωγοί, εκτός από έναν πολύ μικρό αριθμό. Με την προϊούσα και την επερχόμενη επιδείνωση των παγκόσμιων κοινωνικών (άρα και προσωπικών) προβλημάτων και θα το αντιμετωπίσουν και θα το συνειδητοποιήσουν.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πότε θα συμβεί αυτό. Αυτό που μπορώ να εικάσω όμως είναι ότι η κατάργηση/καταστροφή του επαγγελματικού αθλητισμού και της διεξαγωγής των αθλητικών αγώνων ενδέχεται να συμβεί είτε κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης του καπιταλισμού είτε κατά τη διάρκεια της κοινωνικής επανάστασης. Και η κατάρρευση και η κοινωνική επανάσταση είναι μακροχρόνιες ιστορικές διαδικασίες· εάν συμπέσουν, και δεν γίνεται να μην συμπέσουν, θα προκαλέσουν την καταστροφή πολλών θεσμών του καπιταλισμού, τον οποίο θα πρέπει πλέον να δούμε ως από τον Κύριο οργανωμένη αντεπανάσταση και αντίσταση κατά του εμμενούς κομμουνισμού και της διεύρυνσής του την εποχή της παρακμής και αποσύνθεσης του φεουδαρχικού τρόπου παραγωγής.
Δεν έχω την πολυτέλεια να θεωρώ βέβαιη την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2016 ή του 2020, κλπ. Εκείνο όμως που θεωρώ βέβαιο είναι ότι δεν θα γίνουν όλοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες που περιμένουμε να γίνουν κατά τον εικοστό πρώτο αιώνα. Θα ήθελα πολύ να ζήσω ένα τέτοιο συμβάν. Θα ήθελαν πολύ να είμαι έξω από το ΟΑΚΑ, το 2034 ας πούμε, να δω ένα παιδί να πατάει το κουμπί που θα πυροδοτεί τα εκρηκτικά που θα μετατρέψουν το ΟΑΚΑ σε ένα λόφο μπάζων. Πολύ θα ήθελα να παίξω μπάλα, κι ας θα είμαι γέρος, με τα παιδιά μέσα σε δέντρα και οπωρώνες και κήπους!
Ζήτω ο δυναμίτης!
Αθανάσιος Τριανταφυλλιά Δρατζίδης
Σχολιάστε ελεύθερα!