‘Το σώμα της εξυπνάδας σας είναι παραγεμισμένο με κουρέλια και τα μπαλώματα είναι πολύ αραιά ραμμένα, ξηλώνονται με το τίποτα’ – Τhe body of your discourse is sometime guarded with fragments, and the guards are but slightly basted on neither.
Σέξπυρ, πολύ κακό για τίποτα (πρ. 1. σκ. 1)
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Ενώ ο άφρων Κύριος το αφήνει για την τελευταία στιγμή, καταδικασμένος να καταφύγει σε αυτοσχεδιασμούς της στιγμής, ο σώφρων Κύριος φροντίζει να οργανώνει προληπτικά την φυγή του μέσω της προετοιμασίας μιας ασφαλούς οδού διαφυγής, να προετοιμάζει τη φυγή του με αξιοπρόσεκτη επιμέλεια. Εάν ο άφρων Κύριος είναι αυτός που νομίζει ότι έχει καταργήσει μιά από τις βασικές αρχές της φύσης (πάλη-φυγή), κι αυτός ο Κύριος δεν είναι άλλος από αυτόν που έχει τηνν εντύπωση ότι είναι πανίσχυρος, πιο ισχυρός και από ανθρώπους και από φύση, ο σώφρων Κύριος δεν είναι άλλος από τον δημοκράτη Κύριο. Δυστυχώς, δεν έχουμε προσεγγίσει τη δημοκρατία με όρους φυγής, από τη σκοπιά δηλαδή της οργάνωσης και της προετοιμασίας της αναπόδραστης αναγκαιότητας της φυγής. Η εναλλαγή των προσώπων είναι φυγή – εάν δεν έγινε σαφές με την αντικατάσταση του Παπανδρέου με τον Παπαδήμο, πότε θα γίνει; Κατά συνέπεια, θα πρέπει να δούμε και τις εκλογές και ως μια τελετουργία φυγής.
Το σώμα της δημοκρατίας είναι παραγεμισμένο με σχέδια φυγής, οι ραφές όμως είναι πολύ αραιά τρυπημένες και ξηλώνονται με το τίποτα. Εάν θέλουμε από δω και πέρα να ερμηνεύουσμε την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, σας συνιστώ να μην χάνετε ποτέ από τα μάτια σας τις ραφές. Από εκεί θα αρχίσει να ξηλώνεται το σώμα της Κυριαρχίας – και οι παρελάσεις είναι μια ραφή πολύ αραιά ραμμένη – αυτό όμως θα το εξετάσουμε αύριο όταν θα προτείνουμε να τις μετατρέψουμε σε γιορτή, γλέντι και πανηγύρι.
Όπου λοιπόν κι αν βρίσκεται ο σώφρων δημοκράτης Κύριος είναι βέβαιο ότι θα φύγει με ασφάλεια, με τις εκλογές ή αυτοκίνητο, με αεροπλάνο ή με ελικόπτερο. Ο Λουδοβίκος και η Αντουανέτα, άφρονες, αντιδημοκράτες, ο Μουσολίνι και άλλοι πήγαν να την κοπανήσουν μεταμφιεσμένοι. Η οδός διαφυγής του Χίτλερ ήταν πολύ πιο ασφαλής: αυτοκτόνησε. Στο γαλλικό Μάη του ’68, κάποιοι έντρομοι Κύριοι, απόγονοι των αποκεφαλισθέντων αυτοκρατόρων, την κοπανούσαν εγκαίρως με το αυτοκίνητο και κατέφευγαν σε γειτονικές χώρες. Αυτό ακριβώς έκαναν και οι ευγενείς πριν αλλά και κατά τη διάρκεια τη γαλλικής επανάστασης. Το εγκαίρως είναι ένα χρονικό επίρρημα που άλλοτε δηλώνει προνοητικότητα κι άλλοτε απύθμενη βλακεία. Η έγκαιρη όμως κατάστρωση σχεδίου φυγής των επισήμων από τη εξέδρα της μεθαυριανής παρέλασης στην πλατεία Συντάγματος μας βάζει σε σκέψεις: πρόκειται για προνοητικότητα ή για απύθμενη βλακεία;
Φίλες και φίλοι, πρόκειται και για τα δύο! Την ικανότητα αυτή, την ικανότητα να βάζει στο ίδιο κακοραμμένο τσουβάλι την προνοητικότητα και τη βλακεία την έχει μόνο ο Κύριος. Σας εφιστώ την προσοχή: η αξιοζήλευτη αυτή ικανότητα είναι ένα από τα αδύναμα σημεία του Κυρίου, το ξήλωμα εκεί είναι πολύ εύκολο. Ας μην το ξεχνάμε. Ο Κύριος διατρανώνει την απόφασή του ότι δεν θα δειλιάσει, δεν θα απουσιάσει από τις παρελάσεις, την ώρα που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν παραβρέθηκε στις 21 Φεβρουαρίου – για πρώτη φορά! – στην παρέλαση στα Γιάννενα, για την επέτειο της απελευθέρωσης της πόλης, ενώ κάποιοι δήμαρχοι αποφάσισαν ότι δεν θα στηθούν εξέδρες για επισήμους – οι παρελαύνοντες θα χαιρετίσουν ή τ’ αρχίδια τους ή το πλήθος των θεατών. Ξέρετε για ποιον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μιλάω: γι αυτόν τον κακομοίρη που φυγαδεύτηκε – για να μη κινδυνέψει η σωματική του ακεραιότητα ή για να σταματήσει το απίστευτο φτύσιμο; Κι ενώ σε μερικές πόλεις ο Κύριος θα απουσιάζει από την εξέδρα, δηλαδή θα έχει φύγει εγκαίρως, στις μεγάλες πόλεις το Κράτος και ο Κύριος δείχνουν τα δόντια τους την ώρα που καταστρώνουν σχέδιο φυγής, την ώρα που προετοιμάζουν οδό διαφυγής! Ο Κύριος το γνωρίζει, αλλά κι εμείς το γνωρίζουμε: η 25η Μαρτίου εγκαινιάζει μια νέα περίοδο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Η ιστορική Αριστερά θα είναι απούσα, διότι με προβοκάτορες (ΚΚΕ) και με ανθρώπους που δεν έχουν καμιά σχέση με την Αριστερά (Τσίπρας) δεν θέλει να έχει καμιά σχέση. Ενώ εμείς θέλουμε!
Πόσους βουλευτές και υπουργούς και δημάρχους έχουμε δει τα τελευταία χρόνια να φυγαδεύονται! Οι Κύριοι αυτοί δεν φεύγουν, φυγαδεύονται, κάποιοι τους διευκολύνουν, τους βοηθούν να φυγουν – τόσο εξαρτημένοι είναι, τόσο ανίκανοι, τόσο άχρηστοι και γι αυτό τόσο μα τόσο αδίστακτοι και επικίνδυνοι. Ο Κύριος δεν μπορεί πια να φύγει, μόνο να φυγαδευτεί. Δεν μπορεί να πιλοτάρει ελικόπτερο ή αεροπλάνο. Υπάρχει λοιπόν μια υπηρεσία φυγάδευσης που λειτουργεί χάριν μιας φυγαδευτικής υποδομής. Η υποδομή αυτή έχει αποτυπωθεί στον τρόπο κατασκευής των αυτοκινητοδρόμων, στη σχέση των δρόμων αυτών με τις πυκνοκατοικημένες περιοχές, στο οδικό δίκτυο και στη σύνδεση των κατοικιών του Κυρίου με τα αεροδρόμια. Είναι πολύ πιο ασφαλές να πας από την Εκάλη στα Σπάτα παρά στο Ελληνικό. Εάν νομίζετε ότι οι σχεδιαστές του αεροδρομίου των Σπάτων και της Αττικής οδού δεν έλαβαν υπόψη τους τη φυγή, ότι δεν τα εκτέλεσαν και ως οδούς ασφαλούς διαφυγής, σας παροτρύνω να ανοίξετε ένα χάρτη και να το ξανασκεφτείτε.
Η φυγή του Κυρίου είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω εάν έχει μελετηθεί διεξοδικά και λεπτομερειακά. Ένας αναγνώστης των ιστοριών των επαναστάσεων και των κοινωνικών αναταραχών, ακόμα κι αν δεν είναι επαγγελματίας ιστορικός, θα διαβάσει πολλές φορές για Κυρίους που τη κοπανάνε για να σώσουν το τομάρι τους και τον πλούτο τους. Εάν ήμουνα ιστορικός θα επιχειρούσα να ερευνήσω το θέμα – δεν είμαι όμως, κι όχι μόνο δεν είμαι, δεν ξέρω και τι είμαι! Οπότε, όπως συμβαίνει με πολλά από τα σημειώματα που γράφω κι αυτό το σημερινό είναι αφενός μια παράθεση κάποιων γονιμοποιών σκέψεων και αφετέρου μια παρότρυνση για φιλομαθείς νέους και νέες.
Η δική μου συμβολή περιορίζεται σε μια φυγή του Κυρίου την οποία οι μελετητές του μέλλοντος ίσως να δυσκολευτούν να μελετήσουν. Θα την εκθέσω άκρως συνοπτικά με την δέσμευση ότι θα επανέλθω.
Η μελέτη των στρατιωτικών κρατικών αρχείων της μυκηναικής Πύλου κατέληξε στο εξής συμπέρασμα: Οι στρατιωτικές δυνάμεις είχαν παραταχθεί για να προασπίσουν τα δυτικά παράλια του βασιλείου, του σημερινού νομού Μεσσηνίας, μόνο και μόνο για να καθυστερήσουν τους επιδρομείς ώστε να δοθεί χρόνος στους αξιωματούχους του Κράτους να φύγουν πάνω σε άρματα, με τις οικογένειές τους και όσα τιμαλφή μπορούσαν να πάρουν μαζί τους. Όσο για τους υποτελείς, ποιος τους γαμάει!
Η φυγή του Κυρίου, η εμμονή Του στη φυγή, η προετοιμασία, οι υπηρεσίες και οι υποδομές φυγής και φυγάδευσης είναι μια πτυχή της Κυριαρχίας την οποία πρέπει όχι απλά να μελετήσουμε αλλά να την φέρουμε στο κέντρο της δημόσιας, κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Η εστίαση στην εμμονή του Κυρίου να προετοιμάζει ανά πάσα στιγμή την ασφαλή φυγάδευσή του αποκτά έναν αποκαλυψιακό και ταυτόχρονα αποκαλυπτικό χαρακτήρα. Αυτό που πλήττεται, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν είναι ένα, είναι πολλά, πάρα πολλά: είναι η εθνική ιδεολογία, η ιδεολογία του εθνικού συμφέροντος, της εθνικής ομόνοιας και ομοψυχίας, του κοινού συμφέροντος, της δημοκρατίας που παρέχει ίσες ευκαιρίες σε όλους (να γίνουν πλούσιοι, ισχυροί και διάσημοι, δηλαδή, να την κοπανήσουν), η εικόνα του Κυρίου και του Κράτους ως σωτήρα και προστάτη, οι σχέσεις δηλαδή του Κυρίου με τους Υποτελείς.
Εάν εμείς είμαστε σπουδαιογελοίοι, ο Κύριος είναι γενναιοδειλός, ατρομητοφοβητσιάρης.
Σχολιάστε ελεύθερα!