ρυτίδες και οργασμός: ο ‘νέος κώδικας νεότητας-λάμψης’ της L’ Oreal

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

το σημερινό σημείωμα το αφιερώνω στην Αντωνία

Τόσο κόπο κάναμε να τις αποκτήσουμε και να τις χάσουμε! Τις ρυτίδες εννοώ. Άλλες, και άλλοι, κάνουν το κάθε τι για τις εξαφανίσουν από το πρόσωπό τους. Σήμερα, φίλες και φίλοι, θα ασχοληθούμε με τις ρυτίδες, τη σχέση που έχουν με τον οργασμό και τα αντιγηραντικά και τις δυο εκ διαμέτρου αντιλήψεις για τις ρυτίδες και τον αήττητο χρόνο που περνάει και για τα αντιγηραντικά που θέλουν να τον νικήσουν, θεωρώντας ότι η Ιστορία, οι επιθυμίες του Κυρίου δηλαδή,  είναι πιο ισχυρή από τη φύση.

Πριν όμως θα ήθελα να σας ανακοινώσω ένα πολύ ευχάριστο νέο: βρέθηκε, επιτέλους, το φάρμακο για τη φαλάκρα. Όποιος καράφλας ενδιαφέρεται ας πάει στο φαρμακείο κι ας ζητήσει το παρακάτω φάρμακο από τη φαρμακοποιό:

‘δεν χρειαζόμαστε τα μαλλιά, ούτε για να σκεφτούμε ούτε για να γαμήσουμε’  (της  L’ Oreal).

Τι κάνει, φίλες και φίλοι, μια γυναίκα που βάζει στο πρόσωπό της μια αντιγηραντική κρέμα; Ξέρει τι κάνει; Τι θα μας απαντούσε, εάν τη ρωτούσαμε; Θα μας απαντούσε ότι τη βάζει για να φαίνεται νεότερη. Και γιατί, καλή μου, θέλεις, επιδιώκεις, προσπαθείς  να φαίνεσαι νεότερη; Για να είμαι ομορφότερη, ωραιότερη – δηλαδή, για να αρέσει στους άνδρες, λέω εγώ (ή στις γυναίκες. . .). Να την πιστέψουμε; Ναι, να την πιστέψουμε. Μόνο που υπάρχει κι ένας λόγος  που δεν τον γνωρίζει. Διότι, το ξέρετε, συμβαίνει να έχουμε επιθυμίες που δεν τις γνωρίζουμε, συμβαίνει να έχουμε και φόβους που δεν τους γνωρίζουμε. Σοφία είναι να γνωρίζεις ότι έχεις επιθυμίες και φόβους που δεν τους γνωρίζεις – είναι βέβαιο όμως ότι θα τους γνωρίσεις.

Το σκεφτικό μου:

Θα πεθάνω, δεν θέλω να πεθάνω αλλά θα πεθάνω, το δέχομαι. Θα γεράσω, θα πεθάνω. Ας φανταστούμε ότι η ζωή μας είναι σα να περιμένουμε στη στάση να περάσει το λεωφορείο να μας πάρει για να μας πάει εκεί από όπου μας έφερε: ερχόμαστε από το Τίποτα και επιστρέφουμε στο Τίποτα: Τίποτα – (Ζωή)-Τίποτα: αυτή είναι η εξίσωση της ύπαρξής μας. Η ζωή είναι μια παρένθεση, δεν θα έλεγα σύντομη, από τη στιγμή που η εμπειρία της αίσθησης της αιωνιότητας είναι μια πραγματικότητα. Την αιωνιότητα την νιώθουμε σε ένα απειροελάχιστο κλάσμα του χρόνου. Λοιπόν, πως θα περάσουμε τη ζωή μας μέχρι να έρθει το λεωφορείο;

Λέμε: σκοτώνω την ώρα μου, πετάω χαρταετό. Τι θα πει σκοτώνω την ώρα μου; Ότι δεν έχω τι να κάνω; Όχι! Σημαίνει: δεν έχω τι να κάνω μέχρι να περάσει το λεωφορείο, είμαι δηλαδή ζωντανός αλλά νεκρός ζωντανός, νεκροζώντανος. Αφήνω στην άκρη το ζήτημα πως θα περάσουμε περιμένοντας στη στάση και πάω αλλού.

Θα πεθάνω, δεν  θέλω να πεθάνω και δεν το δέχομαι. Κάθε τι που θυμίζει τον θάνατο, κάθε σημάδι του πρέπει να το εξαφανίσω, να το σβήσω, να το εξοβελίσω, να το απωθήσω, να το καταχωνιάσω, να το κρύψω από μένα και από τους άλλους. Προσέξτε τώρα πως επεισέρχεται το θέμα των ρυτίδων και του οργασμού.

Ο οργασμός είναι ένας αιφνίδιος, μη αναμενόμενος (εν πολλοίς), προσωρινός θάνατος εν ζωή: είναι μια προσωρινή, τόσο σύντομη που αγγίζει την αιωνιότητα, απώλεια του χρόνου και του χώρου. Με τον οργασμό, δεν ξέρεις που βρίσκεσαι και τι ώρα είναι. Όταν επανέρχεσαι, είσαι στη Θεσσαλονίκη και είναι 11 και 20, το βράδυ. Ναι, αλλά εάν δεν θέλεις να πεθάνεις, εάν δεν το δέχεσαι, δεν μπορείς και να έχεις την εμπειρία του οργασμού-θανάτου! Έτσι δεν είναι; Για να έχεις αυτήν την εμπειρία πρέπει να αποδεχτείς τον θάνατο. Κατά συνέπεια, μια γυναίκα που δεν θέλει να πεθάνει, που δεν αποδέχεται τον θάνατο, δεν μπορεί ‘να φτάσει σε οργασμό’, όπως λένε. Και τι παθαίνεις, όταν δεν φτάνεις σε οργασμό; γερνάς, το πρόσωπό σου το χαρακώνουν ρυτίδες. Κάποτε, οι νταβατζήδες χαράκωναν με το μαχαίρι το πρόσωπο ή τους γλουτούς της πόρνης για να αφήσουν το σημάδι τους στο σώμα της, το σημάδι της Κυριαρχίας. Οι ρυτίδες είναι χαράκωμα: το θέμα είναι αν δεις το χρόνο ως νταβατζή ή ως σύμμαχο. Εάν είναι σύμμαχος, το χαράκωμα είναι σημάδι φιλίας.

Η γυναίκα που προσπαθεί να κρύψει τις ρυτίδες στην πραγματικότητα θέλει να κρύψει την πορνικότητά της – άλλο πράγμα η πουτανιά και το μυαλό ξυράφι. Ο χρόνος είναι ο νταβατζής της, δεν είναι ο φίλος της. Θα μου πείτε, βέβαια, η γυναίκα που φτάνει σε οργασμό, δεν έχει ή δεν θα αποκτήσει ρυτίδες; Έχει, πως δεν έχει, θα αποκτήσει εάν δεν έχει. Πως δημιουργούνται οι ρυτίδες; Με το πέρασμα του χρόνου, με το άγχος, με τα προβλήματα, με τη δουλειά αλλά κυρίως με την έλλειψη πίστης. Θα δούμε παρακάτω για ποια πίστη πρόκειται.

Έχω γνωρίσει άνδρες και γυναίκες πάνω από 80 χρονών που δεν είχαν ρυτίδες. Είχαν αλλά δεν είχαν. Δεν είχαν διότι δεν τις έβλεπα. Δεν τις βλέπεις, και δεν τις βλέπεις διότι δεν σε αφήνει η ωραιότητα να τις δεις. Η ομορφιά έχει σχέση με την ιδιοκτησία του σώματος, με την υιοθέτηση κάποιου προτύπου που ορίζει ο Κύριος και η Κυριαρχία. Ο όμορφος και η όμορφη έχει σώμα. Ο ωραίος και η ωραία, δεν έχουν σώμα, είναι το σώμα τους, αισθάνονται το σώμα τους.  Η ωραία γυναίκα είναι η γυναίκα που σέβεται την ηλικία της, που δέχεται τις ρυτίδες της, που δέχεται ότι θα πεθάνει κι αυτά την κάνουν να είναι και όμορφη – για την ηλικία της. Η όμορφη γυναίκα δεν είναι, τελικά, ούτε ωραία, ούτε όμορφη.

Περιμένουμε λοιπόν στη στάση να περάσει το λεωφορείο να μας πάρει να μας πάει στη μητρίδα μας, στη μήτρα του Τίποτα. Και σκοτώνουμε το χρόνο: άλλος ξύνει τ’ αρχίδια του, άλλη λύνει σταυρόλεξα και sudoku, ένας άλλος πλένει όλη τη μέρα τ’ αυτοκίνητό του, το οποίο το τρακάρει και το πετάει και για πέντε χρόνια πληρώνει τις δόσεις για ένα αυτοκίνητο που δεν έχει, άλλη αγοράζει τη μια μετά την άλλη αντιγηραντική κρέμα και για να βρει λεφτά κάνει και βίζιτες – η πόρνη του νταβατζή Χρόνου, για να φαίνεται πιο νέα, για να έχει πελάτες, για να έχει λεφτά για αντιγηραντικές. Κυκλική φαυλότης.

Οι ρυτίδες δημιουργούνται και φαίνονται και δεν κρύβονται τον Θεό μπάρμπα να έχεις από την έλλειψη πίστης. Μια που τ’ αναφέραμε, ας πούμε κάτι και για το Θεό, πριν σχολιάσω την έλλειψη πίστης. Στη φράση νέος κώδικας νεότητας και λάμψης, αυτό που κλέβει την καρδιά μας και του νου μας είναι η λέξη κώδικας. Υπάρχουν δυο κώδικες: της φύσης (DNA, κλπ) και του Θεού, του Κυρίου δηλαδή που θέλει να γίνει πιο ισχυρός από τη φύση. Αντί η διαφήμιση να πει Θεός, λέει:  νέος κώδικας. Ποιος είναι ο παλιός κώδικας; Ο κώδικας της φύσης: γέννηση, γηρατειά, θάνατος. Παλιοκώδικα, ε παλιοκώδικα, θα σε συντρίψουμε! Θα φτιάξουμε άλλον κώδικα, νέον κώδικα: γέννηση, νεότητα, λάμψη, αθανασία! Φύση, θα σε γαμήσουμε! Θα σε πατήσουμε, θα σε λιώσουμε! Θα σου ξεσκίσουμε το κωλαράκι, παλιοκώδικα!

Λοιπόν, μέχρι να έρθει το λεωφορείο ας κόψουμε τις μαλακίες κι ας γλεντήσουμε. Να χορέψουμε, να αγκαλιαστούμε, να τσακωθούμε, να ομονοιάσουμε, να τραγουδήσουμε, να φάμε και να πιούμε, να παίξουμε, να πιούμε τα τσίπουρά μας, να πιούμε τα γάρα μας κι όταν έρθει η ώρα μας, με το καλό, ας πεθάνουμε.  Είτε περιμένεις το λεωφορείο μες το άγχος είτε μες το γλέντι και το κέφι, θα πεθάνεις. Άλλο όμως να περιμένεις μες το άγχος κι άλλο αγκαλιά με ένα γυμνό κορμί, έτσι δεν είναι;

Θα μου πείτε: Αθανάσιε, τι μας λες;  Εδώ δεν έχουμε να φάμε, δεν έχουμε να ταΐσουμε τα παιδιά μας, δεν έχουμε να πληρώσουμε νοίκι και λογαριασμούς και εσύ μας λες για γλέντια και τραγούδια και έρωτες;

Ναι, αυτό θα λέω και θα ξαναλέω μέχρι να πεθάνω. Τίποτα δεν μπορούμε να χαρούμε στη ζωή, ούτε τον οργασμό, ούτε το γλέντι ούτε το τραγούδι, κανένα πρόβλημα δεν μπορούμε να λύσουμε εάν δεν έχουμε πίστη στη συνεργασία και τη φιλία. Αυτά είναι το μέλλον μας, αυτά είναι η προϋπόθεση του οργασμού και της δημιουργίας, του γλεντιού και της αντιμετώπισης των προβλημάτων μας, αυτά κάνουν τις ρυτίδες αόρατες, όχι οι αντιγηραντικές κρέμες.

Θα το πω γι’ άλλη μια φορά. Εάν ο καθένας και η καθεμιά έχει δέκα δεκαπέντε φίλους και φίλες, εάν συνεργάζεται στενά με δέκα, δεκαπέντε φίλους, τότε δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Θα κόψουμε τ’ αρχίδια του Κυρίου χωρίς να μας πάρει χαμπάρι!

Θα μου πείτε: δεν μπορείς να έχεις δέκα, δεκαπέντε φίλους, φίλες.

Σας εγκαλώ για έλλειψη πίστης. Μόλις τώρα μια ρυτίδα εμφανίστηκε στο πρόσωπό σας. Θα έχετε καθρέφτη, δεν μπορεί!